ศพ - ตอนที่ 295 คืนสุดท้าย

สําหรับผีตานีหยางเนิ่วตั้งตารอเลยทีเดียว เธอไม่ต่างจากพวกเราเมื่อก่อนหน้านี้มากนัก ล้วนอยากรู้ว่าผีตานีมีหน้าตาเป็นยังไง

แต่สิ่งที่เหนือความคาดหมายคือ ขณะเสียง “ ต๊อกต๊อกต๊อก” ดังขึ้นหยางเฉ่วก็เผยสีหน้าช็อกออกมาทันที

เพราะเธอพบว่า ผีตานีที่ออกมาปรากฏตัวในขณะนี้ มีหน้าตาเหมือนเสี่ยวม่านเป๊ะ

เมื่อเห็นหยางเฉ่วเป็นแบบนั้น พวกเราก็ไม่ได้แปลกใจอะไร

ใครจะไปคิดละว่า เจ้าหลงอ่าวเทียนจะใช้หน้าตาของเสี่ยวม่านล่อผีตานีออกมาได้แบบนี้

สิ่งเดียวที่พวกเธอมีต่างกัน คือตาคู่นั้น และบนร่างของผีตานีก็มีพลังชั่วร่ายแพร่ออกมาบางๆ

ดูเหมือนหยางเนิ่วจะยังไม่ค่อยอยากเชื่อ เธอหันมามองผมและเหล่าเฟิง

ในแววตาสงสัยของเธอ เขียนว่าไม่อยากเชื่อเอาไว้เต็มๆ

แต่ผมกลับพยักหน้า แล้วใช้เสียงที่มีพวกเราเท่านั้นที่ได้ยิน “ นี่ก็คือผีตานี ! ตอนเจ้าหมอนี่ไปล่อผีตานีออกมา ดันคิดถึงเสี่ยว ม่านนะ”

หยางเฉวอดสูดหายใจเข้าไม่ได้ จากนั้นก็หันไปจ้องหลงอ้าวเทียนทันที

แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาคุยกัน จึงทําได้แค่จ้องเท่านั้น

ผีตานี้มาที่หน้าหุ่นฟางอีกครั้ง เธอยังพูดคําพูดพวกนั้นพี่อ้าวเทียนควรตื่นมาทําการบ้านอะไรพวกนั้น

พวกเราฟังจนชินแล้ว แต่หยางเนิ่วกลับรู้สึกขนลุกเป็นพิเศษ

หลังจากพูดจบ ผีตานีก็ยังพ่นควันสีเขียวใส่หุ่นฟางสิ่งนี้คงเป็นควันลุ่มหลง ทําให้จิตใจของมนุษย์ปั่นป่วน

เพียงแต่เมื่อของสิ่งนี้มาคู่กับหุ่นฟางแล้ว มันกลับไม่ได้ผลอย่างเห็นได้ชัด

“ พี่อ้าวเทียน พวกเรามาเริ่มกันเลยเถอะ !”

ครั้งนี้หลงอ่าวเทียนไม่รอให้ผมสะกิด เขาตอบกลับผีตานีที่อยู่ข้างนอกทันที “ คืนนี้ไม่ไหวแล้ว ง่วงมากเลย พรุ่งนี้แล้วกันนะ !”

ผีตานี้ไม่ได้สูบพลังหยางมาสองคืนติดแล้ว เมื่อคืนนี้ได้ยินคําพูดแบบนี้อีกครั้งเธอก็เลิกคิ้วขึ้นทันที

แต่ปากยังคงพูดเสียงอ่อนเสียงหวาน “ ไม่เหรอ ! ฉันจะเอาวันนี้จะเอาวันนี้ ! เมื่อคืนเราไม่ได้คุยกันเอาไว้เหรอ ? ว่าจะทํากันจนฟ้าสางนะฉันเตรียมมาอย่างดีแล้วนะ !”

หลังจากพูดจบ ผีตานีตนนี้ก็เริ่มถอดเสื้อผ้าเผยให้เห็นผิวที่ขาวดุจหิมะ

หลงอ่าวเทียนพูดต่อทันที “ พรุ่งนี้เถอะ ! พรุ่งนี้พี่ต้องจัดให้แน่นอน ! ”

เมื่อผีตานีได้ยินคําพูดนี้ ก็โมโหขึ้นมาทันที จับหัวหุ่นฟางแน่นแล้วยัดเข้าไปที่หน้าอกของตัวเอง จากนั้นก็พูดออกมาอย่างดุดัน “ ไม่ได้ ต้องคืนนี้เลื่อนอีกไม่ได้แล้ว !”

ท่าทางแบบนั้นดูหิวมาก หรือจะเรียกว่าบ้าคลั่งเลยก็ได้

แต่หุ่นฟางยังไงก็คือหุ่นฟาง ไม่ว่าผีตานี้จะทํายังไง มันก็เป็นแค่หุ่นฟาง

ผมส่งสัญญาณให้หลงอ่าวเทียนพูดต่อ หลงอ่าวเทียนไม่ได้เปิดตาจึงเห็นแค่เงารางๆเท่านั้น

ตอนนี้เขาไม่ได้สนอะไรมาก ขยับปากพูดต่อทันที “ ไม่ไหวแล้วพรุ่งนี้เถอะ ! พรุ่งนี้พี่จะทําให้เธอสมปรารถนาทุกอย่างเลย ! ”

ผีตานียังข่วนบนตัวหุ่นฟาง เห็นได้ชัดว่าเธอจนปัญญาแล้วไม่ว่าเธอจะทํายังไงเธอก็ไม่อาจทําให้อีกฝ่ายตอบสนองเธอได้เลยสักนิด

แต่เพื่อดูดพลังหยางให้ได้มากกว่าเดิม และยึดชีวิตของหลงอ้าวเทียนจึงต้องใช้วิธีนี้เท่านั้นถึงจะทําให้ได้พลังขั้นสูงสุด บรรลุเป้าหมายที่ตั้งไว้ไม่อย่างนั้นผีตานีตนนี้คงกัดหลงอ่าวเทียนตายไปนาน

แล้ว

ภายใต้เหตุผลนี้ หลังจากผีตานีลองพยายามอ่อยอีกสองสามครั้งท้ายที่สุดเธอก็ต้องยอมแพ้ แล้วเลือกมาหาใหม่ในวันพรุ่งนี้

เธอค่อยๆลุกขึ้น บนตัวมีผงชาดเปื้อนเต็มไปหมด แต่เธอไม่เห็นพวกมันเลยสักนิด

แต่เห็นได้ชัดว่าตอนนี้เธอกําลังโกรธมาก เธอจ้องหุ่นฟางตาไม่กระพริบ “ ไร้น้ํายาจริงๆ ถ้าพรุ่งนี้ยังไม่ทําให้ฉันพอใจอีกฉันจะไม่ทนอีกต่อไป ! ”

พอพูดจบ ผีตานีก็พ่นควันสีเขียวใส่หุ่นฟางอีกครั้ง จากนั้นก็เค้นเสียงดังฮีแล้วหมุนตัวออกไปทันที

เมื่อเห็นฉากนี้ พวกเราก็รู้สึกดีใจสุดๆ ไม่ได้สนใจคําพูดของเธอเลยแม้แต่น้อย

พรุ่งนี้งั้นเหรอ ? พอกลับไปแล้ว เธอยังมีพรุ่งนี้อีกเหรอฮะ

ขอแค่ถึงพรุ่งนี้เช้า พระอาทิตย์ขึ้นเมื่อไหร่ ผงชาดที่ติดตามตัวผีตานีก็จะออกฤทธิ์แล้ว

อย่าพูดถึงคืนพรุ่งนี้เลย เธอจะมีชีวิตอยู่ถึงพรุ่งนี้เที่ยงหรือเปล่าก็ยังไม่รู้แล้ว

หลังจากทํางานหนักมาสองวัน เห็นได้ชัดว่าทุกคนรอให้ผีตานีออกไปสุดๆ

แต่ในช่วงเวลาสุดท้ายแบบนี้ เป็นธรรมดาที่พวกเราต้องข่มอารมณ์เอาไว้ถึงจะตื่นเต้นขนาดไหน

พวกเราก็ไม่ได้ส่งเสียงออกมาแม้แต่น้อย

ส่วนผีตานี หลังจากจ้องหุ่นฟางสักพัก เธอก็หมุนตัวออกไปด้วยความจนปัญญาและโมโหไม่น้อย

“ ต๊อกตอกต๊อก” เสียงส้นสูงดังขึ้น ผีตานีออกจากบ้านอย่าง รวดเร็ว

เมื่อเห็นภาพนี้ ทุกคนก็ถอนหายใจออกมาทันที

ในที่สุดก็จบแล้ว แต่เพื่อเหตุไม่คาดคิด พวกเราจึงยังซ่อนอยู่ใต้โต๊ะอีกสองชั่วโมง

เพราะหลังจากผ่านไปสองชั่วโมงแล้ว ก็จะเป็นเวลาไก่ขัน สิ่งชั่วร้ายพวกนี้ มักจะหลีกเลี่ยงช่วงเวลานี้ที่สุด

อีกเหตุผล คือเพื่อป้องกันไม่ให้สถานการณ์พลิกกลางคัน ทําให้งานที่ทํามาล้มในตอนสุดท้าย

เห็นได้ชัดว่าทุกคนกําลังอารมณ์ดีมาก แต่ก็ต้องทําตามกติกาที่กําหนดเอาไว้ก่อนหน้านี้ ทุกคนต่างรู้ดีแก่ใจ ไม่มีใครล้ําเส้นเลยสักคนเพียงรอให้เวลาผ่านไปอีกสองชั่วโมงอย่างเงียบๆ

แต่ เวลาเพิ่งผ่านไปไม่ถึงครึ่งชั่วโมง เหตุการณ์ไม่คาดคิดก็เกิด

ขึ้น

ประตูบ้านที่ปิดไว้ จู่ๆก็มีเสียงดัง “ แอ๊ด ”

ในบ้านที่เงียบสงัด เสียงนี้ถือว่าดังมาก

ใจที่เคยสงบของทุกคน กลับมาเต้นแรงอีกครั้ง เผยให้เห็นความกังวลเล็กน้อย

ฮี ยัยผีตานีนั่นคงไม่ได้กลับมาอีกรอบหรอกนะ

ผมสงสัยในใจ แต่ก็มองออกไปที่ประตู ผ่านช่องว่างของผ้าคลุม

ประตูบ้านค่อยๆเปิดออก หลังจากนั้นก็เห็นหัวของใครบางคนโผล่เข้ามามองสํารวจข้างใน จากนั้นก็มีผู้หญิงวัยกลางคนคนหนึ่งเดินเข้ามาอย่างระมัดระวัง

ผู้หญิงคนนั้นเพิ่งเข้ามา ผู้ชายวัยกลางคนอีกคนก็เดินตามมาติดๆ

เมื่อเห็นสิ่งนี้ ในใจของพวกเราก็มีเสียงดัง “ อีก ”

นี้ นี่มันสองสามีสกุลหลงนิ คุณหลงกับคุณนายหลง ทําไมพวกเขาถึงมาที่นี่ในเวลานี้ละ ?

ตอนแรกพวกเรายังไม่ได้ผลีพลามออกไป กลัวจะเป็นภาพลวงตาของผีตานีจึงรอบคอบเอาไว้ก่อน

สุดท้ายหลังจากสังเกตดูสองสามครั้ง เราก็คิดว่าพวกเขาต้องเป็นสองสามีสกุลหลงแน่นอน

และพวกเขาเพิ่งเข้ามาในบ้าน คุณนายหลงก็ตะโกนเบาๆว่า “ เสี่ยวเทียนเสี่ยวเทียน ท่านนักพรตเสี่ยวติง ท่านนักพรตเสี่ยวเฟิงผีตานตัวนั้นไปแล้วเมื่อกี้พวกเราเห็นกับตา ”

เมื่อได้ยินคําพูดนี้ ผมก็กลอกตาทันที

ในบ้านมีคนอื่นเข้ามาแล้ว วงเวทย์โดนทําลาย ซ่อนอยู่ใต้โต๊ะต่อไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา

ตอนนี้ดูเหมือน ต้องภาวนาขอให้ผีตานตัวนั้นไปได้ไกลแล้วเท่านั้น

ต่อจากนั้นผมก็เลิกผ้าคลุมโต๊ะขึ้นแล้วพูดว่า “ พวกคุณมาทําอะไรที่นี่ ? ใครให้พวกคุณมาตอนนี้ คําพูดเมื่อตอนกลางวันพวกคุณกันหมดแล้วเหรอ ? ”

ผมค่อนข้างโมโห ทั้งหมดนี้มันเป็นเรื่องไร้สาระทั้งนั้น

ขณะพูด ผม เหล่าเฟิง และหยางเฉ้วค่อยๆคลานออกมาจากใต้โต๊ะ

แต่ เผื่อเหตุฉุกเฉิน ผมยังให้หลงอ่าวเทียนซ่อนอยู่ใต้โต๊ะต่อ

ผมคิดว่า ถึงวงเวทย์จะถูกทําลายแล้ว หุ่นฟางไม่อาจหลอกผีตานีได้อีกแต่ขอแค่หลงอ่าวเทียนยังอยู่ใต้โต๊ะ ถึงผีตานีตนนั้นจะกลับมาจู่โจมอย่างกระทันหันเธอก็จะไม่รู้ว่าเขาอยู่ตรงไหน

ผลลัพธ์ไม่รอให้พวกเราพูด คุณหลงก็เปิดไฟในห้องรับแขกแล้ว

เพิ่งเฉ้วหานเห็นอีกฝ่ายเปิดไฟ จึงขมวดคิ้วแล้วพูดออกมาทันที “ทําอะไร ? ใครบอกให้พวกคุณเปิดไฟ

รีบปิดไฟเดี๋ยวนี้ ! ”

คุณหลงตะลึง แต่ก็รีบปิดไฟในห้องทันที

ในเวลาเดียวกัน คุณนายหลงกลับหัวเราะคิกคัก “ ท่านนักพรตเสี่ยวเฟิง ท่านนักพรตเสี่ยวติง พวกคุณไม่ต้องเครียดขนาดนั้นก่อนหน้านี้พวกเราซ่อนอยู่ข้างนอก เห็นผีตานีตัวนั้นออกไปแล้วไม่อย่างนั้นพวกเราไม่เข้ามาหรอก พวกคุณวางใจเถอะ ! ปลอดภัยแล้ว ! พวกคุณนี่เก่งจริงๆ ผ่านคืนนี้ไปลูกเราก็จะไม่เป็นอะไรแล้ว ”

คุณนางหลงพูดอย่างมั่นอกมั่นใจ หัวเราะอย่างมีความสุข ไม่เห็นว่าอยู่ในช่วงเวลาสําคัญเลยสักนิด

แต่ใครจะรู้เสียงของเธอเพิ่งเงียบลง ประตูบ้านที่เคยปิดสนิท ก็มีเสียงเบิดดัง “ ปัง ”

ทันใดนั้นเองสายลมอันชั่วร้ายก็พัดเข้ามาในบ้าน ในเวลาเดียวกัน เสียงอันเย็นชาของผู้หญิงคนหนึ่งก็ดังขึ้น “ ถึงว่าควันหลงไหลของฉันใช้ไม่ได้ผล ที่แท้ก็มีเลศนัยจริงๆด้วย ที่แท้พวกแกก็เล่น

ลูกไม้