วิวาห์ร้อน รักหวานซึ้ง - ตอนที่2
ตอนที่2
ปาณีรู้ว่าเรื่องการยืมเงินแบบนี้ไม่สามารถบังคับใครได้ถ้าคนอื่นไม่ยอมยืมให้ เราก็ทำอะไรไม่ได้
“ไม่เป็นไรค่ะขอบคุณคุณน้ามากนะคะ”
เมื่อไม่สามารถขอยืมเงินได้ปาณีจึงรู้สึกเกรงใจที่ต้องอยู่ต่อจึงเตรียมตัวจะ ออกไป
ติรยาจับมือของเพื่อนอย่างสนิทสนมแล้วพูดว่า”ปาณีอย่ากังวลไปเลยนะเดี๋ยว ฉันจะไปคุยกับแม่อีกที่ไม่แน่แม่อาจจะเปลี่ยนใจก็ได้”
ปาณีรู้สึกหนักใจจึงเล่าเรื่องที่เธอได้ยินวันนี้ให้ติรยาฟัง
“อะไรนะ!!แม่เธอจะได้เธอแต่งงาน?เธอเพิ่งจะอายุ18เองนะ!”
ติรยาตกใจ
ปาณียิ้มอย่างขมขื่น”เพราะแบบนี้ฉันเลยมายืมเงินกับเธอยังไงล่ะ”
“ปาณีอย่ากังวลนะทุกอย่างต้องมีทางออก..
“ยังไงก็ขอบใจเธอมากๆนะติรยา”แม้จะยืมเงินไม่ได้แต่ความเป็นห่วงของเพื่อน สาวก็ทำให้ปาณีรู้สึกอุ่นใจ
ทั้งสองเดินพูดคุยจนถึงประตูหน้าบ้านเห็นมีผู้ชายรูปร่างสูงโปร่งใส่เสื้อเชิ้ตสี ขาวเดินตรงมาหาพวกเธอปาณีเงยหน้าขึ้นมองนี้คือเวทัสแฟนของเธอไม่ใช่หรอ?
เขามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?
แม้ยังคงมีความสงสัยแต่ปาณีก็ดีใจมากที่ได้เจอเขาเพราะช่วงปิดเทอมที่ผ่าน มาทั้งสองคนต่างคนต่างทำงานเลยไม่ค่อยมีเวลาติดต่อกันเลย
“เวทัส”
เธอกวักมือให้กับเวทัสจึงไม่ได้สังเกตความรังเกียจในสายตาของเขา
เวทัสเดินเข้ามาใกล้และหยุดอยู่ตรงหน้าของเธอ”ปาณีโผล่หน้ามาได้สักทีนะ”
“อะไรนะ?”ปาณีไม่เข้าใจในสิ่งที่เวนัสพูดช่วงปีดเทอมที่ผ่านมาทั้งสองคนไม่ ได้เจอกันเลยปาณีคิดว่าเวทัสจะดีใจมากเมื่อเจอเธอสักอีกแต่เขากลับแสดง สีหน้าเบื่อหน่าย
“อย่าเสแสร้งอีกทีจะเลิกกันก็ควรพูดมาตรงๆ ไม่ใช่มาหลบหน้ากันแบบนี้”
“ฉันไม่ได้หลบหน้านายเลยนะ….”สองเดือนที่ผ่านมาเธอทำงานยุ่งมากหลาย ครั้งจึงปฏิเสธที่จะไปเดทกับเวนัสเพราะกลัวจะเสียหน้าเธอจึงไม่ได้บอกเหตุผล ว่ากำลังทำอะไรอยู่
เพราะแบบนี้เวนัสจึงเข้าใจผิดว่าตัวเองไม่อยากเจอเขา
ปาณีนิ่งไปแล้วรีบอธิบายว่า “ฉันไม่ได้หลบหน้านายจริงๆนะฉันมีธุระที่ต้องทำ ไม่เชื่อถามติรยาก็ได้”
เธอมองไปทางติรยาหวังว่าเพื่อนสาวจะช่วยอธิบาย
ติรยามองเธอแวบเดียวค่อยๆพูดว่า “ปาณือย่าหลอกเวนัสอีกเลยก่อนหน้านี้เธอ บอกกับฉันเองว่าอยากเลิกไม่อยากเจอเวนัสปิดเทอมที่ผ่านมาเธอเลยหลบหน้า
เขามาโดยตลอด”
ปาณีรู้สึกอึ้ง
เธอได้พูดประโยคพวกนี้ตอนไหน?
“กิยาเธอพูดอะไรของเธอเนี่ยฉันเคยพูดประโยคพวกนี้ตอนไหน?”
ติรยารู้ดีว่าเธอทำงานอยู่ทำไมเธอต้องหลอกเวนัสแบบนี้ด้วย
ปาณีมองสีหน้าอันไร้เดียงสาของติรยารู้สึกใจหายวินาทีนั้นเหมือนตัวเองไม่
เคยรู้จักติรยามาก่อน
นึกถึงความทุกข์ยากที่มายืมเงินกับคุณทัตตาเมื่อครู่และสีหน้าของติรยาที่ หลอกลวงในตอนนี้
ปาณีเหมือนจะเข้าใจอะไรบางอย่าง
และแน่นอนว่าเวทัสเชื่อที่ตีรยาพูดเขาพูดอย่างเย็นซาว่า”ปาณีมีอะไรจะแก้ตัว อีกไหม”
“ฉัน….”ปาณีมีคำที่อยากจะพูดมากมายแต่เหมือนทุกคำพูดนั้นติดอยู่ในคอ เธอไม่สามารถพูดออกมาได้แม้แต่คำเดียว
“ถ้าอย่างนั้นก็สมความปรารถนาของเธอเราเลิกกันเถอะ”
หลังพูดจบประโยคเวทัสไม่แม้แต่จะหันมามองหน้าปาณีแต่กลับเดินเข้าบ้าน
คุณทัตดาไป
คุณทัตดายืนต้อนรับที่หน้าประตูอย่างอบอุ่นเห็นได้ชัดว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขา
มาบ้านนี้
ปาณีช็อกเมื่อเห็นแผ่นหลังนั้นเดินจากไป
ติรยาเปลี่ยนสีหน้าอย่างกะทันหันไม่หลงเหลือความห่วงใยใดๆพูดอย่างเยาะ เย้ยว่า”ปาณีในเมื่อเธอเลิกกับเวทัสแล้วก็อย่าตามรังควานเขาอีกเธอควรรู้ไว้ว่า เธอไม่คู่ควรกับเวนิสคนที่มีฐานะอย่างเธอก็ควรฟังแม่เธอซะแต่งงานไปมีลูกให้ ไวๆอย่างหวังสูงว่าจะได้อยู่กับเวทัสอีกเธอกับเขาและฉันเราไม่ได้อยู่บนโลก เดียวกัน!”
เมื่อพูดจบติรยาก็เดินเข้าบ้านไปอย่างหยิ่งยโส
ยังเหลือแต่ปาณีที่ยังยืนอยู่ตรงนั้นไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย
แม้อากาศเมื่อเข้าสู่เดือนกันยายนจะอบอ้าวเพียงแต่ในใจของเธอตอนนี้กลับ หนาวเหน็บยิ่งนัก