สามีเก่าอ้อนรัก - ตอนที่ 204

แต่บางเรื่องเราก็ไม่มีไฟล์แล้วเหมือนกัน

บทที่ 204 เสิ่นอีเวยถูกส่งไปยังห้องเก็บเหล้า

ผู้จัดการข้างหนึ่งครุ่นคิดข้างหนึ่งกำลังจะล้วงกระเป๋าเอากุญแจให้กับเจิ้งอวิ๋นชวน หลังจากที่เขาได้กุญแจก็ได้ยิ้มให้ผู้จัดการแล้วเดินไป หลังจากนั้นผู้จัดการก็ตกใจอยู่สักครู่หนึ่ง ซึ่งนึกคบทสนทนาที่ได้พูดกับเจิ้งอวิ๋นชวน

สถานภาพจริงก็เป็นเช่นนี้ คนที่มีอำนาจประโยคเดียวก็จัดการได้ สามารถทำให้คนธรรมดากลับนึกคิดไปถึงนอกเหนือจากจินตนาการ ซึ่งหากผู้ถึงคนที่มีเงินทองมากมายก็ไม่ได้นับมีอะไร พวกเขาเพียงแต่แสดงถึงความต้องการแค่นั้นเอง พอเสร็จสิ้นก็ดีใจแล้วจากไป โดยนึกไปจุดประสงค์ต่อไปแทน

ณ ตอนนี้เจิ้งอวิ๋นชวนก็ได้กุญแจมา ก็ตามหาเสิ่นอีเวย

เสิ่นอีเวยหันหลังให้กับเจิ้งอวิ๋นชวน ดังนั้นเธอจึงไม่ได้เห็นว่าเขากำลังทำอะไร เธอหันด้วยความไม่ตั้งใจ ทำให้พวกเขาทั้งสองต่างมองหน้ากัน

เจิ้งอวิ๋นชวนได้ใช้สายตาที่จ้องจะทำร้ายมองไปยังเสิ่นอีเวยเพราะว่าเขามองออกมา เมื่อสักครู่นี้ เสิ่นอีเวยได้ตกใจจริง ๆ ซึ่งเห็นได้จากท่าทาง ในใจของเขาช่างพอใจเสียเหลือเกิน

แต่ว่าท่าทีของเสิ่นอีเวยมีความสุขุม ไม่ได้ออกเสียงวิตกอะไร เพียงแต่อ้าปากเล็กน้อย ไม่มีใครรู้ ซึ่งตอนนี้เสิ่นอีเวยกำลังพยายามที่จะเข้าสู่อารมณ์ปกติ

“คุณเจิ้ง”

เสิ่นอีเวยเปิดปากพูด เธอพยายามที่จะไม่ให้เจิ้งอวิ๋นชวนรู้ถึงความรู้สึกของเธอ แต่ว่าเขานั้นได้ออกมองออกเสิ่นอีเวยแล้วเพราะว่าวันนี้หลังจากที่ได้พบปะกัน ตอนนี้เธอกำลังเกลียดผู้ชายคนนี้มากขึ้นกว่าเดิม

เจิ้งอวิ๋นชวนพยักหน้า แล้วยิ้มแล้วพูดว่า “ขอโทษที ทำให้คุณหญิงเสิ่นรอนานแล้ว มากับผมเถอะ”

เจิ้งอวิ๋นชวนพูดเสร็จก็ไม่ได้รอคำตอบจากเสิ่นอีเวยก็ได้เดินไปยังข้างหน้า นั่นคือทางเดินที่เป็นทางตัน เสิ่นอีเวยจึงเดินตามเขาไป

เธอได้เดินไปกับเจิ้งอวิ๋นชวน เจิ้งอวิ๋นชวนก็ได้หยุดลงตรงนั้นตรงนั้นคือทางไปห้องใต้ดิน ราวบันไดแกะสลักด้วยความวิจิตรยิ่ง มองดูก็รู้ว่าเป็นการใช้เงินอย่างมากในการสร้าง ซึ่งทำให้บาร์ยกระดับไปอีกขั้น

เจิ้งอวิ๋นชวนได้มองเสิ่นอีเวย ด้วยสายตาที่ไม่สามารถเดาใจได้

บันไดได้มีการติดตั้งไฟที่มาจากเสียง สองคนได้ยืนอยู่ตรงหน้าประตูเล็ก ๆ เสิ่นอีเวยรู้สึกว่าแผนผังที่นี่แปลกมาก ๆดูจากข้างนอกมีความกว้าง แต่ข้างในกลับเต็มไปด้วยห้องเล็ก ๆแต่ยังถูกล็อกเอาไว้

ดูแล้วเหมือนจะเป็นห้องเก็บเหล้า แต่เสิ่นอีเวยรู้สึกว่าทำไมเจิ้งอวิ๋นชวนต้องพาเขามาที่นี่ ข้าง ๆ ได้ยินเสียงเปิดกุญแจ เธอจึงได้หันหัวมา

เจิ้งอวิ๋นชวนได้มือกุญแจอยู่พวงหนึ่ง สายตาของได้หรี่ลงสักครู่ และได้เดินไปข้างหน้าสองสามก้าว ในห้องนั้นเงียบสงัดมาก เลยทำให้เสียงการเปิดกุญแจได้ยินอย่างชัดเจน

เสิ่นอีเวยไม่รู้ว่าเพราะอะไร ในใจของเธอก็รู้สึกถึงความตื่นตกใจ

เจิ้งอวิ๋นชวนเปิดประตูออกมา เสิ่นอีเวยห่างจากประตูไม่มาก และได้มองเข้าไปสังเกตเห็นแต่ความมืดมิด ในใจก็เริ่มไม่สุข

เธอกำลังจะพูดออกมา แต่เจิ้งอวิ๋นชวนได้ตัดบทว่า “คุณหญิงเสิ่น เชิญเข้ามา”

หลังจากที่เจิ้งอวิ๋นชวนเปิดประตูออกมา เสิ่นอีเวยก็ได้กลิ่นที่รุนแรงของเหล้า ตอนที่เจิ้งอวิ๋นชวนกำลังจะเข้าไป ก็เลยถามเขาไปว่า “คุณเจิ้งพาชั้นมาที่นี่ทำอะไร ? ”

เจิ้งอวิ๋นชวนได้หยุดเดินแล้วพูดว่า “คุณหญิงเสิ่นเดินตามผมมาก็พอแล้ว วางใจเถอะ ผมไม่ทำร้ายคุณหรอก”

หรือจะเป็นประโยคนั้น “ผมไม่ทำร้ายคุณหรอก” ทำให้จิตที่ว้าวุ่นเริ่มสงบลง ถึงแม้จะรู้ถึงนิสัยของเจิ้งอวิ๋นชวนเป็นอย่างดี แต่ในใจก็สามารถรับรู้ได้ว่า แต่ให้อย่างไรเจิ้งอวิ๋นชวนก็ไม่ทำร้ายผู้หญิงที่อ่อนแอกว่า

พอคิดถึงตรงนี้ เสิ่นอีเวยก็เริ่มสงบขึ้น

เสิ่นอีเวยยืนด้วยความกล้าหาญที่มองไปยังเจิ้งอวิ๋นชวนที่กำลังเปิดไฟ ซึ่งพอเปิดไฟก็ได้เห็นความสว่างไสวของห้อง

พอไฟเปิดขึ้นมาก็ทำให้สายตากระทบแสงไป ในใจของเสิ่นอีเวยก็เกิดความกลัวขึ้นชั่วครู่หนึ่ง

เธอได้เดินไปกับเจิ้งอวิ๋นชวน ที่พูดไว้คือห้องเล็ก ๆแต่แท้จริงเป็นห้องเก็บเหล้า เสิ่นอีเวยเพิ่งได้เห็นเป็นครั้งแรกเพราะที่อื่นเป็นห้องเก็บเหล้าขนาดใหญ่ แต่ที่นี่กลับเป็นห้องเล็ก ๆ

กลิ่นเหล้าฟุ้งกระจายไปทั่ว แต่ยังโชคดีที่เสิ่นอีเวยไม่แพ้กลิ่นเหล้า

“ไม่ทราบว่าระดับแอลกอฮอล์ของคุณเสิ้นเป็นอย่างไร ? ” เจิ้งอวิ๋นชวนพูดขึ้นมา

เสิ่นอีเวยตกใจเพราะไม่คิดว่าเขาจะถามคำถามเธอแบบนี้

พอคิดถึงตรงนี้ ในใจก็เริ่มมีการระแวง เลยใช้ความคิดอันชั่วครู่ของเธอมาตอบเจิ้งอวิ๋นชวนว่า “พูดความจริงออกมาก็คงไม่อายแล้วล่ะ ระดับแอลกอฮอล์ของชั้นแย่มาก”

ความจริงแล้วเสิ่นอีเวยพูดโกหก ถึงแม้ว่าเธอระดับแอลกอฮอล์จะไม่สูงมาก แต่ก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้น เพียงแต่สถานการณ์ที่พิเศษจึงใช้ความพิเศษ เธอไม่รู้ว่าเจิ้งอวิ๋นชวนสื่อถึงอะไร แต่ก็ต้องปกกันตัวเองไว้

ชั้นได้นำจุดอ่อนของชั้นออกมาให้คุณเห็นแล้ว ดังนนั้คุณก็คงไม่มีเหตุผลอะไรทำให้ชั้นลำบากใจแล้วสินะ

แต่ในตอนนี้เสิ่นอีเวยไม่รู้ว่า หากมีคนอยากจะทำอะไรกับเธอ ไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์แบบไหน ฝ่ายตรงข้ามย่อมไม่สนใจเสมอ ก็ไม่ได้คิดไปถึงเรื่องความปลอดภัย

คนที่เติบโตมาด้วยสภาพแวดล้อมที่ดีทุกอย่างแบบเจิ้งอวิ๋นชวน แต่ไหนแต่ไรมาก็ไม่ใช่คนนิสัยแบบนี้

สองคนนี้ก็ไม่ได้ต่อสู้กันจนเลยเถิดไป เจิ้งอวิ๋นชวนก็ได้เปิดขวดเหล้าทีละขวด

เจิ้งอวิ๋นชวนได้มองเสิ่นอีเวยพูดว่า “คิดไม่ถึงเลยว่า คุณหญิงเสิ่นจะคออ่อนขนาดนี้ แต่ว่าความรู้เรื่องเหล้านี้ไม่ธรรมดาเลย”