สายเปย์เบอร์หนึ่ง - ตอนที่ 532

บทที่532 ตระกูลหวังของเยี่ยนจิง!

เหล่าวัยรุ่นผมทองนึกไม่ถึงว่าชายแก่คนนี้จะกล้าตอบโต้กลับ? ชั่วขณะนั้นคนกลุ่มหนึ่งโมโหแล้ว ลุกขึ้นล้อมรอบเฉินเป่ยไว้ตรงกลางทันใด เดือดเป็นฟืนเป็นไฟ

“แกคิดว่าตัวเองเป็นใครกัน อายุปูนนี้ยังมาจีบหญิงตามคนอื่น? รีบปล่อยสาวน้อยคนนี้ออกเลยนะ!” เหล่าวัยรุ่นผมทองล้อมเข้ามาแบบลักษณะท่าทางดุดัน ถลึงตาใส่เฉินเป่ยอย่างโหดร้าย มาแบบไม่เป็นมิตร

เฉินเป่ยมองพวกเขานิ่งๆ “มีสิทธิ์อะไร?”

เหล่าวัยรุ่นผมทองกลุ่มนั้นโกรธเคืองขึ้นทันใด “ก็สิทธิ์หมัดของฉันไง!”

เหล่าวัยรุ่นผมทองล้อมรอบอยู่ในร้านอาหารด้วยความโมโหเดือดดาล ขณะนั้นพวกลูกค้ากลุ่มหนึ่งในร้านชั่วตื่นตกใจ ค่อยๆ หลบหนีไประยะไกลแล้ว…เหล่านักเรียนมัธยมต้นที่อายุน้อยกลุ่มหนึ่งยิ่งหวาดกลัวจนหลบหนีออกจากร้านไป หลบอยู่ไกลๆ…แต่มีนักเรียนมัธยมที่อยากรู้อยากเห็นอยู่บ้างไม่น้อย จึงเข้าไปจ้องมองสถานการณ์ของที่นี่แบบแนบแน่น…

“เฮ้ยรีบดู พี่ผมทองจะหาเรื่องอีกแล้ว!”

“ครั้งก่อนพี่ผมทองทำให้คู่รักนักศึกษามหาวิทยาลัยคู่หนึ่งแยกทางกันไปดื้อๆ ผู้ชายคนนั้นโดนต่อยจนเจ็บหนักเข้าโรงพยาบาลไป…ผู้หญิงโดนพี่ผมทองหยอกเย้า…ว่ากันว่าสุดท้ายแจ้งความไปก็ไม่มีประโยชน์…ที่บ้านพี่ผมทองมีเบื้องหลัง…”

“เดาว่าชายคนนั้นต้องซวยแน่เลย…” นักเรียนมัธยมกลุ่มหนึ่งถกเถียงอย่างอกสั่นขวัญแขวน พวกเขาล้วนเป็นนักเรียนของโรงเรียนบริเวณนี้ ทุกวันหลังเลิกเรียนเดินผ่านตรงนี้ เคยได้ยินเกี่ยวกับพี่ผมทองคนนี้มาบ้าง

พี่ผมทองคนนี้เป็นอันธพาลบริเวณนี้ ในวันปกติจะก้าวร้าวเผด็จการเที่ยวก่อกรรมทำเข็ญ รังแกข่มเหงนักเรียนหญิงไม่น้อย ยังต่อยตีนักเรียนชายไม่น้อยด้วย เหล่านักเรียนชายกลุ่มหนึ่งเจอกับเขาเข้าต้องเดินอ้อมกันหมด…แม้กระทั่งผู้ใหญ่บางส่วนก็เคยโดนเขารังแก…มีผู้ใหญ่หลายคนอยากตอบโต้กลับ ผลปรากฏว่าถูกชายผมทองใช้มีดแทงมาทีหนึ่งจนเจ็บหนัก ที่บ้านหนุ่มผมทองคนนี้เหมือนมีเบื้องหลังใหญ่โต โหดเหี้ยมอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ ทุกครั้งที่จับคนไป สามารถออกมาได้แบบอยู่รอดปลอดภัย ดังนั้นช่วงนี้จึงไม่มีใครกล้าหาเรื่องเขา

“ไอ้สวะ! พูดกับแกอยู่นะโว้ย ได้ยินรึเปล่า?” หนุ่มผมทองสีหน้าเย็นยะเยือก ชี้เฉินเป่ยไว้พลางพูดข่มขู่ “รีบปล่อยหล่อนมาซะ!”

ด้านหลังหนุ่มผมทอง เหล่าผองเพื่อนที่ย้อมผมไม่เหมือนกัน และบนตัวสวมเสื้อผ้าสไตล์พังค์ถลึงตาใส่เฉินเป่ยแบบโหดร้าย นั่นคือท่วงท่าที่น่าตกใจแบบอันธพาล

เฉินเป่ยกำลังอยากจะพูดอะไรออกไป…หวาหย่าหรุ่ยที่ควงแขนเขาไว้กลับเอ่ยปากขึ้นก่อนแล้ว “แกเป็นใครกัน? ฉันโอบแฟนฉันแล้วเกี่ยวอะไรกับแกด้วย?” หวาหย่าหรุ่ยถลึงตาดูถูกใส่หนุ่มผมทอง ในตานั้นมีการเหยียดหยามและรังเกียจ

หวาหย่าหรุ่ยพึ่งพูดจบ สีหน้าของเฉินเป่ยแข็งค้างทันใด เขาได้ยินอะไรเข้า? เขาคงไม่ได้ฟังผิดไปมั้ง

เฉินเป่ยก้มหน้ามองหวาหย่าหรุ่ยที่ควงตนเองไว้ด้วยหน้าตาอึ้งทึ่ง กำลังวังชาเดือดพล่าน คาดไม่ถึงว่าตนเองกลายเป็นแฟนของเธอแล้ว นี่ช่างไวเกินไปมั้ง?

ชายผมทองคนนั้นตะลึงก่อน ตามมาด้วยสีหน้าเปลี่ยนไป วินาทีนี้เขารู้สึกว่าถูกเยาะเย้ยเข้าแล้ว เขาถูกสาวงามคนนี้เยาะเย้ยเข้าให้? เขาอยู่พื้นที่บริเวณนี้ของเยี่ยนจิง เที่ยวใช้อำนาจบาตรใหญ่แบบไม่มีอะไรขัดขวาง ไม่มีใครพูดจาขนาดนี้กับตนเอง แต่สาวน้อยคนนี้ คาดไม่ถึงจะกล้าถากถางตนเอง?

“เธอว่าอะไรนะ? เธอพูดให้ฉันฟังอีกทีสิ!” ชายผมทองสายตาเย็นเฉียบ ทำท่าแยกเป้ากางเกงออกไปด้วย จ้องหวาหย่าหรุ่ยตาเขม็งอย่างแรงไปด้วย “เชื่อรึเปล่าว่าฉันลงโทษประหารเธอได้?”

ดวงตาหวาหย่าหรุ่ยเย็นชา ไม่พูดพร่ำทำเพลงก็ยกเท้าข้างหนึ่งขึ้น ถีบที่เป้ากางเกงชายผมทองอย่างรุนแรง

“อ๊าก——”

นี่คือเสียงไข่แตก

เสียงร้องโหยหวนสุดเศร้าใจ ทั้งตัวหนุ่มผมทองสีหน้าเปลี่ยนกะทันหัน ตัวสั่นเทา ร่างกายงอลงอุดเป้ากางเกงไว้…สีหน้าย่ำแย่มากแค่ไหนก็ย่ำแย่เท่านั้น นี่แม่งถีบมากะจะให้สูญพันธุ์เลยเหรอ

เฉินเป่ยรู้สึกลูกตากระตุก…แม่งเอ๊ย…หวาหย่าหรุ่ยสาวน้อยคนนี้โหดร้ายมาก นี่อาจเทียบกับหลีชิงเยียนแม่เสือตัวนั้นได้เลยทีเดียว ไม่พูดจาอะไรก็เตะส่วนเป้าของคนอื่นเข้าให้…นี่ช่างแม่งอารมณ์ฉุนเฉียวเกินไปแล้วมั้ง?

ถ้าต่อไปเธอมีแฟนจริงๆ นั่นคงเป็นคนที่น่าสงสารขนาดไหนกันนะ?

“พี่ผมทอง? พี่เป็นไรไปน่ะ?” ชั่วขณะนั้นด้านหลังหนุ่มผมทองพรรคพวกกลุ่มนั้นต่างตกใจกันใหญ่ ประคองหนุ่มผมทองไว้ ถามด้วยความระมัดระวัง

หนุ่มผมทองหน้าตาอัปลักษณ์ ตะคอกด้วยความโมโห “แกเห็นฉันดูเหมือนคนไม่เป็นอะไรรึไง?”

“ล้อมพวกมันเอาไว้ให้ฉัน! แม่งจัดการพวกมัน! ผู้ชายตีจนพิการ ผู้หญิงเอาไว้ให้ฉัน วันนี้ฉันจะกินของคาวมื้อใหญ่!” หนุ่มผมทองสีหน้าสั่นเทาเพราะแค้นเคือง

“พรึ่บ!”

พวกวัยรุ่นเลวที่ย้อมผมกลุ่มหนึ่งพุ่งเข้ามาอย่างเหี้ยมโหดสุดๆ ล้อมเฉินเป่ยและหวาหย่าหรุ่ยทั้งสองคนไว้อย่างดุเดือด ถลึงตาจ้องเขม็ง

ในที่สุดวินาทีนี้หวาหย่าหรุ่ยก็ประหม่าอยู่บ้างแล้ว กอดแขนของเฉินเป่ยแน่น ใบหน้าซีดเซียวพอสมควร

แม้ว่าเธอจะดื่มจนเมา แต่วินาทีนี้ยังได้สติอยู่บ้าง

เฉินเป่ยไม่พูดอะไรมาก ยื่นมือโอบเธอเข้าในอ้อมอก พูดด้วยเสียงเบา “มีฉันอยู่ ไม่ต้องกลัว”

“ยังกำเริบเสิบสานอีกซะด้วย? วอนหาที่ตาย!” อันธพาลคนหนึ่งโหดร้ายอย่างยิ่ง โบกหมัดหนึ่งเข้ามาโดยตรง มีพลังที่น่ากลัว ถ้าต่อยหมัดนี้บนหน้าเฉินเป่ย เกรงว่าต้องเลือดตกยางออกเป็นแน่

ผู้คนโดยรอบล้วนสีหน้าตกใจ…เหล่าอันธพาลกลุ่มนี้ช่างน่ากลัวเหลือเกิน พอไม่เห็นด้วยก็ลงมือต่อยคนอื่น…ดุร้ายไร้ที่เปรียบ

“ผู้ชายคนนี้ต้องทุกข์ทรมานแล้วสิ…”

“รีบหลบไปไกลๆ หน่อย…อย่ายุ่งเรื่องคนอื่นให้มาก…”

ผู้คนโดยรอบถอยหลังไม่หยุด…ใครก็ไม่อยากหาเรื่องวุ่นวาย…

เสี้ยววินาทีนั้นที่หมัดน่ากลัวดุเดือดจู่โจมมาโดยตรง เฉินเป่ยจับไว้ด้วยมือเดียวแบบนิ่งเฉยสุดๆ

หมัดของอันธพาลคนนั้นโดนเฉินเป่ยจับไว้ได้อย่างง่ายดาย หลังจากนั้นเฉินเป่ยก็จับหมัดหมุนวนทันที

“กร๊อบ!” หมัดของอันธพาลคนนั้นกระดูกแตกละเอียดโดยตรง

“เฮือก——” อันธพาลคนนั้นเศร้าเสียใจร้องโหยหวน นี่แม่งคือความเจ็บของกระดูกหัก

ซู่! ผู้คนในเหตุการณ์ตาค้างกันหมดแล้ว นี่คือสถานการณ์อะไร?

พวกอันธพาลกลุ่มนั้นสีหน้าเปลี่ยน

“เหยดแม่ง!” หนุ่มผมทองสีหน้าอัปลักษณ์ ล้วงมีดพกสปริงที่แหลมคมเล่มหนึ่งออกมา

เหล่าอันธพาลกลุ่มหนึ่งที่เหลือก็ล้วงมีดที่แหลมคมเหี้ยมโหดออกมาเช่นกัน แรงอาฆาตเดือดพล่าน

เหล่าผู้ชมที่ล้อมมุงดูโดยรอบกลุ่มหนึ่งสั่นตกใจจนถอยหลังไม่หยุด…กระทั่งมีหลายคนแม้แต่เดินยังจะไม่ไหวกันแล้ว…

นี่เป็นมีดที่คมกริบเย็นเฉียบ หมายความว่าอยากลงมีดแล้ว

“แย่แล้วๆ จบเห่กันแย่แล้ว…นึกไม่ถึงพี่ผมทองจะลงมีดแล้ว!” นักเรียนมัธยมคนหนึ่งพูดเสียงสั่นเครือ

“ครั้งที่แล้วพี่ผมทองแทงคนไปสามสิบหกครั้งเต็มๆ…ได้ยินว่าคนคนนั้นพิการตลอดชีวิตทันทีเลย…” นักเรียนมัธยมคนหนึ่งเช็ดเหงื่อที่หน้าผาก กำลังสั่นเทาทั้งตัว

ฝูงชนที่มุงดูอยู่สี่ด้านตื่นตกใจหวาดผวา…อันธพาลวัยรุ่นกลุ่มนี้ช่างน่ากลัวก้าวร้าวเหลือเกิน…คาดไม่ถึงกล้าจับมีด…คนทั้งหมดตกใจจนโง่แล้ว

เฉินเป่ยกวาดตามองอันธพาลถือมีดกลุ่มนี้แวบหนึ่ง ก่อนจะพูดอย่างเรียบเฉย “นานมากแล้วที่ไม่มีใครใช้มีดต่อหน้าฉัน…

“เหยดเข้! โอหังเสียจริง!” อันธพาลคนหนึ่งดุร้ายฉุนเฉียว แทงเข้ามาทีหนึ่งโดยตรง

เฉินเป่ยจู่โจมด้วยเท้าหนึ่งออกมาดุจสายฟ้าแลบ

“ปึง——!” อันธพาลคนนั้นถูกถีบลอยออกไปตรงๆ ชนบนต้นไม้ทันใด จากนั้นต้นไม้ใหญ่ก็ถูกชนจนหักล้มลง

ครืน! ทั้งหมดในเหตุการณ์ต่างฮือฮากัน แม่งเอ๊ย…เท้าเดียวถีบจนคนลอยเลยเหรอ? นี่แม่งไม่ใช่กำลังถ่ายหนังกังฟูอยู่หรอกมั้ง?

พวกอันธพาลกลุ่มหนึ่งสีหน้าตกใจ มีความตระหนกไม่อยากเชื่อ

“ฉันรำคาญสุดที่เวลามีคนมาโบกหมัดต่อหน้าฉัน…”เสียงเฉินเป่ยเรียบนิ่งสงบ คล้ายคนที่ไม่เป็นอะไรอย่างนั้น

หนุ่มผมทองสีหน้าดุร้าย ในแววตามีแรงเจตนาที่อยากฆ่าดุเดือดรุนแรง ตนเองมีพวกพ้องมากขนาดนี้ ทั้งยังกุมอาวุธไว้ในมือด้วย จะกลัวเขาที่เป็นแค่ขยะมือเปล่าไร้อาวุธคนหนึ่งเหรอ? มองสาวงามชั้นเยี่ยมที่อ่อนหวานน่ารักคนนั้นในอ้อมอกเขาอีกที หนุ่มผมทองรู้สึกเพียงว่าสติปัญญาและกำลังโหดซัดสาดแบบที่ไม่เคยมีมาก่อน วันนี้จะต้องแทงผู้ชายสารเลวคนนี้ให้ตายอย่างแน่นอน จากนั้นแย่งหญิงสาวคนนี้เข้ามาย่ำยีสุดแรง

มีดพกสปริงในมือหนุ่มผมทองแกว่งฉวัดเฉวียนดุเดือดรุนแรง แสงมีดที่คมกริบเย็นเฉียบนั้นหมุนวนในฝ่ามือไม่ขาดสาย สามารถเล่นมีดพกสปริงได้ในระดับที่น่ากลัวยอดเยี่ยมเช่นนี้ อาจพูดได้ว่าหนุ่มผมทองคนนี้หยิ่งยโส

เหล่าผู้คนที่อยู่โดยรอบเห็นฝีมือดุเดือดที่ยอดเยี่ยมนี้ของหนุ่มผมทอง แม่งพากันตกใจค้างกันหมดเลย หนุ่มผมทองคนนี้…ที่แท้ไม่ใช่คนทั่วไป สามารถสะบัดเล่นมีดระดับนี้ได้ เกรงว่ามือทั้งคู่ของเขาคงเปื้อนเลือดมาเต็มแล้วมั้ง? ช่างน่ากลัวเหลือเกิน

พวกนักเรียนมัธยมต้นโดยรอบสั่นเทากันใหญ่ มีความตื่นตระหนก…ส่วนเหล่านักเรียนหญิงที่เพิกเฉยส่วนหนึ่ง ในตากลับประกายสายตาที่เลื่อมใสนับถือ…พี่ผมทองคนนี้…ช่างเก่งกาจเหลือเกิน ไม่เสียแรงที่เป็นไอดอลในใจของนักเรียนหญิงทั้งหมด

เฉินเป่ยจ้องหนุ่มผมทองแบบเฉยเมย ราวกับดูละครอยู่

มีดในมือหนุ่มผมทองดุเดือดลอยวนแกว่งเบาๆ เขาเล่นมีดพกไปแบบนี้ เล็งมีดพกไปที่หน้าของเฉินเป่ยอย่างเหี้ยมโหดไร้ที่เปรียบ เหมือนว่าพอไม่ระวัง มีดแหลมคมนั้นจะแทงโดนเฉินเป่ย

เฉินเป่ยมองเขานิ่งๆ ดวงตาไม่กะพริบสักนิด

เห็นเฉินเป่ยไม่ได้ตอบสนองแม้แต่น้อย ชั่วขณะนั้นหนุ่มผมทองเริ่มโมโหแล้ว มีดในมือสะบัดฉับไว ดุเดือดเสียจริง เสมือนว่าอยากแทงทะลุดวงตาของเฉินเป่ย

ในที่สุดเฉินเป่ยก็หมดความอดทน ยกมือทันใด ตบเข้าไปทีหนึ่งดุจฟ้าแลบ

“ป้าบ——” เสียงตบหน้าที่ดังกังวานเสียงหนึ่ง หนุ่มผมทองโดนตบจนลอยออกไปทันที

“ตึง!” หนุ่มผมทองชนเข้ากับถังขยะถังหนึ่งที่อยู่ด้านข้างอย่างจัง ถังขยะโดนชนจนพลิกคว่ำ ขยะมากมายนั้นสาดบนตัวหนุ่มผมทองทั้งหมด กลิ่นเหม็นที่เน่าเปื่อยน่าสะอิดสะเอียนคละคลุ้ง หนุ่มผมทองพ่นฟองออกจากปาก กระเซอะกระเซิงแบบเทียบไม่ได้

ฝูงชนที่มุงดูโดยรอบตะลึงค้างแล้ว เชี้ย…นี่มันช่าง…นี่มันแม่งบ้าบอเกินไปหน่อยมั้ย? คาดไม่ถึงคนคนนี้จะตบหนุ่มผมทองจนลอย?

พวกนักเรียนมัธยมต้นกลุ่มนั้นหน้าตะลึงเต็มที่…ตกตะลึงพรึงเพริด…พี่ผมทอง…หัวหน้าแก๊งของถนนเส้นนี้…พี่ผมทองโดนคนตบจนลอยแล้ว?

นักเรียนหญิงที่มีสายตาเลื่อมใสหลายคนนั้นในตอนแรกถลึงตาโตถึงที่สุด แข็งเหมือนกลายเป็นหิน…

“ฉันรำคาญที่สุดเวลาคนอื่นที่อยู่ต่อหน้าฉันมาทำ…เสียงเอะอะโวยวาย” เสียงเฉินเป่ยสงบนิ่งเฉย ราวกับปลีกตัวออกนอกสถานการณ์

หนุ่มผมทองสั่นไปทั่วตัว ยันตัวขึ้นจากพื้น พูดอย่างดุร้ายฉุนเฉียวใส่พวกเพื่อนกลุ่มนั้น “เหยดแม่ง! พวกแกยืนเซ่อกันทำอะไรเล่า? แทงมันให้ฉันสิ! แทงให้ตาย! ตายแล้วฉันรับผิดชอบเอง!”