สายเปย์เบอร์หนึ่ง - ตอนที่ 400
แต่บางเรื่องเราก็ไม่มีไฟล์แล้วเหมือนกัน
บทที่400 เทพธิดาขวยเขิน!
ทั้งหมดนี้เป็นช่างบังเอิญจริง ๆ ตอนที่เขาอยู่ที่เซี่ยงไฮ้ เจ้าหมอนี่ดูเหมือนจะเป็นตัวซวยของเขา อย่างนั้นแหละ…หลายเกม หลีเช่าเทียนที่เป็นเหมือนพยัคฆ์มาโดยตลอดต้องพ่ายแพ้ อีกทั้งยังต้องจ่ายราคาเท่าแขนข้างหนึ่ง!
หลีเช่าเทียนจ้องมองเฉินเป่ยด้วยแววตาเย็นยะเยือก
สุดยอดดาบสามเล่ม ไม่นึกเลยว่าเขาจะเข้าถึงสุดยอดดาบสามเล่มแล้ว!
หลีเช่าเทียนไม่คาดคิดว่าคนอย่างเฉินเป่ย จะสามารถเข้าถึงสุดยอดดาบสามเล่มเช่นเดียวกับเขาได้!
ต้องเข้าใจว่า หากปราศจากความช่วยเหลือจากผู้อาวุโสทั้งสองนั้นหลี่เช่าเทียนจะไม่มีโอกาสเข้าถึงสุดยอดดาบสามเล่มได้เลย!
แต่เฉินเป่ยนั้นแปลกเกินไปแล้ว ทั้งที่ไม่มีใครช่วย เขายังสามารถเข้าถึงสุดยอดดาบสามเล่มได้อีก!
ไม่เพียงแค่นั้น สิ่งที่ทำให้หลี่เช่าเทียนไม่สามารถยอมรับได้ ก็คือคนที่รับเชิญให้เขาเข้าร่วมในสุดยอดดาบสามเล่ม ไม่ใช่ใครอื่น เป็นผู้จัดงานประชุมการพนันครั้งนี้ ผู้อำนวยสมาคมการพนันเพชรพลอยแห่งเยี่ยนจิง ผู้อำนวยการเถามาเชิญด้วยตัวเอง!
แม้แต่หลีเช่าเทียนก็ยังไม่ได้รับการรับรองแบบนี้มาก่อน!
หลีเช่าเทียนสูดหายใจลึก ๆ เขามองไปยังเฉินเป่ยและผู้อำนวยการเถา ผ่านไปสักพัก เขาถึงทำให้จิตใจของตัวเองสงบลงได้ มุมปากยกยิ้มอย่างเย็นชา ตราบใดที่เฉินเป่ยกล้าเข้าร่วมสุดยอดดาบสามเล่ม เขาก็สามารถทำให้เฉินเป่ยย่อยยับ ให้ฉาวโฉ่ไปตั้งแต่ที่เยี่ยนจิงนี่!
ในขณะที่จิตใจของหลีเช่าเทียนกำลังสงบนิ่ง ผู้อำนวยการเถามองเฉินเป่ยด้วยรอยยิ้มกว้าง ท่าทางกระตือรือร้นนั้น ทำให้แขกวีไอพีต่างพากันสงสัย ….แขกหลายคนที่รู้จักผู้อำนวยการเถา เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นผู้อำนวยการเถาที่นึกไม่ถึงว่าจะเป็นคนท่าทางอบอุ่นแบบนี้
ผู้อำนวยการเถายืนอยู่เบื้องหน้าเฉินเป่ย พูดด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า “คุณเฉิน ผมรู้สึกดีใจแทนคุณในความโชคดีนี้ด้วย โปรดอย่าลืมเข้าร่วมในสุดยอดดาบสามเล่มในอีกไม่กี่วันข้างหน้า หากไม่มา เราทำได้เพียงถือว่าคุณสละสิทธิ์ไปแล้วเท่านั้น”
แขกมากมายฟังผู้อำนวยการเถาเอ่ยไปพลางพูดคุยกันในขณะที่มองไปยังเฉินเป่ยด้วยสายตาริษยาอย่างรุนแรง
พวกเขาย่อมต้องอิจฉาอยู่แล้ว หินหยกธรรมชาติทุกก้อนในสุดยอดดาบสามเล่มนั้น ล้วนไม่จำเป็นต้องควักเงินตัวเอง ในทางกลับกัน หินหยกธรรมชาติพวกนั้น แม้แขกวีไอพีส่วนใหญ่ที่มาที่นี่จะมีเงินมหาศาล แต่ก็ยังไม่สามารถจ่ายได้!
เพราะมีหินหยกธรรมชาติบางชิ้น ที่มูลค่าไม่ได้เป็นเพียงหินหยกธรรมชาติ แต่มูลค่าของพวกมันนั้นเรียกได้ว่าไร้ที่สิ้นสุด!
ในเวลานั้นเอง ทันใดนั้นเฉินเป่ยก็มองไปยังผู้อำนวยการเถา ยกมุมปากขึ้นแล้วพูด “ใครบอกคุณว่าผมจะเข้าร่วมสุดยอดดาบสามเล่ม?”
เมื่อเฉินเป่ยพูดออกไปดังนั้น รอบข้างก็เงียบกริบทันที!
ราวกับอากาศถูกคำพูดของเฉินเป่ยแช่แข็ง รอยยิ้มของผู้อำนวยการเถาแข็งค้าง!
ผู้อำนวยการเถาขมวดคิ้ว แต่คิ้มนั้นก็คลายออกอย่างรวดเร็ว เขามองไปที่เฉินเป่ยแล้วถาม “คุณเฉิน ไม่ต้องกังวล สุดยอดดาบสามเล่ม คุณจะไม่ต้องเสียเงินเลย นอกจากนี้หากคุณชนะในสุดยอดดาบสามเล่ม ก็จะได้รับรางวัลอย่างมหาศาล”
จางเป่าเฉิงที่อยู่ข้าง ๆ จับจ้องเฉินเป่ยด้วยแววตาแน่วแน่ ก่อนพูดกับผู้อำนวยการเถา “เถาเหลียง ยกที่สุดท้ายนี่ให้เขา คุ้มค่าแล้วเหรอ?”
จางเป่าเฉิงคิดไม่ตก เขาเข้าใจเถาเหลียงดี เถาเหลียงไม่มีทางพูดแน่ว่าที่สุดท้ายนี้ล้ำค่าเกินเปรียบ แล้วมอบให้กับเฉินเป่ย
ในระหว่างนั้นไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เถาเหลียงถึงมอบตำแหน่งในสุดยอดดาบสามเล่มให้กับเฉินเป่ย!
เฉินเป่ยมองจางเป่าเฉิงปราดหนึ่ง ก่อนพูดเสียงดัง “จางเป่าเฉิง อย่าให้มันมากไปนัก คุณพ่ายแพ้ให้ผมแล้ว ทำไมผมจะได้ที่ในสุดยอดดาบสามเล่มไม่ได้ล่ะ?”
น้ำเสียงของเฉินเป่ยแฝงความเย้ยหยันและประชดประชัน นั่นยิ่งทำให้นัยน์ตาของจางเป่าเฉิงหดเล็กลง แล้วมองไปที่เฉินเป่ยด้วยความชิงชัง
ผู้อำนวยการเถาหัวเราะ พยักหน้าแล้วอธิบาย “ดังนั้น เราจึงเลือกคุณเฉินให้มาเข้าร่วมสุดยอดดาบสามเล่มของเราครับ คุณเฉินมีความสามารถนั้นอย่างเพียบพร้อม จะต้องได้ลำดับที่ดีในสุดยอดดาบสามเล่มแน่”
และในตอนนั้นเอง เฉินเป่ยก็หันไปมองผู้อำนวยการเถาอย่างกะทันหัน แล้วพูดขึ้น “ผมบอกคุณเมื่อไหร่ว่าต้องการที่ที่ว่านั่น?”
“ฟึบ！”
รอยยิ้มบนใบหน้าของผู้อำนวยการเถาแข็งค้าง ก่อนยิ้มให้กับเฉินเป่ยอย่างเชื่องช้า “คุณเฉิน ที่ในสุดยอดดาบสามเล่มนั้นมีคนต้องการมากมาย แต่ผมไม่ได้ให้และเก็บไว้ให้คุณเท่านั้นนะ”
เฉินเป่ยเอ่ยตอบอย่างราบเรียบ “ไม่ต้องหรอก สุดยอดดาบสามเล่มน่าเบื่อจะตายไป ผมไม่อยากไป”
“ฟึบ！”
สีหน้าของผู้คนจำนวนนับไม่ถ้วนที่อยู่รอบ ๆ เปลี่ยนไปอย่างมาก! สำหรับผู้อำนวยการเถา ดวงตาของเขาเบิกกว้าง มองไปที่เฉินเป่ยด้วยสีหน้าตกตะลึง
เขาไม่คิดเลย ว่าเฉินเป่ยจะปฏิเสธตัวเอง!
ผู้อำนวยการเถามองเฉินเป่ย ถามอย่างทึ่ง ๆ “คุณรู้ไหมว่าสุดยอดดาบสามเล่มน่าดึงดูดสำหรับคนทั่วไปขนาดไหน?”
เฉินเป่ยพยักหน้า เอ่ย “แต่คนทั่วไปก็ไม่มีสิทธิ์จะเข้าร่วมในสุดยอดดาบสามเล่มนี้”
ผู้อำนวยการเถาพูดไม่ออกไปพักหนึ่ง แม้แต่จางเป่าเฉินยังขมวดคิ้วแล้วพูด “นายไม่รู้หรอกว่าสุดยอดดาบสามเล่มจะทำประโยชน์ให้นายมากมายขนาดไหน นี่คือรางวัลใหญ่ที่นายไม่สามารถจินตนาการได้”
ทันใดนั้นจางเป่าเฉิงก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นได้ กอดอกมองไปที่เฉินเป่ย พูดอย่างเรียบนิ่ง “นายยังไม่เคยเข้าร่วมสุดยอดดาบสามเล่มเลย ย่อมไม่รู้ว่ามีนักพนันมากมายแค่ไหนก็ต้องการเข้าร่วมในสุดยอดดาบสามเล่ม”
เฉินเป่ยเหลือบมองจางเป่าเฉิงและผู้อำนวยการเถาเล็กน้อย จากนั้นก็ยิ้มอย่างดูถูกเหยียดหยามและพูดอย่างไร้ยางอาย “นั่นคือเรื่องไร้สาระสำหรับผม ผมมาที่นี่เพื่อเดิมพันให้เสร็จเท่านั้น ดาบสามเล่มอะไรนั่น ใครอยากไปก็ไป”
น้ำเสียงของเฉินเป่ยไม่ได้ดัง แต่กลับเหมือนสายฟ้าผ่ากลางหูของทุกคน ทำให้ใจของพวกเขาสั่นสะท้านไม่อาจสงบนิ่งได้!
ผู้คนนับไม่ถ้วนมองไปยังเฉินเป่ยด้วยสีหน้าตื่นตะลึง!
ผู้อำนวยการเถาจ้องไปที่เฉินเป่ยและค่อย ๆ เอ่ย “เฉินเป่ย คุณเป็นคนแรกในประวัติศาสตร์ที่ปฏิเสธที่จะเข้าร่วมสุดยอดดาบสามเล่ม….”
ร่างของผู้อำนวยการเถาสั่นเล็กน้อย เฉินเป่ยไม่เพียงปฏิเสธที่จะเข้าสู่สุดยอดดาบสามเล่ม แล้วยังอวดดีจนไม่เห็นสุดยอดดาบสามเล่มอยู่ในสายตา นี่ไม่เท่ากับว่ากำลังดูหมิ่นเขาที่เป็นถึงผู้อำนวยการและการประชุมพนันเพชรพลอยหรอกเหรอ!
การปฏิเสธของเฉินเป่ย เหมือนกับการตบหน้าทุกคนที่นั้นอย่างแรง!
ไม่เพียงเท่านั้น ท่าทีของเฉินเป่ยยังหยิ่งยโสจนเรียกได้ว่าโอหังมาก!
“ผมบอกไปแล้ว ใครอยากร่วมก็ร่วม แต่ผมไม่สน ไม่เข้าร่วม”เฉินเป่ยพูดจบก็เดินไปหาหลีชิงเยียนท่ามกลางความสนใจของทุกคน
หลีชิงเยียนยืนอยู่ตรงนั้น ประธานนางฟ้าตกตะลึงเมื่อได้ยินว่าผู้อำนวยการเถาเชิญเขาเข้าร่วมสุดยอดดาบสามเล่ม หลังจากได้ยินคำปฏิเสธของเฉินเป่ย เธอยิ่งอึ้งไปกว่าเก่า!
สุดยอดดาบสามเล่ม….นี่คือการแข่งขันสูงสุดในการพนันเพชรพลอย แต่เจ้าหมอนั่นปฏิเสธเนี่ยนะ!
หลีชิงเยียนขมวดคิ้ว เธอจ้องมองเฉินเป่ย ยังคงรู้สึกตกตะลึงและไม่เข้าใจว่าทำไมเฉินเป่ยถึงปฏิเสธสุดยอดดาบสามเล่ม!
เธอคิดอยู่นานแต่ไม่ก็สามารถเข้าใจเหตุผลได้ เธอไม่เข้าใจว่าผู้ชายคนนี้คิดยังไงกันแน่
ในขณะที่หลีชิงเยียนคิดไปต่าง ๆ นา ๆ นั้นเอง เฉินเป่ยก็เดินมาถึงเบื้องหน้าของหลีชิงเยียนแล้ว
“ชิงเยียน เป้าหมายเล็ก ๆ ร้อยล้านสำเร็จแล้ว พวกเรากลับโรงแรมกันเถอะ”เฉินเป่ยยิ้มบาง รอยยิ้มนั้นแฝงการเยาะเย้ยอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
ส่วนหลีชิงเยียนที่กำลังสับสนอยู่ในหัวนั้นก็ยื่นมือไปวางบนมือของเฉินเป่ย
เฉินเป่ยจับมือพาหลีชิงเยียนหันกลับแล้วเดินไปยังพื้นที่พนันระดับดำที่อยู่ไกลออกไป
“หยุดนะ！”
ทันใดนั้น ผู้อำนวยการเถาที่ทนไม่ไหวก็ตะโกนขึ้น!
ผู้อำนวยการเถาเห็นเฉินเป่ยไม่ธรรมดา ภายนอกแสดงออกเยือกเย็น แต่ความจริงภายในตื่นตระหนก เขาคิดหาวิธีการมากมายมาหลอกล่อ แต่ใครจะรู้ว่าเฉินเป่ยไม่หลงกลเลยสักนิด
ผู้อำนวยการเถาจะปล่อยให้เฉินเป่ยจากไปแบบนี้ได้ยังไง….นี่เป็นหน้าที่ที่จิงจัดมา…ผู้อำนวยการเถาตัวสั่นสะท้าน จิง น่ากลัวว่าตอนนี้คงจะกำลังเฝ้าดูผ่านมอนิเตอร์ของที่นี่อย่างเงียบ ๆ !
ปรมจารย์จิงผู้ลึกลับ เป็นเจ้าของเยี่ยนจิงทั้งหมด….เดิมผู้อำนวยการเถานั้นไม่รู้จักจิงเลย แต่เขารู้ชัดเจนว่าหากไม่ทำตามคำสั่งของจิงให้เสร็จสิ้น เขาต้องไม่มีอะไรเหลือให้กินแน่!
ผู้อำนวยการเถาจ้องมองไปที่ด้านหลังของเฉินเป่ย ฝีเท้าของเฉินเป่ยหยุดลง เขาค่อย ๆ หันกลับมาและมองไปที่เถาเหลียง พร้อมกับหัวเราะเยาะที่มุมปาก พูดอย่างมีนัย “ทำไม ผมจะไม่เข้าร่วม ผู้อำนวยการเถาจะบังคับให้ผมเข้าร่วมงั้นเหรอ? ”
ผู้อำนวยการเถาจ้องตรงไปที่เฉินเป่ย สองตาสบกัน ดวงตาที่ลึกล้ำของเฉินเป่ยทำให้จิตใจของผู้อำนวยการเถาสั่นสะท้าน ในจังหวะนั้น ความนัยจาง ๆ ฉายออกมาจากดวงตาที่ลึกล้ำของเฉินเป่ย ทำให้ผู้อำนวยการเถาหวั่นกลัวอย่างอธิบายไม่ได้
“ต้องเป็นเขาเท่านั้นเหรอ?”หลีชิงเยียนที่อยู่ข้าง ๆ เฉินเป่ยในที่สุดก็รู้สึกตัว ไม่เหม่อลอยอีกต่อไป ดวงตาสวยฉายประกายมีไหวพริบ
ผู้อำนวยการเถาอึ้ง หลีชิงเหยียนเหลือบมองเฉินเป่ย กระซิบด้วยน้ำเสียงเย้ายวน “ผู้อำนวยการเถา เขาเข้าร่วมการประชุมการพนันครั้งแรกและเขาไม่เข้าใจกฎหลายข้อดีนัก ดังนั้นให้จางเป่าเฉิงเข้าร่วมจะดีกว่า เขาเป็นหัวหน้าที่ปรึกษาด้านการประเมินราคาของเราเขาสามารถเป็นตัวแทนของเฉินเป่ยและบริษัทตระกูลหลีกรุ๊ปในสุดยอดดาบสามเล่ม ”
น้ำเสียงของหลีชิงเยียนนุ่มนวลและเย้ายวน เต็มไปด้วยเสน่ห์แปลก ๆ ที่ทำให้หัวใจเต้นแรงเสน่ห์นี้ยากที่ผู้ชายคนใดจะปฏิเสธ
แม้แต่เฉินเป่ยก็แอบคิดเรื่องนี้… ด้วยเสียงที่ดีเช่นนี้ ถึงจะกลายเป็นนักร้องเธอก็สามารถฆ่านักร้องไอดอลยอดนิยมทุกประเภทได้ในไม่กี่วินาที
ถ้าหากเสียงนี้ถูกใช้กับเรื่องบนเตียงในตอนการคืน…เฉินเป่ยยิ่งคิด ในใจก็ยิ่งเต้นตึกตัก
“ผู้อำนวยการเถา?”เถาเหลียงตะลึง มองไปยังจางเป่าเฉิงอย่างไม่ตั้งใจ
จางเป่าเฉิงไตร่ตรองครู่หนึ่ง แต่หลังจากหลีชิงเยียนใช้สายตาแล้ว เขาก็ตอบสนองทันที แล้วพยักหน้า “ได้แน่นอน”
เถาเหลียงที่อยู่ด้านข้างตกตะลึง เขามองจางเป่าเฉิงและหลีชิงเยียนเข้ากัน พูดได้ว่าตกตะลึงอย่างมาก!
กระทั่งตัวเขาก็ยังไม่รู้ตัว มีกฎแบบนี้มาตั้งแต่เมื่อไหร่…..
แต่เมื่อเขามองไปที่จางเป่าเฉิง จางเป่าเฉิงก็มองมาที่เขาอย่างเย็นชา ในตอนนั้นเถาเหลียงก็เหี่ยวเฉาทันที ไม่ว่าเขาจะมีอำนาจมากแค่ไหนเขาก็เป็นผู้อำนวยการของสมาคมการพนันเพชรพลอยเยี่ยนจิง ส่วนจางเป่าเฉิงนั้นเป็นประธานของทั้งประเทศ เป็นเจ้านายของเขา
หัวหน้าพูดอะไร ย่อมต้องทำตาม
เถาเหลียงสีหน้าซีดเผือดทันที เปลี่ยนจนดูไม่ได้อย่างรวดเร็ว
เมื่อเขาคิดว่าไม่สามารถทำตามหน้าที่ได้ กลับไปที่ห้องทำงาน จิงคงไม่ให้อภัยเขา มันทำให้เขาใจสั่นสะท้านไปชั่วขณะ! สะเทือนใจสุด ๆ !