ลูกชายของประธาน….เรียกฉันหม่ามี๊？！ - บทที่ 173 เธอตั้งท้องลูกนอกสมรส
บทที่ 173 เธอตั้งท้องลูกนอกสมรส
อีกฟากหนึ่งภายในภัตตาคารแห่งหนึ่ง หลานซือเฉินเจียงนวลนวลและซูชิงหยิงกำลังคุยกันเรื่องโครงการ ภายนอกนั้นเป็นการคุยกันเรื่องโครงการแต่ความจริงนั้นเป็นภารกิจตามล่าหาความจริง
ซูชิงหยิงดวงตาเป็นประกาย เย็นนี้ตัวเองจะต้องหาทางล้วงความลับจากเจียงนวลนวลหรือหลานซือเฉินมาให้ได้ไม่มากก็น้อย
หลังจากกล่าวทักทายแล้ว หลานซือเฉินก็เริ่มเล่าถึงปัญหาที่เจอและซูชิงหยิงก็ทำหน้าที่ตอบเขา ทั้งสองฝ่ายคุยกันอย่างมีความสุข
ระหว่างนั้นหลานซือเฉินไปเข้าห้องน้ำ ซูชิงหยิงรู้สึกว่าโอกาสมาถึงแล้ว เธอหรี่ตามองดูเจียงนวลนวล
เจียงนวลนวลหาเรื่องเปิดประเด็นการพูดคุยขึ้น “คุณซูคะ ได้ยินว่าหลายวันก่อนคุณไปเที่ยวต่างประเทศกับประธานจิ้น เหรอคะ? เที่ยวสนุกไหมคะ?”
ซูชิงหยิงยิ้ม “สนุกมากค่ะ ใช่แล้ว ไปเที่ยวต่างประเทศครั้งนี้ฉันเจอพี่สาวคุณด้วยนะ!”
เมื่อได้ยินชื่อเจียงสื้อสื้อ สีหน้าเจียงนวลนวลก็เปลี่ยนไป ยัยคนนี้ได้ไปต่างประเทศเหรอ?
“เหรอคะ? บังเอิญจังเลยนะคะ”
“นั่นสิคะ! ฉันได้คุยกับพี่คุณเยอะเลย เธอยังไปร่วมงานเลี้ยงทั้ง ๆ ที่ป่วย มีความรับผิดชอบมากเลยนะ จะว่าไปก็ถือว่าเป็นคนดีมากคนหนึ่ง ทำไมถึงได้มีปัญหากับครอบครัวได้ล่ะคะ? เป็นความเข้าใจผิดอะไรรึเปล่า?”
เมื่อได้ยินซูชิงหยิงชมเจียงสื้อสื้อเช่นนี้ ดวงตาของเจียงนวลนวลก็ฉายแววปั้นปึง เจียงสื้อสื้อเป็นผู้หญิงสารเลว ไม่เพียงแต่จะล่อลวงจิ้นเฟิงเฉิน ตอนนี้แม้แต่ซูชิงหยิงยังพูดถึงเธอแบบนี้อีก ไม่รู้ว่าจะใช้วิธีไหนทำให้คนอื่นลุ่มหลงได้อยู่ตลอด
ด้วยกลัวว่าเจียงสื้อสื้อจะสนิทกับซูชิงหยิง แล้วจะช่วยเธอจัดการกับตระกูลเจียง อย่างนั้นมันคงจะไม่ดีแน่
เมื่อคิดอย่างนั้นเจียงนวลนวลจึงได้รีบพูดขึ้น: “เธอทำเรื่องที่น่าอับอายมากค่ะ จึงต้องโดนไล่ คุณซูคะ ถึงแม้เธอจะเป็นพี่สาวฉัน แต่อย่าหาว่าฉันไม่เตือนคุณไว้ก่อนเลยนะคะ เธอเป็นคนที่ร้ายลึก เธอเข้าใกล้คุณเพราะมีเจตนาแอบแฝงแน่นอน คุณอย่าโดนคนอื่นหลอกใช้เชียวนะคะ”
ซูชิงหยิงแกล้งตีหน้าซื่อไม่เข้าใจแล้วถามขึ้นด้วยความสงสัย: “เรื่องขายหน้าอะไรเหรอคะ?”
เจียงนวลนวลใช้ความคิดแล้วจึงเขยิบเข้าไปแล้วกระซิบที่ข้างหูซูชิงหยิง “จะเป็นเรื่องอะไรได้คะ ตอนนั้นเธอไปมีความสัมพันธ์ลับกับคนอื่นอีกทั้งยังมีลูกนอกสมรส เพราะการกระทำที่ไร้ยางอายของเธอทำให้พี่ซือเฉินต้องตัดความสัมพันธ์”
ซูชิงหยิงฟังแล้วหัวใจเต้นแรงจนเก็บอาการไม่อยู่ ไม่คิดว่าเรื่องจะเป็นอย่างที่แม่ของเธอว่าไว้ ไม่ว่าเรื่องจะเป็นมาอย่างไร
เจียงสื้อสื้อมีลูกกับคนอื่น คนตระกูลจิ้นไม่มีทางยอมรับเธอแน่
เวลานี้ไม่ต้องพูดถึงว่าในใจของซูชิงหยิงนั้นมีความสุขแค่ไหน เธอแทบจะรอไม่ไหวที่รีบไปหาและเล่าเรื่องเธอให้จิ้นเฟิงเฉินฟัง ถึงแม้จะเป็นอย่างนี้แต่ซูชิงหยิงก็ยังตีหน้าซื่อและทำหน้าประหลาดใจ เธอพูดขึ้น: “จริงเหรอเนี่ย? มีเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ”
เจียงนวลนวลพยักหน้า: “จริงแน่นอนค่ะ ไม่เชื่อคุณซูตรวจสอบดูได้ ก่อนหน้านี้เธอหายไปหนึ่งปี แต่ว่าคุณซูคะ คุณอย่าพูดเรื่องนี้ออกไปนะคะ!”
แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ตระกูลเจียงและตระกูลหลานยังคงกล้ำกลืนฝืนทน พวกเขาได้รับความเดือดร้อนมากมายที่เจียงสื้อสื้อก่อแต่พวกเขาไม่ได้เปิดเผยเรื่องนี้ต่อหน้าตระกูลจิ้น
เจียงนวลนวลคิดจะพูดอยู่หลายครั้ง ถ้าเรื่องนี้ถูกเปิดเผย จิ้นเฟิงเฉินจะต้องทิ้งเจียงสื้อสื้อแน่ แต่ว่าทุกพ่อของเธอจะต้องห้ามไว้ เจียงนวลนวลคิดไม่ตกและไม่รู้ว่าพวกเขากังวลอะไร
ซูชิงหยิงพยักหน้าแสดงว่าตัวเองจะไม่พูดถึงเรื่องนี้แน่
เมื่อหลานซือเฉินกลับมาทั้งสองก็คุยกันจบแล้วและไม่พูดถึงเรื่องเมื่อครู่อีก เขาเองก็ไม่รู้ว่าตอนนี้ซูชิงหยิงรู้เรื่องเจียงสื้อสื้อมีลูกแล้ว
เมื่อทานอาหารเสร็จ ซูชิงหยิงที่เดิมทีคิดจะหลอกถามเจียงนวลนวลระหว่างที่ไปเสริมสวยในช่วงที่ไม่มีหลานซือเฉิน แต่ในเมื่อตอนนี้เธอรู้เรื่องแล้ว ซูชิงหยิงก็ไม่มีเหตุผลจะต้องเสียเวลาไปเสริมสวยกับเจียงนวลนวลอีก จึงได้หาข้ออ้างออกไปจากภัตตาคาร
หลังจากเธอไปแล้ว หลานซือเฉินจึงได้ถาม: “คุณคุยอะไรกันกับคุณซู?”
ซูชิงหยิงไปอย่างกะทันหันมาก ทำให้หลานซือเฉินรู้สึกผิดปกติเหมือนกับว่าเธอได้ในสิ่งที่ต้องการแล้วก็จากไปอย่างนั้น
“ไม่มีอะไรนี่! ก็แค่เรื่องผู้หญิงคุยกัน” เจียงนวลนวลตอบและไม่ยอมเล่าอะไรให้หลานซือเฉินฟัง แสร้งทำเป็นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
พูดตามจริงเจียงนวลนวลจงใจที่เล่าเรื่องนี้ให้ซูชิงหยิงฟัง เธอมั่นใจว่าซูชิงหยิงจะต้องใช้เรื่องนี้เพื่อกำจัดเจียงสื้อสื้อไปจากจิ้นเฟิงเฉิน เธอต้องการจะเห็นเจียงสื้อสื้อถูกทิ้งและได้เห็นเธอไร้ที่พึ่ง! ไม่มีจิ้นเฟิงเฉินอยู่ข้างกาย ช่วงเวลาที่ยากลำบากที่เธอได้รับจะต้องถูกแก้แค้นเป็นเท่าตัว
สุดท้ายหลานซือเฉินก็ไม่ได้ซักไซ้อีก แต่หลังจากนั้นไม่นานทั้งสองก็ออกจากภัตตาคารไป
… …
หลังจากซูขิงหยินกลับบ้านไป แม่ซู ก็เข้าไปถามไถ่: “เป็นยังไงบ้าง? ได้เจอคนในตระกูลเจียงรึยัง? ได้ข่าวอะไรที่เป็นประโยชน์บ้างไหม?”
ซูชิงหยิงยกมุมปาก เธอยิ้มแล้วหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเปิดเสียงที่บันทึกไว้ เธอบันทึกเสียงของเจียงนวลนวลที่เล่าเรื่องทั้งหมดไว้ตอนที่อยู่ในภัตตาคาร
หลังจากได้ฟัง ก็มีร่องรอยของความประหลาดใจในแววตาของพ่อซูและ แม่ซู
เมื่อคืนพวกเขาก็เพียงแต่พูดไปด้วยความที่ไม่คิดอะไรเท่านั้น แต่ว่ากลับคิดไม่ถึงว่าเจียงสื้อสื้อจะมีลูกแล้วจริง ๆ
แม่ซู ที่ตัดสินใจแล้วว่าถ้าหากไม่มีข่าวอะไรที่เป็นประโยชน์ อย่างนั้นจะคิดหาวิธีให้ตระกูลหลานและตระกูลเจียงร่วมมือกันทำลายชื่อเสียงของเจียงสื้อสื้อ ให้เธอกลายเป็นผู้หญิงไร้ยางอาย ไม่ว่าจะอย่างไรพวกเขาจะต้องหาทางช่วยลูกสาวของพวกเขาให้ได้
แต่ว่าในวันนี้…พวกเขาไม่ต้องทำอะไรเลย การบันทึกเสียงสามารถทำให้เจียงสื้อสื้อเข้าสู่ทางตัน
อีกครั้ง แม่ซู เอ่ยถามขึ้น: “ใช่แล้ว แล้วเด็กล่ะ? เจียงสื้อสื้อได้คลอดเด็กไหม?”
ถ้าหากว่าหาเด็กคนนั้นเจอแล้วสามารถยืนยันความเป็นแม่ลูกได้ ตระกูลจิ้นก็จะยิ่งไม่ยอมรับเจียงสื้อสื้อ
ซูชิงหยิงยิ้ม: “ใครจะไปรู้คะ คงจะคลอดออกมานานแล้วล่ะ ในเมื่อเจียงสื้อสื้อหายไปหนึ่งปี แต่ว่าสิ่งนี้คงไม่จำเป็นต้องสืบหาแล้ว แม่คะแค่เสียงจากเทปนี้ก็เพียงพอแล้ว”
จู่ ๆ แม่ซู ก็ยิ้มออกมา “ใช่จ้ะ! ตระกูลจิ้นจะยอมรับผู้หญิงแบบนี้ได้ยังไง เจียงสื้อสื้อจะคู่ควรกับเฟิงเฉินได้ยังไง ครั้งนี้ลูกวางใจได้!”
“แน่นอนค่ะ ดีที่หนูมีพ่อกับแม่คอยแนะนำ ไม่อย่างนั้นคงไม่สืบข่าวมาได้เร็วขนาดนี้”
ดวงตาของซูชิงหยิงกระพริบอย่างรุนแรงมุมปากเธอกระตุกยิ้มเย็นชา เจียงสื้อสื้อ เธอเป็นผู้หญิงแบบนี้แล้วเธอจะแย่งจิ้นเฟิงเฉินไปได้ยังไง