อลวนรักหมอหญิงชิงลั่ว - ตอนที่ 1085 หนานหนานสูญเสียความโปรดปราน ผู้อาวุโสสกุลหมิงฟื้น

ตอนที่ 1085 หนานหนานสูญเสียความโปรดปราน ผู้อาวุโสสกุลหมิงฟื้น

ตอนที่ 1085 หนานหนานสูญเสียความโปรดปราน ผู้อาวุโสสกุลหมิงฟื้น

“หุบปาก แม่ของเจ้าเพิ่งจะคลอดบุตร อย่าตะโกนเสียงดัง” ต่อจากนั้นก็มีเสียงเกรี้ยวกราดของเย่ซิวตู๋ดังขึ้น

เมื่อสิ้นเสียงนั้น หนานหนานผู้เป็นที่รักของทุกคนก็สูญเสียความโปรดปรานภายในไม่ถึงหนึ่งเค่อหลังจากน้องสาวเกิด

หนานหนานรู้สึกไม่เป็นธรรมจนแทบสำลัก แต่เมื่อหันหน้ามามองน้องสาวตัวน้อยสีชมพูอ่อน ก็ยิ้มออกมาอย่างมีความสุข

เอาเถิด การมีน้องสาวคือทุกสิ่ง ไม่ว่าท่านพ่อจะพูดอย่างไรเขาก็ไม่สนใจ

หนานหนานคุกเข่าลงข้างเตียงทันที มองดูน้องสาวที่ถูกห่อตัวแน่นนอนอยู่ข้างกายท่านแม่ แววตาก็เป็นประกาย

ท่านแม่เคยบอกไว้ เด็กคลอดออกมาก็ล้วนเป็นเช่นนี้ ดังนั้นในใจของหนานหนานจึงคิดว่าน้องสาวผู้นี้ในอนาคตจะต้องงดงามมากๆ จะต้องเป็นสาวงามอันดับหนึ่งในโลกหล้าอย่างแน่นอน

เขายื่นนิ้วเล็กๆ ออกมา อยากจะสัมผัสนาง แต่ยื่นนิ้วออกไปได้เพียงเล็กน้อย จู่ๆ ก็หดนิ้วกลับ ลุกขึ้นยืนทันใด “หงเย่ๆ มีน้ำร้อนหรือไม่ ข้าอยากล้างมือก่อนไปแตะน้อง”

ทุกคนในห้องล้วนหัวเราะออกมา หงเย่นำน้ำร้อนมาให้เขาอย่างรวดเร็ว หนานหนานล้างมือให้สะอาดอย่างระมัดระวังมาก จากนั้นก็คุกเข่านั่งลงบนเท้าอีกครั้ง เบียดตัวเข้าไปข้างๆ เย่ซิวตู๋ที่กำลังจ้องมองบุตรสาวตัวเล็กๆ ของตนด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความรัก

มือของเขาจับมือของน้องสาวเบาๆ รู้สึกว่าอ่อนนุ่ม เหมือนกับว่าไม่มีกระดูกอย่างไรอย่างนั้น ใบหน้าปรากฏรอยยิ้มตื่นเต้นขึ้นมาทันที

“ท่านแม่ๆ ท่านดูสิ น้องจับมือของข้าด้วย ข้ารู้สึกว่าคนที่น้องรักที่สุดต้องเป็นข้าแล้วล่ะ”

อวี้ชิงลั่วกลอกตา ส่งเสียงเหอะ “ใช่ๆๆ นางรักเจ้าที่สุดแล้ว”

หนานหนานยิ้มอย่างโง่เขลา จับมือของน้องสาวเอาไว้ไม่ยอมปล่อย

เย่ซิวตู๋จนปัญญา และไม่สนใจเขา เพียงแต่มองอวี้ชิงลั่วแล้วเอ่ยถาม “เจ้ารู้สึกอย่างไรบ้าง ข้าว่าให้แม่นมอุ้มเด็กออกไปเสียก่อนดีกว่า เจ้าพักผ่อนก่อน”

หนานหนานพยักหน้าทันที “ใช่ๆๆ ข้าดูแลน้องได้ ท่านแม่นอนหลับเสียเถิด ไม่ต้องกังวลขอรับ”

อวี้ชิงลั่วไม่ไว้ใจหนานหนานแม้แต่น้อย นางรู้สึกว่าสภาพตนเองยังดีอยู่ เมื่อครู่ใช้แรงไปมากจริงๆ แต่อย่างไรนี่ก็เป็นลูกคนที่สอง หลายปีมานี้นางเองก็ดูแลสุขภาพตนเองอย่างดี การคลอดบุตรครั้งนี้ถือว่าราบรื่นอย่างมาก

ตอนนี้ถึงแม้ร่างกายจะเหนื่อยมาก แต่ก็ไม่อยากพัก มองดูเด็กที่นอนอยู่ข้างกายที่ว่าง่ายไม่ร้องเลยสักนิดก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา กล่าวกับเย่ซิวตู๋ “ท่านคิดชื่อเด็กเอาไว้แล้วหรือยัง”

“ข้าคิดเอาไว้แล้ว” หนานหนานตอบทันที

อวี้ชิงลั่วและเย่ซิวตู๋หันมองเขาพร้อมกัน มีชั่วแวบหนึ่งที่อยากจะโยนเขาออกไปเสีย

หนานหนานกล่าวอย่างจริงจังมาก “ท่านแม่ ข้าคิดเอาไว้แล้วจริงๆ เพิ่งคิดได้เมื่อครู่นี้เอง ข้าคิดว่าน้องเป็นคนที่ข้าหวังอยากมีมาโดยตลอด ต่อไปก็เรียกเนี่ยนเนี่ยนเถิด”

เนี่ยนเนี่ยนหรือ เย่เนี่ยนเนี่ยน ช่างเป็นชื่อที่เรียกยากยิ่งนัก

“ท่านแม่ ก่อนหน้านี้ท่านหลอกข้าบอกว่าเป็นน้องชาย ข้ายังไม่ได้เอาเรื่องกับท่านเลย ดังนั้นจะต้องตั้งชื่อน้องตามความคิดข้านะขอรับ เช่นนี้ต่อไปเมื่อคนอื่นเรียกชื่อน้อง น้องจะต้องคิดถึงพี่ชายอย่างข้าในทันที”

อวี้ชิงลั่วอยากจะร้องไห้โดยไร้น้ำตายิ่งนัก นี่มันอะไรกัน?

แต่เห็นท่าทางยืนกรานของหนานหนาน ราวกับว่าหากท่านไม่รับปากข้าก็จะไม่ยอมจบเช่นนั้น สุดท้ายก็ประนีประนอม “เอาเถิด ต่อไปชื่อเล่นของน้องก็เรียกว่าเนี่ยนเนี่ยน ส่วนชื่อจริงให้พ่อของเจ้าตั้งให้อีกชื่อหนึ่ง”

หนานหนานครุ่นคิด จากนั้นก็จำใจต้องตกลง ช่างเถิด อย่างไรเขาก็คิดจะเรียกน้องว่าเนี่ยนเนี่ยนไปตลอดชีวิตอยู่แล้ว อีกอย่างเขาก็จะบอกให้คนอื่นๆ เรียกเช่นนั้นด้วย พยายามทำให้น้องคิดว่านี่คือชื่อจริงของนาง

อืมๆ เอาตามนี้ก็แล้วกัน

หนานนานคิดอย่างพึงพอใจมาก จากนั้นก็ไม่ได้กล่าวอันใดอีก

จากนั้นเย่ซิวตู๋ก็กล่าวเสียงต่ำ “ชื่อของนาง ก็เรียกว่าเย่ซินซี ดีหรือไม่”

เย่ซิ่นซีหรือ ‘ซี’ ที่อ่านเช่นเดียวกับคำว่า ‘ทิศตะวันตก’

อวี้ชิงลั่วเลิกคิ้ว แววตาที่มองเย่ซิวตู๋เป็นประกายเหมือนว่าจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม คนหนึ่งทิศใต้ คนหนึ่งทิศตะวันตก ทำไมกัน เย่ซิวตู๋อยากให้นางคลอดบุตรครบทั้งเหนือใต้ออกตกเลยหรือไร?

เด็กที่เพิ่งส่งเสียง ภายใต้การรอคอยนับพันนี้ เมื่อมาถึงโลกใบนี้ก็ได้รับความรักมากมาย มากเสียยิ่งกว่าหนานหนานมากมายนัก

ในวันเดียวกัน ของรับขวัญทั้งหมดจากฮ่องเต้ ไทเฮา ฮองเฮาก็มาปรากฏที่ตำหนักอ๋องซิว

ฮ่องเต้ยินดีปรีดาอย่างมาก แต่งตั้งให้นางเป็นจวิ้นจู่ในทันใด ถึงขนาดอนุญาตให้นางสามารถเข้าวังหลวงได้ตลอดเวลา

คนส่งของขวัญมาให้มีจำนวนมากเกินจะนับ กองพะเนินเต็มห้องเล็กที่เดิมทีเย่ซิวตู๋เตรียมเอาไว้ให้เด็ก

หนานหนานนำเอาเหล่ากู่เจิง กู่ฉิน มีดสั้นทั้งหมดที่เก็บไว้ให้ฝุ่นจับออกมาวางต่อหน้าน้องสาวตัวเล็กของตน

“เนี่ยนเนี่ยน บอกมาสิว่าเจ้าชอบหรือไม่ เจ้าต้องการสิ่งใดพี่ก็จะเอามาให้เจ้าทั้งหมด”

อวี้ชิงลั่วมองภาพนี้ก็ลอบกรีดร้องในใจว่าไม่ได้การ หนานหนานคงไม่คิดจะทำให้บ้านแตกอีกใช่หรือไม่

นางมองบุตรสาวล้ำค่าของตนที่กำลังพยายามเบิกตากว้างอย่างหวาดกลัว มองไปยังของที่หนานหนานเตรียมไว้เหล่านั้น

ต่อจากนั้นก็เห็นเนี่ยนเนี่ยนยิ้มกว้างออกมา หันหน้าออกไป

อวี้ชิงลั่วโล่งอกอย่างบอกไม่ถูก แต่หนานหนานลำบากใจมาก วิ่งขลุกๆ มาตรงหน้าของนาง “เนี่ยนเนี่ยน เจ้าไม่ชอบทั้งหมดเลยหรือ?”

เนี่ยนเนี่ยนส่งเสียงครวญครางเบาๆ อย่างไม่สนใจ จากนั้นก็หลับตาลงแล้วหลับไป

หนานหนานขมวดคิ้ว มองไปยังท่านแม่ของตนที่นั่งอยู่ตรงขอบเตียง ทันใดนั้นก็โน้มตัวเข้าใกล้หูนางแล้วกระซิบ “ท่านแม่ เหตุใดข้าจึงคิดว่าน้องดูจะโง่เขลาเล็กน้อยเล่า?”

“…” อวี้ชิงลั่วอดไม่ได้ที่จะเคาะศีรษะเขาไปหนึ่งที “คนที่เห็นชัดๆ ว่าโง่คือเจ้าต่างหาก เนี่ยนเนี่ยนว่าง่ายอย่างมาก ไม่ร้องไห้ไม่เอะอะโวยวายสักนิด”

“ก็เป็นเพราะไม่ร้องไม่เอะอะ จึงได้แปลกมากอย่างไรเล่า ท่านบอกไว้แล้วไม่ใช่หรือว่าเด็กที่เพิ่งเกิดจะร้องไห้หนักมาก ตอนข้าเกิดก็เป็นเช่นนั้น ดังนั้นจึงได้โตมาจนถึงตอนนี้อย่างปกติดี แต่เนี่ยนเนี่ยนเล่า ดูเหมือนจะร้องเพียงสองครั้งตอนหิว เมื่อต้องฉี่ก็ร้องอีกสองครั้ง แล้วก็มักจะเบิกตามองข้า ข้ารู้ว่าข้าหล่อมาก แต่ข้าก็ยังกังวลมากกว่าว่าเนี่ยนเนี่ยนจะปกติหรือไม่นะขอรับ”

เมื่อเห็นเขากล่าวอย่างจริงจัง มุมปากของอวี้ชิงลั่วก็กระตุกอย่างอดไม่ได้

แต่บุตรสาวของนางผู้นี้นั้นช่าง… ว่าง่ายเกินไปแล้ว เหมือนอย่างที่หนานหนานบอก ปกติก็มักจะเบิกตามองไปรอบๆ ว่ากันตามปกติแล้ว เด็กที่เล็กเพียงนี้ วันๆ หนึ่งก็จะนอนเยอะมาก

แต่นางนี่สิ ตอนกลางวันไม่เอะอะ ตอนกลางคืนเองก็ไม่ส่งเสียงดังมาก

นี่ทำให้นางที่เมื่อก่อนถูกหนานหนานทรมานมาเยอะมากรู้สึกไม่คุ้นชินยิ่งนักกับการเป็นแม่ลูกอ่อนอีกครั้ง

แต่เนี่ยนเนี่ยนปกติดีทุกอย่าง สุขภาพก็ดีตามปกติ

อืม นี่ก็คงต้องยกความดีความชอบให้กรรมพันธุ์ของนางและเย่ซิวตู๋จะดีกว่า

อวี้ชิงลั่วคิดเอาไว้อย่างงดงามมาก ยิ่งมองบุตรสาวก็ยิ่งชอบมาก

ในวันที่เนี่ยนเนี่ยนเพิ่งเกิด ดินแดนเหมิงที่ห่างออกไปกว่าพันลี้ก็เกิดเรื่องน่ายินดีขึ้นเรื่องหนึ่งเช่นกัน

ผู้อาวุโสสกุลหมิงที่หมดสติเป็นปี ในที่สุดก็ฟื้นขึ้น

เมื่อรู้เรื่องของเหมิงกุ้ยเฟยและเหมิงซินจากปากของเหมิงจื่อเชียน ผู้อาวุโสสกุลหมิงก็ดูหดหู่อย่างมาก

เพียงแต่หลังจากนั้นก็ได้ยินว่าอวี้ชิงลั่วตั้งครรภ์ ทั้งร่างยังไม่หายดี ก็คิดอยากจะรีบไปอาณาจักรเฟิงชางเพื่อดูเหลนผู้ล้ำค่าของตนเสียแล้ว

…………………………………………………………………………………………………………………………

สารจากผู้แปล

โตขึ้นน้องต้องน่ารักแน่ๆ หวังว่าคงไม่แสบเหมือนหนานหนานนะ

ไหหม่า(海馬)