สามีเก่าอ้อนรัก - ตอนที่ 372

แต่บางเรื่องเราก็ไม่มีไฟล์แล้วเหมือนกัน

บทที่ 372 ต่อกับฟ้าต่อกับดินต่อกับการกระทำของสุนัขชายหญิงเช่นนี้

พออวี๋มั่นมั่นได้ฟังแล้วก็เปลี่ยนสีหน้าตัวเองไป หรือว่าเธอจะรู้ความในใจของเรา เป็นไปไม่ได้

พอเห็นสีหน้าของอวี๋มั่นมั่นเช่นนั้นก็รู้แล้วว่าสิ่งที่ตัวเองคิดนั้นเป็นเรื่องที่จริง ซึ่งในใจก็ยิ้มหัวเราะ เพราะได้มีการจัดการกับคนนี้อยู่แล้ว

เสิ่นอีเวยก็ได้ดึงมืออวี๋มั่นมั่นออกมา ใช้พลังพอสมควรเลยทำให้มือนั้นหลุดออกมา แล้วก็หันมามองด้วยความโกรธ

เสิ่นอีเวยก็ได้กอดอกอยู่เช่นนั้นกับน้ำเสียงที่ไม่มีความอ่อนน้อมแต่อย่างใด ตอนนี้เธอกำลังจะเปิดโปงสิ่งที่พวกเขากำลังโกหก ดังนั้นเลยไม่ได้ไปสำรวมตัวเองว่าตอนนี้เป็นอย่างไร เหมือนผู้ชายเช่นไรเช่นนั้นเลย

“คุณหญิงอวี๋ มีเรื่องหนึ่ง ฉันคงจะต้องบอกคุณด้วยความจริงใจ ก็คือฉันนั้นได้ตรวจสอบคุณมาก่อนแล้ว รู้ว่าคุณจบมาจากสาขาการประกาศข่าว หากเดาไม่ผิดแล้วล่ะก็ ในใจก็มีการวางแผนเป็นที่เรียบร้อยแล้ว”

“คุณคิดว่าการที่เอาโทษทั้งหมดมาแบกไว้ที่ตัวเอง แล้วก็ทำท่าตอแหลว่าคิดถึงสวี่เส้าเหิง คิดถึงฉัน แต่ก็รอตอนที่มีคนมากมายก็ทำการพลิกแพลงออกมา แล้วทำให้ตัวเองนั้นเหมือนผู้ถูกกระทำ เมื่อเป็นเช่นนี้ เรื่องราวก็จะถูกปลุกปั่นขึ้นมา ใช่ไหม ? คนที่เป็นมืออาชีพเช่นนี้ คุณนี่มีความสามารถในการสะกดสายตาประชาชนเสียจริงนะ ”

เสิ่นอีเวยก็ได้นำการคาดการในใจพูดออกมาหมดแล้ว แต่ท่าทีไม่มีความตื่นเต้นเลยแม้แต่น้อย ใช้น้ำเสียงที่แสนจะธรรมดาพูดออกมา ทำให้อวี๋มั่นมั่นได้แต่กัดฟันด้วยความโกรธเช่นนั้น

เห็นอวี๋มั่นมั่นไม่ได้พูดอะไรออกมา เสิ่นอีเวยในใจก็เต็มไปด้วยความสะใจการจะต่อกรกับคนที่ไร้ยางอายก็ต้องใช้วิธีนี้

เสิ่นอีเวยไม่ได้สงสัยอะไรแล้วพูดต่อไปว่า “มามามา พวกเราลองมาพิจารณาดีดีกับสิ่งที่คุณพูดออกมาซิ แท้จริงก็คือคุณและสวี่เส้าเหิงเป็นคนทำร้ายความรู้สึกฉันเอง แล้วยังมาระรานชีวิตฉันอีก เหมือนกับพูดว่าฉันนั้นไปทำร้ายชีวิตพวกคุณสองคนเช่นไรเช่นนั้น ต่อให้คุณท้องแล้วทำไมล่ะ ? ลูกที่คุณท้องนั้นก็เป็นลูกของชายชั่วผู้นั้น ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับฉัน ฉันอาศัยสิทธิ์อะไรไปช่วยพวกคุณ ? ”

“ความจริงก็คิดว่าผู้หญิงด้วยกันทำไมจะต้องทำให้ลำบากใจ แต่ในเมื่อคุณนั้นไร้ยางอายเช่นนี้ วันนี้ฉันก็คงจะพูดเท่านี้ ไม่ว่าคุณหรือสวี่เส้าเหิงฉันก็จะไม่ช่วยเลย เรื่องที่ตัวเองสร้างก็ต้องไปจัดการมันเอง ความจริงพวกคุณและฉันนั้นก็คือคนแปลกหน้าแล้วล่ะ อย่ามาระรานไม่เลิกรากับฉันอีก คุณมีศักดิ์ศรีบ้างไหม ?”

ขณะที่เสิ่นอีเวยพูดประโยคนี้มานั้น ไม่ได้ไปคำนึงถึงท่าทีที่เจียงเฉิงหวินมองเธอ ซึ่งเต็มไปด้วยความเลื่อมใส

อวี๋มั่นมั่นเดิมทีคิดว่าเสิ่นอีเวยจะฟังคำอธิบายจากเธอ อย่างน้อยก็จะใจอ่อน เพราะหากเป็นเช่นนั้นคิดว่าจะได้ยังโอกาส แต่ตอนนี้โอกาสกลับไม่มีอีกแล้ว เสิ่นอีเวยไม่เพียงแต่ไม่ยอมรับ และยังใช้คำพูดที่ดูถูกอับอายให้พวกเขาอีกด้วย

สวี่เส้าเหิงที่คุกเข่าอยู่นั้นมีสายตาที่โมโห แต่ไม่ใช่กับเสิ่นอีเวย แต่เป็นอวี๋มั่นมั่น ซึ่งเมื่อเห็นแล้วก็ได้เก็บอารมณ์ลงไป แต่เสิ่นอีเวยกลับเห็นอย่างชัดเจน

อวี๋มั่นมั่นรีบอธิบายแล้วพูดว่า “เส้าเหิง ฉันเพียงแค่อยากจะช่วยคุณ…..”

แต่ไม่คิดเลยว่าสวี่เส้าเหิงกลับไม่ไยดี แล้วก็มองด้วยสายตาที่สับสนไปหมด ซึ่งเหมือนกับอวี๋มั่นมั่นกำลังทำลายแผนการ แล้วก็พูดอย่างโมโหว่า “คุณหุบปากไปซะ ฉันไม่ได้ขอร้องคุณให้มาช่วย”

สวี่เส้าเหิงใช้คำพูดที่น่ากลัวและทุเรศอย่างมาก เสิ่นอีเวยก็เลยเริ่มขมวดคิ้ว

“อีเวย ผมขอรับรองกับคุณว่า……”

“หยุด !”

สวี่เส้าเหิงยังพูดไม่ทันเสร็จ เสิ่นอีเวยก็ตัดบทเสียแล้ว “คุณก็ยอมเสียเถอะ ตั้งแต่ที่พวกเรารู้จักกันมา คุณบอกว่ารับรองกับฉันมาเท่าไหร่แล้ว ? คุณคิดว่าฉันเป็นองค์กรการกุศลหรอกหรือ ? คุณคิดว่าฉันยังเชื่อคุณอยู่ไหม ?”

เสิ่นอีเวยก็ได้ใช้คำพูดที่ปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย สวี่เส้าเหิงซึ่งหมดศักดิ์ศรีตัวเองเสียแล้ว เขานั้นกราบเสิ่นอีเวยอย่างไม่หยุดแล้วพูดว่า “อีเวยผมขอร้องล่ะ ผมขอร้องอย่างจริงใจ คุณไม่ช่วยผมก็จะต้องอยู่คุกแน่นอนเลย”

“อ๋อออ งั้นคุณไปอยู่ในคุกเถอะ ฉันไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับคุณสักนิด” เสิ่นอีเวยก็ได้พูดประโยคนี้อย่างไร้เยื่อใย

โบราณกล่าว สุนัขถูกต้อนจนจนมุมยังสามารถที่จะกระโดดข้ามกำแพงได้ เสิ่นอีเวยวันนี้ก็เพิ่งจะรู้ว่า คำพูดนี้เป็นความจริงเลยทีเดียว

สวี่เส้าเหิงเมื่อเห็นว่าเสิ่นอีเวยไม่ช่วยอะไรเลย ก็เลยเบี่ยงเบนความสนใจไปหาเจียงเฉิงหวิน

หลังจากที่เสิ่นอีเวยไม่ทันรู้สึกตัว สวี่เส้าเหิงก็ได้คลานไปหาเจียงเฉิงหวินแล้วก็กราบไปด้วยแล้วพูดไปด้วยว่า “สวัสดีครับท่านประธานเจียง ผมรู้จักท่าน ท่านเป็นลูกชายของเจ้าของบริษัทการบันเทิงเฟิงสิง ขอให้ท่านคิดในฐานะที่ผมเป็นเพื่อนเสิ่นอีเวย ช่วยผมเถอะครับ ให้ผมเป็นทาสก็ยอม”

การกระทำของสวี่เส้าเหิง เสิ่นอีเวยก็ตกใจยิ่งนัก หน้าก็เป็นสีแดงขึ้นมา ซึ่งในหัวสมองของเธอนั้นก็มึนไปหมด สวี่เส้าเหิงที่หน้าด้านไร้ยางอายเช่นนี้ ทำให้เธอนั้นอยากจะมุดไปที่ไหนสักแห่งหนึ่ง

สวี่เส้าเหิงอาจจะไม่ได้มีการเตรียมตัวอะไรเลยมา ก็เลยได้แต่ทำเช่นนั้น

เมื่อเป็นเช่นนี้ สวี่เส้าเหิงก็ได้แสดงถึงท่าทีที่ทั้งหมดออกมา สายตาเต็มไปด้วยความน่ากลัวแล้วมองไปยังเสิ่นอีเวย เจียงเฉิงหวินนั้นดูออกในทันที ตอนที่สวี่เส้าเหิงนั้นมองเสิ่นอีเวยด้วยสายตาที่น่ากลัวเช่นนั้น เขาก็เลยได้ไปปกป้องเสิ่นอีเวยที่อยู่ข้างหลัง

“โอ๊ยยยย” เสียงของสวี่เส้าเหิงที่ถูกต่อยหน้าอย่างจัง ๆ ก่อนที่เสิ่นอีเวยจะรู้สึกตัวก็ถูกเจียงเฉิงหวินนั้นลากขึ้นรถของเขาไปเรียบร้อยแล้ว

“ปั้งงงง”

ประตูถูกปิดอย่างดัง ซึ่งทำให้ความครึกครื้นนั้นถูกปิดกั้นไปคนละโลกเลย

ตลอดจนถึงรถนั้นขับออกไป เสิ่นอีเวยก็เต็มไปด้วยความตกใจ เมื่อสักครู่นี้ เธอเห็นอะไร สวี่เส้าเหิงเหมือนกำลังจะมุ่งมาหาเธอหรือ ?

เสียงของเจียงเฉิงหวินได้ดังขึ้นมาข้าง ๆ หู เหมือนกับกำลังพูดอะไรในโทรศัพท์ว่า “ด้านล่างบริษัทมีคนวุ่นวาย ชายหนึ่งหญิงหนึ่ง ไปดูสถานการณ์ก่อน มีผู้หญิงคนหนึ่งเป็นคนท้อง อย่าไปทำร้ายเด็ดขาด”