ลูกเขยมังกร - ตอนที่ 719
บทที่ 719 สู้กับรอน1
“รอน！”
“รอน”
ในขณะที่เขากำลังครุ่นคิดอยู่นั้น ก็มีเสียงหนึ่งดังมาจากหน้าประตู
รอนเงยหน้าหันไปมอง โซโล ชาย์เฟร์ก็ยืนอยู่หน้าประตู
“อาจารย์”
รอนรีบลุกขึ้น เดินไปตรงหน้าประตูแล้วก็ทำความเคารพโซโล
สายตาโซโลมองดูรอนอย่างเย็นชา แล้วพูดขึ้นว่า “ทำไม? การแข่งขันเมื่อกี้ส่งผลกระทบต่อจิตใจหรือ?”
“ใช่ครับอาจารย์ เฉินเฟิงประเทศหวาคนนั้น สามารถฆ่าหลี่ชางซีได้ในเวลาเพียงไม่กี่วินาที และหลี่ชางซีก็ไม่มีโอกาสแม้กระทั่งที่จะได้ตอบโต้ เกินกว่าที่ผมคาดไว้”
สีหน้ารอนย่ำแย่ ถึงแม้จะไม่อยากยอมรับ แต่ก็ยังพูดออกมาตามความเป็นจริง
“อืม เป็นอย่างที่คิด” โซโลไม่ได้แสดงท่าทีตกใจ เหมือนทุกอย่างเป็นเหมือนดั่งที่เขาคิดไว้
“อะไรนะครับ?” รอนอึ้งไป
รอนไม่ค่อยเข้าใจ โซโลพูดอธิบายขึ้นว่า “อย่างแรก ความสามารถของหลี่ชางซีกับเฉินเฟิง ห่างกันมาก และหลี่ชางซีก็ประมาทคู่ต่อสู้ตั้งแต่แรก ไม่ได้เตรียมการต่อสู้เป็นอย่างดี อย่างที่สองเฉินเฟิงรวดเร็วมาก และทำการโจมตีในขณะที่คู่ต่อสู้ไม่มีความเตรียมพร้อม ในสถานการณ์แบบนี้ การฆ่าหลี่ชางซี จึงไม่ใช่เรื่องแปลก”
รอนพยักหัว นึกถึงคำพูดของอาจารย์แล้วครุ่นคิดวิเคราะห์
“เอาแบบนี้ หากเมื่อกี้หลี่ชางซีได้ทำการเตรียมพร้อมตั้งแต่เริ่มแรก และได้ใช้กำลังภายในของตนเอง งั้นเฉินเฟิงจะไม่สามารถฆ่าเขาตายได้ง่ายขนาดนั้น”
โซโลสังเกตท่าทีของรอนอยู่ตลอด และได้พูดต่อว่า “หากคุณได้เพิ่มกำลังภายในของตนเองตั้งแต่แรก ปรับท่าทีการต่อสู้ ก็จะสามารถเอาชนะคู่แข่งได้อย่างแน่นอน”
“ผมรู้แล้วครับ อาจารย์”
คำพูดของโซโลมีประโยชน์มาก ตอนนี้ ภาพการแข่งขันเมื่อกี้ที่ส่งผลกระทบต่อสภาพจิตใจของรอน ได้หายไปหมดแล้ว
หลังจากนั้นรอนก็หันหน้าเดินจากไป เตรียมตัวขึ้นแข่งขัน ส่วนเฟร์ตีตโตในตอนนี้ก็กำลังรออยู่แล้ว
ตอนนี้รอนมองดูคู่ต่อสู้ของตนเอง สายตาหรี่ลง เมื่อวานเขาเห็นด้วยตาตัวเองว่าเฟร์ตีตโตกับเฉินเฟิง ทั้งสองคนคุยกันอย่างสนิทสนม และเฉินเฟิงก็ยอมให้อีกฝ่ายลงมือกับตนเองอยู่บนเวทีอย่างเต็มที่ เห็นทีความสัมพันธ์น่าจะไม่ธรรมดาแน่
คิดเช่นนี้แล้วในใจของรอนก็ไม่พอใจขึ้นมา โดยเฉพาะเมื่อเขามองเห็นร่องรอยเลือดบนเวทีนั้น ทำให้ความรู้สึกในใจที่ไม่พอใจเฟร์ตีตโตยิ่งเพิ่มมากขึ้น
“ผมชื่อเฟร์ตีตโต ขอคำแนะนำด้วยครับ”
เฟร์ตีตโตทักทายขึ้นก่อน แสดงออกถึงท่าทีที่เคารพนับถือรอน
“เชอะ ขอคำแนะนำ? คุณมีสิทธิ์อะไร?”
ใครจะไปคิดว่ารอนไม่ยินดีด้วย กลับพูดเสียดสีเฟร์ตีตโต
“……”
ถูกรอนตอบกลับแบบนี้ เฟร์ตีตโตไม่รู้จะพูดยังไงต่อในทันใด เขาก็มองเห็นแววตาที่ไม่พอใจของอีกฝ่าย หวนกลับไปคิดถึงคำพูดของเฉินเฟิง ตอนนี้เขาค่อนข้างลังเล ว่าจะยอมแพ้ดีไหม
“การแข่งขันเริ่มขึ้น ณ บัดนี้”
กรรมการผู้ตัดสินโบกมือ ประกาศให้การแข่งขันเริ่มขึ้นได้ อาจเป็นเพราะกรรมการตัดสิน ควบคุมการแข่งขันมาหลายรอบมากแล้ว ค่อนข้างเบื่อหน่ายแล้ว จึงไม่ได้ถามความเห็นของทั้งสองคน ประกาศให้มีการเริ่มการแข่งขันทันที
“คือ…ผมเลือก….”
เฟร์ตีตโตคิดถึงคำพูดของเฉินเฟิง บวกกับความอาฆาตของรอน เขาเตรียมเลือกที่จะยอมแพ้
แต่ว่ารอน ยอมให้โอกาสเขายอมแพ้เสียที่ไหน
“ตายเสียเถอะ…”
รอนตะโกนพูดขึ้น แล้วกำปั้นก็โจมตีไปหาเฟร์ตีตโต ตั้งใจที่จะเอาชีวิตเขา
เสียงกำปั้นลอยมาอย่างโหยหวน ทรงพลังดั่งสายรุ้ง ร่างกายมาประชิดข้างตัวเฟร์ตีตโตอย่างรวดเร็ว
เฟร์ตีตโตตั้งสติ รู้สึกได้ถึงความอันตราย คำพูดจบลงอย่างกะทันหัน รีบตอบโต้อย่างรวดเร็ว
“ปัง”
เพียงพริบตาเดียว หมัดของรอนเหมือนดั่งลูกศรถูกยิงออกมาจากคันธนู พุ่งตรงไปยังหน้าอกของเฟร์ตีตโต เฟร์ตีตโตยื่นมือเพื่อรับหมัดที่อีกฝ่ายโจมตี แต่พลังของเขาด้อยกว่ารอนอย่างมาก รับมือไม่ไหว หมัดจึงต่อยถูกหน้าอกของเขา หัวใจแตกสลาย
“นี่…”
การแข่งขันจบสิ้น ทุกคนต่างก็เงียบสงบ พวกเขาคิดไม่ถึงว่าการแข่งขันในรอบนี้จะเหมือนกับรอบเมื่อกี้ เด็ดชีวิตด้วยกระบวนท่าเดียว เพียงกระบวนท่าเดียวก็จบการแข่งขัน
“ทำไม? แม้แต่โอกาสยอมแพ้ก็ไม่ให้ผม? ทำไม?”
หัวใจเฟร์ตีตโตแตกสลาย เลือดไหลออกมาจากปาก เขาถามคำถามนี้ออกมาก่อนที่จะสิ้นลมหายใจ
“เชอะ อย่าโทษผม จะโทษก็ต้องโทษที่คุณกับเฉินเฟิงสนิทกัน เพื่อนของผมหลี่ชางซีตายด้วยมือของเขา ส่วนคุณก็ไปเป็นเพื่อนเขาเถอะ”
รอนอมยิ้มอย่างโหดเหี้ยม แล้วก้าวถอยหลังไป
เฟร์ตีตโตกระอักเลือดออกมา เดินโซเซถอยหลัง หัวใจของเขาแตกสลายแล้ว สูญเสียการหล่อเลี้ยงจากหัวใจ เขาเซเล็กน้อย แล้วก็ล้มลงพื้น ไม่มีชีวิตอีกต่อไป
“รอน คุณรนหาที่ตาย”
ตอนนี้พวกผู้ชมต่างก็ยังไม่ได้สติกลับมา กลับได้ยินเสียงหนึ่งตะโกนขึ้นอย่างโมโห
ในเขตผู้ชม สีหน้าเฉินเฟิงเย็นชา ลุกขึ้นมา แล้วก็ตะโกนพูดประโยคเมื่อกี้นั้นออกมา
หากก่อนหน้านี้เฉินเฟิงเพียงแค่อยากฆ่าเขา แต่ตอนนี้เฉินเฟิงอยากที่จะสับรอนเป็นหมื่นเป็นพันชิ้น
เฟร์ตีตโตตายแล้ว แม้แต่คำว่ายอมแพ้แค่สองคำ ยังไม่ทันได้พูดออกมาก็ตายแล้ว
ทั้งหมดนี้เพียงเพราะเฟร์ตีตโตเคยพูดคุยกับเฉินเฟิงเพียงไม่กี่ครั้ง ก็ทำให้รอนไม่พอใจถึงขนาดนี้
และรอนก็เพียงเพราะไม่ชอบหน้าเฉินเฟิง จนลามไปถึงทุกคนที่อยู่ข้างกายเขา ความบ้าคลั่งและความโอหังนี้ ทำให้เฉินเฟิงเกิดความอาฆาตอย่างแรงกล้า
หากไม่ใช่เพราะการแข่งขันในครั้งนี้ หากเป็นสถานการณ์อื่น เฉินเฟิงเข้าไปจัดการฆ่ารอนแต่แรกแล้ว
เรื่องบางเรื่องสามารถอดทนได้ แต่หากมีเรื่องมากมายก็จะไม่สามารถอดทนได้
เมื่อเฉินเฟิงพูดประโยคนี้ออกมา ทันใดนั้นสายตาของผู้ชมที่อยู่ในสนามแข่งทั้งหมด ต่างก็หันมามองเฉินเฟิง พวกเขาสัมผัสได้ถึงแรงอาฆาตบนตัวเฉินเฟิง ที่แสดงออกมาอย่างแรงกล้า
เฉินเฟิงยืนอยู่ในหมู่ผู้ชม ทุกคนต่างก็สามารถมองเห็นเขา ท่าทีที่โกรธจัดนั้น เหมือนจะหั่นรอนด้วยมีด ให้ม้าลากแยกศพ เพื่อระบายความเกลียดชังที่มีในใจ
“อืม? ฮ่าๆ มีความหมาย”
ได้ยินคำพูดของเฉินเฟิง รอนอึ้งไปสักพัก แล้วก็หัวเราะเสียงดัง จากนั้นก็พูดขึ้นอย่างเยาะเย้ยว่า “เชอะ ลิงประเทศหวา มาสิ ผมรอคุณอยู่ ผมจะไม่ให้คุณตายอย่างรวดเร็ว ผมจะค่อยๆทรมานคุณ ให้คุณตายทั้งเป็น” รอนโบกมือพูดขึ้น สะบัดเลือดเนื้อบนแขนเสื้อทิ้งไป แล้วก็ไม่เห็นเฉินเฟิงอยู่ในสายตา
“เห้อๆ ใช่ไหม?”
เห็นท่าทีอวดดีของรอน บวกกับภาพที่เฟร์ตีตโตตายอย่างอนาถบนเวที ความโกรธของเฉินเฟิงพุ่งสูงขึ้นถึงขีดสุด อยากที่จะทุบกระดูกรอนให้แตกสลาย แล้วเฉินเฟิงก็เดินออกไปจากเขตผู้ชม กระโดดตรงไปยังบนเวทีการแข่งขัน
“ทำไมหรือ? เขาจะทำอะไร?”
ทุกคนต่างก็อึ้ง ไม่รู้ว่าเฉินเฟิงกำลังจะทำอะไร
อย่าว่าแต่คนอื่น แม้แต่รอนก็อึ้ง จากนั้นก็หัวเราะเยาะพูดขึ้นว่า “ลิงประเทศหวา ทำไม? ใจร้อน อยากหาที่ตายขนาดนี้เลยหรือ? ในเมื่อเป็นเช่นนี้งั้นผมก็จะทำให้คุณสมหวัง”
เฉินเฟิงไม่ได้สนใจเขา แต่ขยับกายไปประชิดรอนอย่างรวดเร็ว
“หยุดนะ เฉินเฟิงประเทศหวา”
กรรมการตัดสินวัยกลางคนเห็นภาพนี้แล้ว ก็ขมวดคิ้วตะโกนพูดขึ้น
“ขออภัย คุณกรรมการผู้ตัดสิน เมื่อกี้ผมวู่วามไปแล้ว”
เฉินเฟิงหยุดฝีเท้าลงกะทันหัน หันข้างยกมือขออภัยกรรมการด้านข้าง จากนั้นไม่รอให้กรรมการตอบ ก็หันไปพูดกับรอนว่า “คนอย่างคุณ รังแกนักสู้คนที่มีแดนต่ำกว่าคน ถือว่ามีความสามารถตรงไหน คุณกล้าประลองด้วยชีวิตกับผมไหม?”
“อะไรนะ?”
เสียงของเฉินเฟิงดังก้องไปทั่วทิศ ทุกคนต่างก็ได้ยินประโยคนี้ การกระทำเช่นนี้ของเฉินเฟิง ทุกคนต่างก็แทบกลั้นหายใจ
เมื่อกี้เห็นเฉินเฟิงกระโดดเข้าไปในสนามแข่ง พวกผู้ชมต่างก็เดาออกบ้างแล้ว แต่ตอนนี้เฉินเฟิง ประกาศท้าประลองด้วยชีวิตกับรอน สร้างความประหลาดใจให้กับผู้คนไม่น้อยจริงๆ