หฤโหดโคตรนักเวทย์ (Mage are too Op) - ตอนที่ 40
จริงๆแล้วมันดูเหมือนง่ายแต่มันยาก
บางคนสามารถมีหาเงินกว่าสิบล้านได้ง่ายๆ ทว่าบางคนกว่าจะเก็บเงินได้สักล้านอาจจะต้องใช้เวลาทั้งชีวิต ช่องว่างของแต่ละคนมันไม่เท่ากัน
สำหรับคนธรรมดาเวทมนตร์นั้นทั้งลึกลับและซับซ้อน พวกเขาไม่กล้าแม้แต่จะฝันว่าเข้าใกล้พวกมัน นั่นจึงเป็รผลว่าทำไมทั่วทั้งเมืองถึงดูสกปรกยกเว้นแต่เพียงตรงจตุรัสใกล้หอคอยเวทย์
“ถ้าท่านต้องการที่อยู่ของท่านอัลโด้ ข้าสามารถวาดแผนที่คร่าวๆให้ท่านได้” กลูพูดออกมาด้วยรอยยิ้ม “นอกจากนี้ท่านอัลโด้นั้นชื่นชมในสตรีเป็นอย่างมาก ถ้าหากท่านนำทาสที่งดงามไปกับท่าน ท่านจะยิ่งมีโอกาสได้พบเขาสูงขึ้น”
ทาส?
โรแลนด์นั้นจะไปพบอัลโด้ แน่นอนว่าไม่มีทาสไปด้วย เขาพูดตอบกลูไปว่า “ขอบคุณสำหรับข้อมูล ฉันต้องจ่ายค่าข้อมูลรึเปล่า?”
“ไม่เป็นไรขอรับ มันเป็นเกรียติของข้าที่ได้รับใช้ท่าน” กลูโบกมือของเขาอย่างนอบน้อม “ข้าหวังเพียงว่าท่านจะสามารถจดจำคนไร้เกรียติอย่างข้าได้เมื่อท่านแข็งแกร่งขึ้น”
“ขอบคุณ” โรแลนด์ยืนขึ้นแต่ไม่ได้ให้สัญญาใดๆตอบกลับ
เขานั้นจะแข็งแกร่งอย่างแน่นอน เพราะถึงอย่างไรผู้เล่นก็ไม่มีวันตาย ทว่าเขาให้สัญญาไม่ได้ว่าเมื่อเขามีชื่อเสียงเขาจะจำชายหน้าหนวดนี่ได้
เพราะถึงอย่างไรกลูก็ดูต่างจากคนอื่นๆแค่เล็กน้อย
ดังนั้นโรแลนด์จึงทำแค่เพียงขอบคุณอย่างจริงใจเท่านั้น
กลูมองเขาด้วยท่าทางแปลกๆ
โรแลนด์กลับไปยังแลมป์เกิร์ล เพราะเขาคิดว่าความสามารถทางภาษาของเขาใกล้หมดลงแล้ว
ในช่วงเดือนที่ผ่านมาเขานั้นเรียนรู้ศัพท์พื้นฐานของฮอลเลวินซึ่งเป็นประเทศที่เขาอยู่ในตอนนี้ ทว่าเขานั้นก็ยังคงไม่เข้าใจศัพท์เฉพาะหรือพวกคำที่ซับซ้อนได้ เนื่องจากตำแหน่งที่ใหญ่โตในสมาคมนักเวทย์ของอัลโด้ เขาจะต้องเป็นชายที่มีความสามารถและความรู้ โรแลนด์ไม่อยากจะทำตัวหยาบคายเมื่อเขาไปพบเขา
เขาเดินผ่านโสเภณีที่ทรงเสน่ห์ทั้งหลาย และตรงเข้าไปยังห้องของเขา
เมื่อโรแลนด์เข้าไป ก็มีผู้หญิงกลุ่มหนึ่งมองไปยังห้องของเขาและหยอกล้อกันเอง ผู้หญิงสวยๆถูกผลักออกไป ทว่าเธอก็หัวเราะและกระโดดกลับไปและเล่นสนุกกับเพื่อนๆของเธอ
โรแลนด์ฝึกความสามารถทางภาษาในห้องของเขา
ถึงแม้ว่าเขาจะต้องเรียนการทำสมาธิก่อนเพื่อให้เขาสามารถใช้เวทย์ที่เหนือกว่าระดับของตัวเองได้ แต่มันก็ไม่ผิดอะไรที่เขาจะพยายามเชื่อมต่อจุดเวทย์
หัวของเขาเริ่มเจ็บอีกครั้ง โรแลนด์พักอยู่ครู่หนึ่งและเริ่มฝึกต่อ
โดยไม่สังเกต รุ่งเช้าก็มาถึงอีกครั้ง มีบางคนเคาะประตู
โรแลนด์เปิดประตูและพบว่านั่นคือเบทต้า
หน้าเขาแดงไปด้วยความอับอาย หลังจากเขาเข้ามาในห้อง เขามองไปรอบๆและก็ไม่พบผู้หญิง ในที่สุดเขาก็เริ่มคลายกังวล
โรแลนด์พูดพร้อมรอยยิ้มบนหน้า “นายโดนผู้หญิงในชั้นแรกล่ามาเหรอ?”
ความอับอายกลืนกินทั่วทั้งตัวของเบทต้าอีกครั้ง “ไม่ครับ ไม่มีอะไรอย่างนั้น”
โรแลนด์รู้ว่าเขาน่าจะคิดถูก เขาหัวเราะออกมา “นายควรจะเลือกที่นัดให้ดีกว่านี้นะ”
“ผมจะไปรู้ได้ยังไงกันครับ…” เบทต้าพูดเสียงเบา “….ว่าโรงแรมจะเป็นแบบนี้”
หลังจากแกล้งเบทต้าจนพอใจ โรแลนด์ก็ถามออกมา “นายเจอข้อมูลอะไรที่มีประโยชน์รึเปล่า”
“ผมได้เควสมาสองเควสครับ ผมจะแชร์กับพี่นะ” เบทต้าค่อนข้างดูมีความสุข “พวกมันทั้งคู่เป็นเควสสีเขียว”
หมอนี่โชคดีชะมัดเขาหาเงินและเควสได้อย่างง่ายดาย ช่วงนี้โรแลนด์ใช้เวลาทั้งหมดอยู่ในเว็บบอร์ดเมื่อเขาไม่ได้เล่นเกม หลายคนต่างบอกว่าเควสหายากมาก ถึงแม้ว่าจะมีกิจกรรมมากมายภายในเกม ไม่ว่าจะเป็นการเรียนเวทมนตร์หรือฝึกดาบที่ให้ค่าประสบการณ์ ทว่าเควสนั้นให้ค่าประสบการณ์มากที่สุดแล้ว
การทำภารกิจให้สำเร็จนั้นเป็นวิธีที่เร็วที่สุดในการเลื่อนระดับ แต่ปัญหาคือเควสนั้นหายากเกินไป
เควสทั้งาองอันคือ “ตามหาเด็กหญิงที่หายไป” และ “สัตว์ประหลาดในท่อระบายน้ำ”
โรแลนด์ขมวดคิ้วเมื่อเห็นเควสอันแรก มันทำให้เขาคิดถึงเควสตามหาหลานชายที่เมืองเรดเมาน์เทน
ท้ายที่สุด สองตายายนั่นก็เผาตัวเองไปพร้อมกับความสิ้นหวัง
“เด็กสาวนั่น…” โรแลนด์ถามเบทต้า “…คงไม่ใช่ลูกสาวคนเดียวหรอกใช่ไหม”
“ไม่ครับ!” เบทต้าส่ายหน้าและบอกว่า “ผมได้ถามมาแล้ว เธอมีพี่น้อง นอกจากนั้นการหายตัวไปของเธอนั้นยังค่อนข้างลึกลับ”
เบทต้าก็ได้รับบทเรียนแล้วเช่นกัน เขาจึงถามข้อมูลก่อนรับเควส
“งั้นไปกันเถอะเริ่มจากเควสแรก นายมีเบาะแสอะไรไหม?” โรแลนด์ถามออกมา
เบทต้ากล่าวว่า “ครับ มีคนพบเห็นเธอล่าสุดในป่านอกเมือง เธอไปเพื่อเก็บเห็ดจากนั้นเธอก็หายตัวไป”
“สัตว์อสูร?” โรแลนด์ถาม
เบทต้าส่ายหน้าออกมา “ผมก็ไม่แน่ใจครับ”
“ช่างมันก่อนละกัน” โรแลนด์นำชุดคลุมเวทย์ออกมาจากกระเป๋ามิติ “ถ้าพวกเรารีบไปตั้งแต่ตอนนี้ บางทีพวกเราอาจจะช่วยชีวิตเด็กสาวคนนั้นด้วย”
เบทต้าก็คิดแบบนั้นเช่นกัน
พวกเขาทั้งคู่เดินผ่านล็อบบี้และออกจากโรงแรมไป
พวกผู้หญิงที่อยู่ตรงล็อบบี้มองพวกเขาอย่างเงียบๆ ทันทีที่พวกเขาออกมาด้านนอก เบทต้าก็ถามโรแลนด์ด้วยความแปลกใจว่า “ทำไมพวกเธอถึงไม่มาเกาะแกะเมื่อผมอยู่กันพี่กัน? ตอนที่ผมพึ่งมาถึง พวกผู้หญิงพวกนั้นเกือบจะลากผมไปด้วยซ้ำ”
“เพราะฉันเป็นนักเวทย์น่ะ” โรแลนด์พูดพร้อมรอยยิ้ม “สามัญชนในเกมพวกเขาต่ากลัวนักเวทย์ นายทั้งหล่อ , ใส่เสื้อผ้าที่หรูหรา และดูใจดีอีก นั่นก็น่าจะเป็นเหตุผลที่พวกนั้นไม่กลัวนาย”
โรแลนด์มีค่าเสน่ห์เริ่มต้นคือ 5 และสำหรับเบทต้าคือ 7 ยิ่งถ้าพวกเขาเลเวลเพิ่มขึ้นค่าเสน่ห์ของพวกเขาก็จะยิ่งห่างกันมากขึ้นเรื่อยๆ
พวกเขาคุยกันเรื่อยๆจนออกจากเมืองไป หลังจากพวกเขาออกมาไม่นานประตูเมืองก็ปิดลง
เดลพอนเป็นเมือที่เคอร์ฟิวทุกเย็น โชคดีที่พวกเขาออกมาทัน
พระอาทิต์ตกดินทำให้ต้นไม้ทาทิศตะวันตกขอเมือกลายเป็นสีแดงราวกับถูกชโลมไปด้วยเลือด
“เด็กสาวหายไปในป่าทางนั้น” เบทต้าพูดขึ้นขณะเดินอยู่ “ว่ากันว่ามีบางคนอยู่นอกป่าและได้ยินเสียงคำรามที่น่ากลัวดังออกมา”
อ่าห์…โรแลนด์รู้สึกราวกับว่านี่เป็นตอนเปิดเรื่องของหนังสยองขวัญ