สายเปย์เบอร์หนึ่ง - ตอนที่ 548
บทที่ 548 เสียเลือดมากเกินไป！
เฉินเป่ยเดินไปทางรถสปอร์ตพลางชะงัก หันกลับมามองขบวนตำรวจเยี่ยนจิงที่มีสีหน้าเคร่งเครียดเข้มงวดสุดๆ เขาสูดลมหายใจเข้าปอดหนึ่งเฮือก พลางพูดออกมาว่า “ฉันไม่คิดเป็นศัตรูกับหัวเซี่ย ฉันแค่จัดการคนชั่วแทนสวรรค์!”
คำพูดนี้ของเฉินเป่ยทำตำรวจในที่นั้นขมวดคิ้วสงสัย พวกเขามองไปที่เฉินเป่ย พูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึมว่า “ราชาหลง แกทำความผิดใหญ่มาก ต้องมอบตัวและยอมรับการพิพากษา การจัดการคนชั่วแทนสวรรค์ แกไม่คู่ควร! กฎหมายจะลงโทษพวกเขาเอง พวกเราไม่มีทางปรักปรำคนบริสุทธิ์ และไม่มีทางยอมปล่อยคนชั่วไป!”
เฉินเป่ยอึ้งก่อนกวาดตามองรถตำรวจแต่ละคันที่อยู่ไม่ไกลนัก ก่อนจะยี้มออกมา
เฉินเป่ยหัวเราะร่วน มีแววประชดในเสียงหัวเราะนั่น!
“ไม่มีทาง..? จางตงหวนไม่มีความผิดกลับโดนจำคุก26ปี ก็มีความผิดหรอ โลกเรามีความยุติธรรมมากมายที่โดนเพิกเฉย ส่วนพวกคุณกลับมาคุยเรื่องกฎหมาย!” เฉินเป่ยปรายตามองตำรวจที่อยู่ในที่นั้นอย่างเย็นชา “หลีเซ่าเทียนฆ่าคนเป็นผักปลา พวกคุณไม่สน บ้านหลีใช้อำนาจบาตรให้รังแกคนอื่น พวกคุณไม่สน กลับเอาเรื่องความยุติธรรมมายุ่งเรื่องฉัน มันน่าขำจริงๆ!”
เฉินเป่ยมือถือมีดหลงหยา สีหน้าเย็นชายิ่งกว่าน้ำแข็ง! ประหนึ่งเทพเจ้าแห่งความตาย!
“นี่ไม่ใช่เรื่องที่พวกคุณมีสิทธิ์มาก้าวก่าย รีบไปจากที่นี่ซะเถอะ” สีหน้าเฉินเป่ยเย็นขา พูดจบก็หมุนตัวเดินไปที่รถสปอร์ต
“ราชาหลง หยุดเดี๋ยวนี้ วางอาวุธลง ไม่งั้นพวกเราจะยิงแล้วนะ!” มีคนหนึ่งตะคอกเฉินเป่ยผ่านเครื่องกระจายเสียง
ส่วนเฉินเป่ย ยังคงเดินไปที่รถอย่างไม่แยแส
“ยิงได้!”
เขาสั่งการลงไป พริบตาเดียว ลูกกระสุนนับไม่ถ้วนยิงออกมา กลายเป็นพายุกระสุนพุ่งไปหาเฉินเป่ย!
“ปังปังปัง…” เสียงยิงปืนสนั่นหูดังขึ้น จนแก้วหูแทบระเบิด!
ส่วนเฉินเป่ยกลับไม่ได้หยุดเดิน แม้แผ่นหลังจะต้องรับมือลูกกระสุนนับไม่ถ้วน ไม่แม้แต่จะหันไปมองด้วยซ้ำ!
ฝีเท้าของเขาก้าวเดินไปที่รถอย่างไม่ช้าไม่เร็ว ลูกกระสุนที่สาดไปที่เขาพวกนั้นโดนเขาเมินเฉยโดยสิ้นเชิง เหมือนกับว่าเขาไม่เห็นมันอยู่ในสายตาเลยสักนิด!
ตำรวจในที่นั่นเห็นฉากนี้ ต่างพากันมองตาค้างอ้าปากกว้าง!
เฉินเป่ยไม่คิดหลบเลยสักนิด! ส่วนกระสุนพวกนั้นกลับยิงไม่โดนเฉินเป่ยเลย!
เป็นไปได้ยังไง!
เรื่องที่เคยได้ยินมาเท่านั้นกลับมาปรากฎต่อหน้าพวกเขาเต็มสองตา! มันทำให้พวกเขาไม่กล้าที่จะเชื่อเลย!
พวกเขาจะรู้ได้ยังไง บางทีคงมีแต่ซูเหลยที่อยู่ในที่นั้นซึ่งมองอะไรออกอยู่บ้าง
ต่อให้เฉินเป่ยไม่ได้หันกลับไปมอง แต่หูของเฉินเป่ยยังคงจับทิศที่ลูกกระสุนยิงออกมาใส่เขาได้อย่างแม่นยำ ด้วยประสบการณ์อันชกโชนของเฉินเป่ย การวิเคราะห์ทิศทางลูกกระสุนพวกนี้ไม่มีทางยิงโดนเขาแน่ ดังนั้นเขาเลยไม่จำเป็นต้องหลบเลยด้วยซ้ำ!
ทั้งหมดนี้ไม่มีใครในที่นั้นรู้เรื่องเลย พวกเขามองไปทางเฉินเป่ย หยั่งกับเห็นผี เบิกตากว้างมองเฉินเป่ย เขาเหมือนมีตาหลังเลย หลบลูกกระสุนทั้งหมดได้อย่างสบายๆ!
“เล็งเป้าให้ดี!” ตำรวจคนหนึ่งได้สติกลับมา ร้องตะโกนเสียงดัง แต่มันสายไปแล้ว เฉินเป่ยเดินถึงรถสปอร์ตแล้ว และเปิดประตูรถพลางก้าวขึ้นไป
“หยุดมันไว้!”การ์ดบ้านหลีคนหนึ่งร้องสั่งการ!
“บรื้น!” รถสปอร์ตของเฉินเป่ยสตาร์ทอย่างแรง บิดคันเร่งเต็มที่ ส่งเสียงร้องเสียดแก้วหู!
“ปังปังปัง…” ลูกกระสุนนับพันยิงไปที่กระโปรงหน้ารถ ส่วนเฉินเป่ยเหยียบคันเร่งมิดเท้า พุ่งเข้าชนการ์ดบ้านหลีโดยไม่ลดความเร็วลงเลย!
เฉินเป่ยสีหน้านิ่งเฉย การ์ดบ้านหลีพวกนี้ถ้าไม่สกัดก็ยังพอว่า ถ้าจะมาขวาง เขาไม่จำเป็นต้องยั้งมือไว้หรอก พวกนี้เป็นมือเป็นเท้าที่ร้ายที่สุดของหลีเซ่าเทียน ลงมือแต่ละทีร้ายกาจซะไม่มี!
“พลั่กพลั่ก!”
การ์ดหลายคนที่ดาหน้าเข้าโดนรถสปอร์ตของเฉินเป่ยชนกระเด็น พวกที่เหลืออยู่และมือไวตาไวหน่อยรีบหลบไปด้านข้าง ถึงจะรอดพ้นการพุ่งชนของเฉินเป่ย!
“คุณชายหลีมีคำสั่ง คุณชายได้ไปอย่างปลอดภัยแล้ว พวกเราฆ่ามันได้เลย!” ทันใดนั้นการ์ดบ้านหลีคนหนึ่งวางสายลง และตะโกนเสียงดัง
พอคำพูดนี้ออกมา บรรยากาศเปลี่ยนทันที!
การ์ดบ้านหลีที่ยังหวาดกลัวอยู่บ้างในที่นั้นเหมือนปลดล็อคอันสุดท้ายไปได้ หยิบRPGจากท้ายรถออกมาอย่างไม่อาย และเล็งไปที่รถของเฉินเป่ย!
“บังอาจ!”
ตำรวจเยี่ยนจิงเห็นอย่างนั้น ต่างมีสีหน้าตะลึง!
ตอนแรกพวกเขาคิดมาตลอดว่าการ์ดบ้านหลีพวกนี้แค่คุ้มครองเจ้านาย ไม่ได้มีพฤติกรรมทำร้ายคนอื่น แต่พวกเขาคิดไม่ถึงจริงๆว่า ตอนนี้การ์ดบ้านหลีพวกนี้จะกล้าหยิบอาวุธออกมาอย่างหน้าตาเฉยแบบนี้!
บังอาจมากไปแล้ว! นี่ไม่ใช่แค่เมินเฉยต่อกฎหมาย แต่เป็นเหยียบซ้ำแล้วข้ามไปเลยด้วยซ้ำ!
“หยุด! หยุดเดี๋ยวนี้!” ตำรวจเยี่ยนจิงคนหนึ่งหยิบปืนตำรวจออกมา เล็งไปที่การ์ดบ้านหลี!
“ปังปังปัง!”
เสียงตอบรับตำรวจเยี่ยนจิงคือ ลูกกระสุนที่สาดยิงด้วยความโกรธออกมาจากอาวุธที่การ์ดบ้านหลีหยิบออกมาจากท้ายรถ!
“ฟิ้ว!”
RPGเล็งไปที่รถเฉินเป่ย เสียงสนั่นเสียดอากาศดังขึ้น RPGถูกยิงออกมา เป็นประกายไฟที่มองเห็นได้ในอากาศ ไปที่รถสปอร์ตที่กำลังแล่นด้วยความเร็วสูงของเฉินเป่ย!
ไม่ไกลกันนัก ระหว่างขับรถ เฉินเป่ยได้ยินเสียงดังมาในอากาศ เขาเงยหน้าขึ้นเห็นกระจกหลังด้านซ้าย และหรี่ตาเขม็งทันที!
เขาไม่คิดเลยว่า บ้านหลีจะบ้ามากขนาดนี้ จนถึงระดับนี้ ขนาดอาวุธแบบนี้ยังกล้าใช้อีก!
ดูท่าบ้านหลีจะเป็นหมาจนตรอกแล้ว ถึงขั้นยอมลงทุนทุกอย่าง เพื่อฆ่าเขา ต่อให้ต้องจ่ายค่าตอบแทนที่หนักกว่านี้ก็ยอม!
“บึ้ม!”
ระดับความเร็วของRPGน่ะเร็วมาก แค่พริบตาเดียว ก็แล่นมาถึงท้ายรถของเฉินเป่ยแล้ว วินาทีต่อไปจะระเบิดโดนแล้ว!
ในตอนนี้เอง มุมปากของเฉินเป่ยยกขึ้นอย่างมีเลศนัย
วินาทีต่อไป ที่นั่งของเฉินเป่ยกลับเบี่ยงหลบไปด้านข้างในจังหวะที่RPGกำลังจะชนโดน!
“บึ้ม!”
RPGพุ่งชนเข้ากับถนนด้านข้างของที่นั่งของเฉินเป่ยอย่างจัง พื้นสั่นสะเทือนก่อเกิดทะเลไฟขึ้น!
“เป็นไปได้ยังไง!”
การ์ดบ้านหลีที่เห็นฉากนี้เต็มสองตาตัวเอง ต่างมีสีหน้าตกตะลึง!
“ยิงต่อ เอาให้โดนให้ได้!”
การ์ดบ้านหลีเริ่มเอาRPGออกมายิงมากขึ้นเรื่อยๆ ส่วนปืนของพวกตำรวจเยี่ยนจิง ก็โดนการ์ดบ้านหลีสกัดไว้ได้โดยง่ายดาย!
“แม่งเอ๊ย อาวุธของพวกมันดีมากไปแล้ว” ตำรวจเยี่ยนจิงคนหนึ่งทนไม่ไหวด่าออกมา
“บ้านหลี จะก่อกบฏรึไงเนี่ย” ตำรวจเยี่ยนจิงคนหนึ่งสีหน้าซีดเผือด เขายังคงเป็นคนใหม่ที่พึ่งเรียนจบ ออกปฎิบัติการครั้งแรกก็เจอเหตุการณ์แบบนี้เข้าซะแล้ว!
“หลีเซ่าเทียน รีบแจ้งผู้บัญชาการเร็ว ออกหมายจับหลีเซ่าเทียน!” ตำรวจคนหนึ่งพูดออกมา
“รีบแจ้งหน่วยเสริม ล้อมกรอบทางเข้าออกทั้งหมด ห้ามให้คนพวกนี้หนีไปได้!”
ตำรวจคนหนึ่งวิ่งหยิบเครื่องกระจายเสียงออกมา และในตอนนี้เอง การ์ดบ้านหลีคนหนึ่งหมุนRPGหันกลับมา เล็งไปที่รถตำรวจเยี่ยนจิงคันหนึ่ง เผยรอยยิ้มมาดร้ายออกมา!