สามีเก่าอ้อนรัก - ตอนที่ 342

บทที่ 342 เยินยอจนแทบลอย

แฮมเบอร์เกอร์ปลาค็อดและซุปครีมหัวหอมที่วางอยู่ตรงหน้าเหมียนเหมียน หนูน้อยรีบหยิบมาใส่ปากเคี้ยวอย่างช้า ๆ

ชายร่างใหญ่มองไปที่หนูน้อยเหมียนเหมียนที่กำลังกินอาหารอยู่ แล้วเอ่ยพูดกับต้าหลิวที่ยืนอยู่ด้านข้างว่า: “แกดูสิ ไม่เสียทีที่เป็นถึงดาราเด็ก หิวขนาดนี้ ยังค่อย ๆ กินอย่างมีมารยาท”

ต้าหลิวหัวเราะในลำคอ ไม่ได้สนใจชายร่างใหญ่เลยสักนิด

เขาลดสายตาลงมองไปที่เด็กน้อย ที่จริงเด็กคนนี้ก็น่ารักแล้วก็ดูฉลาดเฉลียวดี เพียงแต่รู้สึกว่าจะติดเสียๆนิสัยไปหน่อย คงเป็นเพราะถูกเลี้ยงดูด้วยการตามใจมากไปหน่อยมั้ง ก็เลยดูจะเรื่องมากไป

โชคดีที่ ตอนที่นายจ้างจ่ายเงินมัดจำให้กับพวกเขาก็พูดอธิบายไว้อย่างชัดเจนว่าให้ขังไว้ก็พอ ไม่ต้องทำร้ายร่างกายเด็ก พวกเขาเป็นแค่คนถูกจ้าง เมื่อได้รับเงินมาแล้วก็ทำงานตามที่สั่ง ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ทำอันตรายใด ๆ กับเด็กน้อยที่อยู่ตรงหน้าอย่างแน่นอน

ว่าไปแล้ว เด็กที่เป็นดาราได้นี่ ไม่เหมือนเด็กธรรมดาทั่วไปจริง ๆ เด็กอายุแค่นี้ก็มีเค้าโครงความสวยขนาดนี้ ตากลมโต ขนตายาวงอนงาม น่ารักน่าชังไม่ธรรมดาจริง ๆ

“จริง ๆแล้วเด็กผู้หญิงคนนี้ก็น่ารักดี แต่ปากเล็ก ๆ นี่ร้ายมากไปหน่อยเท่านั้น ยิ่งปะทะคารมกันนี่กินกันไม่ขาดเลยนะ” ชายร่างใหญ่มองท่าทางกินอาหารของเหมียนเหมียนอยู่นาน ในใจก็รู้สึกอบอุ่นอ่อนโยนขึ้นมาซะอย่างนั้น

จากนั้นต้าหลิวก็พูดว่า: “แน่นอนล่ะ ก็เด็กคนนี้เป็นถึงดาราเด็กที่โด่งดังไปทั่วทั้งประเทศ ไม่ว่าหน้าตาหรือความเฉลียวฉลาดก็ต้องไม่เลวอยู่แล้ว เฮ้อ ถ้าลูกชายของฉันฉลาดได้เท่าหนูน้อยนี่สักนิดหนึ่งก็คงดี”

เมื่อชายร่างใหญ่ได้ยินต่างก็หัวเราะและพูดว่า: “ใช่อ่ะสิ ถ้าฉันมีลูกสาวน่ารักขนาดนี้ล่ะก็ ฉันก็ไม่ขออะไรแล้ว”

เหมียนเหมียนเข้าใจว่าชายทั้งสองคนกำลังพูดเรื่องอะไรกันอยู่ หนูน้อยกระพริบตาถี่แล้วถามว่า: “พวกคุณอากำลังชมหนูอยู่เหรอคะ?”

เมื่อชายร่างใหญ่ทั้งสองได้ยินเสียงน่ารักอ่อนโยนของหนูน้อยจะอดใจไว้ได้อย่างไร หน้าตาดุดันก็ผ่อนปรนลง น้ำเสียงที่พูดกับหนูน้อยก็อ่อนโยนมากขึ้นไม่หยาบกระด้างเหมือนเมื่อครู่

ชายร่างใหญ่ทั้งสองนั่งยองๆตรงหน้าเหมียนเหมียน: “ใช่ พวกเรากำลังชมหนูอยู่”

ชายร่างใหญ่แสร้งทำเสียงเล็กเสียงน้อย ทำให้เหมียนเหมียนรู้สึกไม่ค่อยชินสักเท่าไร ดีที่เสิ่น

เหมียนเหมียนได้รับการอบรมมาเป็นอย่างดีจึงอดทนไม่ให้แสดงท่าทีรังเกียจออกมา

“ใช่แล้ว พวกเรารู้จักหนู หนูเป็นดาราเด็กที่โด่งดังใช่ไหม? ลูกชายของฉันเป็นแฟนคลับของหนูนะ ขอลายเซ็นหน่อยได้ไหม? ” ต้าหลิวเป็นคนพูด พอพูดถึงลูกชายของเขา ดวงตาของเขาเป็นประกาย และ

เหมียนเหมียน ก็สังเกตเห็นอย่างชัดเจน

“ได้แน่นอน ขอบคุณลูกชายของคุณอามากที่ชอบหนู เดี๋ยวหนูจะเซ็นชื่อให้พร้อมกับวาดดอกไม้เล็ก ๆสีแดงไว้ข้างๆลายเซ็นด้วย! ”

รอยยิ้มของเหมียนเหมียนนั้นไร้เดียงสาและน่ารักมาก คำพูดพร้อมกับรอยยิ้มของหนูน้อย เข้าไปอยู่ในหัวใจของอาทั้งสองคนทันที

เมื่อต้าหลิวเห็นว่าดาราโปรดของลูกชายนิสัยน่ารักน่าเอ็นดูขนาดนี้ แถมยังจิตใจดี เขาจึงลดความหวาดระแวงลงเยอะ

“หนูน้อย เธอนี่น่ารักจริง ๆ เลย ฉันขอบคุณเธอแทนลูกชายของฉันด้วยนะ!” ต้าหลิวพูดพร้อมกับหากระดาษแผ่นหนึ่งกับปากกาออกมาจากกระเป๋า เหมียนเหมียนหยิบปากกามาขีด ๆ เขียน ๆ ชื่อของตัวเอง

และเธอก็วาดดอกไม้สีแดงเล็ก ๆ น่ารัก

หนูน้อยวาดดอกไม้เล็ก ๆ สีแดงไว้ที่ข้างชื่อของเธอ

ที่จริงแล้วเด็กตัวเล็ก ๆอย่างเธอก็ไม่มีแรงเขียนชื่อยากๆ อีกอย่างถึงเขียนได้ก็คงไม่สวยเท่าไร แต่ดีที่ บริษัทในสังกัดมีทีมออกแบบลายเซ็นให้ เหมียนเหมียนฝึกเซ็นแค่ครึ่งวันก็เป็นแล้ว ดังนั้นเมื่อครู่ที่เธอขีด ๆ เขียน ๆ เซ็นชื่อตัวเอง ก็เลยดูคล่องแคล่วเป็นพิเศษ

ชายร่างใหญ่สองคนมองดูอยู่ข้างๆ อย่างสบายใจ

“ขอบคุณที่คุณอาชมหนูว่าน่ารักนะคะ! ที่จริงแล้วพวกคุณอาก็เป็นคนดี หน้าตาก็หล่อเหลา รูปร่างก็ดี!” ดาราเด็กชื่อดังคอยชมเยินยอหนุ่มใหญ่ทั้งสองอยู่ข้างๆ อยู่เป็นระยะ…

ชายร่างใหญ่ทั้งสองเคยมีคนชมขนาดนี้ซะที่ไหนกัน? พวกเขางงงวยอยู่ครู่หนึ่ง โดนชมซะขนาดนี้ใจแทบลอยละล่อง

ผู้ชายต่างก็มีความหลงใหลเรื่องรูปร่างหน้าตา ดังสำนวนที่ว่า : ผู้หญิงย่อมหลงใหลในความงามของตัวเอง ที่จริงแล้วผู้ชายก็มีความรู้สึกเช่นนั้นเหมือนกัน ไม่ต่างอะไรกับผู้หญิง

อีกอย่างคือถูกเด็กน้อยน่ารักแบบนี้ชม ถึงยังไง… เด็กก็ไม่พูดโกหกอยู่แล้ว!

ชายร่างใหญ่พูดว่า: “หนูบอกว่าพวกคุณอารูปร่างดี หนูดูออกได้ยังไงล่ะ?”

ที่จริงแล้วเขาก็ไม่ค่อยอยากถามคำถามนี้สักเท่าไร เวลาเกิดการต่อสู้จะได้ไม่เพรี่ยงพร้ำให้คู่ต่อสู้ เมื่อเร็ว ๆ นี้เขาลงทุนไปกับฟิตเนสออกกำลังกายอย่างเอาเป็นเอาตาย จนรูปร่างตอนนี้กำยำล่ำสันขึ้นเป็นกอง

ถึงขนาดได้มาตรฐานประกวดนักกล้ามเลยทีเดียว

อีกอย่างคือชายร่างใหญ่ก็อยากรู้ว่าที่หนูน้อยบอกว่าเขารูปร่างดี เธอโกหกหรือว่าพูดความจริง

เหมียนเหมียนคิดพิจารณาอย่างละเอียดอยู่ครู่หนึ่ง ก็ตอบว่า: “เมื่อก่อนคุณแม่ชอบไปสออกกำลังกายที่ฟิตเนบ่อย ๆ บางทีก็พาหนูไปเล่นอยู่ข้าง ๆ หนูก็จะได้ยินเทรนเนอร์คุยกับคุณแม่ —— ”

พูดถึงตรงนี้ เหมียนเหมียนวางซุปครีมหอมใหญ่ในมือลง จากนั้นหนูน้อยก็ยื่นมือไปจิ้มกล้ามแขนของชายร่างใหญ่ แล้วพูดอย่างจริงจังว่า: “ตัวอย่างเช่น ตรงนี้เรียกว่ากล้ามแขน กล้ามเนื้อตรงนี้ของคุณอาแข็งแรงมาก สุดยอดเลย! ”

แววตาของเด็กน้อยเปล่งประกาย แล้วก็ยื่นมือไปจิ้มหน้าอกของต้าหลิว: “กล้ามเนื้อตรงนี้ของคุณอาก็แข็งแรงมาก ๆ เลย สุดยอดมาก!”

อันที่จริงกล้ามเนื้อของผู้ชายนั้นแข็งแรงอยู่แล้ว ถึงนิ้วมือนุ่ม ๆ สั้น ๆ ของเหมียนเหมียนจิ้มไป หนูน้อยก็ไม่ได้รู้สึกอะไร

แต่ชายสองคนภูมิใจในคำเยินยอของหนูน้อยที่อยู่ตรงหน้า จนลืมนึกถึงความเป็นจริง

จริง ๆ แล้วคนที่ทำงานด้านนี้อย่างพวกเขา ต้องอาศัยความแข็งแกร่งของร่างกายทำมาหากิน ถ้าร่างกายแข็งแรงกำยำ ก็จะมีนายจ้างมาหาถึงหน้าบ้าน เชิญไปทำงานให้ ดังนั้นในช่วงเวลาหนึ่งร่างกายที่กำยำล่ำสันได้รับคำชม ทำให้พวกเขารู้สึกดีใจและภาคภูมิใจอย่างมาก

ชายร่างใหญ่และต้าหลิวได้รับคำชมขนาดนั้น ก็กระหยิ่มยิ้มย่องคุยเรื่องความแข็งแกร่งของกล้ามเนื้อที่พวกเขาฝึกฝนมา ทั้งสองคุยกันอย่างสนุกสนาน ไม่ได้สังเกตเหมียนเหมียนเลยสักนิด เหมียน

เหมียนฉวยโอกาสที่ชายทั้งสองเผลอ มือน้อยนุ่มนิ่มของเธอล้วงไปในกระเป๋าสะพายรูปกระต่ายขนปุย

เธอหยิบขวดแก้วเล็ก ๆ ขึ้นมา ในขวดแก้วนั้นบรรจุยาเม็ดเล็กสีขาวไว้ ฝาขวดเปิดออกได้อย่างง่ายดาย เหมียนเหมียนใช้นิ้วล้วงยาขึ้นมาเม็ดหนึ่ง แล้วเอายาใส่ลงไปในซุปหัวหอมโดยไม่มีใครสังเกตเห็น…

เหมียนเหมียนเงยหน้าขึ้น จับตามองชายร่างใหญ่ทั้งสองที่พูดคุยกันอย่างสนุกสนาน ไม่มีใครสังเกตเห็นว่ามือสั้นๆ ป้อม ๆ กำลังคนซุปหัวหอม พวกเขาคิดว่าเด็กน้อยแค่ทำเล่นไปตามประสาเด็ก

หนึ่งนาทีต่อมา เหมียนเหมียนรู้ว่าจะต้องทำอย่างไรต่อ

เวลานั้นเอง ด้านหน้าชายร่างใหญ่ก็ปรากฏมือเล็ก ๆ กับซุปที่ผสมเสร็จ กลิ่นซุปหัวหอมอ่อน ๆ ลอยมาอย่างน่าเย้ายวน

“คุณอาคะ หนูป้อนให้นะ!” เสียงนุ่มนวลอ่อนโยนของหนูน้อยพูดอย่างจริงใจ