อลวนรักหมอหญิงชิงลั่ว - ตอนพิเศษ 196 ค้นหา

ตอนพิเศษ 196 ค้นหา

ตอนพิเศษ 196 ค้นหา

หลิ่วซื่อฉุกคิดขึ้นมาได้ในทันที จึงรีบบอกคนรอบข้างว่า “เร็วเข้า ไปหาตัวมันมา”

พูดจบนางก็รีบยกชายกระโปรงขึ้น แล้วพูดว่า “ข้าจะรีบไปหาท่านแม่”

หวังว่าแมวตัวนั้นจะไม่ได้อยู่กับฮูหยินเฒ่า เพราะถ้าเป็นเช่นนั้น ฮูหยินเฒ่าก็จะตกอยู่ในอันตรายเช่นกัน

แม่นมอวี๋ก็รีบตามไป

เนี่ยนเนี่ยนไม่กังวลว่าแมวจะอยู่ในห้องของฮูหยินเฒ่าหรือไม่ เพราะโม่เพียวก็อยู่ที่นั่นด้วย ในช่วงเวลาวิกฤตเช่นนี้ กระทั่งมดตัวเดียวโม่เพียวก็จะไม่ปล่อยให้มันเข้าใกล้ฮูหยินเฒ่าได้ นับประสาอะไรกับแมว

นางตรวจสอบรอยขีดข่วนบนข้อมือของเฟิงหลิงอีกครั้ง แล้วพูดกับสาวใช้ที่ยังคุกเข่าอยู่บนพื้นว่า “เจ้าลุกขึ้นได้แล้ว การตายของเฟิงหลิงไม่ได้เกี่ยวข้องกับเจ้า”

สาวใช้ได้ยินคำพูดของนางก็รู้สึกราวกับได้ยกภูเขาออกจากอก พลันถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันที ขณะร่างกายอ่อนปวกเปียกไปหมด นางรีบก้มหัวคำนับเนี่ยนเนี่ยน แล้วพร่ำขอบคุณครั้งแล้วครั้งเล่า

จวิ้นจู่ช่วยยืนยันความบริสุทธิ์ให้นาง ย่อมเป็นที่ยอมรับมากกว่าการที่นางปกป้องตัวเอง

เนี่ยนเนี่ยนบอกให้สาวใช้สองคนช่วยกันยกร่างเฟิงหลิงออกไปก่อน ตอนนี้นางรู้สาเหตุการตายแล้ว จะปล่อยให้เฟิงหลิงอยู่หน้าครัวเช่นนี้ต่อไปไม่ได้

เหวินหย่ายืนอยู่ตรงที่ที่นางอยู่ ทำให้ผู้คนที่อยู่ด้วยถอยออกไป

หลังจากนั้นไม่นาน แม่นมอวี๋และหลิ่วซื่อก็กลับมา ทั้งสองถอนหายใจด้วยความโล่งอก

ในช่วงหน้าสิ่วหน้าขวานเช่นนี้ ไม่อาจปล่อยให้เกิดเรื่องร้ายกับฮูหยินเฒ่าไป๋ได้แน่นอน แม้ว่าบางครั้งหลิ่วซื่อจะสับสนไปบ้าง แต่นางก็ยังตระหนักถึงความร้ายแรงของเรื่องนี้ได้

ทันทีที่ทั้งสองมาถึง สาวรับใช้คนหนึ่งก็เข้ามาพูดว่า “พบเสี่ยวฮวาเหวินแล้วเจ้าค่ะ ตอนนี้กำลังหลับอยู่ในห้องของเฟิงหลิง”

หลับหรือ?

เนี่ยนเนี่ยน แม่นมอวี๋ และคนอื่น ๆ พากันไปที่ห้องของเฟิงหลิง และแน่นอนว่าพวกนางเห็นแมวนอนอยู่บนพื้น มันนอนหลับอย่างสงบยิ่งและถูกล่ามโซ่เอาไว้ เห็นได้ชัดว่าป้องกันไม่ให้มันวิ่งเพ่นพ่านไปมา

เนี่ยนเนี่ยนขยับเข้าไปใกล้แมว แล้วตรวจสอบอุ้งเท้าของมัน

“อุ้งเท้าของมันเปื้อนพิษที่ฆ่าเฟิงหลิงจริง ๆ” และพิษนี้… น่าจะเป็นยาพิษที่หลิ่วเหวยให้เฟิงหลิงเมื่อคืนนี้

สิ่งที่ทำให้นางแปลกใจก็คือ ในเมื่อเฟิงหลิงจะใช้พิษเพื่อทำร้ายนาง แล้วเหตุใดนางถึงลงเอยด้วยการปลิดชีพตัวเอง?

หลิ่วซื่อสงบสติอารมณ์ได้แล้ว และถามแม่นมอวี๋ในทันทีว่า “เสี่ยวฮวาเหวินได้ไปยุ่งคนอื่น ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาหรือไม่? มันไปรับพิษนี้มาจากที่ใด?”

แม่นมอวี๋คิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดว่า “ตั้งแต่เมื่อคืนที่ผ่านมา เฟิงหลิงเป็นคนดูแลเสี่ยวฮวาเหวินเจ้าค่ะ ช่วงนี้ฮูหยินเฒ่าอารมณ์ไม่ดี จึงไม่ได้สัมผัสแมวเลย เมื่อคืนข้าได้ยินเฟิงหลิงบอกว่าแมววิ่งหนีไป แล้วนางก็มองหามันทุกที่ ไม่ใช่ว่ามันไปโดนยาพิษในตอนนั้นหรือเจ้าคะ?”

เมื่อนางพูดจบ นางก็บอกให้คนไปตามเฟิงอู่ สาวใช้ที่อาศัยอยู่ในห้องเดียวกับเฟิงหลิงทันที

เฟิงอู่กำลังจะไปที่ห้องซักผ้าเพื่อนำเสื้อผ้าที่สะอาดกลับมาให้ฮูหยินเฒ่า เมื่อนางได้ยินว่ามีคนกำลังมองหานาง นางจึงรีบเข้ามา

หลังจากได้ยินคำบอกเล่าของเหล่าสาวใช้แล้ว นางก็แทบไม่อยากเชื่อ ไม่นึกเลยว่าเฟิงหลิงที่อยู่ห้องเดียวกับนางเมื่อคืนนี้…จะถูกวางยาพิษจนเสียชีวิต

นางรีบกลับไปที่ห้อง แล้วเล่าสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ว่า “เมื่อคืนนี้เสี่ยวฮวาเหวินหายไป พวกบ่าวจึงช่วยกันค้นหา ต่อมาเฟิงหลิงก็พามันกลับมาด้วยตัวเอง ส่วนเสี่ยวฮวาก็ไม่รู้ว่าออกไปไหนมา ตัวมันสกปรกนิดหน่อย แม้ว่าตอนนั้นจะดึกแล้ว แต่เฟิงหลิงก็ยังช่วยอาบน้ำให้มัน แล้วก็พามันกลับเข้าไปนอนในห้อง”

เฟิงอู่ขมวดคิ้วขณะพูดว่า “ตอนนั้นเสี่ยวฮวาเหวินไม่ได้ข่วนข้อมือของเฟิงหลิงเจ้าค่ะ”

หลิ่วซื่อและแม่นมอวี๋มองหน้ากัน เสี่ยวฮวาเหวินวิ่งออกไปข้างนอก เมื่อมันกลับมาก็ถูกล้างอุ้งเท้าจนสะอาด แต่ตอนนี้อุ้งเท้าของมันมียาพิษติดอยู่ นี่แสดงว่าพิษบนกรงเล็บของมันไม่ได้มาจากข้างนอก เป็นไปได้มากว่า…

แม่นมอวี๋หันไปถามเฟิงอู่ว่า “เสี่ยวฮวาเหวินไม่ได้ออกไปไหนเลยตั้งแต่กลับมาเมื่อคืนนี้หรือ?”

เฟิงอู่ส่ายหน้าด้วยความงุนงง “ไม่เจ้าค่ะ เมื่อเช้าข้าตื่นขึ้นมาและออกจากบ้าน ข้าเห็นเฟิงหลิงให้อาหารมัน น่าแปลกที่เมื่อเช้าไม่มีโซ่คล้องคอเสี่ยวฮวาเหวิน แต่เมื่อข้ากลับมาในช่วงกลางวัน ข้าก็พบว่ามีโซ่คล้องคอมันอยู่ ข้าคิดว่าบางทีเฟิงหลิงอาจจะกลัวมันวิ่งไปมา ก็เลยล่ามเอาไว้ ข้าจึงไม่ได้คิดมากเรื่องนี้เจ้าค่ะ”

“เป็นไปได้หรือไม่ว่าเมื่อเช้านี้เสี่ยวฮวาเหวินตะปบเฟิงหลิง ทำให้เฟิงหลิงล่ามมันไว้? ถ้ามันไม่ออกมาตั้งแต่กลับมาเมื่อคืนนี้ แล้วมันไปเอาพิษติดอุ้งเท้ามาจากไหน? หรือว่าจะอยู่ในห้องนี้?” สาวใช้ข้างกายหลิ่วซื่อพึมพำเบา ๆ

สีหน้าของทุกคนเปลี่ยนไป ใบหน้าของเฟิงอู่ซีดเผือดยิ่งกว่าเดิม

พิษในห้องงั้นหรือ? นางถอยหลังไปสองสามก้าวด้วยความประหลาดใจ

หลิ่วซื่อพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเฉียบขาด “ทุกคนออกจากห้องก่อน อาหลาน ไปหาคนที่มีความระมัดระวังรอบคอบมา แล้วค้นเรือนนี้ทั้งภายในและภายนอก”

“เจ้าค่ะ” อาหลานรีบหันออกไปตามคนมา

เนี่ยนเนี่ยนไม่ได้เอ่ยคำใดตั้งแต่ต้นจนจบ เป็นการดีที่สุดที่จะปล่อยเรื่องนี้ไว้ให้หลิ่วซื่อจัดการ

หลิ่วซื่อไม่รู้ว่าเฟิงหลิงเป็นคนของหลิ่วเหวย ตอนนี้นางพยายามทำให้ดีที่สุดเพื่อปกป้องตระกูลไป๋

แต่เนี่ยนเนี่ยนมักรู้สึกว่าเรื่องนี้ค่อนข้างแปลก

อุ้งเท้าของแมวจะมียาพิษของหลิ่วเหวยติดอยู่ได้อย่างไร? ว่ากันตามเหตุผลที่แมวมักจะเลียอุ้งเท้าโดยไม่รู้ตัว หากเป็นเช่นนั้น เสี่ยวฮวาเหวินก็จะตายเพราะยาพิษก่อนเฟิงหลิงเสียอีก แต่แมวกลับปลอดภัยดี…ทั้งยังหลับสนิท

ใช่แล้ว มันหลับสนิท จริง ๆ พวกนางเข้ามาพูดคุยกันวุ่นวาย แต่ก็ยังไม่อาจปลุกแมวให้ตื่นขึ้นได้

เนี่ยนเนี่ยนหรี่ตา ก่อนจะถอยออกไปยืนอยู่นอกห้องของเฟิงหลิงและเฟิงอู่

หลังจากนั้นไม่นานก็เห็นอาหลานเดินมาพร้อมกับสาวใช้สองสามคนที่ไม่คุ้นหน้า หลังทักทายกันแล้ว พวกนางก็เข้าไปในห้องแล้วอุ้มเสี่ยวฮวาเหวินออกมาเพื่อให้ค้นห้องได้สะดวก ก่อนนำผ้ามาห่ออุ้งเท้าทั้งสี่ของเสี่ยวฮวาเหวินไว้ แล้วจับใส่ไว้ในกรง

แต่… เสี่ยวฮวาเหวินยังคงหลับใหล

ในไม่ช้าก็มีการค้นห้องอย่างละเอียด คนเหล่านั้นน่าจะเคยชินกับการทำเช่นนี้ เพราะค้นหาได้อย่างเป็นระเบียบยิ่งนัก

เนี่ยนเนี่ยนเห็นพวกนางเดินไปมา หลังจากนั้นไม่นาน ก็มีคนหนึ่งเดินออกมาจากข้างใน ก่อนจะหันไปทางหลิ่วซื่อ “ฮูหยิน บ่าวพบสิ่งนี้ในตู้ของเฟิงหลิงเจ้าค่ะ”

“ปิ่นมุกหรือ?” หลิ่วซื่อวางมันไว้บนมือ แล้วจ้องมองพินิจพิจารณา จากนั้นยื่นให้เนี่ยนเนี่ยนและพูดว่า “ปิ่นมุกนี้มีราคาค่างวดไม่น้อย”

คำพูดของนางมีความหมายซ่อนเร้น ทำให้แม่นมอวี๋พลันหน้าถอดสี เฟิงหลิงไม่อาจซื้อปิ่นปักผมมุกราคาแพงเช่นนี้ได้แน่นอน สิ่งนี้ หากไม่ใช่ของขวัญจากคนอื่น ก็อาจจะ… มาจากที่ไหนสักแห่ง

เฟิงหลิงเป็นสาวใช้ของโถงเล่อฝู ซึ่งพวกนางล้วนอยู่ภายใต้การดูแลของแม่นมอวี๋

แต่ตอนนี้…

ไม่ว่าเฟิงหลิงจะให้หรือรับเป็นการส่วนตัว หรือมือเท้าไม่สะอาด โถงเล่อฝูก็ยังเสียหน้าอยู่ดี

หลิ่วซื่อไม่ได้จริงจังกับเรื่องนี้เท่าใดนัก เพราะอย่างไรเสียเรื่องอื้อฉาวเช่นนี้ก็ไม่ได้เกิดขึ้นในเรือนของนาง

ขณะที่นางกำลังคิดอยู่นั้น อาหลานก็วิ่งเข้ามาพร้อมขวดในมือ “ฮูหยิน เราเปิดกล่องใบเล็กที่ใส่กุญแจไว้ของเฟิงหลิง แล้วพบสิ่งนี้เจ้าค่ะ”

หลิ่วซื่อขมวดคิ้ว พูดตามตรงคือนางไม่กล้าเอื้อมมือไปหยิบมัน อาหลานจึงมอบให้เนี่ยนเนี่ยน

เนี่ยนเนี่ยนยกยิ้ม แล้วหยิบขวดขึ้นมา

คาดไม่ถึงว่าก่อนที่นางจะทันได้ดู หญิงสาวอีกคนก็วิ่งเข้ามา

……………………………………………………………………………….

สารจากผู้แปล

มีใครวางแผนใส่ร้ายเนี่ยนเนี่ยนหรือตระกูลไป๋แน่ๆ แล้วก็โยนความผิดมาที่แมว

คดีนี้จะไขกระจ่างยังไงน้า

ไหหม่า(海馬)