ศพ - ตอนที่ 336 เป็นยายแก่อีกแล้ว

ตอนที่ 336 เป็นยายแก่อีกแล้ว

จู่ๆอากาศรอบๆก็เปลี่ยนไป อากาศหนาวเย็น ขึ้นมาทันตา เสียงลมโบกสบัดรอบตัว

ไม่เพียงเท่านี้ เสียงยายแก่คนหนึ่งกลับดังขึ้น มาจากทางด้านหลัง

ตอนได้ยินเสียงนี้ “พรึบ” หน้าผมก็เปลี่ยนสี ทันที

ทําไม ทําไมเสียงนี้มันถึงฟังดูคุ้นหูขนาดนี้ นี่ มันไม่ใช่เสียงของยัยแก่สาวกขององค์กรตาผีเห รอ

จิตใต้สํานึกของผมบอกให้หันไป ผลลัพธ์พอ หันไปมอง เราก็เห็นคนห่างออกไปไม่ไกล ใน เวลานี้มียายแก่สวมชุดคลุมสีดําคนหนึ่งกําลังยืน

ยัยแก่ยังคงเหมือนเมื่อก่อน ในมือถือไม้เท้าสี ดํา แต่ไม้เท้าสีดําอันนี้ไม่เหมือนกับของยายโม่ ไม่ได้เป็นไม้เท้าหัวมังกร แต่เป็นไม้เท้าหัว กะโหลกคน

ภายใต้ผ้าคลุม พวกเราเห็นเพียงคางเหี่ยวๆ ของยัยแก่เท่านั้น

ยัยนี่ ไม่ใช่ยัยแก่สาวกองค์กรตาผีเหรอ ป้าที่ เรียกตัวเองว่าคนสวย จะมีใครได้อีก

“ยัยแก่ เป็นแกอีกแล้วเหรอ !” ผมเผลอพูดออกมา

ตอนนั้นก็เป็นเธอที่ทําลายวิญญาณของ เชี่ยนเชี่ยนผีสาวในตึกร้าง ต่อมาเธอยังไปก่อ เรื่องเอาไว้ที่ตําบลหม่าหวาง และยังคิดจะเอา

พวกเราไปทําเป็นทาสผีของเธอ เพื่อใช้เป็นตัว เก็บพลังความแค้นให้เธอ

ไปๆมาๆแบบนี้ พวกเราก็ถือว่าเคยเจอกันมา หลายครั้งแล้ว

แต่คิดไม่ถึงว่า พวกเราจะเจอกันเร็วขนาดนี้ แมยังเจอกันในหุบเขาที่ห่างไกลผู้คนอีก

แต่ภายใต้ดวงตาสวรรค์ พวกเราพบว่ายัยแก่ยังคงเหมือนเมื่อก่อน เธอไม่ได้มาด้วยร่างจริง

แต่เป็นเพียงร่างจิต ที่เธออกมาปรากฏตัวที่นี่ ก็ คงเป็นเพราะเจ้าแมวแก่ตัวนี้เรียกมา

เพิ่งคิดถึงตรงนี้ เจ้าแมวแก่ก็รีบพูดออกมาทันที “นายท่านช่วยข้าด้วย…..”

ในน้ําเสียง ปนไปด้วยการอ้อนวอน

ส่วนยัยแก่นั้นกลับกวาดสายตามองเจ้าแมวแก่ แต่ไม่ได้ตอบกลับใดๆ

จากนั้นเธอก็หันกลับมามองผม แล้วหัวเราะ “ฮ่าฮ่าฮ่า” ออกมา “เจ้านี่ไม่มีมารยาทตลอดเลย ครั้งก่อนก็บอกเจ้าแล้ว ต้องเรียกข้าว่าป้าคนสวย ! ในเมื่อเจ้าไม่กลับใจ แถมยังทําร้ายสัตว์เลี้ยง ของข้า งั้นวันนี้ป้าคนสวยก็จะสั่งสอนเจ้าเอง !”

“เดรัจฉาน ศิษย์ของข้าก็ต้องให้ยัยแก่ชั่วอย่าง แกสั่งสอนเหรอฮะ ? วันนี้ฉันจะทําอยร่างจิตของ แก และฆ่าแมวของแกเอง !” อาจารย์พูดออกมา อย่างเย็นชา จากนั้นก็ยกดาบแล้วขึ้นแล้วพุ่งไป หายัยแก่ทันที

ยัยแก่เห็นอาจารย์พุ่งเข้ามา ก็เค้นเสียงดัง ฮี จากนั้นก็ตัวสั่นสะท้านขึ้นมาทันที

ในระยะเวลาสั้นๆนี้ พลังหยินมหาศาลก็ทะลัก ออกมา เหมือนกับระลอกคลื่น ที่สาดซัดเข้ามาต ลอดเวลา

ท่านนักพรตคู่ก็ขมวดคิ้ว ในเวลาเดียวกันก็พู ดว่า “พวกเธอสามคนไปจัดการเจ้าแมวนั่น ฉันจะไปช่วย

เหล่าติง !”

หลังจากพูดจบ ท่านนักพรตต์ก็ตามหาอาจารย์ ไป เตรียมจัดการยัยแก่ชั่วคนนี้

พอเห็นการต่อสู้เริ่มขึ้นอีกครั้ง พวกเราก็ไม่ได้ ลังเลอะไรมากนัก ต่างแยกย้ายกันลงมือใส่เจ้า แมวตัวนั้นทันที

พลังของเจ้าแมวตัวนี้ไม่ได้สูงขนาดนั้น ตอนนี้ น่าจะถึงเต้าซื้อขั้นสุดแล้ว

หรือก็คือมีพลังพอๆกับพี่เฟิงในตอนนี้ แต่พี่เฟิง ผม และเหล่าฉันร่วมมือกัน ก็น่าจะจัดการเจ้าแมว แก่นี่ได้แล้ว

พอการต่อสู้เริ่มขึ้น พวกเราก็แยกย้ายกันลงมือ จนสุดท้ายก็เข้ามาในรัศมีฆ่าเจ้าแมวแก่ได้แล้ว

ในเวลานี้เจ้าแมวตัวนั้นก็บ้าคลั่งขึ้นมา ร้อง “เบี้ยวเลี้ยว” ออกมาสองครั้ง จากนั้นก็ยกกรงเล็บ ขึ้นมาฟาดฟันใส่ร่างกายของพวกเรา

มันคมจนน่ากลัว หากโดนเข้าสักครั้ง ต้องเป็น แผลเหวอะอย่างแน่นอน

ถึงพวกเราจะได้เปรียบ แต่ก็ไม่กล้าประมาท

เราสามคนเข้าไปล้อมเอาไว้ พยายามเข้าไป ใกล้เรื่อยๆ ทําให้แมวแก่ตัวนี้ไม่มีโอกาสทําร้าย เราได้

ต่อจากนั้นพวกเราก็ค่อยๆบีบเจ้าแมวแก่ให้จน มุม ขอแค่พวกเราไม่ทําอะไรทุ่มบ่าม พอบีบเจ้า แมวแก่ไปถึงมุมบับอับแล้ว เราก็สามารถฆ่ามันได้ อย่างง่ายดาย

ส่วนอาจารย์ที่อยู่ด้านหลังพวกเรา ตอนนี้พวก เขาได้เริ่มปะทะกับยัยแก่นั่นแล้ว

ยัยแก่คนนี้ร้ายกาจมาก แม้จะเป็นแค่ร่างจิต ไม่ ใช่ร่างจริง แต่พลังของเธอก็ยังแข็งแกร่งเหมือ นเดิม

อาจารย์ผมและท่านนักพรตตู้ร่วมมือกัน ก็ยังไม่ อาจเอาชนะอีกฝ่ายได้ แถมตอนนี้ยังดูเหมือนกํา ลังต่อสู้แบบเรื่อยเปื่อยไม่คิดจะเอาชนะ

แต่แค่นี้ก็พอแล้ว เป้าหมายของพวกเราในครั้ง นี้มีเพียงแค่เอาแก่นหยินแดงกลับไปเท่านั้น

ขอแค่ได้แก่นหยินแดงกลับมา พวกเราจะไม่ สนใจกับเจ้าร่างปลอมนี่เลย

หลังจากนั้นประมาณสองนาที ในที่สุดเจ้าแมว แก่ตัวนี้ก็โดนบีบจนจนมุม

ตรงนี้ ไม่มีที่ว่างเหลือให้มันเลยสักนิด มันได้ แต่ปัดป้องการโจมตีเท่านั้น

ตอนนี้วิชามารที่มันเก่งที่สุด วิชาว่างจริงห้าชี วิตอะไรนั้นโดนทําลายไปแล้ว

ตอนนี้พอได้ปะทะกับเราตรงๆ ก็เห็นได้ชัดว่า มันรับมือไม่ไหว

เห็นเพียงเหล่าฉันตวัดดาบอย่างดุดัน คราวนี้ ดาบกดร่างของมันลง แม้มุมจะไม่กว้างมาก แต่ มันก็มีที่ว่างพอสําหรับเจ้าแมวแก่

พอผมและพี่เพิ่งเห็นแบบนั้น ก็ไม่มีทางปล่อย โอกาสให้เจ้าแมวแก่

พี่เฟิงกวาดดาบเป็นแนวนอน ไปตรงคอของ เจ้าแมวแก่ตัวนั้น

เจ้าแมวแก่ตกใจมาก มันรีบหดคออย่างรวดเร็ว ทําท่าหลบการโจมตีครั้งนี้

ดาบของพี่เฟิง เฉียดตัวอีกฝ่ายไป

แต่ ผมกลับเล็งเห็นโอกาศ ผมใช้เพลงดาบที่ มู่หลงเหยียนสอนมา ผมเลือกมุมที่ดูยุ่งยาก จาก นั้นก็แทงเข้าไปที่ท้องของมันทันที

มุมนี้ยุ่งยากมาก บวกกับพวกเราโจมตีสาม ครั้งติด พื้นที่ของเจ้าแมวตัวนั้นก็มีจํากัดมาก

พอเจ้าแมวตัวนี้เห็นดาบของผม มันก็สายไปแล้ว

ได้เพียงส่งเสียงร้องอย่างอนาถ “เบี้ยว” และ เลือดที่กระเซ็นออกมา

ดาบไม้ในมือของผม แทงเข้าไปท้องของเจ้า แมวแก่เต็มๆ

ถึงเจ้าแมวแก่จะทรมาน แต่ตอนนี้มันก็ไม่ได้ยืน อยู่โง่ มันจับดาบไม้ของผม แล้วออกแรงหักมัน

“ก๊อก” เจ้าแมวแก่หักดาบไม้ของผม

ยังไม่จบเท่านี้ สิ่งที่สําคัญยิ่งกว่านั้นคือ วินาที ที่ดาบหัก จู่ๆอาจารย์และท่านนักพรตต์ที่อยู่ ด้านหลังก็ตะโกนขึ้นมาว่า “ระวังข้างหลัง !”

พอได้ยินเสียงนี้ ทุกคนก็สัมผัสถึงความเย็นที่ กําลังเคลื่อนมาจากทางด้านหลัง

อันตรายที่อธิบายไม่ถูกเหมือนกําลังแล่นไปทั่ว ร่าง หลังจากมีความรู้สึกนี้ จิตใต้สํานึกก็บอกให้ ผมหลบไปข้างๆทันที

ผลลัพธ์ผมเพิ่งเบี่ยงตัวหลบ ยันต์ดําแผ่นหนึ่งก็ ลอยผ่านหน้าผมไป พุ่งชนเข้ากับหินด้านข้างดัง “ตูม”

มันระเบิดออกในทันที

อีกทางด้านหนึ่ง พี่เฟิงหูตาไว วินาทีที่ผมเบี่ยง ตัวหลบ เขาเองก็ประสานมือเป็นรูปดาบ

แล้วตะโกนออกมาทันที “ทําลาย !”

ยันต์ดําที่ลอยมาทางเขา ก็ “ตูม” ระเบิดลุกเป็น ไฟสีเขียว แล้วจางหายไปในทันที

นอกจากพวกเราจะหลบการโจมตีได้อย่างราบ รื่นแล้ว ทางเหล่าฉันกลับไม่โชคดีเหมือนเรา

อย่างแรก เขาไม่มีพลังเหมือนพี่เฟิง อย่างที่ สองคือ เขาไม่เหมือนกับผม ไม่ได้หลบตามสัญ ชาตญาณ

เหล่าฉินหันหน้าไปมองตามสัญชาตญาณ พอ เห็นยันต์ดําลอยเข้ามา เขากลับทําอะไรไม่ถูก จากนั้นก็คิดจะเอาดาบมาขวางเอาไว้

แต่ยันต์ดํานั้นเร็วมาก การยกดาบขึ้นไปกัน จะ ทันได้ยังไง

ผลลัพธ์ดาบยังไม่ทันขึ้นมา ยันต์ดําแผ่นนั้นก็ แปะลงที่ไหล่ซ้ายของเหล่าฉันแล้ว

เหล่าฉันตกใจมาก เขาคิดจะเอื้อมมือไปแกะ ออก

แต่มันสายไปแล้ว เขายังไม่ทันลงมือ ยันต์ดํา แผ่นนั้นก็ระเบิดดัง “ตูม” มันระเบิดตรงไหล่เหล่า ฉินทันที

เหล่าฉันร้องโอดครวญ ภายใต้แรงระเบิดที่ ทรงพลัง ตัวเขาล้มกระแทกกับพื้น และสลบ ไปในทันที

ในเวลาเดียวกัน กลุ่มไฟสีเขียวก็ปรากฏขึ้น มัน เผาแขนเขาไปครึ่งหนึ่ง

“ลุงฉิน !” ผมตะโกนด้วยความตกใจ

ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก ผ่านไปเพียงแค่ชั่ว พริบตาเดียวเท่านั้น

ผมเพิ่งตะโกนออกมา แมวกาที่โดนผมแทง ก็ ใช้โอกาสนี้ ออกแรงที่ต้นขา กลั้นความเจ็บปวด เอาไว้

แล้วกระโดดข้ามหัวผมไป มันคิดจะหนีจากการ กักขังของพวกเรา……