สายเปย์เบอร์หนึ่ง - ตอนที่ 144
เราจะทยอยไล่แก้ให้ยามว่างอยากให้แก้เรื่องไหนคอมเมนต์ไว้นะคะ
แต่บางเรื่องเราก็ไม่มีไฟล์แล้วเหมือนกัน
บทที่144 มาไม่ดี
หลังจากที่หลีชิงเยียนกินอาหารเช้าเสร็จ เธอจึงสวมเดรสสบายๆเดินลงไปชั้นล่าง รถไมบัค ได้จอดรออยู่ที่ริมถนนนานแล้ว
หลีชิงเยียนสวมรองเท้าส้นสูง เสียงรองเท้าดังกึกๆ เธอดูราวกับนางพญา ช่างสง่างาม
เหลือเกิน
ข้างรถไมบัค เฉินเป่ยเปิดประตูออก หลีชิงเยียนเข้าไปนั่ง เสียงใสกังวานดังลอดออกมา“เตรียมตัวดีๆนะ คืนนี้ไปงานเลี้ยงกับฉัน”
เฉินเป่ยตกตะลึง กะพริบตาปริบๆ ยิ้มอย่างตื้นตัน
แม่เจ้าโว้ย……แม้ว่าจะเป็นข้าวมื้อเดียว แต่หลีชิงเยียนเป็นคนเชิญ เห็นได้ชัดว่าเธอเปลี่ยนท่าทีกับเขาแล้ว！
เฉินเป่ยคิดไม่ถึง ความสุขจะมาเยือนเร็วขนาดนี้！เตรียมตัวไม่ทันด้วยซ้ำ！
“ยังไม่ปิดประตูอีก”ในรถ หลีชิงเยียนเห็นเฉินเป่ยผู้อยู่ข้างรถ เขากำลังยิ้มอย่างมีความหมาย ดูแล้วช่างน่าขนลุก ดวงตาคู่สวยทะลึ่งใส่เขา ส่งเสียงหวานขู่
เฉินเป่ยได้สติกลับคืน ยิ้มให้อย่างเอาใจ ปิดประตูรถ
“ประธานหลี ไปบริษัทไหมคะ”ซูเหลยที่นั่งอยู่ที่นั่งคนขับถามขึ้น
หลีชิงเยียนพยักหน้า ซูเหลยเหยียบคันเร่ง รถไมบัคโลดแล่นไปยังอาคารตระกูลหลี
เฉินเป่ยยืนอยู่หน้าคฤหาสน์ มองรถไมบัคแล่นลับไป มุมปากยิ้มเชิดขึ้น
…………
ในร้านกาแฟ
เฉินเป่ยกำลังถีบจักรยานบุโรทั่งคันหนึ่ง ถีบโงนเงนไปยังร้านกาแฟ ดูแล้วช่างน่าขัน
บนรถจักรยานมีฝุ่นเกาะจับเต็ม ดูท่าจะเป็นฝุ่นที่จับมานาน รถจักรยานดูธรรมดามาก ยามปกติคงจะไม่ได้ขี่ ดูไม่มีอะไรพิเศษ เห็นแต่ตัวรถสลักชื่อไว้สวยงาม
ถ้ามีผู้เชี่ยวที่ดูออกสักคน รับรองว่าคงจะถลึงตาหลุดมาถึงตาตุ่ม แล้วคงจะตะคอกเฉินเป่ยว่าไม่ เห็นคุณค่าข้าวของ
รถจักรยานแฮนด์เมดอิตาลียี่ห้อริโอคันนี้ ช่างฝีมืออิตาลีใช้เวลารวบรวมข้อมูลและทำขึ้นมาอยู่ สามปีเต็ม ถึงได้นำออกมาประมูลถึงราคาพันสามร้อยล้าน！
งานประมูลนั้น เศรษฐีลึกลับใช้เงินทองอย่างกับเบี้ย เขาประมูลรถคันนี้มาด้วยราคาพันสามร้อยล้าน แต่ไม่มีใครคาดคิดว่า หลายปีต่อมา จักรยานที่ราคาสูงราวกับวัตถุโบราณคันนี้ หลังจาก ประมูลออกมาก็มีคนเอามาวางไว้ที่มุมตึกราวกับเศษขยะ ฝุ่นเกาะอยู่นาน จนป่านนี้ถึงได้เอามา ใช้
มันไม่ได้ถูกขัดสีฉวีวรรณแล้วไปอยู่ในพิพิธภัณฑ์ แต่กลายเป็นพาหนะให้กับคนบางคนเสียนี่……
สาเหตุของเฉินเป่ยทำให้คนไม่เข้าใจ……และสามารถทำให้ผู้เชี่ยวชาญด้านเครื่องประดับกระอักเลือดได้
เพราะจักรยานคันนี้ขี่สบายมาก ดังนั้นจักรยานที่ราคาสูงลิบถึงพันล้าน จึงกลายมาเป็นเครื่องมือการคมนาคม！
น้อยคนนักที่จะเล่นขี่จักรยาน จึงไม่ค่อยรู้เรื่อง ไม่มีใครดูออก ต่อให้แค่สงสัย ก็ไม่มีใครเชื่อ สวะที่เกาะผู้หญิงกิน จะมีปัญญาขี่โบราณวัตถุแบบนี้！
ต่อให้หลีชิงเยียนเอง ก็คงไม่กล้าประมูลรถด้วยราคาสูงขนาดนี้มาขี่เล่น สำหรับเธอแล้ว เธอมองเป็นว่ามีเงินล้นจนไม่รู้เอาไปทำอะไร
หลังจากที่เฉินเป่ยจอดจักรยาน เปิดประตูร้านกาแฟ เขากวาดตามองโดยรอบ ยิ้มมุมปาก แล้วเดินออกไปมุมนอก
“หาผมเหรอ”เฉินเป่ยเดินไปที่มุม เงาร่างสวยหันหลังให้เขา พอเขานั่งลง จึงมองดูถังโหรว
ถังโหรวบรรจงแต่งเนื้อแต่งตัว เครื่องหน้างดงาม จมูกโด่งเป็นสัน ปากแดงอวบอิ่ม แววตาสดใส ราวกับน้ำในฤดูใบไม้ร่วง
ถังโหรวกะพริบตาคู่สวยเบาๆ ขนตางอนยาวกะพริบอย่างเย้ายวน ผมดำขับสยายอยู่กลางหลัง รูปร่างสะโอดสะอง เฉินเป่ยมองตาเป็นประกาย
ถังโหรวในตอนนี้ ดูไม่มีรูปดื้อรั้นเลยแม้แต่น้อย เธอกำลังกลับเข้าสู่สภาพเดิม และได้คะแนนสูงอยู่ในใจเฉินเป่ย！แปดคะแนน！
คุณปู่ของถังโหรวเป็นผู้อำนาจสูงในเยี่ยนจิง ยีนในครอบครัวคงไม่ได้แย่ไปเท่าไหร่ ทำให้ถังโหรว สาวงามผู้มีความงามเป็นพื้น หลังจากที่แต่งตัวแล้ว ก็ทำให้หมู่ชายหมายตามอง แล้วล้มกันระนาว！
ถังโหรวสวมเสื้อเชิ้ตขาว ส่วนเว้าส่วนโค้งที่เด่นชัด กางเกงสั้นที่เผ็ดร้อน โชว์ขายาวเปลือยทั้งสองขา
เธอกดหมวกแก๊ปลง ต่อให้อย่างนั้นก็เถอะ ราศีที่อยู่บนตัวเธอก็สามารถดึงดูดคนได้ไม่น้อย
“คุณอาคะ ในที่สุดก็มา”ถังโหรวเงยหน้า พอเห็นเฉินเป่ยมา สีหน้าจึงดูตื่นเต้น
“จู่ๆนึกถึงมีอะไร”เฉินเป่ยถามขึ้น
“ขอบคุณที่ช่วยเมื่อคืนนะคะ”รอยยิ้มถังโหรวเย้ายวน“ไม่มีคุณอา หนูคงถูกเจ้านั่นจับไปแน่”
“เมื่อคืนเหรอ”เฉินเป่ยสีหน้าราบเรียบ งุนงงเล็กน้อย“ไม่รู้ว่าเธอกำลังพูดอะไร”
“คุณอา ปิดคนอื่นได้ แต่ปิดหนูไม่ได้”ถังโหรวหัวเราะคิกคัก“หนูความจำดีนะ เมื่อคืนเป็นคุณอาแน่นอน”
“เธอดูผิดแล้ว ฉันไม่รู้ว่าเธอพูดอะไรอยู่”เฉินเป่ยส่ายหน้า แววตาราบเรียบทอดยาว ดูลุ่มลึก
“นี่ คุณอา”ถังโหรวเกาหัว“อย่าทำตัวลึกลับเลย หนูมาขอบคุณนะ ไม่ได้มากินคุณอา ยอมรับก็ไม่เสียหายอะไรนี่”
เฉินเป่ยลุกขึ้น พูดเสียงเรียบ“จำผิดแล้วล่ะ คนที่ช่วยไม่ใช่ฉันหรอก ยังมีอีกนะ ไม่ต้องเรียกคุณอา”
พูดจบ เฉินเป่ยเดินออกไป
“เดี๋ยวๆๆ อย่าเพิ่งไป ไม่เป็นคุณอาก็ได้ ฉันขาดการติดต่อกับคุณปู่ ไม่มีเงินแล้ว ขอยืมหน่อย”ถังโหรวพูด
เฉินเป่ยก้าวเท้าช้าๆ มองถังโหรว “คุณปู่เธอเป็นผู้มีอำนาจใหญ่ในเยี่ยนจิง ไม่มีเงินได้ไง”
“คุณปู่ให้ฉันกลับเยี่ยนจิง ฉันไม่อยากกลับ คุณปู่เลยถอนคนรถกับรถฉันออกไปหมด แล้วสั่งสตาฟบัตรเครดิตฉันไว้”ปากแดงอิ่มของถังโหรวสั่นระริก หายใจหอบ“ถ้าไม่ใช่เพราะไม่มีเงิน เมื่อคืนคงไม่เดินกลับบ้าน จนโดนฉุดไปสวนหรอก……”
“ทำไมถึงขาดการติดต่อกับคุณปู่ล่ะ”เฉินเป่ยถาม
“ไม่รู้สิ คุณปู่ทำงานอยู่เยี่ยนจิง ขาดการติดต่อบ่อยๆ บางที่ติดต่อกับโลกภายนอกไม่ได้……นี่ ยืมเงินหน่อยมันยากนักหรือไง คนขี้งก！”ถังโหรวขมวดคิ้ว
“เอาเท่าไหร่ ว่ามา”เฉินเป่ยส่ายหน้าอย่างอ่อนใจ ควักกระเป๋าเงินออกมา
“ไม่มากไม่มาก แสนเดียว”ถังโหรวพูดนิ่งๆ
ถุย！
เฉินเป่ยหยิบกระเป๋าเงินมือค้าง สีหน้าแข็งทื่อ！
แสนหนึ่ง！
เฉินเป่ยมองถังโหรว แสนหนึ่ง ถ้าอยู่กับหลีเยียนชิง เขาต้องใช้เวลาเก็บห้าเดือนเชียวนะ！พอถังโหรวเอ่ยปากทีก็แสนหนึ่ง！
“ไม่ไปปล้นเอาเลยล่ะ！”เฉินเป่ยทำหน้าเซ็ง
“แสนหนึ่ง ไม่มากนี่ อย่าบอกนะว่าแค่แสนเดียวก็ไม่มี”ดวงตาคู่สวยของถังโหรวกะพริบปริบๆ
เฉินเป่ยหยิบออกมาพันหนึ่ง“มีแค่นี้เแหละ ถ้าจะเอาก็เอา”
“คุณอา ขี้งกเกินไปแล้ว”ถังโหรวเบ้ปาก ไม่เต็มใจ
“เธอน่าจะมีเพื่อนที่หู้ไห่ไม่น้อยนี่ ไม่ไปยืมพวกเขาล่ะ”เฉินเป่ยถามกลับ
“เป็นพวกเพื่อนกินทั้งนั้น พอพวกเขาได้ยินว่าฉันขาดการติดต่อกับคุณปู่ ก็หายหน้าไปหมด”ถังโหรวแค่นเสียงเย็นชา
“แล้วมาหาฉันทำไมล่ะ”เฉินเป่ยอึดอัดขึ้นเรื่อยๆ รู้สึกว่าตัวเองเสียทีแล้ว โดนถังโหรวจับเสียงั้น！
“คุณใจดีไง……ช่วยคุณปู่แล้ว ยังช่วยฉัน คุณเป็นคนดี ถ้าไม่หาคุณหาใครล่ะ！”ถังโหรวหัวเราะคิกคัก เฉินเป่ยแทบอยากจะพ่นคำหยาบ！
บ้าเอ๊ย！ยุคดีคนดีมักถูกหลอก！
ทั้งสองคนนั่งลง หลังจากที่สั่งกาแฟสองแก้วแล้ว ถังโหรวจึงสั่งขนมมาอีกที่อย่างไม่เกรงใจ พอกินเสร็จก็ให้เฉินเป่ยเป็นคนจ่ายเงิน โดยที่ไม่รู้สึกกระดากเลยแม้แต่น้อย ราวกับว่าเป็นสิ่งสมควรแล้วที่เฉินเป่ยจะต้องเป็นคนจ่ายเงิน
ทั้งคู่เพิ่งเดินออกจากร้านกาแฟ เฉินเป่ยอดรนทนไม่ได้“เธอคิดจะเกาะฉันใช่ไหมเนี่ย”
“สบายใจเถอะน่า ขอแค่ฉันติดต่อคุณปู่ได้ จะคิดบัญชีให้คุณเอง”ถังโหรวกะพริบตา
เฉินเป่ยยิ้ม เป็นยิ้มที่ประชดประชัน เขาสนใจบัญชีอะไรนี่ด้วยเหรอ
ถ้าคุณปู่ของถังโหรวรู้ถึงฐานะของเฉินเป่ย ยังจะกล้าจดบัญชีให้เขาอีกหรือไม่ ไม่ฉี่รดกางเกงก็ดีแค่ไหนแล้ว！
ไม่มีใครคาดคิด พญามังกร ผู้มีชื่อเสียงน่าเกรงขาม อันลือเลื่องไปไกล บัดนี้อยู่ในเมืองหู้ไห่
กลับโดนเด็กสาวกะโปโลหลอกเล่นเอาเสียนี่！
เรื่องนี้ถ้าลอดออกไปถึงข้างนอก จะต้องเป็นข่าวคราวใหญ่โตแน่นอน โดยเฉพาะอย่างยิ่งพวกที่ เคยถูกกำราบโดยพญามังกร เกรงว่าไม่น่าจะเชื่อ！
ทั้งคู่เดินไปตามถนนได้ไม่นาน จู่ๆ ก็มีกลุ่มคนถาโถมขึ้นมา！
“คนพวกนี้ใครกัน”ถังโหรวถามขึ้นอย่างสงสัย เฉินเป่ยหรี่ตาลง สีหน้าแข็งทื่อ
คนพวกนี้รังสีพิฆาตสูงนัก เห็นได้ชัดว่าไม่ได้มาดี！
ชายผู้เป็นหัวหน้ากลุ่ม เปลือยท่อนบน บนตัวมีลายสักเต็มพร้อย
แขนซ้ายอันกำยำสลักมังกรเขียวไว้ตัวหนึ่ง พันเลื้อยท่อนแขน ดูราวมีชีวิต ส่วนแขนขวา สลักดวงตาของพยัคฆ์ขาวเอาไว้ กลิ่นอายแผดเผาของสัตว์ทั้งสองตลบอบอวล！
ตรงกลางหน้าอก สลักมังกรสีดำไว้ตัวหนึ่ง มองตรงมายังเฉินเป่ยด้วยแววตาเยือกเย็น ราวกับว่าจะหลุดออกจากร่างกายชายกำยำผู้นั้นได้ตลอดเวลา พร้อมทะยานเหินฟ้า！
เฉินเป่ยเสียบมือทั้งสองเข้ากระเป๋ากางเกง พูดเสียงเรียบ“สบายใจเถอะ ผมอยู่ทั้งคน”
น้ำเสียงหนักแน่นของเฉินเป่ยทำให้ถังโหรวอุ่นใจไม่น้อย แต่แววตาเย็นยะเยียบของชายผู้นั้น ทำให้ถังโหรวรู้สึกตึงเครียดขึ้นมา เธอเกาะแขนเฉินเป่ยเอาไว้แน่น ราวกับว่าจะเพิ่มความอุ่นใจ ให้ตัวเธอขึ้นมาอีกหน่อย
“อยู่ที่นี่！”ฝูงชนชี้มาทางเฉินเป่ย ไม่นานนัก นักเลงที่มีรอยสักรอบตัวต่างก็แห่กันเข้ามา ตีวงล้อมเฉินเป่ยกับถังโหรวเอาไว้ ไม่เปิดทางให้หลบหลีกไปได้！
บนท้องถนน ผู้คนต่างแตกตื่นหลบเลี่ยง บางคนแอบโทรแจ้งความเสียด้วยซ้ำ บางคนมองมาจากทางไกล ไม่มีใครกล้าหยุดอยู่ตรงนี้แม้วินาทีเดียว！
คนเหล่านี้ เป็นเหมือนงูใต้ดินแห่งเมืองหู้ไห่ พวกเขาเป็นเพียงไพร่ฟ้าธรรมดาของเมืองๆนี้ จะให้เข้าไปเทียบชั้นกับพญามังกรได้อย่างไร！
“ใช่พวกเขาหรือเปล่า”ผู้ชายที่เป็นหัวโจกก้าวเท้าออกมา ทำให้ทุกคนใจสั่นไหว！
“ลูกพี่ น่าจะไม่ผิด บรรยายได้เหมือนพี่สองเลย！”นักเลงหัวไม้คนหนึ่งพูดขึ้น
แววตาชายผู้นั้นดุดันและเยือกเย็น เขาเป็นดุจดั่งดิรัจฉานที่พร้อมปะทุออกจากร่าง ทำให้คน
หวาดหวั่น！
เขามองไปทางเฉินเป่ยกับถังโหรว ค่อยๆเปิดปากพูด“นังผู้หญิง เอาออกไป ส่วนผู้ชาย จับตาย……กระดูก206ท่อน ทุบให้แหลก