สามีเก่าอ้อนรัก - ตอนที่ 156

บทที่ 156 โอกาสของคุณมาแล้ว

พอไปถึงห้องโถง เหยนคุนก็ได้นำเอกสารที่จะต้องเซ็นชื่อไปยังบนโต๊ะทำงานของเธอแล้ว เสิ่นอีเวยได้นั่งบนโต๊ะทำงานของเธอ

“รองประธานเสิ่น ตอนนี้พวกเราสามารถลงนามได้แล้ว “ เหยนคุนพูดด้วยรอยยิ้ม

เสิ่นอีเวยได้พยักหน้า แล้วสองคนก็ได้ทำการแลกเปลี่ยนเอกสารกัน พอเรื่องจะเสร็จสมบูรณ์แล้ว ทันใดนั้นเหยนคุนก็ได้ยกแก้วสุราให้เสิ่นอีเวย “รองประธานเสิ่น ความร่วมมือราบรื่น ! “

เสิ่นอีเวยยิ้มแล้วพูดว่า “ความร่วมมือราบรื่น !”

แก้วเหล้าเมื่อสักครู่นี้ของเธอกลับไม่เห็นเสียแล้ว แต่แทนที่ด้วยเหล้าแดงขวดใหม่ ตอนนี้แก้วที่เธอถืออยู่นั้นเต็มไปด้วยเหล้าแดงขวดใหม่ ซึ่งในใจเธอก็ไม่ได้เอะใจอะไรในการดูแลของเขา

พอคุยเรื่องความร่วมมือแล้วเสร็จ เสิ่นอีเวยก็จะรีบกลับไปเปลี่ยนกระโปรงตนเองเลยขอตัวไปก่อน

โรงแรมตี้เหามีพื้นที่จอดรถใหญ่มาก เสิ่นอีเวยได้วนอยู่หลายรอบถึงจะได้พบรถตนเอง ขณะที่กำลังเดินเธอไม่รู้ว่าฤทธิ์เหล้าหรืออะไรทำให้เธอนั้นรู้สึกมึน ๆ

ร่างกายเหมือนจะไม่มีแรง ความรู้สึกเริ่มหายไป เสิ่นอีเวยรู้สึกไม่ปลอดภัยเลยอาศัยจังหวะที่มีสติอยู่รีบขับรถไปยังบ้านของตนเอง

แต่ว่าขณะที่กำลังจะขึ้นเนินสูงนั้น เธอไม่มีแรงที่จะเหยียบเบรกหรือคันเร่ง ในใจก็เริ่มรู้สึกสงสัยและความหวาดระแวง

เธอไม่มีทางจะไปต่อเลยได้หยุดรถไว้ข้างทางและได้ดื่มน้ำไปหลายอึก แต่ว่ากลับไม่ได้ช่วยระบายอะไรเลย แต่ไม่รู้ว่าทำไมร่างกายถึงมีความร้อนเพิ่มมากขึ้นและกระจายไปทั่ว เหมือนกับน้ำหมึกที่หยดลงในน้ำแล้วกระจาย

ในใจเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและระแวง มือขาไม่มีแรง ณ เวลานั้นเธอจึงรู้ว่าตัวเองกำลังเจอกับเรื่องร้าย ๆ ในสมองความคิดก็เต็มไปด้วยความกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้ แม้แต่ตัวเธอเองก็ตกใจอยู่เหมือนกัน

ทันใดนั้นเธอก็อยากจะโทรหาเซิ่งเจ๋อเฉิง แต่ว่าในสติสุดท้ายก็ไม่ได้โทรหาเขาเลยแม้จะกดเบอร์โทร

ในระยะหลายสิบเมตรไกล ๆมีรถคันหนึ่งจอดอยู่ เพราะว่าด้านบนรถนั้นอยู่สะพานบังไว้อยู่ เกือบจะทำให้รถนั้นถูกบังไปมิดหมด

สวีอันฉิงนั่งอยู่บนรถคันนั้นฝั่งคนขับ และได้จอดรถพร้อมกับรอยยิ้มที่สะใจอยู่ไกล ๆ สายตาของเธอดีมาก แม้กระทั่งเห็นเสิ่นอีเวยกำลังจะหลับตา

จึงได้ทาลิปตรงปากสีจาง ๆแล้วทันใดนั้นก็ยกมือข้างขวาขึ้น มืออันแสนสีขาวของสวีอันฉิงก็ได้จับมือถือขึ้นมา แล้วก็ได้กดโทรไปเบอร์หนึ่ง

“ฮัลโหลว ประธานเซียว? “

ปลายสายตอบกลับมาว่า “รอสักครู่” สวีอันฉิงตัดสินว่า ณ ขณะนั้นเป็นสถานการณ์ที่เงียบมาก ไม่เหมาะที่จะรับโทรศัพท์

ไม่กี่วินาทีต่อไป เซียวหันถิงก็ได้ตอบกลับมาว่า “ดึกขนาดนี้ มีเรื่องอะไร ? “

สวีอันฉิงมองไปยังจุดประสงค์ของเธอ แล้วหัวเราะเบา ๆ พูดว่า “ประธานเซียว โอกาสคุณมาถึงแล้ว”

“…….หมายความว่าอะไร ? “

สวีอันฉิงเลยบอกถึงแผนการของเธอ “ชั้นใช้แผนการนิดหน่อย ทำให้เสิ่นอีเวยมาลงนามความร่วมมือในค่ำคืนนี้ ผู้ร่วมสัญญาอีกฝ่ายเคยถูกพ่อของชั้นดูแลเป็นอย่างไร ดังนั้นชั้นก็เลยจ้างพวกเขา ให้พวกเขาใส่ยาในเหล้า ตอนนี้เสิ่นอีเวยกำลังมึน ๆ ได้ที่เลยล่ะ “

เดิมที่ติดว่าเซียวหันถิงจะเห็ชอบด้วย แต่ไม่รู้เลยว่าปลายจะมีเสียงที่โมโหขนาดนี้ “คุณพูดอีกครั้งซิ “

สวีอันฉิงฟังเสียงของเขาแล้วรู้สึกไม่ถูกจริตนัก แต่ว่าน้ำเสียงเธอก็ยังคงเรียบ ๆ “ประธานเซียว ชั้นรู้ว่าแต่ไหนแต่ไรคุณคือคนที่สุภาพกับผู้หญิงที่คุณรัก แต่ความรู้สึกของชายหญิงจะพูดอย่างไรล่ะ พูดความจริงแล้วกัน ชั้นค่อนข้างไม่ชอบคุณที่เป็นคนใช้ความดีในการซื้อใจคน ซึ่งเป็นสิ่งที่ลำบากใจจริง ๆ ในการใช้ถ้อยคำที่ดูแลเอาใจ ในเมื่อเป็นคนเช่นนี้ก็ต้องเอาเรื่องที่เป็นเช่นนี้ในการจัดการ แต่ชั้นเพียงช่วยคุณแค่นิดเดียวเท่านั้นเอง “

จุดสุดขีดของเซียวหันถิงเตะถึงระดับสูงสุด เขาไม่เคยคิดเลยว่าจะมีความรู้สึกและอารมณ์แบบนี้

“คุณหญิงสวี คุณกำลังทำให้เรื่องของผมล้มเหลว “

เธอตอบด้วยความไม่รีบร้อน “ท่านประธาน ชั้นไม่ได้สนใจพวกนี้ คุณและชั้นเป็นแค่คนร่วมงานกัน แต่ว่าชั้นก็ทำไปแล้ว มาไม่มาแล้วแต่คุณนะ “

พูดเสร็จ ก็ได้วางสายโทรศัทพ์ลง

ในโทรศัพท์ปลายสายนั้นก็ได้มีเสียงด่าทอออกมาในโทรศัพท์ของเซียวหันถิง

เขาก็เลยเดินเข้าไปในห้องประชุมอย่างรวดเร็ว น้ำเสียงค่ำ และใช้คำสั่งว่า “การประชุมวันนี้ก็ถึงตอนนี้ เลิกประชุม “

รถสีดำไมบัคก็ได้ขับไปแถวตามชายถนน เซียวหันถิงได้ใช้มือจับคางของตัวเอง และในตอนนี้เขาก็ไม่รู้ว่าในใจของเขานั้นกำลังคิดถึงเรื่องอะไร

ตอนที่เขารู้ว่าสวีอันฉิงใส่ยาลงไปในเหล้า ในใจก็เกิดคาวมโมโห ผู้หญิงคนนี้มีความกล้าดียังไงในการทำร้ายเสิ่นอีเวย