สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน - บทที่ 1266 ฉันเชื่อใจเขา

ข้อตกลงก็คือ ตั้งแต่วันนั้น ให้เธออยู่กับเขาเป็นเวลาสามปี ในช่วงสามปีนี้ เธอจะต้องอยู่เคียงข้างเขาตลอดเวลา และห้ามติดต่อทุกคนที่เกี่ยวข้องกับเธอ รวมทั้งโห้หลีเฉินด้วย

สามปีต่อมา เธอกับเขาจะหมดหนี้บุญคุณต่อกัน แล้วเขาจะปล่อยเธอไป

ที่เย้นหว่านแค้นใจคือ หลังจากที่ได้สติ เธอเสียเวลาในการแอบหนีมากเกินไปถึงจะยอมประนีประนอม ดังนั้น ตอนนี้ระยะห่างจากที่ตกลงกันไว้ ยังเหลืออีกสองเดือน

เดิมทีแล้ว ตอนนี้เธอยังไปเจอกับโห้หลีเฉินไม่ได้ เมื่อคืนนี้เธอก็ไม่ควรไปปรากฏตัวได้เช่นกัน

แต่เธอเห็นข่าวซุบซิบของโห้หลีเฉินทุกวัน และเห็นเขามีผู้หญิงคอยรุมล้อม ทำให้เธอรู้สึกว่าเธอไม่สามารถระงับความโกรธของเธอไว้ได้

และสิ่งที่ทำให้เธอทนไม่ได้มากที่สุด ก็คือเก่อหรูซวนเลขาสาวของโห้หลีเฉิน

เธอไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงปล่อยป่ายฉีที่ซื่อสัตย์และไว้ใจได้มากที่สุดไป และเมื่อสองปีที่แล้ว เขาได้แต่งตั้งเก่อหรูซวนผู้หญิงร้ายกาจคนนี้ขึ้นแทน

ถึงแม้ความสามารถในการทำสิ่งต่าง ๆ จะโดดเด่น แต่ก็ไม่เก่งกาจพอที่จะแทนที่ตำแหน่งคุณนายโห้ได้

บ่อยครั้งที่เห็นเก่อหรูซวนปรากฏขึ้นข้างๆ โห้หลีเฉิน และยิ่งเข้าใกล้ผู้ชายของเธอมากขึ้น อีกทั้งยังได้รับการยอมรับจากคนรอบข้างจนใกล้จะได้ขึ้นไปอยู่บนตำแหน่งคุณนายโห้แล้ว

เย้นหว่านจึงอดใจไม่ไหว

สิ่งที่ทำให้เธอยิ่งประหลาดใจก็คือ เธอคิดว่าคำขอของเธอจะถูกปฏิเสธ แต่เธอคิดไม่ถึงเลยว่าฉู่หยุนซีจะตอบตกลงให้เธอได้เจอกับโห้หลีเฉิน

ดังนั้นถึงได้มีเหตุการณ์ที่ปรากฏขึ้นมาในงานตอนกลางคืน แล้วหายตัวไปในตอนเช้า

เพราะว่าเธอ มีเวลาแค่คืนเดียวเท่านั้น

เธอไม่สามารถบอกโห้หลีเฉินได้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอในช่วงสามปีที่ผ่านมา จะพูดเรื่องของฉู่หยุนซีไม่ได้ ดังนั้นเธอจึงได้แต่เริ่มเกมสวาทกับเขาทั้งคืน

เพื่อลดความคิดถึงลง แล้วก็ลงโทษเขาที่ทำตัวเจ้าชู้ด้วย

“ดูจากนิสัยของคุณ คุณคงทนให้ผู้ชายของคุณยุ่งกับผู้หญิงคนอื่นไม่ได้ ไม่ว่าจะเป็นหัวใจหรือร่างกาย ในตอนแรกผมนึกว่า ครั้งนี้คุณออกไป จะต้องเลิกกับโห้หลีเฉินแน่ๆ”

ฉู่หยุนซีพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม และดูเหมือนจะคาดหวังผลลัพธ์แบบนี้เช่นกัน

เย้นหว่านกลอกตามองเขา “ผู้ชายของฉัน ไม่ว่าจะเป็นหัวใจหรือร่างกายของเขา จะต้องไม่นอกใจ เพียงแต่ว่ารอบตัวเขามักมีพวกแมลงวันไล่ตอมอยู่เสมอ ฉันจึงต้องจัดการสักหน่อย”

ที่เธออยากจะออกไปข้างนอกให้เร็วที่สุด ไม่ใช่เพราะเธอกังวลว่าโห้หลีเฉินจะนอกใจ แต่เพียงเพื่อไปแสดงตัวเป็นเจ้าของ

ฉู่หยุนซีไม่แปลกใจ แต่รอยยิ้มที่มุมปากของเขาแข็งทื่อขึ้นเล็กน้อย ดวงตาของเขาลึกลับ

“คุณเชื่อใจโห้หลีเฉินมากขนาดนั้นเลยเหรอ แต่คุณรู้ไหม ว่าวันนี้โห้หลีเฉินไม่ได้ออกตามหาคุณเลย”

คำพูดนี้ทำให้เย้นหว่านประหลาดใจมากเช่นกัน

เธอยืนตะลึง

สีหน้าของเธอสับสนเล็กน้อย ดวงตาของเธอก็สั่นระริก หลังจากนั้นไม่นาน เธอถึงยอมพูดออกมาช้าๆ น้ำเสียงของเธอมั่นใจมาก

“ฉันเชื่อใจเขาค่ะ”

ฉู่หยุนซียกยิ้ม ดวงตาของเธอลึกลับ ทำให้ผู้คนไม่สามารถมองเห็นความรู้สึกภายในจิตใจได้

เขามองดูคลื่นที่ม้วนตัว หลังจากผ่านไปได้สักพัก เขาก็พูดด้วยน้ำเสียงที่ทุ้มต่ำ

“เย้นหว่าน ถ้าให้คุณแกล้งไม่เชื่อใจเขา คุณจะทำได้ไหม”

เย้นหว่านตกตะลึง

ลางสังหรณ์ไม่ดีก็ผุดขึ้นในใจเธอ เธอขมวดคิ้ว “คุณหมายความว่ายังไงคะ”

“พอคืนคุณกลับไป คุณห้ามบอกอะไรกับโห้หลีเฉิน คุณเองคงสังเกตเห็นแล้วใช่ไหม ว่าคนรอบข้างเขาผิดปกติ”

ไม่ตอบ แต่ถามเย้นหว่านกลับ

ในช่วงสามปีที่ผ่านมา นอกจากเรื่องที่ไม่อนุญาตให้เย้นหว่านได้เจอกับโห้หลีเฉิน เขาก็ไม่ได้ขัดขวางเธอจากการรับรู้ข่าวสารของฌห้หลีเฉินเลย

นอกจากเรื่องที่เป็นส่วนตัวจนไม่สามารถให้บุคคลภายนอกรับรู้ได้ ในช่วงสามปีที่ผ่านมา โห้หลีเฉินใช้ชีวิตยังไง เกิดอะไรขึ้นบ้าง ส่วนใหญ่เย้นหว่านจะรู้ทุกเรื่อง

เพราะเธอรู้ดี จึงไม่จำเป็นต้องให้คนอื่นมาพูด เธอก็สังเกตเห็นสิ่งผิดปกติที่เกิดขึ้นกับโห้หลีเฉินแล้ว

โห้หลีเฉินตัดขาดความสัมพันธ์กับตระกูลเย้น เป็นเรื่องที่เธอคิดไม่ถึงมาก่อน

ต่อมา เขาก็พาหยูเซิงกับแรบบิทกลับมา แต่หลังจากที่ป่ายฉีรักษาแรบบิทจนอาการดีขึ้น เขาก็ซ่อนเด็กทั้งสองไว้

เขาพาเด็กทั้งสองไปซ่อนไว้ที่ไหนกันแน่ ไม่มีใครรู้

รวมทั้งฉู่หยุนซีที่มีความสามารถก็หาไม่เจอ

ถ้ากลัวว่าตระกูลเย้นจะอย่างเด็ก ๆ ไป ปีที่สามนี้ อำนาจของโห้หลีเฉินก็มีล้นฟ้าแล้ว อิทธิพลของเขาในเมืองหนานนั้นแข็งแกร่งมาก ถึงแม้จะเป็นตระกูลเย้นก็ไม่สามารถพาลูก ๆ ไปจากที่นี่ได้

แต่โห้หลีเฉินยังคงซ่อนเด็กๆ ไว้ แม้แต่ในแผนการเดินทางของเขา ก็ไม่มีข้อที่ไปหาลูกๆ เลย

เขาไม่ใช่พ่อที่เลือดเย็นขนาดนั้น

ถึงจะหาเธอไม่เจอ ส่งผลกระทบต่อเขาเป็นอย่างมาก แต่เขาไม่น่าจะเอามาลงที่ลูกได้

อีกอย่าง คนที่อยู่กับเขามาตั้งแต่เด็ก อย่างเว่ยชีที่ติดตามเขามากว่ายี่สิบกว่าปี แต่กลับถูกส่งไปที่อื่น จากผู้ช่วยฝีมือดีของโห้หลีเฉิน ถูกลดตำแหน่งลงทีละขั้น จนถึงตอนนี้ กลายเป็นพนักงานธรรมดาที่ในหนึ่งเดือนแทบจะไม่มีโอกาสได้เจอกับโห้หลีเฉินเลยสักครั้ง

ยิ่งไปกว่านั้น คนที่มีนิสัยรักความสะอาดมากอย่างเขา คนที่ไม่ยอมให้ผู้หญิงเข้าใกล้ แต่กลับยอมให้คู่ควงสุดสวยควงแขนเขา ยอมให้พวกผู้หญิงยืนเคียงข้างเขาไม่ซ้ำหน้า

ด้วยเรื่องราวที่เกิดขึ้นหลายเรื่องราวมารวมกัน เย้นหว่านเองก็เคยสงสัย ว่าโห้หลีเฉินจะเปลี่ยนไปแล้ว

เหตุการณ์ระเบิดเมื่อสามปีก่อน การตายของเธอ โรคปิดกั้นตัวเองของหยูเซิงที่อาการแย่ลง สุขภาพของแรบบิท ครอบครัวถูกทำลาย แม้ว่าเขาจะแข็งแกร่งดังเหล็กกล้า บางทีอาจจะรับไม่ไหวเช่นกัน

เธอเคยสงสัย ว่าเรื่องทั้งหมดนี้ เกิดจากการเปลี่ยนแปลงทางอารมณ์หลังจากเกิดเหตุร้ายขึ้น

แต่ความสงสัยนี้อยู่เพียงช่วงสั้นๆ ก่อนที่เธอก็ปัดมันทิ้งไป เพราะมากกว่านั้น คือเธอเชื่อใจเขา

เชื่อว่าคุณโห้ของเธอ เป็นผู้ชายที่ยิ่งใหญ่ ตราบใดที่ฟ้าไม่พังลงมา หลังของเขาก็จะไม่มีวันโค้งงอ

เธอเชื่อว่าเขาจะต้องมีความลำบากใจอะไรแน่ๆ

ตอนที่ฉู่หยุนซีพูดอย่างนั้น ทำให้ยิ่งเพิ่มความแน่ใจในการคาดเดาของเย้นหว่าน เขาต้องรู้เรื่องอะไรบางอย่างแน่นอน

ดวงตาที่มืดมนของเย้นหว่าน ในที่สุดก็เปล่งประกายขึ้นมา

“ฉู่หยุนซี คุณรู้อะไรมาใช่ไหม บอกฉันมาเดี๋ยวนี้”

ฉู่หยุนซีส่ายหน้า “ตอนนี้ผมบอกอะไรคุณไม่ได้ทั้งนั้น”

ถึงแม้เขาจะดูอ่อนโยนอยู่เสมอ แต่คำพูดของเขา ก็ไม่เปลี่ยนแปลงเช่นกัน

ถ้าไม่พูดก็คือไม่พูด

ถึงแม้เย้นหว่านจะไม่อยากยอมแพ้ แต่ก็รู้ว่าคงจะไม่ได้คำตอบ จึงไม่ยึดติดกับเรื่องนี้อีกต่อไป

เธอถามอีกครั้ง “แล้วที่คุณพูดเมื่อตะกี้ ให้ฉันแสร้งทำเป็นไม่เชื่อในตัวโห้หลีเฉินหมายความว่ายังไงคะ?”

พอพูดจบ เธอก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ จึงพูดด้วยสีหน้าจริงจัง “ข้อตกลงของฉันกับคุณคือสามปี ก็คือสามปี มากไปหนึ่งวันก็ไม่ได้ หลังจากนี้ไปสองเดือน คุณต้องให้ฉันเป็นอิสระ คุณห้ามใช้เหตุผลอะไรมากักขังฉันอีก ไม่อย่างนั้น ฉันยอมตายไปพร้อมกับคุณ”

เย้นหว่านทำหน้าตาดุร้าย

แค่ความดุร้ายนั้นไม่ปรากฏบนดวงตา ดูไม่เหมือนจะเป็นอันตรายอะไรมาก

ฉู่หยุนซียักไหล่ แล้วผลักรถเข็นกลับไปตามทางเดิม

เขาถอนหายใจในขณะที่เดินไปด้วย “เดิมทีวางแผนที่จะให้คุณกลับไปหาโห้หลีเฉินในอีกสองวันนี้ แต่ดูเหมือนว่า คุณคงไม่ต้องการแล้ว งั้นก็ช่างเถอะ สามปีก็สามปี สองเดือนหลังจากนี้คุณค่อยจากไปก็แล้วกัน”

ลมทะเลพัดใส่ใบหน้าของเธอ เส้นผมของเย้นหว่านปลิวไปตามลม ใบหน้าของเธองงงวย

เธอไม่อยากเชื่อหูของเธอเลย

อีกไม่กี่วันจะปล่อยเธอกลับไป?

ไม่ต้องทนรอไปอีกสองเดือน?

“ฉู่หยุนซี สิ่งที่คุณพูดนั้นเป็นความจริงเหรอคะ อย่าเพิ่งไปสิคะ ฉันยอมตกลงทุกอย่าง ฉันยอมทำทุกอย่าง คุณจะให้ฉันแสร้งทำยังไงก็ได้ แต่คุณห้ามเปลี่ยนใจนะคะ”