ลูกชายของประธาน….เรียกฉันหม่ามี๊？！ - บทที่ 20

บทที่ 20 ถูกจับได้คาหนังคาเขา

เจียงสื่อสื่อถูกมองจนทำตัวไม่ถูก ยิ่งบวกเข้ากับน้ำเสียงที่อบอุ่น ของเขา สองแก้มก็รู้สึกร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ ก่อนจะพูดตอบ กลับไป”ไม่ใช่ค่ะๆ ฉันมาเสี่ยวเป่าต่างหากล่ะ”

“อ๋อ? มาหาเสี่ยวเป่า? คุณมาหาเขาทำไมเหรอ?” จิ้นเฟิงเหรารอยยิ้มหุบลง สีหน้าเต็มไปด้วยความผิดหวัง

เจียงสื้อสื่อก็คิดไม่ถึงว่าเขาจะมีปฏิกิริยาตอบกลับมาแบบนี้ เธอ พูดขึ้นด้วยความสงสัย”ทำไมเหรอคะ? มาหาเสี่ยวเป่าไม่ได้อย่างนั้น เหรอ?”

จิ้นเฟิงเหราโบกมือพร้อมกับพูดว่า”ไม่ใช่ว่ามาหาไม่ได้ แต่ว่าเมื่อ เช้านี้เสี่ยวเป่าถูกพ่อแม่ของผมพากลับไปแล้วครับ ตอนนี้คุณไม่เจอ หรอก”

หยุดไปสักพัก ก่อนที่เขาจะยิ้มขึ้นมา อย่างเชิดหน้าเชิดตา พร้อมกับพูดขึ้น “แต่ถ้าคุณมาหาพี่ชายของผมล่ะก็ เขาว่างมากเลย ! ”

ต่อให้ไม่ว่าง พี่ของเขาก็ต้องทำเป็นว่าว่างอยู่ดี !

จิ้นเฟิงเหราพูดเสริมในใจอีกหนึ่งประโยค

เจียงซื้อสื่อเริ่มรู้สึกลังเลอย่างช่วยไม่ได้ สงสัยว่าคุณชายรองจิ้ นกำลังปั้นน้ำเป็นตัวอยู่

จิ้นเฟิงเฉินคนแบบนั้น มีธุระให้จัดการไม่เว้นแต่ละวัน แม้แต่ เวลากินข้าวยังไม่มี

แล้วจะมีว่างขนาดนั้นได้ยังไง?

ถ้าตัวเองไปรบกวนด้วยเรื่องแบบนี้ เกรงว่าจะไม่ค่อยเหมาะสม

แต่พอคิดไปคิดมาแล้ว ก่อนหน้านี้ที่ตัวเองสัญญาไว้กับเสี่ยวเป่า ว่า จะจัดงานวันเกิดที่ตราตรึงใจให้กับเขา จนตอนนี้โดนไล่ออกแล้ว อย่างน้อยก็ต้องไปบอกกับเขาสักค่า
ตอนนี้เสี่ยวเป่าไม่อยู่ ก็ต้องไปบอกกับพ่อของเขาแทน

พอคิดถึงตรงนี้ เจียงซื้อสื่อจึงเปิดปากพูดขึ้น”เอ่อ ถ้าไม่เป็นการ รบกวน ไปพบกับคุณจิ้นก็ได้ค่ะ”

“ไม่รบกวนหรอก จะรบกวนได้ยังไง ! ถ้าเป็นคุณแล้วล่ะก็ พี่ของ ผมไม่ขัดอะไรแน่นอน….”

ไม่แน่อาจจะเต็มใจให้รบกวนด้วยซ้ำ !

ถ้าพี่อารมณ์ดี เขาก็จะสามารถถือโอกาสหลอกล่อเอารถไมบัค สุดหรูที่ใฝ่ฝันอยากได้มานานแล้วยังไงล่ะ

คิดๆแล้วก็มันช่างล่อตาล่อใจเหลือเกิน !

ยิ่งคิด คุณชายรองจิ้นก็ยิ่งรู้สึกตื่นเต้น ดังนั้นก็เลยมีแรงฮีกเหิม ยิ่งขึ้น “มาสิ มากับผม ผมจะพาไปหาพี่เอง”

เจียงสื่อสื่อพยักหน้า”ถ้าอย่างนั้นก็รบกวนด้วยค่ะ”

ทั้งสองเดินเข้าบริษัทไป โดยมีจิ้นเฟิงเหราเดินนำ จากนั้นก็ขึ้น ลิฟต์ส่วนตัวของจิ้นเฟิงเฉินอีกรอบเพื่อไปยังบนตึก

ในเวลานี้ บนยอดตึก ในห้องทำงานของท่านประธาน

จิ้นเฟิงเฉินกำลังวุ่นอยู่กับการจัดการบรรดาเอกสารที่กองเท่า ภูเขา ยุ่งจนไม่สามารถวางมือลงได้

ไม่นาน ก็มีเสียงเคาะประตูดังออกมาจากข้างนอก เขาพูดออกมา

ขณะที่หัวก็ยังไม่เงยขึ้น “เชิญเข้ามา” จิ้นเฟิงเหราที่อยู่ข้างนอกผลักประตูเดินเข้ามา เจียงสื้อสื้อเดิน ตามมาข้างหลัง พร้อมกับมองสำรวจไปทั่วด้วยความอยากรู้อยากเห็น

ห้องทำงานของจิ้นเฟิงเฉินดูโมเดิร์นสุดๆ พื้นที่ห้องกว้างขวาง ของตกแต่งเรียบง่าย แต่กลับให้ความรู้สึกหรูหราไฮโซ ผนังทางด้านพอแสงส่องเข้ามา ทำให้ห้องดูสว่างมาก

ยืนอยู่ตรงนี้ แต่กลับสามารถมองทอดออกไปเห็นทั้งเมืองได้ เจียงซื้อสื่อสบถในใจ สมกับที่เป็นห้องทำงานท่านประธานของจี้ นกรุ๊ป ช่างมีสไตล์จริงๆ !

คิดนั่นคิดนี่ไปพลาง ในที่สุดสายตาของเธอก็หันไปมองยังผู้ชาย ที่นั่งอยู่หลังโต๊ะทำงาน

หลังจากที่เห็น ก็รู้สึกประหลาดใจอยู่สักพัก

ตอนนี้ จีนเฟิงเฉินสวมแค่เสื้อเชิ้ตสีขาว เนกไทหลวมๆ กระดุมคอ ปลดออกสองเม็ด ทำให้มองเห็นกระดูกไหปลาร้าที่สวยงามได้อย่าง ชัดเจน เสื้อสูทตัวนอกพาดไว้บนพนักพิงเก้าอี้ แขนเสื้อถกขึ้นมาถึง แขน แว่นกรอบทองวางคั่นอยู่บนสันจมูกโด่งๆ สายตามองเอกสารใน มืออย่างตั้งใจด้วยสีหน้าเคร่งขรึม มันให้ความรู้สึกดูเป็นสุภาพบุรุษ อย่างบอกไม่ถูก

เจียงซื้อสื่อมองตาเหม่อลอย ในหัวมีประโยคผุดขึ้นมาผู้ชาย หล่อที่สุดตอนที่จริงจัง” มันก็เหมือนกับท่าทางแบบนี้ของจิ้นเฟิงเฉิน บวกเข้ากับสไตล์ที่

ดูแพงของเขา พระอาทิตย์พระจันทร์พากันลับของฟ้า คนเทวดาต่าง

อิจฉา !

ขณะที่เจียงซื้อสื่อกำลังดื่มไปกับความรูปงามของจิ้นเฟิงเฉิน จนถอนตัวไม่ขึ้นอยู่นั้น จิ้นเฟิงเหราที่อยู่ตรงนั้นวิ่งแจ้นเข้าไป พร้อม กับพูดขึ้นอย่างเอาหน้าเอาตา”พี่ ดูสิผมพาใครมา?”

จิ้นเฟิงเฉินที่ตอนแรกคิดว่าคนที่เข้ามาคือผู้ช่วย เลยไม่ได้ใส่ใจ อะไร แต่พอครั้งนี้ได้ยินเสียงของน้องชาย จึงเหลือบตาขึ้นมาจาก เอกสาร
ขณะที่สายตาชำเลืองไปเห็นเจียงสื่อสื่อ อย่างไม่ได้ตั้งใจ เขาก็ หยุดชะงักลงในทันที

สองตามองสบกัน สองแก้มของเจียงสื้อสื้อก็ร้อนผ่าวขึ้นมารู้สึก ว่าอับอายเล็กน้อย ที่แอบดูเขาอยู่ แถมถูกเขาจับได้คาหนังคาเขาอีก

ด้วย !

เธอสีหน้าเขินอาย รีบกล่าวทักทายทันที”คุณจิ้น”

จิ้นเฟิงเฉินที่แววตาราวกับหยกดำ ก็เหมือนถูกสะกิดให้ดึงสติก ลับมา วางเอกสารในมือลงก่อนพูดขึ้น”คุณมาได้ยังไง?”

เจียงสื้อสื่อเดินเข้าไป ตอบกลับไปด้วยความรู้สึกอึดอัดใจไม่ น้อย”ขออภัยคะ รบกวนด้วยนะคะ ที่ฉันมา….คือมีของสิ่งหนึ่งที่อยาก จะให้เสี่ยวเป่า แต่ว่าเมื่อตะกี้ได้ฟังที่คุณชายรองบอกว่า เสี่ยวเป่าไม่ อยู่ ก็เลยจะมามอบให้กับคุณแทนค่ะ”

“นั่งก่อนสิ แล้วค่อยคุยกัน”

จิ้นเฟิงเฉินไม่มีความรู้สึกขัดใจเพราะโดนรบกวนเลยแม้แต่น้อย ในทางตรงกันข้าม สายตากลับเต็มไปด้วยความยินดีที่นานๆจะเห็นที

เขาลุกขึ้นอย่างทันที แล้วเดินนำเจียงสือสื้อไปยังโซฟา

ทุกอากัปกิริยา ล้วนดูดีมีสไตล์

คุณชายรองจิ้นอึ้งตกใจอยู่ข้างหลัง ในใจคิด หญิงสาวคนนี้ไม่ ธรรมดาอย่างที่คิดไว้สามารถทำให้พี่ที่แต่ไหนแต่ไรเห็นงานสำคัญ เท่าชีวิต ถึงกับเป็นครั้งแรกที่ก็โยนงานทิ้งไป

วางทิ้งเอกสารในมือ ด้วยความรวดเร็วสุดๆ !

เขาตัดสินใจได้ทันทีว่า หลังจากวันนี้ไปต้องเกาะขาพี่สะใภ้ใน

อนาคตคนนี้ให้แน่นๆ เพื่อจะได้กำจัดปัญหาในการหากำลังเสริมมาช่วยเวลาที่พี่ไม่สบอารมณ์แล้วจะมาลงที่เขา

พอคิดได้แบบนี้ คุณชายรองจิ้นก็ฮึกเหิมขึ้น รีบวิ่งแจ้นไปชง กาแฟมาให้เจียงซื้อสื้อทันที

เจียงซื้อสื่อรู้สึกประหลาดใจอยู่สักพัก ก่อนที่จะพูด ขอบคุณ”ขอบคุณมากค่ะ คุณชายรอง”

จิ้นเฟิงเหราสีหน้าพออกพอใจ โบกๆมือ”ครอบครัวเดียวกัน จะ เกรงใจทำไม?”

เจียงสื้อสื่อมึนงงเล็กน้อย

ครอบครัวเดียวกัน?

ยังไม่ทันรอให้เธอตอบกลับ จิ้นเฟิงเฉินก็เอ่ยปากพูด หยุดความ คิดของเธอไว้เสียก่อน “คุณเจียง ของที่คุณบอกว่าจะให้เสี่ยวเป่า คือ อะไรเหรอ?”

“อา? อ้อ…”เจียงซื้อสื่อดึงสติกลับมา รีบล้วงมือลงไปหยิบกล่อง กำมะหยี่ที่ถูกห่อไว้อย่างดีในกระเป๋าออกมา ก่อนจะยื่นออกไปพร้อม กับพูดขึ้น”อันนี้ค่ะ”

หลังจากที่จิ้นเฟิงเฉินรับเอาไว้แล้ว ก็เปิดออกทันที เห็นสร้อยคอ ที่ประณีตงดงามหนึ่งเส้นวางอยู่ข้างใน ขนาดประมาณเด็กอนุบาลใส่ ได้

จิ้นเฟิงเหราก็เห็นเช่นกัน รีบพูดแทรกขึ้น หลังจากเห็นจี้กลุ่มดาว จักราศีที่อยู่ข้างบน “ราศีของเสี่ยวเป่า ! ”

เจียงสื้อสื้อพูดขึ้นอย่างเกรงใจ”อื้อ ฉันซื้อของขวัญที่ราคาแพง ไม่ไหวค่ะ ก็เลยเลือกสร้อยเส้นนี้ มามอบให้เป็นของขวัญวันเกิดกับ เขา”
จิ้นเฟิงเฉินขมวดคิ้ว ปิดกล่องลง ก่อนจะพูดขึ้น”วันเกิดของเสี่ยว เป่ายังไม่ถึงเลย”

“ฉันรู้ค่ะ แต่แค่…”

เจียงซื้อสื่อจู่ๆก็สีหน้าเคร่งเครียด นิ้วมือกำกระโปรงแน่นโดย ไม่รู้ตัว เหมือนว่ากำลังมีบางสิ่งที่ยากเกินจะอธิบายออกไป

สีหน้าท่าทางของเธอผ่านเข้ามาในตาของจิ้นเฟิงเฉิน” คุณเจียง มีอะไรก็พูดออกมาตรงๆเลย”

เจียงสื้อสื่อถอนหายใจหนึ่งเฮือกใหญ่ ก่อนจะลุกขึ้นมา แล้วก้ม โค้งตัวลงต่อหน้าจิ้นเฟิงเฉินทันที จิ้นเฟิงเหรารู้สึกตกใจไม่น้อย เขาลุกขึ้นมาจากโซฟาอย่าง

รวดเร็ว “นี่มันอะไรกัน จู่ๆก็เป็นพิธีการขนาดนี้เลยเหรอ?” จิ้นเฟิงเฉินก็ขมวดคิ้วเช่นกัน ถามขึ้นอย่างไม่เข้าใจ”คุณเจียง นี่

คุณ…?” เจียงสื้อสื่อไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมามองสีหน้าของเขา ทำได้แค่ โก้งโค้งอยู่อย่างนั้น พร้อมกับพูดสิ่งที่อยู่ในใจ”ขอโทษด้วยค่ะคุณจิ้น ที่ฉันมาวันนี้ หลักๆก็คือจะมาขอโทษคุณกับเสี่ยวเป่า เกี่ยวกับเรื่อง

แผนงานวันเกิดของเสี่ยวเป่า….ก่อนหน้านี้ฉันสัญญากับเสี่ยวเป่าแล้ว

ว่าจะจัดงานวันเกิดที่พิเศษสุดให้กับเขา แต่ว่าตอนนี้ฉันไม่สามารถทำ มันได้อีกแล้ว เลยขอให้คุณช่วยไปบอกกับเสี่ยวเป่าแทนฉันด้วยค่ะ ต้องขอโทษด้วยจริงๆนะคะ”