อัศวินดำ - ตอนที่ 8

◆สหายของผู้กล้า จิยูกิ

[ ท่านพี่ยังไม่ฟื้นอีกเหรอคะ? นี่คุณซาโฮโกะมัวทำอะไรอยู่กัน !! ]

มิโด เคียวกะประท้วงด้วยเสียงดัง

เคียวกะคือหนึ่งในสองน้องสาวของเรย์จิ

แม้ว่ารูปร่างหน้าตาของเธอจะคล้ายกับเรย์จิแต่ก็ไม่ได้ดูดีเท่ากับเรย์จิ

เรย์จิที่พ่ายแพ้อัศวินดำได้กลับมาที่อาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ลีนาเรีย

พวกเขาแปดคนที่ถูกอัญเชิญมาโดยเทพธิดาเรน่าซึ่งเป็นเทพธิดาประจำประเทศนี้

ขณะที่ทุกคนกำลังอยู่ในห้องในวิหาร

[ คุณเคียวกะ ถึงคุณจะตะโกนเสียงดังไปเรย์จิคุงก็ไม่ฟื้นขึ้นมาหรอกค่ะรู้มั้ย ]

ฉันพูดคำนั้นมาหลายครั้ง ตั้งแต่เรย์จิคุงอยู่ในสภาพปางตาย เธอก็เอาแต่ตะโกนลั่นห้อง ถึงจะบอกให้เงียบไปกี่ครั้งต่อกี่ครั้งก็ตาม

[ งั้นคุณไม่เป็นห่วงท่านพี่บ้างเลยเหรอคะคุณจิยูกิ!? คิดดูสิ บาดแผลของท่านพี่มันร้ายแรงมากเลยนะคะ ถ้าเขาเป็นอะไรไปคุณจะรับผิดชอบงั้นเหรอคะ?!!! ]

พูดตามตรงนะ ฉันขี้เกียจกับการต้องมาตอบคำถามเวลาที่เธอโกรธแล้วล่ะ

เคียวกะไม่ได้เข้าร่วมปาร์ตี้ปราบราชาปีศาจ

แต่เธอกับทาคามิยะ คายะหรือเราเรียกกันว่าคายะนั้นได้รอเราอยู่ที่อาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ลีนาเรียแทน

เพราะอย่างน้อยการปกป้องฐานทัพเองก็ถือว่าเป็นงานสำคัญเหมือนกัน

แต่เหตุผลที่แท้จริงก็คือเคียวกะไม่มีคุณสมบัติเพียงพอ

เธอมักจะโจมตีโดนคนในปาร์ตี้ตัวเองเพราะเธอควบคุมพลังไม่ได้

และถึงเธอจะไปเรียนการฟันดาบ แต่ก็ยังอ่อนหัดมาก เธอช่างตรงกันข้ามกับเรย์จิคุงทั้งเพศและความสามารถเลยก็ว่าได้

พูดตามตรงเลยนะ การพาเธอไปด้วยมันไม่มีอะไรดีเลยนอกจากจะเป็นตัวถ่วง

แถมเธอยังเข้ากับคนอื่นได้แย่มาก นั้นยิ่งทำให้บรรยากาศในกลุ่มยิ่งแย่ ดังนั้นการพาเธอไปด้วยถือว่าอันตรายมาก

นั่นล่ะคือเหตุผลที่เธอถึงไม่ควรเข้าร่วมการปราบราชาปีศาจครั้งนี้

ตรงกันข้ามกัน คายะนั้นเก่งเคนโปะกับคาราเต้มาก แต่เธอก็ตัดสินใจอยู่ที่นี่เพราะไม่อยากให้เคียวกะอยู่คนเดียว

ซาโฮโกะกับคายะเป็นลูกสาวคนรับใช้ของบ้านเรย์จิน่ะนะ

เคียวกะกับคายะนั้นเรียนอยู่ที่โรงเรียนของเจ้าหญิงที่เราจึงเดินทางจากที่นี่ไปไกลมาก อืมม ถึงแม้เราจะอยู่ต่างโลกแต่คายะก็เลือกที่จะไม่ทิ้งเคียวกะ

จากนั้นทุกคนก็ออกไปจนหมดเหลือเพียงฉันและคายะในห้อง

นี่ก็ผ่านไปสามวันแล้วตั้งแต่ที่เรย์จิพ่ายแพ้

แม้ว่าร่างกายของเขายังปลอดภัยดี แต่เพราะพึ่งพ้นขีดตายทำให้ร่างกายอ่อนล้า จึงยังไม่ฟื้น

ฉันรู้ดีว่าเคียวกะเป็นห่วงเรย์จิแต่สิ่งที่เราทำได้มันไม่มีหรอก นอกจากภาวนาให้เขาปลอดภัย

ซาโฮโกะนั่งข้างเรย์จิคอยดูแล เธอใช้เวทรักษามาเกือบสามวันเต็มแล้ว

ฉันจำได้ว่าตอนนั้น ซาโฮโกะเอาแต่ร่ายเวทรักษาเกือบตลอดทั้งวันเลยล่ะ แม้ว่าเรย์จะจนพ้นขีดอันตรายแล้วเธอก็ยังคงไม่หยุดจนพลังเวทในตัวหมด

ต้องขอบคุณความพยายามของเธอที่ทำให้เราสามารถช่วยเรย์จิไว้ได้ แม้เขาจะได้รับบาดแผลปางตาย

แต่ทำไมซาโฮโกะต้องพยายามช่วยเรย์จิขนาดนั้น?

จากที่ได้ยินมาดูเหมือนซาโฮโกะจะเป็นเพื่อนสมัยเด็กของเรย์จิ เพราะสถานการณ์ของบ้าน สุดท้ายท้ายเรย์จิจึงต้องถูกเลี้ยงดูมาในบ้านหลังอื่น ไม่ใช่บ้านหลังของเขาและซาโฮโกะก็เป็นลูกคนเดียวในบ้านหลังที่รับเลี้ยงเรย์จิ จากนั้นทั้งสองก็กลายเป็นเพื่อนร่วมห้องกัน นั่นล่ะมั้งที่มาความสัมพันธ์ของพวกเขา

ซาโฮโกะได้เฝ้าดูแลเรย์จิมาตลอดสามวัน ฉันเองก็บอกให้เธอไปพักผ่อนบ้างแล้วนะ ซึ่งซาโฮโกะก็เห็นด้วยแล้ว แต่ว่า…

เพราะความตื้อของเคียวกะที่อยากให้ซาโฮโกะเฝ้าเรย์จิต่อ จนสุดท้ายซาโฮโกะก็ล้มพลุบไปนั้นล่ะ

เทียบกันแล้ว ฉันไม่ค่อยได้ช่วยอะไรเลย

ไม่สิ ไม่มีใครสักคนที่ช่วยดูแลเรย์จิได้เท่ากับซาโฮโกะเลยสักคน

หลังจากซาโฮโกะไปพัก เราสามคน คายะ ชิโรเนะ และฉันก็คอยผลักกันดูแลเรย์จิ

คายะกับชิโรเนะตอนนี้กำลังฝึกอยู่ที่บริเวณลานฝึกของวิหาร

ขณะที่เรย์จิยังไม่ฟื้น ไม่รู้ว่ามีความตั้งใจอะไรไปสถิตในใจพวกเธอ ทำให้พวกเธอตั้งใจฝึกอย่างหนักเลยล่ะ

ด้วยเหตุนี้ชิโรเนะจึงไปขอร้องให้คายะมาฝึกให้เธอ

จะว่าไปริโนะก็เอาแต่อยู่ในห้องและนาโอะก็ออกไปเดินเล่นข้างนอก

หลังจากความพ่ายแพ้ของเรย์จิ ทำให้บรรยากาศระหว่างพวกเราอึดอัดขึ้น

เราตกใจที่เรย์จิได้รับบาดแผลปางตายก็จริง แต่ที่ตกใจกว่าก็คือการที่เรย์จิแพ้ต่างหาก

จนถึงเดี๋ยวนี้ ในตอนที่เรากำลังสิ้นหวัง เรย์จิก็เป็นคนเดียวที่ยังมีความหวังและช่วยพวกเราไว้ได้ทุกครั้ง

จนพวกเรารู้สึกว่าไม่ว่าศัตรูจะเป็นใคร ตราบใดที่มีเรย์จิคุงอยู่ เขาก็จัดการได้อยู่หมัด

ใช่เรื่องมันง่ายจนกระทั่ง…

อัศวินดำไดร์ฮาร์ดปรากฏตัวขึ้น

ฉันนึกถึงชายที่ทำให้เรย์จิพ่ายแพ้

มันเป็นการต่อสู้ที่รวดเร็วจนสายตาฉันมองไม่ทัน

ก่อนที่ฉันจะรู้ตัวเรย์จิก็ล้มลงที่พื้นและมีเลือดไหลออกจากอกของเขาแล้ว

คนที่มองการต่อสู้นั้นทันมีเพียงชิโรเนะกับนาโอะเท่านั้น

จากที่ชิโรเนะบอกก็คือการเคลื่อนไหวของไดร์ฮาร์ดคล้ายกับวิชาดาบของญี่ปุ่น ยังกว่านั้นยังเป็นถึงระดับปรมาจารย์อีกด้วย

ชิโรเนะซึ่งเป็นลูกสาวโรงฝึกเคนโด้ย่อมรู้เกี่ยวกับวิชาดาบดีอยู่แล้ว

ชิโรเนะยังบอกอีกว่าไดร์ฮาร์ดเก่งเรื่องวิชาดาบกว่าเธอซะอีก

และถึงจะฝึกยังไงก็ไม่อาจจะตามทันได้

[ เรย์คุง!! ]

เสียงของซาโฮโกะดังขึ้นมาจากในห้อง

เคียวกะรีบเข้าไปในห้องด้วยความตกใจและเราก็เห็นเรย์จิฟื้นขึ้นมา พร้อมกับซาโฮโกะที่กอดเรย์จิเอาไว้แน่น