ลูกเขยมังกร - ตอนที่ 525
บทที่ 525 ซานฉีคนยักษ์
ในที่สุดชายหนุ่มร่างเล็กก็มายืนอยู่ห่างหวังเฉียนไปสิบเมตร
พริบตาเดียว ร่างเขาแยกออกเป็นสาม!
วิชานี้มาอีกแล้ว!
เงาร่างสามร่างถือมีดฟาดฟันใส่หวังเฉียน
ด้านล่างเวที หัวใจของคนทางสมาคมการค้าจงไห่เบียดกันอยู่ที่คอหอย
หวังเฉียนจะชนะอิ่งซาของชายหนุ่มร่างเล็กได้ไหม?
ระหว่างที่คิดๆกัน หวังเฉียนขยับตัวแล้ว
กระบี่ยาวของเขาแทงไปที่เงาที่อยู่ด้านซ้ายสุดของทั้งสามร่าง
สำหรับอีกสองเงา หวังเฉียนไม่สนไม่แคร์! และยังปล่อยให้อีกสองร่างตวัดมีดใส่เขาอีกด้วย!
พอเห็นฉากนี้ หัวใจของคนทางสมาคมการค้าจงไห่ก็มากองกันที่คอหอย ถ้าหวังเฉียนกะพลาด งั้นอีกสองมีดนั่นฟันลงมา หวังเฉียนไม่ตายก็สาหัสล่ะ
หวังเฉียนจะกะพลาดไหม?
ไม่แน่นอน!
ตอนเขาแทงกระบี่ไปที่เงาที่อยู่ด้านซ้ายสุด สีหน้าเงานั้นสะท้อนแววตกใจกลัวออกมา
วินาทีต่อมา กระบี่ยาวแทงเข้าที่ร่างเขา!
เงาดำสลายไป ร่างชายหนุ่มร่างเล็กปรากฏออกมา แต่เสื้อผ้าของเขากลับถูกหวังเฉียนฟันขาดและมีเลือดไหลออกมามากมาย
“นายรู้ได้ไงว่าร่างจริงฉันซ่อนอยู่ที่นี่?!” สีหน้าชายหนุ่มร่างเล็กเต็มไปด้วยความตกใจและไม่เข้าใจ หวังเฉียนใช้เวลาไม่ถึงวินาทีหนึ่งก็กะได้แล้วว่าร่างจริงเขาอยู่ไหน
นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย?
หวังเฉียนไม่สนใจคำถามของชายหนุ่มร่างเล็ก เขายังคงเยือกเย็นตวัดกระบี่ฟันลงไป
ชายหนุ่มร่างเล็กกัดฟันกรอดอย่างโมโห และแยกเป็นสามร่างเข้าฟาดฟันหวังเฉียนอีกครั้ง
แต่ครั้งนี้หวังเฉียนกลับไม่สนใจเงาดำสามร่างนั้น
กระบี่ของหวังเฉียนแทงเข้าไปที่ช่องว่างด้านหลัง
พอเห็นการกระทำของหวังเฉียน ทุกคนด้านล่างเวทีตะลึงไปตามๆกัน หวังเฉียนโง่หรือไง? ฟันอากาศทำไมเนี่ย?
ระหว่างที่ทุกคนกำลังคิด ก็มีแรงบางอย่างขยับในอากาศ
ร่างของชายหนุ่มร่างเล็กโผล่ขึ้นมากลางอากาศ ใช้ร่างเขารับกระบี่ของหวังเฉียนเข้าอย่างจัง
“พรืดอึก” ดังขึ้น
กระบี่ของหวังเฉียนแทงเข้าไปที่หน้าอกของชายหนุ่มร่างเล็กเข้าอย่างจัง
“นี่มัน…”
จอมยุทธ์มากมายด้านล่างเวทีตะลึงไปตามๆกัน ต้องยอมรับจริงๆว่า ฉากนี้มันเกิดจินตนาการของพวกเขาไปมาก ดูจากมุมของพวกเขา หวังเฉียนเหมือนคนโง่เลย ไม่สนใจคมมีดของเงาร่างสามร่างตรงหน้าเขา กลับตวัดกระบี่ฟาดฟันอากาศ
แต่ที่แปลกไปกว่านั้นคือ ชายหนุ่มร่างเล็กโผล่มากลางอากาศหน้าตาเฉย และโดนกระบี่ของหวังเฉียนเข้าอย่างจัง เหมือนกับว่า เขาโผเข้าไปให้หวังเฉียนแทงกระบี่ซะงั้น
“ฉันยอมแพ้!
ชายหนุ่มร่างเล็กร้องตะโกนอย่างหวาดกลัว
ครั้งแรกที่หวังเฉียนเจอร่างจริงเขา ยังพอบอกได้ว่าเดา งั้นครั้งนี้หวังเฉียนสามารถหาร่างจริงเขากลางอากาศ เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่เดาแล้ว
หวังเฉียนต้องรู้จุดอ่อนของอิ่งซาแน่!
หลังจากชายหนุ่มร่างเล็กยอมแพ้ หวังเฉียนก็ดึงกระบี่ออกจากร่างชายหนุ่มร่างเล็ก เดินลงจากเวทีหน้าตาเฉย
“ศิษย์พี่หวังเก่งมาก!”
“ศิษย์พี่หวังสุดยอดเลย!”
ด้านล่างเวที จอมยุทธ์มากมายของสมาคมการค้าจงไห่ตื่นเต้นไปตามๆกัน หวังเฉียนกู้หน้าให้สมาคมการค้าจงไห่นะเนี่ย
ฝีมือของชายหนุ่มร่างเล็กเก่งกว่าจายเถิงจวั่นจู้มากนัก แต่กลับสู้หวังเฉียนได้ไม่เกินสองกระบวนท่าด้วยซ้ำ
หวังเฉียนไม่เย่อหยิ่งทระนงตนยามรับคำชื่นชมของทุกคน แต่เบนสายตาไปที่เฉินเฟิง พูดเสียงเรียบว่า: “ฉันติดค้างน้ำใจนายครั้งหนึ่ง”
“เกรงใจมากไปแล้วครับ” เฉินเฟิงยิ้มบาง ถึงหวังเฉียนจะดูเย็นชาไปหน่อย แต่นิสัยไม่เลว อย่างน้อยก็รู้จักบุญคุณคน
หวังเฉียนส่ายหัว ไม่พูดอะไรอีก
ถึงจะไม่มีคำเตือนของเฉินเฟิง ศึกเมื่อกี้เขาก็เอาชนะได้ แต่คงจะชนะยากหน่อย ไม่เป็นผลดีกับการประลองรอบต่อไปของเขา
ไม่นาน เวลาพักสิบนาทีก็ผ่านไป
หวังเฉียนในชุดขาวก้าวขึ้นเวทีประลอง
ส่วนทางด้านสมาคมการค้าเชียสุ่ยกลับส่งยักษ์หนุ่มสูงเกือบสองร้อยสามสิบเมตร น้ำหนักเกือบสองร้อยกิโลลงประลอง!
ยักษ์คนนี้เดินขึ้นเวทีทีละก้าว ทุกย่างก้าวที่เดินทำพื้นสั่นสะเทือน สะท้อนถึงความหนักและใหญ่ของเขา
“ซานฉี ขยี้มันเลย!”
คนทางสมาคมการค้าเชียสุ่ยร้องตะโกนอย่างตื่นเต้น เห็นได้ชัดว่าเชื่อมั่นในตัวชายร่างใหญ่นี่มาก
เฉินเฟิงเองมีประกายตาสนใจขึ้นมา คนร่างยักษ์ที่ท่วงท่าราวหมีควายนี่เป็นจอมยุทธ์เลี่ยนถี่ที่หาได้ยากยิ่ง
จอมยุทธ์เลี่ยนถี่ ตรงตามชื่อเลย ฝึกร่างโดยเฉพาะ
จอมยุทธ์เลี่ยนถี่ส่วนมากจะมีรูปร่างหนาเน้นกล้ามเนื้อ การป้องกันแข็งแกร่งมาก
และยังมีจอมยุทธ์เลี่ยนถี่หลายคนที่สำเร็จขั้นแดนได้แล้ว เอาแค่ผิวเนื้อก็สามารถกันลูกกระสุนได้แล้ว
ชายหนุ่มที่ชื่อซานฉีตรงหน้านี้เห็นได้ชัดว่าเป็นผู้เข้มแข็งในเชิงเลี่ยนถี่คนหนึ่งเลย
ไม่นาน ซานฉีก็ยืนอยู่บนเวที อาวุธของเขาเป็นขวานเหล็กสองเล่มที่คมปลาบมาก
หวังเฉียนสีหน้าเรียบเฉย แววตาคมลึกเหมือนเดิม ราวกับท้องฟ้าเวิ้งว้างในฤดูหนาว ไม่มีฝุ่นเลยแม้แต่นิดเดียว
“ย๊าก—“
จู่ๆซานฉีก็ร้องตะโกนออกมา
เสียงดังกึกก้องไม่มีเสียงแทรก ดังสนั่นเสมือนสัตว์ป่าร้องคำราม
“ครืน!”
เวทีสั่นสะเทือนในพริบตาเดียว เกิดเสียงพื้นสะเทือน จอมยุทธ์ระดับต่ำจำนวนไม่น้อยด้านล่างเวทีรู้สึกมีเสียงวึงๆในหู
ไม่ต้องถามเลยว่า ซานฉีใช้เสียงร้องคำถามเพื่อทำลายสมาธิของหวังเฉียน
แต่หวังเฉียนกลับไม่หวั่นไหวเลยสักนิดตั้งแต่ต้นจนจบ
“ฆ่า—“
ซานฉีร้องตะโกนออกมาอีก สีหน้าบิดเบี้ยว ดวงตาแดงก่ำ
เนื่องด้วยรังสีอำมหิตที่สะสมมาจากหยาดเลือดกลายเป็นภูเขาและทะเลหวังกดหวังเฉียนให้จมดิน
อาศัยจังหวะนี้ ซานฉีคว้าจับขวานเหล็กสองเล่มโผเข้าใส่หวังเฉียน เขาเหมือนเทพที่บ้าคลั่ง ถือขวานหนักประหนึ่งภูเขา
พลังสะท้านสะเทือนของเขาทำให้ผู้คนรู้สึกช็อคและหมดหวัง
“ฮู!”
แสงสีดำแล่นผ่านไป
ซานฉีตัวขยายใหญ่ขึ้น ยืนหยัดประหนึ่งภูเขาใหญ่ แต่ก็แค่นี้
ขวานเหล็กคู่ที่เขายกขึ้นฟาดฟันเข้ากับอากาศและแสงไฟ โผเข้าฟันร่างหวังเฉียน
ภายใต้การฟาดฟันของขวานเหล็ก ความคมและรังสีอำมหิตจำนวนมหาศาลระเบิดออกมาประหนึ่งภูเขาไฟระเบิด
ขวานสองเล่มนี้เหมือนกับสามารถทำลายได้ทุกสิ่ง!
หลายคนเชื่อว่า ถ้าปักขวานสองเล่มนี้ลงพื้น คงทำพื้นแตกเป็นสองเสี่ยงได้แน่!
ซานฉี!
นี่คือซานฉี!
ขวานเหล็กคู่เปิดภูเขา ขวานเหล็กคู่ทลายพื้น และขวานเหล็กคู่ยังเปิดช่องอากาศได้!
จอมยุทธ์มากมายของสมาคมการค้าเชียสุ่ยด้านล่างเวทีต่างมีสีหน้าแดงเรื่อ ในสายตาพวกเขา ขวานของซานฉีจะต้องฟาดฟันอัจฉริยะมหาปรมาจารย์ด้านกระบี่ออกเป็นสองเสี่ยงได้แน่!
“ซื้ด!”
ในตอนนี้เองหวังเฉียนขยับแล้ว
เขาแทงกระบี่สวนออกไป
ซานฉีชะงักไม่ขยับไปชั่วครู่ ร่องรอยบิดเบี้ยวบนใบหน้ายังเหลืออยู่ แต่สีหน้านิ่งราวปลาตาย
ที่หว่างคิ้วของเขามีกระบี่ประกายเงินแทงอยู่ ไม่ลึก และไม่ตื้น แต่ถึงตาย!
“ตึ้ง!”
ประหนึ่งภูเขาล้มยังไงยังงั้น ร่างใหญ่ยักษ์ของซานฉีล้มตึงลงพื้น ทำฝุ่นตลบระลอกหนึ่ง
ทั่วทั้งสนามแข่งเงียบสงัด ขนาดเข็มตกสักเล่มคงได้ยิน
จอมยุทธ์มากมายของสมาคมการค้าเชียสุ่ยต่างมีสีหน้าตะลึงไปตามๆกัน
ซานฉีที่พวกเขาฝากความหวังใหญ่หลวงไว้กลับแพ้แล้ว….ไม่สิ ตายแล้ว?!
กระบวนท่าเดียว!
แค่กระบวนท่าเดียว!
ทางฝั่งสมาคมการค้าจงไห่เองก็เบิกตากว้างมองตะลึง พวกเขาคิดไม่ถึงเลยจริงๆว่า ซานฉีที่ดูร้ายกาจน่าเกรงขามขนาดนั้นกลับโดนหวังเฉียนใช้กระบวนท่าเดียวฆ่าตายแล้ว
นี่คงเป็นจอมยุทธ์คนแรกที่ตายนับแต่มีการประลองมาล่ะมั้ง?