ศพ - ตอนที่ 319 ต้านไม่อยู่

ศพ ตอนที่ 319 ต้านไม่อยู่

ตอนที่ 319 ต้านไม่อยู่

ผมเพิ่งยืนได้มั่นคง ก็เห็นยัยผีนั่นง้างมือขึ้น กําลังจะตบหน้าหยางเจ่วแล้ว

หน้าอันบอบบางของหยางเฉ่วจะทนกรงเล็บนั้นได้ยังไง ถ้าหน้าโดนกรงเล็บของยัยผีนี่เข้าไปจริงๆ ถึงจะไม่ตายก็ต้องเป็นแผลเหวอะ ทําให้หน้าเสียโฉมแน่ๆ

เธอเป็นผู้หญิง ถ้าหน้าของเด็กผู้หญิงเสียโฉมแล้ว มันจะเป็นการทําร้ายที่ร้ายแรงกับเธอขนาดไหนละ

โดยเฉพาะเด็กผู้หญิงที่มีหน้าตาสะสวย ถ้าต้องหน้าเสียโฉมจริงๆ คงเป็นเรื่องที่เลวร้ายยิ่งกว่าการฆ่าเธออีกละมั้ง !

ผมแน่นหน้าอก แบบพูดในใจว่าไม่ดีแล้ว

กลับมามองหยางเฉ่ว เธอก็ทําหน้าหวาดกลัว เธอเองก็คิดไม่ถึงว่ายัยผีชุดเหลืองจะแกร่งถึงขั้นนี้

นางถึงกับกล้าคว้าดาบไม้เอาไว้ดื้อๆ นี่เป็นสิ่งที่เหนือกว่าความคาดหมายของเราโดยสิ้นเชิง

นี่ยังถือว่าไม่อะไรมากนัก ตอนเห็นว่ากรงเล็บพวกนั้นกําลังลงมา ใจหยางเฉ้วก็เย็นวาบ เธอกลัวสุดๆ

เธอยังไม่เคยกลัวขนาดนี้มาก่อนในชีวิต

เธอคิดจะหลบ แต่ระยะเวลาแค่นี้ เธอจะหลบพันได้ยังไง

มันไม่เหลือโอกาสนานแล้ว เธอทําได้เพียงแค่มองดูกรงเล็บอันคมกริบพวกนั้นเข้ามาหาหน้าของเธอเท่านั้น

หยางเฉวกลัวมาก เธอตะโกนออกมาตามสัญชาตญาณ “ ไม่ !”

วินาทีนั้น ราวกับเธอเห็นหน้าตัวเอง โดนกรงเล็บพวกนั้นฉีกเป็นแผลเหวอะ ความกลัวที่ไม่มีสิ้นสุดทําให้เธอตกลงไปอยู่ในหุบเขาน้ําแข็งอันหนาวเหน็บ

แต่ขณะที่กรงเล็บอันคมกริบนั้นจะปะทะเข้ากับหน้าของเธอ ผมกลับรีบลงมืออย่างรวดเร็ว

ผมโน้มตัวไปข้างหน้า แทบทิ้งชีวิตระเบิดพลังทั้งหมดที่มีออกมา พร้อมกวาดดาบไม้ในมือไปข้างหน้าอย่างสุดกําลัง

ต่อจากนั้น ผมก็พยายามอย่างเต็มที่

การเคลื่อนไหวของดาบไม้เร็วมาก ในที่สุดผมก็หยุดการเคลื่อนไหวของกรงเล็บผีนั่น ก่อนที่มันจะเข้าปะทะกับหน้าหยางเฉ่วได้ทันเวลา

“ ปัก ” เสียงของแข็งกระทบกัน ผมสัมผัสได้เพียงง่ามมือของผมชาแล้ว แขนก็สั่นจนเหยียดค้างเอาไว้ไม่อยู่

แต่พอทําแบบนี้แล้ว ผมก็สร้างโอกาสหนีให้หยางเฉ่วได้แล้ว

หยางเฉวจะสนใจดาบไม้อีกได้ยังไง เธอรีบปล่อยมือ แล้วถอยหลังทิ้งระยะห่างจากผีผู้หญิงทันที

ผีผู้หญิงตนนั้นเห็นมือตัวเองโดยหยุดเอาไว้ เธอก็โมโหมาก

ขมวดคิ้วแน่น เผยใบหน้าที่ดุร้ายออกมา “ ไอ้ชายชั่ว ลืมไปแล้วเหรอว่าทุกอย่างที่แกมีอยู่ทุกวันนี้ใครเป็นคนให้แกไป ตอนนี้ยังกล้าปกป้องยัยจิ้งจอกนี่อีก !”

เสียงของผีผู้หญิงแหบพร่า และเต็มไปด้วยความโมโห

หลังจากพูดจบ เธอก็ใช้ดาบไม้ที่อยู่ในมืออีกข้างหนึ่งมากระแทกหัวผมอย่างรวดเร็ว

ไม่ทันคิดอะไรทั้งนั้น ผมรีบพลิกมือสกัดเอาไว้ทันที

“ บัง” มีเสียงดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้ดาบเล่มนั้นกระแทกเข้ากับดาบของผม

ด้วยพละกําลังที่มหาศาล ตัวผมเลยกระแทกออกไปไกลถึงสามเมตร วินาทีนั้นผมยืนแทบจะไม่ติดพื้น

จะเห็นว่าอีกฝ่ายแข็งแกร่งขนาดไหน

4 ชายชั่ว เอาชีวิตฉันคืนมา ! ” ผีผู้หญิงตะคอกออกมาอีกครั้ง เธอโยนดาบไม้ในมือทิ้ง ยกมีอทั้งสองข้างขึ้น แล้วพุ่งเข้ามาหาผมทันที

ในวินาทีนั้น ผมไม่มีเวลาให้คิดอีกต่อไป ผมทําทุกอย่างตามที่สัญชาตญาณบอกล้วนๆ

แต่จากคําพูดของเธอผมมั่นใจว่า ตอนมีชีวิตอยู่ผีตนนี้ต้องโดนรังแกมาไม่น้อยอย่างแน่นอน และการตายของเธอก็น่าจะเกี่ยวกับสามีของเธอ

แต่ผมไม่มีอารมณ์มาสนใจเรื่องพวกนี้แล้ว เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว ผมต้องรักษาชีวิตก่อนเป็นอันดับแรก

ผมกําดาบไม้แน่น ถอยหลังอย่างต่อเนื่อง การเข้าหาของผีผู้หญิงเร็วมาก

เมื่อย้อนกลับไปดูหยางเฉ่ว ตอนนี้เธอกลับมายืนได้มั่นคงแล้ว และในใจก็ยังเหลือความหวาดกลัวอยู่

แต่เธอก็ถือยันต์ไว้มือหนึ่ง จากนั้นก็เข้าไปหยิบดาบที่ผีผู้หญิงโยนทิ้ง แล้วคิดจะมาช่วยผม

เหล่าเฟิงที่อยู่ห่างออกไปสิบกว่าเมตร ตอนนี้ก็ค่อยๆกลับมามีสติอีกครั้ง ไม่เหมือนตอนแรกที่ยืนนิ่งอยู่ที่เดิมแล้ว

เขาส่ายหัวไปมาสองสามรอบ จากนั้นก็หันมามองทางพวกเราทันที

ตอนเห็นผีผู้หญิงกําลังโจมตีผมอย่างดุร้าย หยางเฉ่วก็ลุกขึ้นยืนอย่างยากลําบาก และบนพื้นเต็มไปด้วยเชือกแดงที่ขาดวิ่นและเศษยันต์ที่เกิดจากการมอดไหม้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะตกใจ

แต่เขาก็ไม่ได้ลังเลนานนัก หลังจากเค้นเสียงดัง ฮี เขาก็ดึงดาบจักรพรรดิออกมาอย่างรวดเร็ว แล้วพุ่งเข้ามาตรงที่พวกเราอยู่ทันที

เพียงชั่วพริบตายัยผีนี่ก็มาถึงรัศมีสังหารผมแล้ว กรงเล็บคมกริบพวกนั้นเหมือนค้อนเหล็กไม่มีผิด

ทุกครั้งที่เข้าไปปะทะ ผมจะต้องโดนแรงกระแทกผลักให้ถอยหลังเสมอ แถมแขนก็ยังจนเริ่มชาขึ้นเรื่อยๆ

ตอนนี้ผมรับการโจมตีจากเธอสามครั้งติดแล้ว รู้สึกได้แค่เจ็บง่ามมือแบบผิดปกติ เริ่มถือดาบในมือไม่ไหวแล้ว

ในที่สุดการโจมตีครั้งที่สี่ก็มาถึง จู่ๆยัยผีนั่นก็กระโดดขึ้น พร้อมคํารามว่า “ ไปตายซะ !”

หลังจากพูดจบ กรงเล็บของเธอก็ฟาดลงมา

ผมรีบรับมือ ผลลัพธ์กรงเล็บพวกนั้นเข้ามากระแทกกับดาบไม้ของผมอย่างแรง

ทันใดนั้นเสียง “ ปีก” ดาบในมือของผมโดนหักเป็นสองท่อน

และก็เป็นเพราะการโจมตีครั้งนี้ ทําให้ตัวผมล้มไปด้านหลังทันที

ผมทําหน้าตกใจ ยัยผีนี่แข็งแกร่งเกินไปแล้ว ผีร้ายตนนี้ร้ายกาจกว่าวิญญาณร้ายที่เราเคยเจอมาทั้งหมด

เธอแข็งแกร่งมากจริงๆ

ผมรับมือไม่ไหวเลยสักนิด หรือแม้แต่ไม่มีโอกาสได้พักหายใจเลย

หลังล้มลง ผีผู้หญิงยังไม่ปล่อยโอกาสให้ผม เธอพุ่งเข้ามาหาผมทันที

ม่านตาของผมขยายใหญ่ ใบหน้าถอดสี ภายใต้สถานการณ์เร่งด่วน ผมกําดาบที่เหลือแค่ครึ่งในมือเหวี่ยงใส่ผีผู้หญิงตรงๆ

แต่ผีตนนี้เร็วมาก เหมือนแค่ขยับร่างกายเพียงสองครั้ง เธอก็สามารถหลบการโจมตีของผมได้อย่างง่ายดาย

หรือแม้แต่ขยับกรงเก็บมาคว้าหัวผมด้วย เมื่อในมือไม่มีดาบไม้แล้ว ผมก็คิดจะถอยหลังตามที่ สัญชาตญาณบอก

ผลลัพธ์พอผมถอยหลังไปก็เจอเข้ากับก้อนหินพังๆก้อนนึง ผมไม่อาจถอยได้อีกแล้ว

เวรละ ! ต่อไปจะทํายังไงละเนี่ย

ผมกลัวสุดๆ คิดว่าตัวเองกําลังจะตายแล้ว

ในเวลานี้ แม้แต่จะเรียกมู่หลงเหยียนออกมาช่วยก็ไม่มีเวลาแล้ว

ตอนผมคิดถึงมู่หลงเหยียน ในสมองของผมก็นึกถึงของบางอย่างขึ้นมาได้ นั่นก็คือกระดิ่งกุมวิญญาณ

ตอนอยู่จวนมู่หลง มู่หลงเหยียนให้กระดิ่งกุมวิญญาณผมเอาไว้ และยังบอกให้ผมพกติดตัวเสมอ

เพราะของสิ่งนี้ไม่ใหญ่มาก ผมเลยแขวนเจ้าสิ่งนี้ไว้เป็นของประดับเอว

ในเวลานี้ผมไม่คิดอะไรมากแล้ว เมื่อเห็นผีผู้หญิงกําลังเข้ามาใกล้เรื่อยๆ ผมก็รีบเอื้อมมือไปคว้ากระดิ่งกุมวิญญาณที่เอว

กระดิ่งกุมวิญญาณผูกติดกับเชือกเอาไว้ ผมเองก็ไม่มีเวลาแกะ จึงได้แต่กระฉากให้มันขาดทันที

พอหยิบกระดิ่งกุมวิญญาณออกมาได้ ผมก็เริ่มสั่นใส่ผีผู้หญิงอย่างรวดเร็ว

แต่ทันใดนั้นเองผมก็พบว่ากระดิ่งมันไม่ส่งเสียง ผมถึงนึกขึ้นได้

พอพกเจ้าสิ่งนี้ไว้บนเอวเวลาผมเดินมันก็จะส่งเสียงตลอด ดังนั้นผมก็เลยเอาเทปพันเอาไว้ตรงหน้าตัวกระดิ่ง

สมควรตาย กระดิ่งไม่ส่งเสียง งั้นก็ไม่อาจใช้ประโยชน์จากมันได้แล้ว

แต่กรงเล็บอันแหลมคมของผีผู้หญิงกําลังเข้ามาใกล้ เหล่าเฟิงและหยางเฉ่วอยู่ห่างจากผมพอสมควร

ยึดตามความเร็ว พวกเขามาช่วยผมไม่ทันแน่

ส่วนตัวผมเอง ก็แกะเทปตรงกลางกระดิ่งไม่ทันแล้ว

ถ้าทําแบบนั้น ยังไม่ทันแกะเทปออก หัวผมก็คงโดนเล็บของยัยผีนี่บดขยี้แล้ว

ภายใต้สถานการณ์เร่งด่วน ผมเอากระดิ่งมาไว้ในฝ่ามือ และไม่สนว่าเล็บพวกนั้นจะคมขนาดไหน

วินาทีต่อมาผมเอากระดิ่งมาทําเป็นอาวุธ สู้กับเล็บของผีผู้หญิง กําหมัดเข้าไปปะทะกับเธอทันที

ทําแบบนี้มือผมอาจได้รับบาดเจ็บ แต่ก็คงไม่โดนเล็บเธอฆ่าตายหรอกมั้ง

ผีผู้หญิงก็ไม่เห็นกระดิ่งของผมเป็นของอันตราย พอเธอเห็นผมกํากระดิ่งเข้ามาปะทะ เธอก็ไม่คิดจะหลบเลยสักนิด

กลับกันยังยื่นกรงเล็บออกมา คิดจะสู้กับผม

เพียงชั่วพริบตาเดียว มือของเธอกับผมก็เข้าปะทะกัน

กรงเล็บของผีร้ายตนนั้น คิดจะเจาะทะลุกําปั้นของผม

แต่เธอเพิ่งสัมผัสกับกําปั้นของผม ฉากแปลกประหลาดก็ปรากฏขึ้นทันที

จู่ๆเธอก็รู้สึกเจ็บที่ฝ่ามือ เหมือนกับมีกระแสพลังบางอย่างที่แข็งแกร่งโจมตีเธอ

ยังไม่รอให้เธอได้ออกแรง หรือแม้แต่ได้ตอบสนอง

จู่ๆพลังบางอย่างก็ระเบิดออกมาจากกําปั้นของผม ผีผู้หญิงไม่ทันระวัง เธอร้อง “ อร้าย…” ออกมา

และกระเด็นออกไปทันที……