อลวนรักหมอหญิงชิงลั่ว - ตอนพิเศษ 33 เหตุใดถึงคิดว่าเจ้าไม่ใช่ลูกสาวของตระกูลหลาน

ตอนพิเศษ 33 เหตุใดถึงคิดว่าเจ้าไม่ใช่ลูกสาวของตระกูลหลาน

ตอนพิเศษ 33 เหตุใดถึงคิดว่าเจ้าไม่ใช่ลูกสาวของตระกูลหลาน

เยียนจือเห็นนางมีความสุขก็คิดว่าต้องมีข่าวดีแน่ แต่…

“แม่นม ท่านมาช้าไปก้าวหนึ่ง ข้าบอกคุณหนูไปแล้วว่าเกิดอะไรขึ้นกับไท่ฮูหยิน และคุณหนูก็รู้แล้วด้วยว่าไท่ฮูหยินสั่งฆ่าสาวใช้ของคุณหนูรองและสาม”

นางพูดอย่างมีชัย ราวกับว่ามันเป็นเรื่องยอดเยี่ยมที่ต้องแจ้งเป็นคนแรก

แม่นมปู้มองค้อนนาง “ใครบอกว่าจะพูดเรื่องนี้?”

ขณะที่นางพูด นางก็เดินไปข้างหลานสุ่ยชิง หัวเราะแล้วลดเสียงลง “คุณหนู ก่อนหน้านี้ท่านไม่ได้ให้สะใภ้ของข้าไปสอบถามเรื่องแม่สื่อซูหรอกหรือเจ้าคะ?”

หลานสุ่ยชิงพยักหน้า “ว่าอย่างไร? เห็นท่านเป็นเช่นนี้ แสดงว่ามีข่าวดีใช่หรือไม่?”

“แน่นอนเจ้าค่ะ” แม่นมปู้ยกยิ้มมีเลศนัย “ข้ายังคิดอยู่ว่าจะบอกให้หลานชายไปหาคนมาให้ เมื่อหลานชายกับสะใภ้ข้ารู้ ว่าแม่สื่อซูจะจับคู่ให้คุณหนูแต่งงานจริง ๆ ข้าจะทำให้นางพิการทันทีตามคำสั่งของคุณหนู แต่คาดไม่ถึงว่าจู่ ๆ หลานชายกับสะใภ้ของข้าจะมาหาข้า แล้วบอกข้าว่าเมื่อไปที่บ้านของแม่สื่อซูก็เห็นว่าบ้านของแม่สื่อซูถูกไฟไหม้วอดเกือบทั้งหลัง ขาทั้งสองข้างของนางถูกทุบตีจนพิการ ทำได้เพียงนอนโอดครวญอยู่บนเตียง ไม่อาจลุกขึ้นได้อีก”

หลานสุ่ยชิงตกตะลึง ทันใดนั้นก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ แล้วมองแม่นมปู้ด้วยความไม่เชื่อ “ท่านจะบอกว่า… แม่สื่อซูกลายเป็นคนพิการไปแล้วงั้นหรือ?”

“ยิ่งกว่านั้นคือหลานชายและสะใภ้ของข้ายังบอกด้วยว่า คนรอบข้างต่างรับรู้เรื่องแม่สื่อซู แต่ไม่มีใครไปตามหมอมาให้นางเลย และบอกว่ามันเป็นกรรมของนางเอง ซึ่งแสดงให้เห็นว่าปกติแม่สื่อซูทำกรรมชั่วอยู่เป็นนิจ”

หลานสุ่ยชิงสับสนเล็กน้อย เหตุการณ์วันนี้ที่เกิดขึ้นทีละอย่าง ล้วนแต่เป็นเรื่องดีทั้งหมด

ราวกับว่าโชคดีของนางในรอบสิบปีที่ผ่านมาเพิ่งจะแสดงผลในวันนี้ เรื่องแรกคือเนี่ยนเนี่ยนมาตรวจแม่ของนาง แล้วบอกว่าสามารถรักษาแม่ของนางได้

จากนั้นหลานสุ่ยหยวนและหลานสุ่ยเถียนก็ถูกใส่ร้ายจากข่าวลือบนท้องถนน และเมื่อพวกนางกลับมาก็ต้องสูญเสียสาวใช้ไปสองคน

ตอนนี้นางยังคงแอบคิดวิธีแก้ปัญหาเรื่องแม่สื่อซู ใครจะรู้ว่าจะมีคนนำหน้านางไปหนึ่งก้าว และแก้ปัญหาที่นางกังวลอยู่ไปจนหมดสิ้น

หลานสุ่ยชิงยกมือขึ้นหยิกตัวเองแรง ๆ เพราะสงสัยว่าตัวเองกำลังฝันอยู่หรือไม่

แม่นมปู้และเยียนจือก็มีความสุขเช่นกัน แต่เมื่อเห็นท่าทางสับสนที่หาดูได้ยากของคุณหนู พวกนางก็อดไม่ได้ที่จะเย้าแหย่นาง “คุณหนู ข้าบอกแล้วว่าคนดีย่อมได้รับรางวัลตอบแทน คุณหนูกับฮูหยินเป็นคนดีมาก แม้แต่สวรรค์ก็ยังโปรดพวกท่าน”

“ใช่แล้ว คุณหนู ท่านไม่ต้องห่วงหรอกเจ้าค่ะ ตั้งแต่วันนี้ไปคุณหนูรองและสามจะได้รับกรรมอย่างสาสมแล้ว”

หลานสุ่ยชิงกลับมามีสติอีกครั้ง นางส่ายหน้าอย่างเสียไม่ได้ ยิ่งทั้งสองคุยกันมากเท่าใด ก็ยิ่งดูมีลับลมคมในมากขึ้นเท่านั้น

นางบอกพวกนางว่า “เอาล่ะ ข้าหิวแล้ว หาอะไรให้กินหน่อย ประเดี๋ยวข้าจะได้คัดตำราสอนหญิง”

“เจ้าค่ะ” แม่นมปู้และเยียนจือมองหน้ากัน ก่อนออกจากห้องไปอย่างร่าเริง

หลานสุ่ยชิงนั่งบนเก้าอี้อีกครั้ง ในมือของนางมีกล่องใบหนึ่ง ภายในกล่องมีสมุดคัดลายมือที่นางอ่านไปเมื่อตอนกลางวันแล้ว

นางลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่สุดท้ายก็หยิบกระดาษออกมาวางบนโต๊ะ แล้วเริ่มเขียนอย่างใจร้อน

แม่นมปู้และเยียนจือรีบนำอาหารเย็นเข้ามาให้ นางกินอย่างรวดเร็ว แล้วเขียนต่อไปอย่างกระตือรือร้น ราวกับว่านางไม่รู้สึกเหน็ดเหนื่อยเลย

เยียนจือและแม่นมปู้ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ ก่อนจะส่ายหน้าและออกไป

ท้องฟ้ามืดลงอย่างรวดเร็ว คืนนี้จวนหลานเงียบมากจนเกือบจะน่าขนลุก

เย่ฉิงหนานใช้ประโยชน์จากความเงียบ เดินเข้าไปในเรือนของหลานสุ่ยชิงอย่างคุ้นเคย

เมื่อเห็นเงาร่างใต้แสงตะเกียง มุมปากของเขาก็อดไม่ได้ที่จะกระตุก

“ดูเหมือนจะเลือกของขวัญชิ้นนี้ไม่ผิด”

ทันใดนั้นหลานสุ่ยชิงก็เงยหน้าขึ้น และเห็นว่ามีอีกคนอยู่ในห้อง

ไม่รู้ว่าคนคนนี้เข้ามาตั้งแต่ตอนไหน ไม่มีเสียงใด ๆ เลย

นางวางพู่กันลง และเหลือบมองเขา “สมุดคัดลายมือนี้ เจ้าเป็นคนโยนเข้าไปในรถม้าของเนี่ยนเนี่ยนหรือ?”

โยนเข้าไปในรถม้างั้นหรือ? เย่ฉิงหนานเลิกคิ้วขึ้น แม่สาวน้อยนั่นรู้จักหาคำอธิบายเสียจริง

แต่เขาก็พยักหน้าอย่างระมัดระวัง “ใช่แล้ว”

หลานสุ่ยชิงเม้มปาก ก่อนชำเลืองไปที่สมุดคัดลายมือบนโต๊ะ จากนั้นมองเขาอีกครั้ง ลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ขอบคุณ”

ดวงตาของเย่ฉิงหนานเป็นประกาย “ข้าให้ไข่มุกเจ้าเมื่อวานนี้ แต่เจ้าต้องการจะคืนมันให้ข้า แล้วเจ้าไม่อยากคืนสิ่งนี้หรือ?”

“…ข้าจะเปลี่ยนผ้าพันแผลให้” หลานสุ่ยชิงพูดแล้วลุกไปหยิบผ้าพันแผล

เย่ฉิงหนานหัวเราะ “มันดูชัดมากเลยนะว่าเจ้าจะเปลี่ยนเรื่อง”

“เหตุใดข้าต้อง…” เสียงของหลานสุ่ยชิงเงียบลงกะทันหัน นางขมวดคิ้วขณะมองแผลที่แขนของเขา

ทันใดนั้นนางก็เงยหน้าขึ้นทันที แล้วหรี่ตาถามว่า “เหตุใดแผลถึงเปิด? เจ้าพักผ่อนไม่เพียงพอหรือ?”

“อ๋อ” เย่ฉิงหนานพูดอย่างสบาย ๆ “ข้าก็แค่ไปหักขาคนตอนบ่าย แล้วเผลอไปโดนแผลเข้า มันจึงเปิดออก ไม่เป็นอะไรหรอก เรื่องเล็กน้อย”

หักขาคนตอนบ่ายงั้นหรือ?

ดวงตาของหลานสุ่ยชิงเบิกกว้างทันที นิ้วของนางแข็งค้าง ขณะจ้องมองเย่ฉิงหนานด้วยสายตาว่างเปล่า

ผ่านไปครู่หนึ่ง นางก็ถามอย่างไม่แน่ใจว่า “เจ้า… เจ้าเป็นคนหักขาแม่สื่อซูหรือ?”

“อ่าฮะ”

“…” หลานสุ่ยชิงพูดอะไรไม่ออก นางคิดแค่ว่ามันบังเอิญมากที่เขาเป็นคนทำ

แต่ว่า… เดี๋ยวนะ

หลานสุ่ยชิงขมวดคิ้วมองเย่ฉิงหนานทันที “เจ้า เจ้ารู้หรือว่าแม่สื่อซูต้องการจับข้าแต่งงาน?”

“รู้สิ”

“เจ้า เจ้าสอดแนมจวนหลานอยู่หรือ?”

เย่ฉิงหนานเลิกคิ้ว “เรื่องเหล่านี้ไม่สำคัญ เรื่องสำคัญคือเจ้าควรเปลี่ยนผ้าพันแผลให้ข้าก่อนไม่ใช่หรือ? ข้ารู้สึกเจ็บนิดหน่อย”

“ประเดี๋ยวเจ้าจะได้เจ็บกว่านี้” หลานสุ่ยชิงมองค้อนเขา แล้วกัดฟันแน่น

เย่ฉิงหนานถอนหายใจ แล้วพูดด้วยสีหน้าเศร้าสร้อยว่า “ข้ารู้ว่ามันไม่ดี แต่เจ้าคือว่าที่ภรรยาของข้า แน่นอนว่าข้าไม่อาจปล่อยให้เจ้าถูกคนอื่นรังแกได้ ข้ารู้ว่าพวกนางปฏิบัติต่อเจ้าไม่ดี ข้าแทบอยากจะฆ่าพวกนางด้วยซ้ำ”

“อย่าทำสุ่มสี่สุ่มห้านะ” หลานสุ่ยชิงรีบขัดจังหวะเขา เมื่อคิดได้ว่าเกิดอะไรขึ้น วินาทีต่อมา ใบหน้าของนางก็เปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำทันที นางจ้องมองเขาด้วยดวงตาเป็นประกาย “ใครคือว่าที่ภรรยาของเจ้าไม่ทราบ? ข้าบอกแล้วว่าระหว่างเรา… เป็นไปไม่ได้ ทั้งพ่อและย่าของข้าย่อมไม่ยอมเห็นด้วย”

ตอนนี้พวกนางเรียกแม่สื่อซูมาพบ แสดงว่าพวกนางคงตัดสินใจหา ‘เขยที่ดี’ ไว้ให้นางอยู่ในใจแล้ว

แต่ไม่ว่าพวกนางจะมองหาใคร คนคนนั้นจะต้องไม่ใช่เขาแน่นอน ไม่ต้องพูดถึงสถานะของเขาหรอก เพียงแค่รูปร่างหน้าตาที่หล่อเหลา อ่อนโยน และความมีสง่าราศีอันน่าทึ่ง พ่อและย่าของนางย่อมไม่มีทางเห็นด้วย

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ หลานสุ่ยชิงก็รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย และไม่ต้องการพูดถึงอีกแล้ว นางจึงก้มหน้าลงพันแผลให้เขาอีกครั้ง

เย่ฉิงหนานรู้สึกได้ชัดเจนว่านางกำลังรู้สึกหดหู่ เมื่อนึกถึงสถานการณ์ของนางในจวนหลาน หัวใจของเขาก็พลันเจ็บปวด และอึดอัดแทนอย่างบอกไม่ถูก

เขาจ้องมวยผมของนาง แล้วกระซิบว่า “ไม่ว่าพวกเขาจะเห็นด้วยหรือไม่ก็ตาม เจ้าเพียงแค่ต้องอยู่รอที่จวน ข้าเตรียมสินสอดไว้แล้ว และข้าจะพาเจ้าไปจากที่นี่ในไม่ช้า ตอนนี้เจ้าบอกข้าได้หรือไม่ ว่าเหตุใดคนในจวนหลานถึงคิดว่าเจ้าไม่ใช่ลูกสาวของตระกูลหลาน?

……………………………………………………………………………………………………………….

สารจากผู้แปล

ว่าแล้วว่าคนที่เล่นงานแม่สื่อซูแบบโหดสลัดขนาดนี้จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากหนานหนาน

อย่าบอกนะว่าพ่อของสุ่ยชิงไปฉุดเมียคนอื่นมา?

ไหหม่า(海馬)