หัตถ์เทวะธิดาพญายม - ตอนที่ 360 ฉีกออกเป็นเสี่ยง

หัตถ์เทวะธิดาพญายม ตอนที่ 360 ฉีกออกเป็นเสี่ยง

หากเหตุการณ์ยังคงดําเนินต่อไปเช่นนี้ สักวันความอ่อนแอของนายท่านจะกลับกลายเป็นหายนะนําภัยมาสู่นายท่าน

เช่นนั้นอู่ซินจึงเคยคิดหาอุบายกําจัดเกอซี สตรีผู้เป็นอุปสรรคของนายท่านผู้นี้อย่างลับ ๆ จําต้องลงมืออย่างแยบคายเพื่อมิให้นายท่านระแคะระคายสงสัยสิ่งใด

อู่ซินเพิ่งบรรลุพลังฝีมือขั้นที่ 5 เคลื่อนย้ายจิตวิญญาณเมื่อไม่นานมานี้เช่นนั้นพลังยุทธจึงยังไม่เสถียรมั่นคง หากทว่าตลอดทั่วแดนทวีปหมีหลัวคงมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่ได้เห็นคนผู้นี้แล้วไม่ถึงกับสั่นผวาตื่นกลัว และนั่นเป็นเหตุให้เขาสามารถย่ํายีผู้ใดก็ได้ตามใจปรารถนา

แม้นางจะเป็นสตรีร่างน้อยผู้มีพลังฝีมือเพียงขั้นที่ 2 ปฐมภูมิโลกันตร์หากทว่าผู้ใดจะคาดคิดว่าสตรีผู้นี้กลับสามารถทําให้เขารู้สึกหวั่นเกรงขึ้นมาได้

นางเป็นสตรีผู้ธรรมดาสามัญ และอ่อนแอจริงกระนั้นหรือ ?

แท้จริงทั้งหมดทั้งมวล คือความคิดของอู่ซินก่อนก้าวเข้าสู่เรือนเบี้ยหากทว่าภายหลังเมื่อเขาได้เห็นภาพฉากประดุจลานฆ่าสัตว์อาบโลหิตอันโหดร้ายภายในเรือนน้อยหลังนี้ กระทั่งใบหน้าของเขายังอดมิได้ที่จะซีดเผือดไร้สี

เดิมที่ก่อนหน้าที่นายท่านจะล่วงเข้าสู่เขตแดนผนึกมังกรในอาณาจักรกําบัง หนานกงยี่เป็นผู้กําชับไปหู และตัวเขาให้ทําหน้าที่อารักขาเรือนเบี้ยเพื่อพิทักษ์คุ้มครองน่าหลานเกอซี

ทว่าภายหลังเมื่อเกิดเหตุขึ้นมากมาย กระทั่งเกอซีล่วงเข้าสู่เขตแดนมังกรในอาณาจักรกําบังเช่นกัน พวกเขาจึงคลาดกับว่าที่พระชายาในอนาคตเช่นนั้นย่อมเป็นธรรมดา หากจะกล่าวว่าการติดตามอารักขาเรือนเบี้ยไม่เหลือค่าความสําคัญใด ยังอีกทั้งเมื่อเขาได้รับข่าวสารลับเรื่องนั้น อู่ซินจึงรีบออกจากเรือนเบี้ย ทั้งจึงไม่ได้ใส่ ใจผู้คนในเรือนเบี้ยอีกต่อไป

ไม่ว่าเหตุคือสิ่งใด หากทว่าอู่ซินไม่คาดคิดเลยว่าความหละหลวมละเลยของเขาจะเป็นเหตุให้คนรับใช้ตลอดถึงลูกสมุนของเกอซีต้องถูกสังหารหมู่เช่นนี้

ผู้คนในเมืองเหยียนจึงย่อมค้นหาตําแหน่งที่อยู่ของเกอซีได้ไม่ยากเย็นเท่าใดนัก เนื่องเพราะคงมีเพียงผู้เซ่อซ่าไม่กี่คนเท่านั้นจะไม่ตระหนักว่า นางคือคนของตําหนักราชันมัจจุราช ทั้งคือผู้ที่อยู่ภายใต้ความคุ้มครองของตําหนักราชันมัจจุราช ผู้ที่กล้าแตะต้องล่วงเกินนางย่อมต้องกินดีหมีควักหัวใจเสือมาเท่านั้น เช่นนั้นจะมี ผู้ใดคาดคิดว่ายังมีผู้กล้าลงมือกับว่าที่พระชายาในอนาคตแห่งตําหนักราชันมัจจุราช !

ยามนี้เกอซีได้เย็บเก็บร่างของแม่นมเฉินเสร็จสิ้นเรียบร้อยแล้ว

อู่ซินขยับฝ่าเท้าก้าวตรงเข้ามาหา “พระชายา ผู้น้อยรับคําสั่งนายท่านให้มาคุ้มครองท่าน”

เกอซีหาได้ใส่ใจคนผู้นี้ไม่ นางช้อนร่างของแม่นมเฉินขึ้นวางที่มุมห้องด้วยความเคารพ คลายชายอาภรณ์ออกให้เล็กน้อยก่อนจะกล่าวคําด้วยน้ําเสียงอ่อนโยน “แม่นม ท่านรอข้าอยู่ที่นี่ก่อนเถิด”

กล่าวจบนางกลับผุดลุกขึ้น ร่างบางเลือนหายจากตําแหน่งที่เคยหยุดยืนเพื่อเปลี่ยนไปสํารวจถ้วนทุกตารางนิ้วภายในเรือนเบี้ยนางยังไม่เห็นกระทั่งเงาร่างของพวกซีเจี่ยหรือกระทั่งเซี่ยวหลี

ครั้นเพียงเลยผ่านทางระเบียงเข้าสู่สวนทางด้านหลัง ม่านตาทงสองของนางพลันหรี่แคบลงในทันที

นางเห็นเพียงผืนดินในสวนด้านหลังเต็มไปด้วยกองโหลิตและซากร่างไร้วิญญาณที่ถูกเขวี้ยงทิ้งไว้ระเกะระกะอย่างไม่ไยดี

หากทว่าซากศพเหล่านั้น หากจะเปรียบกับซากร่างของผู้รับใช้ในตัวเรือน ย่อมกล่าวได้ว่าพวกเขาได้พบกับความโหดเหี้ยมอํามหิตอย่างผิดมนุษย์กว่ากันมากนัก แขนขาถูกตัดขาด เศษกระดูกตามท่อนแขนและขาที่กระจัดกระจายออกล้วนปน” บ้างประ สบชะตากรรมเดียวกับแม่นมเฉิน อวัยวะภายในถูกควักออกหน้า ท้องถูกเปิดเป็นโพลงกว้าง ลําไส้ถูกแบะออกกองทิ้ง ทั้งพวกเขาหาได้สิ้นใจในทันทีไม่ ทุกคนล้วนต้องกล้ํากลืนทนรับความเจ็บปวดทรมานที่ละน้อยอย่างเชื่องช้า กระทั่งขาดใจตายในที่สุด

พวกเขาเหล่านี้ล้วนคือผู้ที่อยู่ภายใต้บัญชาของเกอซีผู้ที่นางตั้งใจถ่ายทอดอบรมเคล็ดวิชาความแข็งแกร่งให้ ซีเจีย ซีอี ซีวิ่ง….กระทั่งซีกุ้ย

บนใบหน้าของเกอซีผู้ยืนจับจ้องภาพฉากเบื้องหน้านิ่งสงบราวไร้สิ้นความรู้สึก ทว่ากระทั่งตัวนางยังไม่รู้ตัวว่าฝ่ามือทั้งสองของตน กลับกําหมัดแน่นประหนึ่งหมายจะฉีกร่างใครบางคนให้แหลกเป็นผุยผง

หญิงสาวค่อย ๆ ย่อกายลง ใช้สองแขนช้อนประคองร่างไร้วิญญาณของซีเจียอย่างอ่อนโยน นางหมายจะเย็บท่อนแขนท่อนขาที่ถูกตัดสะบั้นออกให้กลับคืน ทว่าเพียงฝ่ามือแตะต้องประคองร่าง ของอีกฝ่ายนางกลับต้องชะงักนิ่งค้าง

แม้จะมีเพียงความอ่อนบางอ่อนบางอย่างยิ่งหากทว่าปลายนิ้วของนางสามารถสัมผัสได้ถึงแรงเต้นของชีพจรบางเบาภายในร่างน่าอนาถนี้

สองตาของนางเปล่งประกายลุกโชน เกอซีรีบควักแท่งเข็มเงินออกจากมิติเวทในทันที เพียงครู่ถัดมา นางก็แทรกแท่งเข็มเงินลงในโพรงบนร่างของซีเจี้ยอย่างรวดเร็ว

แม้อู่ซินผู้ถูกเกอซีหมางเมินไม่ไยดีจะรู้สึกคับข้องใจหากทว่าเมื่อหวนนึกถึงหายนะที่เกิดขึ้นกับเรือนเบี้ยแห่งนี้แล้วเขาจึงทําได้เพียงค่อย ๆ เดินตามหลังติดตามเกอซีเท่านั้น