ลิขิตรักส่งฉันมาเป็นคู่เธอ - ตอนที่ 96

ตอนที่ 96 อนุญาตนาย

เธอกับเขาไม่เคยอยู่ในระยะประชิดกันขนาดนี้มาก่อน เจียงหยู่เองก็ดื่มเหล้ามาด้วย

ดังนั้นเมื่อเห็นแววตาของหวาเหวินที่ฉายแววขมุกขมัวออกมา และยังนำมาซึ่งความรู้สึกคลุมเครือบางอย่าง

คนๆคนนี้คือภรรยาของเขา………

ทุกวันหลังเลิกงาน เขามักจะกลับมายังเฟิงหวาหลี่ จนสุดท้ายสถานที่แห่งนี้ก็กลายเป็นบ้านของเขาไปแล้ว

เจียงหยู่คิดไม่ถึงว่าเขาจะนำบ้านที่เคยเป็นสถานที่พักผ่อนชั่วคราวหลังนี้ในตอนแรก

ยกให้ภรรยาตัวน้อยของตัวเองไป

และยิ่งคิดไม่ถึงว่าภรรยาของเขาจะกลายเป็นคนที่ยอดเยี่ยมมากขนาดนี้ ใคร ๆ ต่างก็อยากเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ

ผู้ชายคนไหนเห็นต่างก็พากันตกหลุมรักผู้หญิงคนนี้ เหมือนกับโดนยาพิษอย่างไรอย่างนั้น ต่อให้ลำไส้จะปั่นป่วน แต่ก็ยังอยากที่จะลิ้มลองรสชาตินี้อยู่ดี

เดิมทีหวาเหวินก็มีความงดงามเป็นเนื้อแท้อยู่แล้ว

โดยเฉพาะอย่างยิ่งใบหน้าที่ดูอิ่มน้ำ ดั่งคริสทัลที่กระทบแสงในยามค่ำคืนอย่างไรอย่างนั้น

ดอกชบาที่ใสบริสุทธิ์ งดงามดุจดั่งธรรมชาติ

ในเวลานี้เจียงหยู่ควบคุมตัวเองไว้ไม่อยู่

เขาก้มหน้าลง จากนั้นก็โน้มตัวลงไปจูบบนริมฝีปากที่แดงก่ำเล็กน้อยของเธอ……

วินาทีต่อจากนั้น….. หวาเหวินกลับย่อตัวลงแล้วแทรกตัวออกมาจากตัวของเขา

ส่งผลให้เจียงหยู่จูบลงไปบนกำแพงสีขาว……

หยินซิ่งที่ถือของเดินออกมาพอดี ก็เห็นเข้ากับภาพอันน่าเหลือเชื่อนี้

“เอ่อ…….คุณผู้ชายเมามากแล้ว เลยจูบกับกำแพง” หยินซิ่งพูด

หวาเหวินก้มหน้าลงและอดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้ จากนั้นก็วิ่งขึ้นข้างบนไป โดยไม่หันกลับมามองอีกแต่อย่างใด

เจียงหยู่เองก็รู้สึกลำบากใจเลยไม่กล้าหันกลับไป ทำได้แค่เพียงหยิบเสื้อนอก แล้วกลับขึ้นไปห้องตัวเอง

หยินซิ่งได้นำเรื่องเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อตอนกลางคืนเล่าให้กับชุนเถาฟัง ทั้งสองคนกลั้นหัวเราะจนเกือบตาย

ต่อมาเรื่องนี้ก็กลายเป็นความมืดที่ล้างยังไงก็ล้างไม่ออกสำหรับเจียงหยู่ไป………

อยากจะจูบกับเธอ แต่เธอกลับหลบหลีก จนเผลอไปจูบกับกำแพงบ้าน

นึกไม่ถึงว่าเจียงหยู่องค์ชายผู้สูงส่งอย่างหาที่เปรียบไม่ได้คนนี้ จะมีมุมน่ารักขนาดนี้ด้วย

เช้าวันรุ่งขึ้น

เวลา 6.30 โมง เวลาอาหารเช้า

เจียงหยู่เปลี่ยนเป็นชุดสูทลงมานั่งตรงข้ามกับหวาเหวิน

“อรุณสวัสดิ์” เขาเอาแต่ก้มหน้าลง เพราะยังรู้สึกตะขิดตะขวงใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนอยู่

“อรุณสวัสดิ์” หวาเหวินตอบเขา

“เหวินเหวิน เธอไม่กินเนื้อ ร่างกายเธอจะได้สารอาหารครบถ้วนเหรอ?” เขาเห็นเธอกินมังสวิรัติมานานแล้ว จึงรู้สึกเจ็บปวดใจ

“ซากศพของสัตว์ มันอร่อยตรงไหน?”

เจียงหยู่ : “……….”

“เอาเถอะ นายชนะ”

เมื่อถูกหวาเหวินใช้คำกริยานี้ เจียงหยู่ก็ไม่กล้ากินเนื้ออีกแต่อย่างใด

หลังจากนั้น หวาเหวินก็นึกเรื่องเมื่อคืนขึ้นมาได้

หลังจากที่เธอถอยกลับไปด้วยความกลัวแล้ว เธอก็รีบทำการค้นหาในป๋ายตู้และจือฮูทันที

ผลลัพธ์สุดท้ายที่ปรากฏออกมา ผู้ชายมีความต้องการทางด้านกายภาพ

ดังนั้นเธอจึงได้ครุ่นคิดอยู่สักพัก จากนั้นก็เอยปากพูดขึ้นว่า “ฉันอยากคุยกับนายสักหน่อย”

“ว่ามา”

“นาย……นายสามารถออกไปหาผู้หญิงข้างนอกได้นะ ฉันไม่ถือสา เพียงแค่อย่าให้มันวุ่นวายจนรู้ถึงหูของนักข่าวก็พอ จะไปหาที่ไหนก็ได้ฉันไม่เป็นไร…การแต่งงานของเราก็เป็นเพียงแค่ข้อตกลงเท่านั้น ไม่ใช่ความจริง ดังนั้นนายมีสิทธิ์ที่จะไปหาผู้หญิงคนอื่น มาบำเร่อความต้องการ……ขั้นพื้นฐานของนาย”

เมื่อหวาเหวินพูดจบ ก็หน้าแดงขึ้นมาทันใด

เจียงหยู่จ้องมองมาด้วยความตกใจ พร้อมกับคิดว่า ทำไมเด็กคนนี้ถึงได้พูดจาไร้สาระแบบนี้ได้?

“ทำไม? ทำไมถึงได้พูดเรื่องนี้” เจียงหยู่เงยหน้าขึ้นมองไปทางใบหน้าอันงดงามของเธอ

“ฉันคิดว่า นายก็เป็นผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง นายเองก็อยากให้ผู้หญิง……อยู่เป็นเพื่อน ฉันทำเรื่องนี้ไม่ได้ นายสามารถไปหาผู้หญิงคนอื่นมาทำได้……เรื่องนี้ฉันอนุญาต ฉันเองก็จะเก็บความลับของนายไว้” หวาเหวินพูดขึ้นมาด้วยความจริงจัง

เจียงหยู่เอามือเท้าคางเล็กน้อย “เธอเป็นภรรยาที่แสนดีมากจริง ๆ”

“ฉันพูดจริง ๆ นะ ไม่ได้ล้อเล่น”

เขามองไปทางเธอราว ๆ 5 วินาที ก่อนจะพูดขึ้นว่า “ฉันเองก็ไม่ได้ล้อเล่น ฉันมีเธอ ก็พอแล้ว”