สตรีแกร่งตระกูลไป๋ - ตอนที่ 1141 ปณิธาน

ตอนที่ 1141 ปณิธาน

ไป๋ชิงเหยียนพยักหน้าสื่อให้เว่ยจงพาคนออกไปก่อน

เฝิงเย่าที่เพิ่งนั่งลงบนเก้าอี้ลุกขึ้นยืน จากนั้นทำความเคารพไป๋ชิงเหยียนแล้วเดินตามเว่ยจงออกไปด้านนอกเช่นเดียวกัน

อาหนูซึ่งยืนอยู่ข้างกายไทเฮาแห่งต้าเยี่ยนเดินออกไปด้านนอกเช่นเดียวกัน

“ไทเฮามีเรื่องอันใดเชิญตรัสมาตามตรงได้เลยเพคะ” ไป๋ชิงเหยียนกล่าวยิ้มๆ

ไป๋ชิงเหยียนเห็นไทเฮาแห่งต้าเยี่ยนนั่งนิ่งอยู่บนเก้าอี้พลางมองมาที่ท้องของนางแล้วกล่าวขึ้น “ข้าคือพี่สะใภ้ของอาเหยี่ยน ในเมื่อข้ารู้แล้วว่าเด็กในท้องของจักรพรรดินีแห่งต้าโจวคือสายเลือดของอาเหยี่ยนข้าจึงขอกล่าวในฐานะพี่สะใภ้ก็แล้วกัน ขอข้าถามจักรพรรดินีแห่งต้าโจวสักนิดว่าบัดนี้เจ้ามีลูกกับอาเหยี่ยนแล้ว เมื่อสงครามที่ซีเหลียงจบลง อาเหยี่ยนจะแกล้งตายเพื่อไปใช้ชีวิตอยู่กับเจ้าและลูกใช่หรือไม่”

ไป๋ชิงเหยียนมองไทเฮาของต้าเยี่ยนนิ่ง…

ในเมื่อมู่หรงเหยี่ยนและมู่หรงลี่ไม่ได้บอกข้อตกลงของสองแคว้นกับไทเฮาแห่งต้าเยี่ยน ที่สำคัญมู่หรงลี่อยากให้ต้าเยี่ยนเป็นคนเสนอเรื่องนี้ขึ้นมา ไป๋ชิงเหยียนจึงไม่สามารถบอกเรื่องนี้ให้ไทเฮาแห่งต้าเยี่ยนทราบตามตรงได้

ไป๋ชิงเหยียนส่ายหน้าพลางเอ่ยขึ้น “ท่านคือพี่สะใภ้ของอาเหยี่ยน คือภรรยาของอดีตจักรพรรดิแห่งต้าเยี่ยน คือมารดาของจักรพรรดิองค์ปัจจุบันของต้าเยี่ยน ท่านควรทราบดีว่าไม่ว่าข้า อาเหยี่ยนหรือจักรพรรดิแห่งต้าเยี่ยนล้วนมีปณิธานอยากรวบรวมใต้หล้าให้เป็นหนึ่งทั้งสิ้น ที่สำคัญข้าเกิดในตระกูลไป๋ ความหวังสูงสุดของตระกูลไป๋คือการเห็นใต้หล้าสงบสุข ชาวบ้านอยู่อย่างร่มเย็นเพคะ!”

ไป๋ชิงเหยียนมองไทเฮาซึ่งสีหน้าค่อยๆ ซีดลงเรื่อยๆ นิ่ง จากนั้นกล่าวต่อ “ข้าและอาเหยี่ยนมีหน้าที่และปณิธานของตัวเอง พวกเราสองคนเคยให้สัญญากันไว้ว่าจะไม่นำความรู้สึกส่วนตัวไปเกี่ยวข้องกับเรื่องของแคว้น”

ไทเฮาผุดลุกขึ้นยืนด้วยความตกใจ “เจ้าหมายความว่าเมื่อทำลายซีเหลียงได้สำเร็จ ต้าเยี่ยนจะรวบรวมใต้หล้าให้เป็นหนึ่ง ต้าโจวก็เช่นเดียวกันอย่างนั้นหรือ! พวกเจ้าอาจทำสงครามกันอย่างนั้นหรือ! ทว่า เจ้าแต่งงานกับอาเหยี่ยนแล้ว เจ้าคือภรรยาของอาเหยี่ยน! อีกทั้งกำลังตั้งท้องลูกของเขาอยู่ เหตุใดเจ้าไม่ยอมถอยสักก้าวเพื่อให้ใต้หล้ารวมเป็นหนึ่งได้สำเร็จกัน!”

ไทเฮากล่าวออกไปแล้วจึงตระหนักได้ว่าคำกล่าวของตนไม่ค่อยเหมาะสมสักเท่าใดนัก

บัดนี้ไป๋ชิงเหยียนคือจักรพรรดินีแห่งต้าโจวแล้ว นางจะปล่อยให้ต้าเยี่ยนรวบรวมใต้หล้าให้เป็นหนึ่ง ปล่อยให้บุตรชายของนางเป็นจักรรพรรดิได้อย่างไรกัน นี่คือเรื่องที่เป็นไปไม่ได้

ทุกคนล้วนมีความเห็นแก่ตัวเช่นเดียวกันกับนาง ทั้งๆ ที่นางรู้ว่าอาเหยี่ยนทุ่มเทให้ต้าเยี่ยนมากกว่าอาลี่ ทั้งๆ ที่รู้ว่าอาเหยี่ยนเหมาะสมจะเป็นจักรพรรดิของต้าเยี่ยนมากกว่าอาลี่ ทว่า นางก็ไม่อยากให้บัลลังก์ของสามีของนางตกไปอยู่ในมือของผู้อื่นอยู่ดี

ไป๋ชิงเหยียนไม่ได้โมโห นางเพียงกล่าวกับไทเฮาแห่งต้าเยี่ยนยิ้มๆ “แล้วเหตุใดจักรพรรดิแห่งต้าเยี่ยนจึงไม่ถอยให้ต้าโจวเป็นคนรวบรวมใต้หล้าให้เป็นหนึ่งเล่าเพคะ ไทเฮา…ท่านไม่ควรบังคับให้ผู้อื่นทำในสิ่งที่ท่านก็ไม่ได้อยากทำนะเพคะ ข้ากับอาเหยี่ยนรักกันจริง กำลังจะมีลูกด้วยกันจริง ทว่า เรื่องส่วนตัวของข้าไม่เกี่ยวข้องกับแคว้น ไม่ใช่เหตุผลที่ต้าโจวทั้งแคว้นควรยอมถอยเพคะ”

“ทว่า เจ้าแต่งงานกับอาเหยี่ยนแล้ว!” ไทเฮาแห่งต้าเยี่ยนกล่าวอย่างอ่อนแรง

แววตาของไป๋ชิงเหยียนยังคงราบเรียบเช่นเดิม “ตอนที่จักรพรรดิแห่งต้าเยี่ยนยังมีพระชนม์ชีพอยู่ พระองค์เคยถามคำถามนี้กับข้าเช่นเดียวกัน ทรงถามข้าว่าหากวันหน้าเหลือเพียงสองแคว้น ข้าจะจัดการกับความรู้สึกที่มีต่อเซียวหรงเหยี่ยนและเรื่องของแคว้นเช่นไร วันนี้ไทเฮาแห่งต้าเยี่ยนถามขึ้นมาอีกครั้งข้าก็จะตอบเช่นเดิม…เรื่องส่วนตัวคือเรื่องส่วนตัว เรื่องการเมืองคือเรื่องการเมือง อาเหยี่ยนรักษาสัญญานี้เป็นอย่างดี ข้าเองก็เช่นเดียวกัน!” ดฯฌซ,ฑ๊โฌฮฤ

ไทเฮาแห่งต้าเยี่ยนมองไปทางไป๋ชิงเหยียนอย่างไม่อยากเชื่อ จากคำกล่าวของไป๋ชิงเหยียนแสดงว่าอาเหยี่ยนเคยสนทนาเรื่องของแคว้นโดยไม่มีความรู้สึกส่วนตัวมาเกี่ยวข้องมาก่อน

“นอกจากเรื่องนี้แล้วไทเฮายังมีสิ่งใดจะชี้แนะข้าอีกหรือไม่เพคะ” ไป๋ชิงเหยียนเอ่ยถามด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน

ก่อนมาที่นี่ไทเฮาแห่งต้าเยี่ยนเคยคิดว่าไป๋ชิงเหยียนต้องบีบบังคับให้อาเหยี่ยนแกล้งตายเพื่อไปใช้ชีวิตอยู่ที่ต้าโจว ทว่า นางนึกไม่ถึงเลยว่าจะได้รับคำตอบเช่นนี้ วันหน้าสองแคว้นอาจทำสงครามแย่งชิงเพื่อเป็นหนึ่งในใต้หล้า ไม่สามารถเจรจากันอย่างสงบศึกได้อีกแล้ว

นี่มันแย่กว่าการที่อาเหยี่ยนแกล้งตายเพื่อเดินทางไปอยู่ที่ต้าโจวเสียอีก!

หากเปรียบเทียบเรื่องการทำสงคราม…ไป๋ชิงเหยียนคือเทพแห่งสงครามที่แม้แต่มู่หรงอวี้สามีของนางยังชื่นชม อีกอย่างต้าโจวมีกองกำลังทหารมากมาย หากทำสงครามกันขึ้นมาจริงๆ ต้าเยี่ยนอาจสู้ต้าโจวที่มีความพร้อมมากกว่าไม่ได้

ไทเฮาแห่งต้าเยี่ยนมองไปทางไป๋ชิงเหยียน นางไม่เข้าใจจริงๆ ว่าเหตุใดสตรีนางหนึ่งถึงได้ดื้อรั้นได้มากถึงเพียงนี้ หญิงสาวแต่งงานและมีลูกกับอาเหยี่ยนแล้ว ทว่า ยังจะทำลายล้างแคว้นของอาเหยี่ยนอีก เหตุใดจึงมีคนที่ไม่สนใจความสัมพันธ์ระหว่างสามีภรรยาถึงเพียงนี้กัน

“เจ้าไม่กลัววันหน้าลูกของเจ้าจะโกรธเจ้าหากรู้ว่าเจ้าเคยทำสงครามแย่งชิงดินแดนกับพ่อของเขาอย่างนั้นหรือ” ไทเฮาแห่งต้าเยี่ยนเบิกตาโต

“ข้าไม่เข้าใจคำกล่าวประโยคนี้ของไทเฮาเพคะ” ไป๋ชิงเหยียนก้มหน้าพลางยกมือลูบท้องของตัวเอง “เด็กในท้องของข้าคือลูกของพ่อค้าเซียวหรงเหยี่ยนผู้เคยมีบุญคุณต่อตระกูลไป๋ เกี่ยวข้องอันใดกับอ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยนเจ้าคะ นอกเสียจากว่ามีคนรู้ฐานะที่แท้จริงของอ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยนและคิดจะทำลายกิจการที่ต้าเยี่ยนวางไว้ตามทุกแคว้นเพื่อสืบข่าวให้ต้าเยี่ยนโดยการเปิดโปงฐานะของเขาให้ใต้หล้ารับรู้ มิเช่นนั้นผู้อื่นจะไม่มีวันรู้แน่นอนเพคะว่าอ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยนคือมู่หรงเหยี่ยน”

“เจ้ากำลังข่มขู่ข้าอย่างนั้นหรือ” ใจของไทเฮาแห่งต้าเยี่ยนเริ่มเต้นรัว เดิมทีนางตั้งใจมาที่นี่เพื่อขอร้องไป๋ชิงเหยียน ขอร้องให้ไป๋ชิงเหยียนช่วยกล่าวกับอาเหยี่ยนไม่ให้เขาทอดทิ้งสตรีหม้ายอย่างนางและเด็กที่น่าสงสารอย่างอาลี่ไป ผู้ใดจะคิดว่าไป๋ชิงเหยียนจะไม่ไว้หน้านางและยังข่มขู่นางเช่นนี้อีก

“เจ้าปฏิบัติเช่นนี้กับพี่สะใภ้ของอาเหยี่ยนอย่างนั้นหรือ” ดวงตาของไทเฮาแห่งต้าเยี่ยนร้อนผ่าว น้ำเสียงเริ่มสะอื้นขึ้นเล็กน้อย “เจ้าไม่กลัวข้านำเรื่องนี้ไปบอกอาเหยี่ยนอย่างนั้นหรือ”

“ทุกสิ่งที่ข้ากล่าวกับไทเฮาในวันนี้ล้วนเป็นความจริง อาเหยี่ยนรับรู้เรื่องพวกนี้ดีเพคะ” ไป๋ชิงเหยียนผายมือเชิญไทเฮาแห่งต้าเยี่ยน “ไทเฮาสามารถเล่าให้อาเหยี่ยนฟังได้ทุกเรื่องเพคะ”

ไทเฮาแห่งต้าเยี่ยนกำหมัดแน่น นางรู้ว่าไป๋ชิงเหยียนคือจักรพรรดินีแห่งต้าโจว หญิงสาวไม่มีสิ่งใดต้องหวาดกลัว ไป๋ชิงเหยียนไม่เหมือนกับสตรีทั่วไปที่ต้องพึ่งพาอาศัยสามีของตัวเอง

ไป๋ชิงเหยียนอาจไม่ได้รักอาเหยี่ยนจากใจจริง ทว่า เมื่อรู้ว่าอาเหยี่ยนคืออ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยนนางจึงตัดสินใจแต่งงานกับอาเหยี่ยน นางรู้ดีว่าอาเหยี่ยนเป็นคนให้ความสำคัญกับความรักดังนั้นจึงวางแผนใช้ลูกในท้องผูกมัดอาเหยี่ยนไว้ในเวลาที่เหมาะสม

ไทเฮาแห่งต้าเยี่ยนคิดได้ดังนี้จึงเครียดขึ้นมาทันที นางข่มความปวดร้าวในแววตาพลางมองไปทางไป๋ชิงเหยียนด้วยแววตาหวาดระแวง จากนั้นกล่าวขึ้น “ข้าไม่มีทางปล่อยให้เจ้าทำลายอาเหยี่ยนแน่!”

“ไทเฮา ข้าไม่เคยคิดทำร้ายอาเหยี่ยนเพคะ ข้าไม่เคยคิดใช้ลูกในท้องผูกมัดหรือบีบบังคับให้อาเหยี่ยนทำสิ่งใดทั้งสิ้น!” ไป๋ชิงเหยียนลุกขึ้นยืน “สิ่งที่ข้าสามารถกล่าวกับไทเฮาได้ในวันนี้ก็คือพวกเราสองคนทำสัญญากันไว้ก่อนหน้านี้แล้วว่าจะไม่นำความรู้สึกส่วนตัวมาเกี่ยวข้องกับเรื่องของแคว้น ไทเฮาไม่ต้องเป็นห่วงเพคะ”

ขอบตาของไทเฮาแห่งต้าเยี่ยนร้อนผ่าว นางคือพี่สะใภ้ของอาเหยี่ยน หากไป๋ชิงเหยียนจริงใจต่ออาเหยี่ยนจริงๆ ถึงแม้ไป๋ชิงเหยียนจะไม่แสดงท่าทีเคารพนอบน้อมต่อนางอย่างที่ควรจะเป็น ทว่า อย่างน้อยก็ไม่ควรกล่าวกับนางเช่นนี้!

“หากไทเฮาไม่มีเรื่องอื่นแล้ว กองทัพของต้าโจวกำลังจะเคลื่อนทัพ ข้าคงไม่รั้งไทเฮาไว้แล้วเพคะ” ไป๋ชิงเหยียนกล่าวพลางผายมือเชิญไทเฮายิ้มๆ