ลิขิตรักส่งฉันมาเป็นคู่เธอ - ตอนที่ 79

ตอนที่79ความเจ็บปวดทรมาน

หวาเหวินพยักหน้า

“วันนี้เป็นวันอะไร?”เขายิ้มพร้อมกับนั่งลงประจำที่

เสื้อเชิ๊ตสีขาวสบายๆที่เจียงหยู่สวมใส่เป็นรุ่นอลิมิเต็ดของแบรนด์หรูแบรนด์หนึ่ง

ตำแหน่งของแขนเสื้อล้วนเป็นเพชรส่องประกายวิบวับถึงเขาจะสวมใส่แบบแบบง่ายๆสบายๆแต่ก็ทำให้คุณรู้สึกว่าดูเป็นคนมีระดับเลยทีเดียว

พูดได้ว่ามีกลิ่นอายของตระกูลผู้ดีสูงส่งมากเลยทีเดียว

“ไม่ใช่”

“งั้นเธอก็มีเรื่องขอร้องฉันใช่ไหม?จะกู้เงินฉันเหรอ?”เจียงหยู่พูดหยอกล้อ

หวาเหวินส่ายหน้า“ฉันไม่ได้ขาดแคลนเงิน”

“งั้นมันเกิดอะไรขึ้นเหวินเหวิน….ถ้าเธอไม่บอกฉันก็ไม่กล้ากินจริงๆนะกลัวว่าจะเป็นเหมือนกับงานเลี้ยงที่หงเหมิน”（งานเลี้ยงที่หงเหมินคือจัดงานเลี้ยงฉลองให้แก่ความสำเร็จของหลิวปังที่ด่านหงเหมินนอกเมืองเสียนหยางอออกไปซึ่งแท้ที่จริงแล้วภายในงานจะซุ่มซ่อนอาวุธและมือสังหารไว้เพื่อลอบสังหารหลิวปัง）

หวาเหวินอดที่จะกระตุกยิ้มมุมปากเล็กน้อยไม่ได้“ความจริงแล้วฉันทำตั้งใจทำเพื่อขอบคุณนายไม่ต้องกังวลไปหรอก”

“ขอบคุณ?ขอบคุณอะไร?”เจียงหยู่อึ้งงันไป

จึงได้ครุ่นคิดอยู่สักพักหรือว่าเป็นเพราะซื้อรถรุ่นออดี้A8ให้สองคัน?

หวาเหวินมองไปทางเขาเงียบๆก่อนจะพูดขึ้นว่า“วันที่คุณย่าของฉันเสียไปนายก็เป็นธุรปะปังให้กับตระกูลหวาแล้วก็ยังดูแลฉันด้วย……วันที่ประกาศพินัยกรรม…..นายก็ช่วยฉันพูด…..ถึงแม้ว่าฉันจะมีนิสัยแข็งกระด้างก็ตามแต่ก็ไม่ใช่ว่าไม่รู้บุญคุณคนนะเมื่อดูจากสถานะที่ไม่มีจุดบกพร่องอะไรของคุณแล้วฉันไม่รู้ว่าต้องซื้ออะไรให้ดังนั้นวันนี้แม่นายมาหาพอดีฉันเลยถามว่านายชอบกินอะไรก็เลยทำออกมาบางส่วนนายลองชิมก่อนนะว่ามันเป็นยังไง?”

ไม่ทันรอให้เจียงหยู่ได้พูดหวาเหวินก็พูดเสริมขึ้นว่า

“ฉันไม่ค่อยเข้าครัวบ่อยดังนั้นฝีมืออาจจะไม่ได้ดีขนาดนั้น”

“ไม่เป็นไรฉันจะลองดู”

เจียงหยู่จึงหยิบตะเกียบขึ้นมาคีบกระดูกหมูผัดซอสชิ้นหนึ่งอย่างไม่ลังเล

หลังจากนั้นก็ตั้งใจเคี้ยวอย่างจริงจังหลับตาเพื่อเสพรสชาติ

“อื้ออร่อยฝีมือไม่เลว”เขาชื่นชม

ความจริงแล้วพูดได้ว่าเรื่องเหล่านี้สำหรับนิสัยของเธอแล้วมันไม่ใช่เรื่องง่ายจริงๆ

เจียงหยู่ไม่ได้ขาดเหลืออะไรหวาเหวินจึงเลยลงมือทำอาหารด้วยตัวเองให้เขากินการกระทำนี้สร้างความอบอุ่นใจไม่น้อย

เจียงหยู่รู้แค่เพียงว่าการทำดีกับเธอเป็นสิ่งที่คุ้มค่ามากจริงๆ

เมื่อช่วงบ่ายหวาเหวินถามคุณนายเจียงแล้วก็ได้รู้ว่าเจียงหยู่เป็นคนที่ดื้อรั้นมากหลายปีมานี้ตอนเด็กชอบกินอะไรตอนนี้ก็ชอบกินอย่างนั้นไม่เคยเปลี่ยน

หวาเหวินทำกระดูกหมูผัดซอสผัดกระเจี๊ยบเนื้อผัดมันฝรั่งปลานึ่งเนื้อวัวเต้าเจี๊ยวแล้วก็ยังมีไข่เจียวปลาเงิน

นอกจากนี้ก็ยังมีซุบมะเขือเทศสันเนื้อแต่มันไม่ถึงกับอร่อยมากนัก

ความจริงแล้วหวาเหวินจะเข้าครัวเองน้อยมากแต่เธอก็ยังมีพรสวรรค์

ชุนเถาและหยินซิ่นเป็นลูกมือและคอยชี้แนะอยู่ข้างๆหวาเหวินเป็นเจ้ามือหลักของที่ทำออกมาจึงไม่ดูแพ้เชฟในโรงแรมแต่อย่างใด

จึงกลายเป็นคืนที่เจียงหยู่เจริญอาหารที่สุดพริบตาเดียวก็ปาข้าวไปสามถ้วยแล้ว

หวาเหวินไม่รู้จะรู้ต้องสึกอย่างไรจะเป็นความภาคภูมิใจหรือว่าประสบความสำเร็จดี?

เวลา20.00น.

มีคนได้รับบาดเจ็บเกิดขึ้นภายในมหาวิทยาลัยเจียงเฉิง

ผู้ชายคนหนึ่งได้บอกเลิกกับผู้หญิงคนหนึ่งแต่ผู้หญิงกลับรับไม่ได้กับเรื่องนี้จึงได้คว้าเอามีดปอกผลไม้แทงจนได้รับบาดเจ็บอย่างแสนสาหัส

มีเพื่อนร่วมชั้นโทรไปแจ้งความทางตำรวจจึงได้ส่งรถมาสามคัน

ป๋ายห้าวตามหัวหน้าและเพื่อนร่วมทำงานมาปฏิบัติหน้าที่อยู่ในบริเวณนี้พอดีได้รับรายงานจากโทรศัพท์

เด็กนักเรียนที่เกิดเรื่องเป็นคนที่หวาฟ้านรู้จักพอดีดังนั้นเธอจึงได้มายังสถานที่เกิดเหตุด้วย

เมื่อทั้งสองเจอหน้ากันต่างก็รู้ลึกลำบากใจไม่น้อย

หลังจากที่ป๋ายห้าวได้บอกเลิกไปก็ได้ทำการลบทุกช่องทางการติดต่อของหวาฟ้านทั้งหมด

หวาฟ้านเสียใจอยู่นานมากช่วงนี้จึงยังไม่ค่อยมีกระจิตกระใจทำอะไรตอนเรียนจึงได้ดูหดหู่เหงาหงอยไม่มีชีวิตชีวา

“เธอ…..สบายดีไหม?”

เมื่ออยู่ในมุมส่วนตัวป๋ายห้าวจึงได้เรียกหวาฟ้านมาด้านข้าง

หวาฟ้านมองไปทางเขาด้วยความเศร้าใจ“นายคิดว่าไงละ?”

“เสี่ยวฟ้านความรักมันไม่ใช่ทุกอย่างนะ….เธอดูแลตัวเองดีๆใช้ชีวิตให้ดีๆ”

ป๋ายห้าวมองไปทางหวาฟ้านด้วยความรู้สึกที่ไม่ค่อยดีนักนี่เพิ่งจะผ่านไปไม่กี่วันเธอกลับดูผอมลงมากทีเดียว

“ป๋ายห้าวนายมาพูดเรื่องนี้ตอนนี้ไม่คิดว่าตลกไปหน่อยเหรอ?”