สายเปย์เบอร์หนึ่ง - ตอนที่ 111
บทที่ 111 คุกเข่าลงขอโทษ！
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายคนที่จับเสื้อลายดอกคนนั้นไว้ ภายในใจสั่น ไม่อยากเชื่อเล็กน้อย ถานกงบุกรุกเข้ามาอีกครั้ง เป็นเพราะอะไร?
ก่อนหน้านี้มีชิงเหนียนคนนั้นปกป้อง แต่วันนี้ กลับไม่รู้ว่ามีหรือเปล่า พนักงานของตระกูลหลีจำนวนมากที่ลานพุ่งเข้าไปในอาคารตระกูลหลี ไม่มีใครอยากเผชิญกับสถานการณ์เหมือนเมื่อวานนี้
ท่านโจวแห่งถานกงมาเยือนด้วยตัวเอง แม้ว่าหลีชิงเยียนจะถูกลวนลาม แต่เธอก็ไม่กล้าที่จะขัดขืน
ขบวนรถเก๋งสีดำ ขับมาเป็นระลอกๆ ทั้งฟ้าและดวงอาทิตย์ถูกบดบัง ก่อนหน้านี้ท้องฟ้าแจ่มใส แต่ตอนนี้ก็ดูเหมือนมืดครึ้มขึ้นมา
รถเบนซ์สีดำล้อมรอบไปด้วยรถเก๋งสีดำ ยิ่งเด่นชัดมากขึ้น
หลายคนเห็นแล้ว ภายในใจก็จมลง ท่านโจว มาอีกจริงๆ รถเบนซ์สีดำคันนี้ ป้ายทะเบียนสีขาวแขวนหน้ารถ แค่นี้ก็เพียงพอที่จะอธิบายฐานะที่ไม่ธรรมดาของเจ้าของ!
ทั้งเมืองหู้ไห่ สามารถมีป้ายทะเบียนสีขาวได้ มีน้อยมาก ในห้องทำงานประธานหลี หลินเฉว่ลุกลี้ลุกลนเปิดประตู มองไปที่หลีชิงเยียน พูดด้วยเสียงตกใจไปว่า “ประธานหลี แย่แล้ว！”
“เกิดอะไรขึ้น?”หลีชิงเยียนเงยหน้าขึ้น ใบหน้ารูปไข่ขาวใสของหลินเฉว่เต็มไปด้วยความตื่นตระหนกและทำอะไรไม่ถูก “ถานกง มาอีกแล้ว！”
“ฮะ！”
หลีชิงเยียนจู่ๆก็ลุกขึ้น ใบหน้าบอบบางก็เปลี่ยนสีทันที จ้องมองไปที่หลินเฉว่ “คุณแน่ใจเหรอ?”
“คุณดูนอกหน้าต่าง”หลินเฉว่พูด
หลีชิงเยียนขยับขายาวๆนั้น เดินไปที่หน้าต่าง มองไปที่รถเก๋งสีดำสุดลูกหูลูกตา สายตากลอกไปมา
“เป็นไปได้ยังไง….”หลีชิงเยียนพึมพำ หัวใจเต้นแรง ดวงตาคู่ที่สวยงามนั้นแสดงอาการตกใจอย่างมาก！
ถานกง มาเยือนติดต่อกันสองวันนี้！
ไม่เคยได้ยินในเมืองหู้ไห่！ แต่ไหนแต่ไรไม่เคยมีอำนาจไหนที่ทำให้ทั้งถานกงเคลื่อนไหวได้ มาถึงที่ติดต่อกันสองวัน!
ข่าววันนี้ ที่สำคัญคือกระจายไปทั่วเมืองหู้ไห่！
ที่หน้าประตูอาคารตระกูลหลี สวมเสื้อลายดอกคนนั้นหัวเราะโอ้อวดออกมาอย่างบ้าคลั่ง เห็นได้ชัดว่ากำเริบเสิบสานอย่างมาก การมาเยือนของถานกง เพียงพอที่จะทำให้บริษัทตระกูลหลีกรุ๊ปสั่นสะท้าน
“ยังกล้าที่จะกักขังพวกเรา ไอ้พวกไม่รักตัวกลัวตาย จะต้องรอให้ท่านโจวมาถึงก่อนพวกแกถึงจะคุกเข่าลงงั้นเหรอ！” สวมเสื้อลายดอกทั้งสองคนส่งเสียงร้องตะโกนออกมา วางตัวสูงส่ง น้ำเสียงดูถูก
และเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายคนนั้นร่างกายเริ่มมีอาการสั่น ขาเริ่มอ่อนแล้ว แม้ว่าพวกเขาจะเป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของบริษัทตระกูลหลีกรุ๊ป แต่เมื่อวานนี้พวกเขาเห็นฉากนั้นแล้ว แม้แต่ประธานหลีก็จนใจ เขาเผชิญกับถานกง…..พวกเขาก็แค่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยตัวเล็กๆ
รถสีดำแล่นเข้ามาอย่างรวดเร็ว สองคนนี้ยิ่งหยิ่งผยองมากขึ้น ไม่เกรงกลัวใคร ไม่นาน หนึ่งในชายที่ใส่เสื้อลายดอกเริ่มลงมือ เตะที่ท้องของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนหนึ่ง แย่งเอากระบองไฟฟ้าแรงสูงมา เริ่มทุบตีอย่างทารุณ
“เพี๊ยะ！”
ขณะนี้ เฉินเป่ยเตะออกอย่างรวดเร็วเหมือนสายฟ้า เตะเสื้อลายดอกนั้นลอยออกไปไกล!
“ท่านโจวใกล้จะถึงแล้ว นายกล้าสู้เหรอ！” คนที่ใส่เสื้อลายดอกอีกคนเกรี้ยวโกรธ น้ำเสียงโหดเหี้ยม
“ท่านโจว ก็แค่ไอ้เหี้ย！”เฉินเป่ยแสยะยิ้ม พูดอย่างดูถูก เฉินเป่ยตะโกนเสียงดัง ไม่คิดที่จะปกปิดอะไร คนทั้งลานนี้ก็ได้ยินหมด
เสื้อลายดอกโกรธจนขำออกมา จ้องไปที่เฉินเป่ยอย่างเอาจริงเอาจัง “กล้าดูถูกท่านโจว รนหาที่ตาย！”เสื้อลายดอกหันไปกระโจนเข้าใส่เฉินเป่ย ออกหมัดพิฆาต
“เพี๊ยะ！”
เฉินเป่ยฟาดมาฝ่ามือหนึ่ง ตบเข้าที่หน้าเขาอย่างแรง พละกำลังของเฉินเป่ยน่ากลัวมาก ทำเอาเขาลอยออกไปโดยปริยาย หมุนในอากาศหลายครั้ง ถึงกระแทกลงที่พื้น น่าอับอายมาก！
เฉินเป่ยไม่ได้ก้มหน้าดูแม้แต่ตาเดียว และตอนนี้ รถยนต์สีดำหยุดลงทีละคัน สมาชิกอื้อจูถังจำนวนมากพุ่งออกมาจากรถ ล้อมรอบเฉินเป่ยอย่างดุเดือด! ในรถเบนซ์สีดำ ท่านโจวมองออกมาจากหน้าต่าง เห็นเฉินเป่ย ในใจสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง
สีหน้าของเขาขรึม แต่วันนี้ กลับมั่นใจมากกว่าก่อนหน้านี้เลยทีเดียว
“ท่านโจว ถึงแล้ว”นอกรถ มีลูกน้องคนหนึ่ง เปิดประตูรถด้วยความเคารพ
ท่านโจวออกมาจากรถ บนลานหน้าอาคารตระกูลหลี ถูกคนชุดดำล้อมเต็มไปหมด เสียงเท้าของท่านโจว เหมือนเดินอยู่บนสวรรค์
เฉินเป่ยเหลือบมองไปที่ท่านโจวช้าๆ จากนั้นบีบดับมวนบุหรี่ ค่อยๆหมุนตัวเตรียมจากไป
“ไอ้ง่อยคิดจะหนีเหรอ！” เสื้อเชิ้ตลายดอกทั้งสองกระเสือกกระสนลุกขึ้น แววตาดุร้าย
ท่านโจวมาแล้ว ก็คิดจะหนีเหรอ? ไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก！
มุมปากยกขึ้นเป็นเส้นโค้ง ฝีเท้าของเฉินเป่ย ไม่ได้หยุดทันที กลับเร่งความเร็ว ในไม่ช้าก็หายไปจากหน้าประตูอาคารตระกูลหลี
“ไสหัวออกมานะ！”เสื้อลายดอกสองคนจมูกช้ำหน้าบวม แต่กลับเรียกสติฟื้นคืนกลับมา เพราะว่าท่านโจวมาแล้ว！
หลีชิงเยียนรีบเดินออกมาจากอาคารตระกูลหลี มองไปที่รถเก๋งสีดำจำนวนมาก ขมวดคิ้วขึ้น
หลังจากที่เธอเห็นท่านโจวเดินมาทางอาคารตระกูลหลี ในใจสั่นริกๆ ก้าวไปข้างหน้าด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึม แล้วถามว่า “ไม่ทราบว่าบริษัทตระกูลหลีกรุ๊ปมีอะไรดึงดูดคน ถึงได้ทำให้ท่านโจวมาเยือนติดต่อกันถึงสองสามครั้ง”
ท่านโจวกลับตรงไปไม่ได้สนใจมองหลีชิงเยียน และมองไปทางเสื้อลายดอกสองคนนั้น
“ท่านโจว” เสื้อลายดอกสองคนนั้นรีบร้อนโค้งคำนับ พูดด้วยความเคารพ ภายในใจตื่นเต้นมาก
ท่านโจวมาเยือนอีกครั้งในวันนี้ ไม่ต้องใช้สมองคิด ก็รู้ว่ามาเพราะพวกเขาสองคนแน่นอน
แม้แต่พวกเขาเองก็รู้สึกประหลาดใจ พวกเขาก็แค่สมาชิกอื้อจูถังธรรมดาๆ คิดไม่ถึงว่าทำให้ท่านโจวมารับคนกลับด้วยตัวเอง！
สำหรับพวกเขาแล้วช่างเป็นเกียรติจริงๆ！พวกเขาไม่สามารถแม้แต่จะฝันถึงมัน!
แม้ว่าพวกเขาจะคิดว่าทุกอย่างเหมือนฝัน มีโอกาสมากที่กลับไปจะเป็นคนที่ท่านโจวใช้ในงานสำคัญ จากนี้ไปฐานะในอื้อจูถังก็คงได้เลื่อนตำแหน่งแน่ ตลอดจนอาจจะสามารถเข้าไปในถานกงกลายเป็นคนสนิทของท่านโจว！
ท่านโจวมองเสื้อลายดอกสองคนครู่หนึ่ง แววตาสงบนิ่ง ดวงตาที่อยู่ใต้แว่นกันแดดขรึมมาก
จู่ๆ เขาลงมือราวกับสายฟ้า โจมตีไปที่เสื้อลายดอกสองคนนั้น！
เสื้อลายดอกสองคนนั้นตกใจ จู่ๆก็ถูกหมัดของท่านโจวคนละหมัด ตูมเข้าไปกลางอก！
เสียงกระดูกแตกดังขึ้น สายตาของหลีชิงเยียนมองอย่างตกตะลึง แทบจะคิดไม่ถึงว่าท่านโจวจะลงมือกับสองคนนั้น！
เมื่อวานยังมาทวงคน จะพาคนกลับไป วันนี้เปลี่ยนเป็นไม่รู้จักแล้ว?
“เพี๊ยะ”
เสียงดังขึ้นเสื้อลายดอกสองคนนั้นเซไปทางด้านหลัง กระอักเลือดออกมา สีหน้าซีดขาว
แววตาพวกเขาตกใจ มองไปที่ท่านโจว มีความมึนงง ไม่เข้าใจ ทำไมท่านโจวต้องลงมือกับพวกเขา！
ท่านโจวไม่ได้มาช่วยพวกเขาเหรอ? ทำไมถึงลงมือหนักขนาดนี้?
ท่านโจวใช้หางตามองไปที่พวกเขาครู่หนึ่ง โดยไม่ได้มองพวกเขาเต็มตา ก็สั่งว่า “พูดจาเย่อหยิ่งหยาบคาย เอาพวกมันออกไป”
“ครับ”คนชุดดำไม่กี่คนก็พุ่งเข้ามา ลากเสื้อลายดอกออกไป
ต่อมาท่านโจวจ้องมองไปที่หลีชิงเยียน บรรยากาศเต็มไปด้วยความกดดัน เงียบเหมือนกับตายยังไงอย่างนั้น หลีชิงเยียนมองไปที่ท่านโจว แม้ว่าภายในใจของเธอจะตื่นเต้นมาก แต่แววตา ยังคงทำเป็นแข็งแกร่งสงบนิ่ง “ท่านโจว คนก็คืนให้คุณแล้ว ยังมีธุระอะไรอีกไหม?”
ท่านโจวมองดวงตาที่สวยงามของหลีชิงเยียน ตาลึกๆคู่นั้น ทำให้ในใจของหลีชิงเยียนเต้นรัว ประหม่าอย่างมาก
ทันใดนั้น ท่านโจวก็เปิดปาก “ฉันพาเพื่อนพ้องของฉันมาตั้งหลายคนขนาดนี้ แน่นอนว่าต้องมีธุระกับคุณ”
ในใจของหลีชิงเยียนสั่นริกๆ มือเรียวราวกับหยกกำแน่น บนใบหน้ายังคงยิ้มอย่างใจเย็น “ท่านโจวยังมีธุระอะไรอีก?”
ท่านโจวไม่ได้พูดอะไร แต่จ้องตรงไปที่หลีชิงเยียน บรรยากาศหดหู่อย่างหน้าประหลาด สายตาของท่านโจวเริ่มครอบงำและกดขี่มากขึ้นเรื่อยๆ แฝงไปด้วยนัยยะ ทำให้หลีชิงเยียนรู้สึกอึดอัดไปทั้งตัว
ในใจของหลีชิงเยียนก็เป็นกังวลมากเช่นกัน ท่านโจวจะทำอะไรที่รุนแรงเกินไปอีกหรือเปล่า
ทันใดนั้น การกระทำของท่านโจวก็ทำในสิ่งที่ใครก็คิดไม่ถึง！
ท่านโจวจ้องมองหลีชิงเยียน จู่ๆ สองขาก็งอลง เข่าทั้งสองข้างคุกลงที่พื้น！
ปั่ง！
สองเข่าของท่านโจวคุกเข่าลงที่พื้น กระเบื้องแทบแตก พื้นสั่นสะเทือน！
ไม่ใช่แค่นั้น คนชุดดำที่อยู่ข้างหลังท่านโจวเกือบร้อยคน คุกเข่าพร้อมเพรียงกัน！
ลานหน้าอาคารตระกูลหลี เสียงคุกเข่าลงพร้อมกัน！
การแสดงออกของหลีชิงเยียนเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน สีหน้าแปลกๆ ตกใจมาก!
“ประธานหลี ขอโทษ！” ท่านโจวก้มหัว พูดเสียงดังลั่น
“ประธานหลี！ ขอโทษ！”ด้านหลังท่านโจว สมาชิกอื้อจูถังเหล่านั้นพูดพร้อมเพรียงกัน
เสียงพูดหลายเสียงประสานเข้าด้วยกัน อึกทึก ฉะฉาน เสียงคำรามสาดเข้ามา!
คนทั่วทั้งลานตกใจเสียงนี้ไปกันหมด ก็แม้แต่พนักงานในอาคารตระกูลหลีก็มาดูที่ข้างหน้าต่าง มองไปที่ลาน
ทุกคนที่อยู่ในลานหายใจถี่ จ้องมองท่านโจวอย่างเอาเป็นเอาตาย แววตาดูตกใจ ไม่น่าเชื่อ
เสื้อลายดอกสองคนที่จับตัวไว้ด้านหลังนั้น ยิ่งทำหน้าเอ๋อ！ในสมองว่างเปล่า สั่นไปทั้งตัว！
นี่เป็นไปได้ยังไง！ ก่อนหน้าหลีชิงเยียนที่ถูกพวกเขาดูถูก เวลานี้ท่านโจวที่ไม่กลัวใคร คิดไม่ถึงจะพาสมาชิกอื้อจูถังเป็นร้อยคนมาคุกเข่าขอโทษ！
นี้เป็นครั้งแรกที่ท่านโจว คุกเข่าขอโทษ！
หลีชิงเยียนยืนงงอยู่กับที่ ไม่มีปฏิกิริยาใดๆเป็นเวลานาน