ลูกเขยมังกร - ตอนที่ 580
บทที่ 580 การสังหารหมู่
หลังจากไม่กี่นาทีต่อมา จิ่งเถียนซ่านเอ้อเข้ามาที่ฟาร์ม เดินตรงเข้าไปในบ้านไม้ทางทิศตะวันตกของฟาร์ม——ทางลับเข้าฐานทัพอยู่ในบ้านไม้นั่น！
เข้าไปในบ้านไม้ จิ่งเถียนซ่านเอ้อยืนอยู่หน้ากำแพงที่มีลักษณะพิเศษ ผนังเป็นสีแดงส่องแสง กำลังสแกนดวงตาของเขา
“ติ๊ด——”
ไม่นาน เสียงก็ดังตามขึ้นมา กำแพงค่อยๆเปิดออก ปรากฏทางลับเส้นหนึ่ง
จิ่งเถียนซ่านเอ้อก้าวเข้าไปในห้องเล็กๆตรงประตูลับ ยืนนิ่งอยู่กับที่ ถูกแสงสีแดงสแกนอีกครั้ง
“แกร๊ก——”
หลังจากสแกนและยืนยันตัวตน พื้นห้องจมลงช้าๆ แสดงแสงที่สว่างไสวปรากฏขึ้น
เห็นอุโมงค์ใต้ดินเปิดอยู่ จิ่งเถียนซ่านเอ้อกำลังเข้าไปในอุโมงค์นี้
ในขณะนี้…….
มีเงาหนึ่ง เหมือนกับวิญญาณค่อยๆปรากฏอยู่ด้านหลังของจิ่งเถียนซ่านเอ้อ
ก็คือเฉินเฟิง！
เฉินเฟิงดูเหมือนจะค่อยๆโผล่ขึ้นมาจากอากาศ จากนั้นก็ไม่รอให้จิ่งเถียนซ่านเอ้อสังเกตเห็นความผิดปกติ ก็ได้จับหัวของจิ่งเถียนซ่านเอ้อ บิดเบาๆ ได้ยินแค่เสียง “แกระ”ได้บิดคอของจิ่งเถียนซ่านเอ้อหักแล้ว จากนั้นหายตัวเข้าไปในอุโมงค์
“ตึง——”เมื่อเฉินเฟิงเข้ามาในอุโมงค์ ประตูทางเข้าใต้ดินที่หนาและทึบปิดลงอย่างช้าๆ
“เฉิน….เฉินเฟิงมาแล้ว！！”
ในเวลาเดียวกัน ในห้องควบคุมกล้องวงจรปิดของสำนักขวัญนินจา นักฆ่าที่ดูแลห้องควบคุมกล้องวงจรปิดเห็นเงาของเฉินเฟิง ก็ตกใจก่อน จากนั้นนำเครื่องวิทยุสื่อสารออกมาทันที ร้องออกมาด้วยความสยอง！！
สำหรับสำนักนินจาแล้ว ได้สร้างประตูลับที่หนาแน่น เป็นการป้องกันไม่ให้บุคคลภายนอกเข้าไปในสำนักใหญ่ และติดตั้งกล้องวงจรปิด ก็เพื่อสอดแนมนักฆ่าในสำนัก
เพราะว่านักฆ่ามักมีนิสัยแหกกฎและป่าเถื่อน นักฆ่าในสำนักขวัญนินจาไม่ได้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ก็จะมีการขัดแย้งกันบ้าง อีกทั้งยังลงมือหนัก ตลอดจนยังมีตัวอย่างนักฆ่าคนหนึ่งตายในเนื้อมือของนักฆ่าอีกคนหนึ่ง
นอกจากจะป้องกันไม่ให้ฆ่ากันเอง ประโยชน์ของกล้องวงจรปิดก็คือเข้าใจลักษณะนิสัยของนักฆ่า รวมถึงการออกไปด้านนอก การฝึกอบรมและอื่น ๆ
เรียกอีกอย่างหนึ่งว่า ตอนแรกเมื่อผู้รับผิดชอบอาวุธได้ติดตั้งกล้องวงจรปิด ไม่เคยคิดเกี่ยวกับการใช้เพื่อเฝ้าระวังบุคคลภายนอกเลย!
คนนอกบุกเข้าไปในสำนักใหญ่ขวัญนินจา นี่เป็นเสมือนหญิงสาวขึ้นเกี๊ยวเจ้าสาว——ครั้งแรกเลย！
เพราะว่าทั้งหมดนี้ หลังจากนักฆ่าที่ปฏิบัติหน้าที่ในห้องควบคุมกล้องวงจรปิดเห็นเฉินเฟิงเข้าไปในสำนักใหญ่ขวัญนินจา อึ้งไปสองสามวินาที ถึงได้หายจากอาการช็อก จากนั้นใช้วิทยุสื่อสารรายงานต่อจงเถียนอิงจู้อย่างตื่นตระหนก
“นาย…..นายพูดอะไรนะ?”
จงเถียนอิงจู้ยืนขึ้นจากโซฟาด้วยความตกใจ ไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง
“ท่าน….ท่านจงเถียน เฉินเฟิงมาแล้ว！ เขาเข้ามาทางอุโมงค์ของฐานทัพ！！”ในห้องควบคุมกล้องวงจรปิด
นักฆ่าจ้องไปที่หน้าจออย่างจริงจัง เสียงสั่นรายงานอีกครั้ง
ฮะ！
ได้ยินรายงานจากผู้ใต้บังคับบัญชาอีกครั้ง สีหน้าของจงเถียนอิงจู้ก็ได้เปลี่ยนไป！
เพราะว่าหัวหน้าซานปุ่นถาวชี่หลังของสำนักขวัญนินจาเป็นกังวลอย่างมากอีกทั้งยังได้ออกคำสั่งมา หลังจากประชุมเสร็จจงเถียนอิงจู้ก็ได้โทรหาจิ่งเถียนซ่านเอ้อทันที
หลังจากที่รู้ว่าจิ่งเถียนซ่านเอ้อกำลังจะกลับฐานทัพ ก็วางใจขึ้นมา
แต่เวลานี้ ใบหน้าของเขาไม่เพียงแต่เปลี่ยนไปอย่างรุนแรง ทันใดนั้นหัวใจก็เต้นมาถึงลำคอ！
“เร็ว ส่งเสียงกริ๊งเตือนทันที！！”
หลังจากงุนงงไม่นาน จงเถียนอิงจู้เหมือนแมวโดนเหยียบหาง ขนฟูขึ้นโดยปริยาย เขาได้ทำการตะโกนออกมาอย่างรีบร้อน
“ใช่….ใช่ ท่านจงเถียน！”
ในกล้องวงจร นักฆ่าตอบโดยไม่รู้ตัว จากนั้นไปส่งเสียงเตือน
สำหรับสำนักนินจาแล้ว การแจ้งเตือนที่สำนักใหญ่ไม่ได้ตั้งไว้เพื่อป้องกันการโจมตีของศัตรู แต่จะสามารถเรียกนักฆ่าทั้งหมดออกมาได้ในครั้งเดียว——เพียงแค่สัญญาณเตือนดัง นักฆ่าทุกคนสามารถได้ยินทันที นอกจากนี้ยังหยิบวิทยุสื่อสารที่พกติดตัวออกมา ตามด้วยออกคำสั่ง
ในเวลาเดียวกัน
เฉินเฟิงมาถึงล็อบบี้ของสำนักใหญ่ของขวัญนินจาแล้ว
สำหรับคนธรรมดา ฐานทัพลึกลับอย่างสำนักใหญ่ขวัญนินจา เป็นไปได้ยากมาก แต่เฉินเฟิงไม่รู้สึกแปลกเลยแม้แต่น้อย
ห้องโถงว่างเปล่า ไม่เห็นใครเลยสักคน เฉินเฟิงมองไปที่อาคารคล้ายโกดังใกล้ห้องโถง แวบหนึ่งก็หันไปเห็นประตูทางเข้าห้องยิงปืน
พบว่า ได้สะกิดหัวใจของเฉินเฟิง ร่างกายหายแวบ ไปที่ห้องยิงปืนอย่างรวดเร็ว
“กริ๊ง…..กริ๊ง…กริ๊ง…..”
เมื่อเฉินเฟิงเดินมาที่ประตูห้องยิงปืน เสียงกริ๊งเตือนโหยหวน ดังก้องไปทั่วสำนักขวัญนินจา
“เกิดอะไรขึ้น?”
ในห้องยิงปืน นักฆ่าหลายคนเพิ่งยิงปืนเสร็จ ถอดชุดหูฟังออก ได้ยินเสียงเตือนกะทันหัน ต่างก็พากันตะลึง
เพราะว่า ตั้งแต่เขาจำความได้ เสียงเตือนที่สำนักใหญ่ไม่เคยดัง!
ช่วงเวลาต่อไป
จากนั้นคำตอบก็ได้ถูกเปิดเผย
เฉินเฟิงผลักประตูเข้าไป ปรากฏต่อสายตาของนักฆ่าหลายคน
“เอ่อ……”
แม้ว่านักฆ่าจะไม่เคยพบกับเฉินเฟิง แต่ก็เคยเห็นรูปถ่ายของเฉินเฟิง จำได้ว่าเฉินเฟิงหน้าตายังไง แวบเดียวก็ดูออกว่าเป็นเฉินเฟิง！
จู่ๆเฉินเฟิงก็ปรากฏตัว ทำให้นักฆ่าในห้องยิงปืนดูเหมือนโดนผีหลอกเข้ากลางวันแสกๆ ล้วนตะลึงไปตามๆกัน
เวลานี้ พวกเขายังสงสัยว่าเป็นภาพหลอนหรือเปล่า มิฉะนั้นเฉินเฟิงจะมาที่นี่ได้อย่างไร? !
ภาพลวงตาเหรอ?
“ปังปังปัง……”
คำตอบของพวกเขาคือเสียงปืนที่เร่งรีบ
เฉินเฟิงคว้า mp5 บนชั้นวางปืนข้างประตูห้องยิงปืน ใส่กระสุนอย่างรวดเร็ว
ลั่นไก กระสุนคำรามออกมา นักฆ่าหลายคนถูกกวาดล้างไปในพริบตา ทำให้พวกเขาจมอยู่ในกองเลือด
ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงบอกพวกเขา คนที่มาก็คือเฉินเฟิง แต่จนพวกเขาตาย ความตกใจและความเหลือเชื่อยังคงอยู่บนใบหน้า ความรู้สึกนั้นเหมือนกำลังถาม： เฉินเฟิงเข้ามาในฐานทัพได้ยังไง?
“เฉินเฟิงมาแล้ว！ เขาจะใช้เลือดล้างที่นี่ ทุกคนหยิบอาวุธรอบตัวสู้ตายกับเขา! !”
ในเวลาเดียวกัน หลังจากเสียงกริ๊งดังขึ้น นอกจากนักฆ่าที่ตายแล้ว รวมทั้งซานปุ่นถาวชี่หลังหัวหน้าของสำนักขวัญนินจาที่อยู่ด้านใน นักฆ่าคนอื่นๆเปิดวิทยุสื่อสาร ได้ยินเสียงคำรามของจงเถียนอิงจู้อย่างชัดเจน
“เอ่อ…..”
เสียงคำรามของจงเถียนอิงจู้ดังอยู่ในหู รวมไปถึงซานปุ่นถาวชี่หลังที่อยู่ด้านใน ทุกคนต่างตะลึง
“ทั้งหมด ดำเนินการตามคำสั่งทันที เร็ว！！”
เร็วๆนี้ ซานปุ่นถาวชี่หลังดึงสติกลับมาได้ ก็ร้องตะโกนออกมาเหมือนกัน
หลังจากที่แผนการฆ่าเฉินเฟิงล้มเหลว เขากินไม่ได้นอนไม่หลับมาตลอด ตลอดจนยังเปิดประชุมโดยเฉพาะ จัดเตรียมการต่างๆ สุดท้ายเฉินเฟิงก็ยังคงมา！
สิ่งนี้ทำให้เขาตกตะลึงชั่วครู่ รู้สึกถึงความกลัวอย่างยิ่ง
อย่างไรก็ตาม——
ความกลัวก็ส่วนความกลัว เขารู้ดีว่า เป้าหมายที่เฉินเฟิงมาที่นี่——จะทำให้สำนักขวัญนินจานองเลือด！
ด้วยเหตุนี้ ถึงแม้ว่าเขาจะรู้ว่าลูกน้องเหล่านั้นของตัวเองอยากจะขัดขวางเฉินเฟิงแต่ก็ไม่ต่างอะไรกับตั๊กแตนขวางรถ แต่เขาไม่อยากนั่งรอความตาย