หัตถ์เทวะธิดาพญายม - ตอนที่ 362 คืนชีวิต ?

หัตถ์เทวะธิดาพญายม ตอนที่ 362 คืนชีวิต ?

สาวน้อยเบื้องหน้าเตี้ยกว่าเขา เรือนร่างเล็กกว่าเขา ทั้งยังบอบบางกว่าเขามากนัก หากแต่นางคือผู้กําลังเกาะกุมกริชด้ามนี้ นางเงยหน้าขึ้นจ้องเขาด้วยแววตาโหดเหี้ยมเย็นชาเด็ดขาด ดั่งหนึ่งเขาคือมดปลวกตัวกระจ้อยที่นางจะเหยียบย่ําให้จมธรณีได้ทุกเมื่อที่ปรารถนา

น้ําเสียงหวานที่น่าภิรมย์แว่วผ่านหูของเขา หากทว่ากลับแฝงไว้ด้วยอายเย็นยะเยือกประหนึ่งปีศาจร้ายที่สิงสถิตอยู่ในแดนนรก “ข้าไม่สนว่าเจ้าจะเป็นใคร ยามนี้ข้ากําลังอารมณ์ไม่ดีอย่างถึงที่สุด เช่นนั้นทางที่ดี จงอย่ากวนโทสะข้า! ยังมี จงอย่าได้เอ่ยคําว่า “ศพสิ้นใจ” ให้ข้าได้ยินอีก หาไม่ ข้าคงไม่อาจรับประกันการกระทําของตนได้”

กล่าวจบ นางก็ค่อยๆถอนกริช สาวเท้าหดกลับพลางกล่าวด้วยน้ําเสียงเรียบเรื่อย “เพิ่มความร้อนให้หม้อปรุง หาไม่แล้วก็ไสหัวไป อย่าโผล่หน้ามาให้ข้าเห็นอี !”

ครั้นเมื่ออู่ซินรู้สึกตัวอีกครา เขาก็ยืนปลดปล่อยกระแสปราณเพลิงอันแรงกล้าให้แก่หม้อปรุงโอสถจือจิน กระทั่งมันเริ่มระอุร้อนแรงเสียแล้ว

อู่ซินเริ่มอึดฮัดหงุดหงิด ที่ผ่านมา เขาคือยอดฝีมือระดับหัวกะทิแนวหน้า ทั้งยังเป็นผู้นําที่สามารถควบคุมอารมณ์ได้ยอดเยี่ยมเหนือผู้ใด หากแต่ไม่คาดคิดเลยว่าในยามนี้เขากลับถูกกระตุ้นต้อนจนมุมอย่างโหดร้าย

เขาคือยอดยุทธขั้นย้ายเคลื่อนจิตวิญญาณ ทว่ากลับถูกสาวน้อยร่างบางผู้อ่อนแอขู่เข็ญจนสิ้นท่า ไม่เพียงแค่นั้น เขายังถูกนางข่มขวัญคุกคาม กระทั่งหลงลืมตน รวบรวมพลังวัตรในกาย เพื่อต้มน้ําให้สตรีผู้นี้

อู่ซิน ยอดฝีมือขั้นสูงระดับย้ายเคลื่อนจิตวิญญาณต้องกลับกลาย ทําหน้าที่เด็กต้มน้ํา หากเรื่องเช่นนี้แพร่งพรายออกไป ชาวยุทธทั่วหล้าคงได้หัวเราะเยาะเขาจนฟันโยก

เกอซีหาได้ใส่ใจกํากับอู่ซินให้เพิ่มความร้อนแก่เตาหลอมโอสถจือจินไม่ เมื่อในยามนี้นางกําลังเดินวุ่น กระทั่งเท้าแทบมิได้สัมผัสพื้น

“เดินวุ่นเท้าไม่สัมผัสพื้น หมายถึง เดินเป็นระวิงวุ่นวายไม่หยุดฝีเท้า

นางค่อยๆหยิบเม็ดโอสถเสริมพลังจิตวิญญาณออกมาจากมิติเวทเพื่อหย่อนใส่ลงในหม้อหลอมโอสถ กระทั่งทิพย์ธาราซึ่งใสสะอาด มีกลิ่นหอมบริสุทธิ์กลับแปรเปลี่ยนเป็นสีดําราวถ่านเถ้าน่าขนลุกขนพองอย่างยิ่ง จากนั้นเกอซีจึงค่อยๆหย่อนร่างของพวกซีเจียลงในเตาหลอมที่ละคน

ภายใต้พลังปราณเพลิงของอู่ซิน ตัวยาในหม้อปรุงโอสถเริ่มเดือดพล่านขึ้นทีละน้อย น้ําโอสถด้านในค่อยๆคืบคลานขึ้นมาบนร่างของพวกซีเจี้ยประหนึ่งมีชีวิต ฟองอากาศกระดิกม้วนหมุนตัวผุดเข้าออกตามรอยตะเข็บเย็บปากแผล

ภาพฉากเบื้องหน้าทําให้เส้นผมบนหนังศีรษะของอู่ซินเรี่มลุกชูชัน ความคิดเริ่มเตลิดไปไกล หรือสตรีผู้นี้จักร่ําเรียนอาคมแม่มด ?

ฉับพลัน เสียงร้องครางบางเบาของใครบางคนเริ่มดังขึ้นจากในหม้อโอสถ บุรุษผู้นอนพิงกายอยู่ด้านข้างขอบหม้อกลับค่อยๆเผยอเปลือกตาขึ้นทีละน้อย

สองตาของอู่ซินเบิกโพลง แทบไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ปรากฏต่อสายตา

คืนชีพ! ฟื้นชีวิต! ผู้ที่ถูกตัดแขนขาจนขาดกระเด็ด โลหิตสาดกระจายทั่วทุกหย่อมหญ้า ไม่เหลือกระทั่งสัญญาณแห่งการมีชีวิต ไร้สิ้นลมหายใจที่รวยริน กลับฟื้นคืนชีวิต ! เหลือเชื่อ !

เรื่องเช่นนี้ เป็นไปได้เยี่ยงไร ? ใต้หล้าแห่งนี้มีวิชาการรักษาที่สูงส่งราวเทพเซียนเช่นนี้ด้วยกระนั้นหรือ ?

แม้ผู้คนทั้งหลายจะกล่าวกันว่าหมอเทวะสามารถชุบชีวิตผู้วายชนม์ หากทว่าล้วนเป็นเพียงความเพ้อฝันย่อมมิอาจเป็นจริงได้ หาไม่ ทั่วหล้าจะไม่ปั่นป่วนวุ่นวายกระนั้นหรือ?

หากแต่ในยามนี้ และเบื้องหน้าเขานี้ สตรีผู้มีพลังฝีมือเพียงระดับขั้นปฐมภูมิโลกันตร์กลับสามารถลุถึงความสําเร็จนี้ได้ !

นางทําให้ซากศพไร้วิญญาณหวนกลับคืนมีชีวิตอีกครา!!

ยิ่งเมื่อทอดเวลาผ่านเลยไป เสียงครางบางเบาจากภายในหม้อโอสถกลับเพิ่มจํานวนมากขึ้น แม้ลมหายใจของพวกเขาจะยังคงอ่อนแรง หากแต่สามารถกล่าวได้ว่าลมหายใจที่ถูกผ่องถ่ายออกมาคือสัญญาณบ่งบอกความมีชีวิตจิตใจ หาใช่หุ่นเชิดที่ถูกพวกแม่มดหมอผีร่ายมนตร์ให้ฟื้นราวผีดิบคืนชีพไม่

ใบหน้าของอู่ซินยังคงตกตะลึง สายตาที่มองมายังเกอซีหาได้อัดแน่นไปด้วยความดูแคลน และห่างเหินดังเช่นเคย เมื่อสิ่งที่ปรากฏยามนี้กลับกลายเป็นความเคารพชื่นชม

สตรีผู้สามารถขโมยจิตวิญญาณของผู้คน ชี้ขาดความเป็นตายในหกภพภูมิแห่งวัฏฏะ ยิ่งเมื่อสอดประสานเข้ากับวิชาการแพทย์อันสูงส่งเช่นนี้ มิได้หมายความว่าพิษร้ายในร่างของนายท่านอาจสามารถถูกขจัดด้วยฝีมือของนางกระนั้นหรือ ?

คิดได้เช่นนั้น อู่ซินกลับยิ่งสับสนว้าวุ่น ความรู้สึกที่เคยมีต่อเกอซี แต่เดิมกลับกลายพังทลาย ยามนี้ความรู้สึกนั้นแปรเปลี่ยนเป็นความเคารพนับถืออย่างสุดซึ้ง

ครั้นผู้ที่นอนอิงอยู่ด้านในหม้อโอสถค่อยๆเปิดเปลือกตาขึ้นทีละน้อย และได้เห็นใบหน้าของเกอซี พวกเขาเหล่านั้นกลับอดร้องออกมาด้วยความตื่นเต้นประหลาดใจมิได้ “คุณหนู !!”

***จบตอน คืนชีวิต?***