ลูกชายของประธาน….เรียกฉันหม่ามี๊？！ - บทที่ 241 หน้าแตกต่อหน้าผู้คน
บทที่ 241 หน้าแตกต่อหน้าผู้คน
ในตอนนี้เจียงสื้อสื้อโดนทำให้อารมณ์เสียอย่างเห็นได้ชัด
ซูซานยืนอยู่ข้างๆแล้วมองดูอย่างเป็นห่วง อั้นมาสักพัก แล้วถึงจึงปริปากลองถามเธอว่า “ฉันรู้ว่าปกตินั้นคุณระมัดระวังมาก เอกสารสำคัญเช่นนี้ คุณจะไม่ให้คนที่ไม่เกี่ยวข้องมายุ่ง แต่ทำไมรอบนี้ถึงเป็นเช่นนี้?”
เจียงสื้อสื้อส่ายหัว เธอคิดหนักมาก ก็ไม่สามารถเดาออกมาได้
ซูชิงหยิงได้ขโมยโปรแกรมการวางแผนของเธอไปตั้งแต่เมื่อไหร่กัน
เหมือนกับว่ามองดูเจียงสื้อสื้อตึงเครียดเกินไป แล้วซูซานก็เห็นเธออารมณ์เสียเช่นนี้ จึงกดเสียงลงแล้วพูดว่า:“โอกาสที่คุณกับซูชิงหยิงนั้นได้พบกันมีไม่มากนัก ฉันคิดว่า อาจเป็นเพราะบริษัทของพวกเรามีหนอนบ่อนไส้แล้ว”
เจียงสื้อสื้อครุ่นคิดไปสักพัก ถึงแม้ว่าแผนการนี้ เธอเป็นคนที่ทำสำเร็จด้วยตนเอง
แต่วันสุดท้ายนั้น เธอเคยได้ปรึกษาคุยกับเพื่อนร่วมงานคนอื่นอยู่ และได้รับคำแนะนำที่ดีมาบางอย่าง จึงทำการแก้ไขนิดนึง
สีหน้าของเธอมืดครึ้มลงอย่างเห็นได้ชัด ได้ยินเพียงซูซานพูดว่า:“กลับไปรอบนี้ จะต้องตรวจสอบอย่างละเอียด ถ้ามีหนอนบ่อนไส้จริง จะไม่อภัยโทษแน่”
ซูซานคิดแล้วคิดอีก ก็ถามมาอีกประโยคว่า:“สื้อสื้อ คุณก็ลองคิดดูดีๆนะ คุณได้เอาแผนการนี้ให้คนที่ไม่เกี่ยวข้องดูหรือเปล่า”
เจียงสื้อสื้อเงียบ สีหน้าเคร่งเครียดมาก
เธอไม่เคยเอาแผนการนี้ให้คนที่ไม่เกี่ยวข้องดูเลยจริงๆ
ซูซานเห็นเป็นเช่นนี้ สีหน้าก็ตึงเครียดขึ้นเช่นกัน
“หรือว่ารอบนี้พวกเราจะแพ้แล้วหรอ?”เจียงสื้อสื้อรู้สึกกังวล
ก่อนหน้านี้เธอก็พบว่ามีพิรุธแล้ว Kevinได้มีการติดต่อกับซูชิงหยิงอย่างลับๆ และเหมือนกับว่าจะมีความสุขด้วย
ถ้าKevinตั้งใจจะปกป้องซูชิงหยิงจริงๆนะ ถึงแม้ว่าตอนที่เธอได้อธิบายแนวคิดการออกแบบนั้น จะดีเยี่ยมเช่นไหน ก็ไม่ได้ช่วยอะไรหรอก
ซูซานก็รู้สึกกังวลมากเช่นกัน ในช่วงเวลานั้นไม่รู้ว่าต้องปลอบเจียงสื้อสื้อยังไง
“เมื่อกี๊ผมได้ไปซื้อเครื่องดื่มมาสองแก้วนะ”ลู่เจิงเดินมาถึงข้างๆพวกเธอแบบเงียบๆตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้
เขานำหนึ่งแก้วในนั้น ยื่นมาถึงข้างหน้าของเจียงสื้อสื้อ “สื้อสื้อ คุณต้องทำให้อารมณ์เย็นลงก่อนนะ นี้คือที่น้ำคุณชอบดื่มนะ”
เจียงสื้อสื้อรับมา เพราะว่าในใจนั้นตึงเครียดเกินไป หรืออาจเพราะว่ากระหายน้ำจริงๆ เธอจึงดื่มไปหลายอึกทันที
“คุณไม่ต้องกังวลเกินไปนะ แผนการของคุณนั้นเพอร์เฟค ผมมั่นใจว่าคุณจะไม่แพ้แน่นอน”ลู่เจิงรู้สึกว่าแนวคิดการวางแผนของเธอดีมาก ไม่เพียงแค่แปลกแนว และยังตอบสนองความต้องการทั้งสองฝ่ายภายในบริษัทEisleyด้วย
เจียงสื้อสื้อเห็นว่าเขาตั้งใจปลอบจริงๆ และไม่อยากเห็นว่าเขากังวลแทนตนเองด้วย จึงฝืนกระตุกมุมปากขึ้น “ขอบคุณนะ”
แต่ในแววตาของเธอนั้น ก็ยังคงเป็นความกังวลใจที่ไม่สามารถซ่อนไปได้
ลู่เจิงถอนหายใจแบบทำอะไรไม่ได้ จึงเฝ้าอยู่ข้างๆเธอ ไม่ห่างออกไปแม้กระทั่งก้าวเดียว
ผ่านไปได้สักพัก เหมือนกับว่าเขาจะคิดอะไรได้ แล้วปริปากอีกรอบว่า:“การกระทำของKevinนั้น ผมก็พอรู้อยู่ ถึงแม้ว่าเขาจะมีเล่ห์เหลี่ยมบ้าง แต่ถ้าเป็นเรื่องใหญ่โต เขาก็รู้จักขอบเขต ไม่ทำอะไรแปลกๆแน่นอน”
เขากลัวว่าเจียงสื้อสื้อไม่สามารถไว้ใจลงได้ จึงให้สัญญาอีกว่า:“ถ้าไม่งั้นอีกก็ ยังมีผมช่วยคุณมองดูเขาอยู่นะ”
หลังจากที่เจียงส้อสื้อได้ยิน ก็ไม่รู้ว่าทำไม ความกังวลจากตอนแรกนั้น ลดลงไปมากจริงด้วย อีกทั้งยังเผยรอยยิ้มออกมาด้วย
เธอรู้สึกซึ้งใจมาก จึงทำการขอบคุณอีกรอบโดยที่ไม่ได้ตั้งใจ
เวลาเร่งรัด คนที่รออยู่นั้น ก็ตึงเครียดเช่นกัน
พริบตาเดียว สิบนาทีก็ผ่านไปแล้ว
ในรอบนี้ มีแค่Kevinคนเดียวที่มา ข้างหลังของเขานั้น ไม่มีคนชั้นสูงคนอื่นของบริษัทEisleyตามออกมาด้วย
เขาไม่ได้แสดงสีหน้าใดๆ แต่ประกาศแบบเป็นทางการว่า:“ผมประกาศ ณ ที่นี้ว่า ผู้ชนะสุดท้ายของงานวางแผนรอบนี้ คือบริษัทจิ่นซื่อ”
ทันใดนั้นเจียงสื้อสื้อก็ร้องออกมาด้วยความดีใจ เธอยังไม่เคยแสดงอาการออกนอกหน้าเช่นนี้ต่อหน้าผู้คนมาก่อนเลย
ส่วนซูซานก็พลางตบมือกับเธอพร้อมกันโดยอัตโนมัติ ฉลองที่ไม่เพียงพวกเธอได้สิทธิโฆษณา และฉลองที่ว่าความพยายามของเจียงสื้อสื้อนั้นไม่โดนคนที่ไม่เกี่ยวข้องแย่งไปด้วย
“ฉันว่าแล้ว สื้อสื้อ ตอนนี้คุณก็วางใจลงได้แล้ว”ซูซานปิดกั้นความดีใจที่ชนะเลิศในใจไว้ไม่ได้
ส่วนซูชิงหยิงเห็นว่าเจียงสื้อสื้อจะเดินออกไป สีหน้านั้นก็กลายเป็นดุร้ายยิ่งขึ้น
โดยเฉพาะภายในห้องโถง มีหลายต่อหลายคนที่กำลังกระซิบกัน ด่าว่าพวกเขาเป็นซูซื่อกรุ๊ปแท้ๆ แต่ก็ทำเรื่องการลอกเลียนแบบที่น่าอับอายเช่นนี้
ใต้ตาของซูชิงหยิงดุร้ายยิ่งขึ้น เดินไปข้างหน้าไม่กี่ก้าว ก็ทำการรั้งเจียงสื้อสื้อไว้แบบดื้อๆ “เจียงสื้อสื้อ แกคิดว่าวันนี้แกจะรอดไปได้หรอ?ฉันไม่ยอมหยุดลงแค่นี้หรอกนะ แกรอดู ทนายความของพวกเราซูซื่อกรุ๊ปอีกไม่นานก็จะมาคุยกับแกเอง”
เจียงสื้อสื้อเพียงแค่มองเธอ เอกลักษณ์การกระทำซูชิงหยิงนั้น ทำให้เธอไม่ชอบแล้ว ถึงกับว่าขี้เกียจตอบสนองเธอ
แล้วเวลาเดียวกันพอดี ผู้ช่วยข้างตัวของKevin ก็เชิญให้เธอกับซูซานไปคุยด้วย
เจียงสื้อสื้อถึงได้มีเหตุผลที่เดินอ้อมซูชิงหยิงที่เกะกะออกไป แล้วเดินไปทางKevin
“ขอบคุณมากจริงๆเลยนะ Kevin ขอบคุณที่คุณยอมเชื่อพวกเรา”เจียงสื้อสื้อขอบคุณแล้วขอบคุณอีก
แต่ว่าKevinนี้สิ เขาเปลี่ยนมุมมองเจียงสื้อสื้อไปทั่งสิ้น จึงชมออกมาแบบห้ามไม่ได้ว่า:“ผมสิต้องดีใจ ได้ร่วมมือคู่กับคนมีประสิทธิภาพแบบคุณเจียงเช่นนี้”
เขาเป็นฝ่ายยื่นมือออกมา”ความสามารถของคุณ ผมได้รับรู้แล้ว หวังว่าจากนี้ไปจะร่วมมือกันอย่างง่ายนะ”
เจียงสื้อสื้อยิ้ม แล้วจับมือกับเขา
แล้วKevinก็เชิญแบบเป็นกันเองว่า ให้พวกเขามาร่วมรับประทานมื้อเย็นต่อจากนี้
เจียงสื้อสื้อกับซูซาน แลกสายตากัน ก็เป็นอันว่าตกลงอย่างง่าย
ต่อจากนี้ พวกเธอก็เป็นสถานะร่วมมือกันแล้ว ใช้โอกาสไม่ดีกว่าหรอ ที่จะลองดูกันอีกสักพัก
ลู่เจิงเห็นพวกเขาคุยกันได้เข้ากันมาก จึงพูดคุยสองสามประโยคกับทีมตัวเอง แล้วก็เดินเข้ามาด้วย
พอเขาเห็นว่าในตาของเจียงสื้อสื้อนั้นความดีใจได้แทนที่ความกังวล เขาก็ดีใจด้วยกัน
แต่เขาก็หันเข้าหาเธอ ถอนหายใจหนึ่งเฮือก แล้วพูดแบบติดตลกว่า:“สื้อสื้อ คิดไม่ถึงว่าผมจะแพ้ให้คุณอีกแล้ว”
แล้วKevinก็ยิ้มพลางหยอกเล่นว่า:“คุณควรพอใจแล้วนะ แพ้ให้กับคุณหญิงที่ดูดีมีเสน่ห์เช่นนี้ เป็นความโชคดีของคุณนะ”
ฝั่งนี้ของพวกเขาคุยกันได้มีความสุขมาก ซูชิงหยิงดูจนบนหัวแทบจะมีควันลอยออกมาแล้ว
เธอกัดฟันแล้วออกจากห้องโถง เดินตรงมาถึงโรงจอดรถใต้ดิน
ให้ตายสิ!เจียงสื้อสื้อ เธอมีความสามารถอะไรกันแน่?
ซูชิงหยิงโกรธแค้น เธอถึงกับเสียหน้าต่อผู้คนเพราะว่าเจียงสื้อสื้อ
เธอโทรเข้าเบอร์ของKevinด้วยความโกรธกริ้ว Kevinเพิ่งจะรับสายขึ้น เธอก็ถามแบบอารมณ์ไม่ดีว่า:“แกว่ามาสิ ทำไมถึงทำเช่นนี้ละ?”
Kevinงงไปชั่วครู่ แล้วถามกลับว่า:“คุณอยากพูดอะไร?”
“Kevin แกตกลงกับฉันแล้ว จะเอาโอกาสร่วมมือนั้น เก็บไว้ให้ฉันนะ”ซูชิงหยิงโกรธจนพูดออกมาที่ละคำแบบหนักๆ
Kevinก็ทำเป็นว่าไม่เข้าใจที่เธอพูด แล้วถามอีกว่า:“ขอโทษด้วยครับ ผมไม่เข้าใจความหมายของคุณ”
ซูชิงหยิงโกรธจนยิ้มออกมา ได้สิ ในเมื่อเขาจะทำเป็นว่าไม่รู้ งั้นเธอก็พูดตามตรงว่า:“แกไม่ใช่บอกว่าจะเอาสิทธิโฆษณาให้ฉันหรอ?หรือว่าแกไม่อยากได้เจียงสื้อสื้อแล้ว?”
ตอนแรกKevinยังไม่อยากพูดความจริงออกมา แต่พอได้ยินเธอพูดเช่นนี้ ก็เปลี่ยนสีหน้ากะทันหัน “ใช่ ผมเคยตอบตกลงไว้ แต่ว่าคุณซู คุณเคยทำอะไร?”
เห็นว่าซูชิงหยิงไม่ได้ออกเสียง เขาก็พูดต่อว่า:“เห้อ คุณคงจะไม่รู้ผมคนนี้สินะ ถึงแม้ว่าผมจะไม่สามารถต่อต้านความสวยได้ แต่เรื่องบางเรื่อง ก็แทบจะไม่มีเส้นตายเลย แต่ผมก็มีจุดเดียวที่ไม่ยอมให้ทำได้ นั้นก็คือลอกเลียนแบบ เพราะงั้นคุณก็ไม่มีโอกาสแล้ว ความสัมพันธ์ของก่อนหน้านี้ ก็จบลงเพียงเท่านี้แล้ว”
ซูชิงหยิงโกรธจนแทบจะเป็นบ้า สีหน้าเขียวมาก แล้วก็ขว้างมือถือลงบนพื้นด้วยความโกรธ