ลิขิตรักส่งฉันมาเป็นคู่เธอ - ตอนที่ 97

ตอนที่ 97 ไปส่งภรรยาเข้าเรียน

หวาเหวินนึกไม่ถึงว่าเจียงหยู่จะพูดประโยคนี้ออกมา ดังนั้นเธอจึงอึ้งงันไปนานกว่าครึ่งวัน

แต่เมื่อเจียงหยู่พูดจบ เขาก็ลุกขึ้น โดยไม่พูดเรื่องนี้กับเธอต่อแต่อย่างใด

“พวกเธอว่า เขาหมายความว่ายังไงอ่า?”

หวาเหวินเดาไม่ออกจริง ๆ เธอคิดว่า ที่เธอพูดแบบนี้ ที่อนุญาตให้เขาออกไปหาผู้หญิงคนอื่นนั้น เขาจะดีใจมากซะอีก

แต่เขากลับไม่ได้แสดงอาการใด ๆ ออกมา นอกจากใบหน้าที่ยากจะพรรณนาออกมาได้

หยินซิ่งได้แต่อมยิ้มเล็กน้อย

“เธอยิ้มอะไร?” หวาเหวินรู้สึกประหลาดใจไม่น้อย

ชุนเถาจึงได้ชิงพูดว่า “คุณหนู คุณหนูดูไม่ออกเหรอคะ คุณผู้ชายชอบคุณหนู…..ไม่อยากไปหาผู้หญิงคนอื่น”

หวาเหวินหน้าแดงเล็กน้อย “อย่าพูดจากมั่วซั่ว ใช่ที่ไหน ปกติเราสองคนก็ไม่ได้สนิทกันอยู่แล้ว”

“แต่คุณหนูแต่งงานแล้ว จูบกันแล้ว ทุกคนต่างก็เห็นนะคะ” หยินซิ่งพูดขึ้น

หวาเหวินหน้าเสียขึ้นมาทันใด……

สถานการณ์ในตอนนั้นคือการแสดงไม่ใช่เหรอ? อีกอย่างตอนนั้นแซ่จื๋อจ้วนก็หนีงานแต่งงานไป เธอเองก็โกรธเคืองมากไม่น้อย

ตอนนี้ต่อให้เป็นยังไง เธอก็ไม่มีทางกล้าจูบกับเจียงหยู่อีกครั้งหรอก

“ไม่ว่าจะยังไง บ่าวกลับรู้สึกว่า คุณผู้ชายนั้นแสนดีมากทีเดียว ถ้าเขาคิดจะไปหาผู้หญิงคนอื่นจริง ๆละก็ พวกเราสองคนคงจะดูถูกเขาไปแล้ว” ชุนเถาพูดขึ้น

หยินซิ่งพยักหน้า “ใช่ พวกเราจะไม่ปรายตามองเขาเลยคะ”

“พอได้แล้วมั้งพวกเธอสองคน หยุดนินทาได้แล้ว”

หวาเหวินไม่อยากพูดเรื่องที่ทำให้รู้สึกลำบากใจนี้อีกแล้ว ส่วนเจียงหยู่ ก็แล้วแต่มั้ง?

ถ้าเขาอยากหาผู้หญิงคนอื่นก็หาไป หรือถ้าเขาไม่อยากหาก็แล้วแต่ เพราะไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเธออยู่แล้ว

ขอแค่ให้เธอได้ใช้ชีวิตอย่างสบายๆก็เพียงพอแล้ว

อีกด้านหนึ่ง ในช่วงเวลานี้แซ่จื๋อจ้วนมีแต่กระวนกระวายใจมากขึ้นทุกวัน

ตลาดหลักทรัพย์ขยายตัวขึ้น เขากลับไม่มีกระจิตกระใจไปลงทุนแต่อย่างใด เพราะตัวเขาเองก็ไม่จำเป็นต้องเสาะแสวงหาเงินทองอยู่แล้ว

เงินของตระกูลแซ่ พูดได้ว่า เขาและพี่ชายของเขาแล้วก็หยาวหยาว ทั้งสามคนใช้เงินทั้งชาติก็ไม่มีทางหมดลงอย่างแน่นอน

ที่เขาหาเงินเองได้โดยไม่ทำให้ใครต้องเดือดร้อน เพื่อให้ครอบครัวสบายใจว่าจะไม่ทำให้ครอบครัวล่มจม

แซ่จื๋อจ้วนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วเล่นเกมส์พับจีด้วยความเบื่อหน่าย

สุดท้ายก็โยนโทรศัพท์ไปอีกด้านหนึ่ง……

จากนั้นก็หยิบขึ้นมาดูอีกครั้ง เพื่อจะส่งข้อความให้กับหวาเหวิน แต่เขามักจะถูกบล็อกอยู่เสมอ แบบนี้มันไม่ดีเอามาก ๆ

สุดท้าย เขาก็ตัดสินใจโทรศัพท์ไป

หนึ่งชั่วโมงผ่านไป เหล่าเพื่อน ๆ ก็ขับรถมาส่งแมวตัวหนึ่ง

มันไม่ใช่สายพันธุ์เดียวกับหวาเหวิน แต่เป็นสายพันธุ์การ์ฟิลด์ตัวหนึ่ง

ว่ากันว่าเป็นแมวเลือดผสมตระกูลผู้ดี ในอนุบาลแมวมีขายตัวละ 30,000 กว่าหยวนทีเดียว

แมวที่แซ่จื๋อจ้วนซื้อมา เขาก็ไม่ได้เลี้ยงด้วยตัวเองแต่อย่างใด แต่กลับให้น้าพี่เลี้ยงเป็นคนดูแล

แต่พอเขามาคิดๆดูแล้ว ถ้าหลังจากนี้เขาได้เจอกับหวาเหวิน เขาอาจจะได้พูดคุยกับเธอในหัวข้อนี้ก็เป็นได้

ถึงอย่างไรเธอก็ชอบแมวมาก…..

แต่ความจริงแล้วเขาคิดผิด หวาเหวินไม่ได้ชอบแมว เธอเพียงแค่ชอบเจ้าโคกที่มีโชคชะตาร่วมกับเธอเท่านั้น

หลังจากที่เขาทำลายการดูตัวกับเด็กผู้หญิงที่ถูกคุณนายแซ่พามา คุณนายแซ่ก็โกรธจนไม่สนใจแซ่จื๋อจ้วนอีก และก็ไม่ให้เขากลับมาบ้านอีกด้วย

ช่วงนี้เขาเลยสบายอย่างมากทีเดียว……….

ในเมื่อเขาหาหวาเหวินไม่ได้ งั้นก็เข้าหาหวาผิงก่อนละกัน

ดังนั้นแซ่จื๋อจ้วนจึงได้เพิ่มวีแชทของหวาผิง หวาผิงเองก็อนุญาต ให้เขาเพิ่มมา

“ดาราใหญ่ กินข้าวแล้วยัง เลี้ยงเอาไหม?” เขาพยายามเอาใจเธอ

“นายไม่เคยกินข้าวกับฉัน นายจะเลี้ยงเหรอ?” หวาผิงตอบแขวะกลับไป

“หวาผิง เธอสนิทกับหวาเหวินไม่ใช่เหรอ ทำไมพวกเธอทั้งสองคนถึงได้มีนิสัยที่แตกต่างกันขนาดนี้?” แซ่จื๋อจ้วนพูดขึ้นด้วยความกลัดกลุ้มใจ

หวาเหวินดูเหมือนเป็นคนอ่อนโยน แต่ทำไมหวาผิงถึงได้เป็นแบบนี้?

“เก้าลูกมังกรที่ไม่เป็นมังกร ยังแตกต่างกันเลย นายแอดวีแชทฉันมาทำไม?”

“ฉันอยากเจอหวาเหวิน…….”

“นายก็ไปหาสิ มาหาฉันทำไม”

“ฉันเจอไม่ได้ไง…..เลยอยากให้ช่วย”

“ช่วยไม่ได้หรอก ขนาดฉันกับเธอยังมีเวลาเจอกันน้อยเลย นายไปหาวิธีเองเถอะ” หวาผิงปฏิเสธกลับมา

อีกด้านหนึ่ง เฟิงหวาหลี่

หวาเหวินกำลังเตรียมของที่จะไปเรียน เพราะมหาวิทยาลัยเพิ่งจะโทรศัพท์มา ให้เธอไปรายงานตัวพรุ่งนี้

เมื่อเจียงหยู่เลิกงานมา ก็มาเก็บข้าวของพร้อมกับเธอ

พร้อมกับกำชับไว้ว่า “เหวินเหวิน พรุ่งนี้ฉันจะไปส่งเธอเอง”