เกิดใหม่ชาตินี้ ขอเป็นเศรษฐีนีในยุค 80 - เล่มที่ 2 ตอนที่ 56 คุณลุงออกไปทำงานแล้ว

เซี่ยนอีจงยอมรับความต้องการของเซี่ยเสี่ยวหลาน

ไม่ยอมรับแล้วยังจะมีวิธีอะไรได้อีก สอบครั้งที่สองเธอได้คะแนนรวม 457 คะแนนเชียวนะ

นักเรียนต้องใช้คะแนนต่อรองแน่นอน เซี่ยนอีจงจึงจัดการขึ้นทะเบียนนักเรียนของเซี่ยเสี่ยวหลานอย่างรวดเร็ว เธอจึงถูกจัดไปอยู่ชั้นเรียนของเฉินชิ่งตั้งแต่วันแรกที่เผยโฉมหน้าต่อสาธารณชน ทำเอานักเรียนที่เรียนห้องเดียวกับเฉินชิ่งปั่นปวนจนเจ็บชาหนังศีรษะไปหมด ส่วนชีวิตของเธอจะผ่านไปอย่างไรเล่านอกจากปัดๆ ก้นจากไปแล้วทำธุรกิจเหมือนที่ผ่านมา

เซี่ยเสี่ยวหลานมีกำหนดการทบทวนบทเรียนของตนเอง

เธอเพียงปรากฏตัวเป็นระยะ ทำการสอบแบบทดสอบต่างๆ เพื่อให้อาจารย์ในโรงเรียนรับรู้ว่าผลการเรียนของเธอไม่ต่ำลงก็เป็นพอ

เหล่าวังและอาจารย์บางคนยังเสียดายไม่หาย คิดว่าหากเธอเก็บตัวเรียนในโรงเรียนแล้ว ปีหน้าอาจจะมีผลการเรียนที่ดียิ่งขึ้นกว่านี้ ทว่าความคิดของเซี่ยเสี่ยวหลานมุ่งมั่นมาก ทั้งยังมีผู้ใหญ่ที่บ้านไกล่เกลี่ยให้ ดังนั้นใครก็กล่อมเธอไม่ได้

ดังนั้นเมื่อไปส่งปลาไหลอีกครั้ง จูฟ่างจึงรู้สึกกระอักระอ่วนเล็กน้อยอย่างเสียไม่ได้

จูฟ่างไม่มีนิสัยเสียอะไร เพียงแต่มารดาของเขามาตรฐานสูงเหลือเกิน เซี่ยเสี่ยวหลานไม่ต้องการให้คนดูถูกว่าตนเองเกาะใครเพื่อยกระดับทางสังคม

เธอจึงไม่มีความคิดแบบนั้นต่อจูฟ่างแน่นอน ช่างเป็นโชคร้ายที่ไม่คาดคิดโดยแท้

ตอนนั้นจูฟ่างไม่ได้ยินคำพูดของมารดาตนเอง ท่าทางของเขาจึงไม่ได้เฉยชากับเซี่ยเสี่ยวหลาน เซี่ยเสี่ยวหลานลองคิดดูแล้ว อย่างไรก็เกริ่นไว้ก่อนเป็นดีที่สุด  ฉันอาจไม่มาส่งสินค้าในเร็วๆ นี้แล้ว 

ธุรกิจปลาไหลทำได้ถึงเดือนพฤศจิกายน เซี่ยเสี่ยวหลานจะจบงานก่อนล่วงหน้า จูฟ่างต้องทำใจไม่ได้อยู่แล้ว

แต่จูฟ่างจะกล่าวอะไรได้อีก เซี่ยเสี่ยวหลานไม่ได้บอกว่าเกลียดเขา และก็ไม่ได้บอกว่าไม่ต้องการหาเงิน เธอแค่จะกลับเข้าโรงเรียนไปเรียนหนังสือ ถ้าเปรียบกับการทำธุรกิจอิสระ สอบเข้ามหาวิทยาลัยถึงเป็นหนทางที่เหมาะสมกว่า จูฟ่างอยากสารภาพรัก ทว่าคำพูดนั่นมันกลับตันอยู่ในคอเปล่งออกมาไม่ได้เลย

เขาเองก็มีวุฒิมัธยมต้น

สถานะครอบครัวดี เงินเดือนรายได้ไม่เลว แต่ยังต้องดูว่าเทียบกับผู้ใด

สำหรับทายาทครอบครัวผู้ลากมากดีที่แท้จริง ครอบครัวไม่มีทางเห็นด้วยกับการศึกษาเล่าเรียนถึงแค่มัธยมต้น ต่อให้ต้องเผชิญกับช่วงยกเลิกเกาเข่าไร้ซึ่งวุฒิการศึกษาก็ตาม อย่างนั้นจะปล่อยให้จูฟ่างทำงานจัดซื้ออยู่ที่ภัตตาคารหวงเหอได้หรือ?

ครอบครัวของจูฟ่างถือว่าไม่ขี้เหร่ในหมู่คนทำงานในเมือง คุณสมบัติเพียงพอจะมองเหยียดหยามคนชนบทได้ ที่จริงแล้วก็พอมีอิทธิพลอยู่บ้าง

 เสี่ยวหลาน ขอให้เธอสอบติดมหาวิทยาลัยที่ใจหวังนะ! หากเธอมือไม่ว่าง วานคนอื่นมาส่งของแทนได้ ฉันยังเป็นคนจัดซื้อของภัตตาคารอยู่ อย่างไรธุรกิจนี้ก็ไม่ล้มเหลวหรอก 

จูฟ่างยังคงไม่อยากยอมแพ้สักเท่าไร

หลงเหลือความคิดถึงไว้เสียหน่อย ถ้าเซี่ยเสี่ยวหลานสอบไม่ติดขึ้นมาเล่า?

คนที่เซี่ยเสี่ยวหลานจะวานให้มาส่งสินค้าไม่มีทางเป็นคนนอก อย่างมากคงเป็นลุงของเธอ

หากมีสัมพันธ์อันดีกับลุงของเซี่ยเสี่ยวหลาน มิใช่ว่าเท่ากับเขาก็มีสัมพันธ์อันดีกับเซี่ยเสี่ยวหลานด้วยหรือ?

จูฟ่างแค่หยิ่งทะนง แต่ไม่โง่งมแน่นอน

เมื่อลาจากภัตตาคารหวงเหอแล้ว เซี่ยเสี่ยวหลานอดตบหน้าตัวเองไม่ได้ สิทธิพิเศษในรูปลักษณ์เช่นนี้ ถ้าเป็นชาติก่อนต่อให้เป็นความฝันก็ยังไม่กล้าฝันเลย

จูฟ่างคิดผิดแล้ว หลิวหย่งมิได้จะมาส่งของแทนเซี่ยเสี่ยวหลานเสมอไป เขายังมีครอบครัวของตนเองให้เลี้ยงดู

มีหลี่เฟิ่งเหมยและหลิวเฟินที่ไปช่วยรับซื้อปลาไหลทุกหนแห่ง แม้แต่กากน้ำมันที่เซี่ยเสี่ยวหลานขนกลับมาก็มีสองคนนี้แบกไปขายด้วยกัน เซี่ยเสี่ยวหลานอาจจะไม่เว้นหนึ่งวันถึงเข้าเมืองซางตูหนึ่งรอบ เธอรวบรวมแรงกายขายปลาไหลหลายร้อยชั่งที่กักตุนไว้ในบ้านจนหมดเกลี้ยง รวมกับกากน้ำมันซึ่งสินค้าแทบไม่พอขายในชนบท ไม่นานก็สามารถถอนทุนหลายร้อยหยวนคืนได้

หลิวเฟินขี่จักรยานเป็นแล้ว

ช่องทางจัดขายสินค้ายังประคับประคองไว้ต่อไป ใครเป็นคนไปส่งของที่เมืองซางตูนั้นไม่สำคัญ ด้านจูฟ่างหากพบว่าคนส่งของคือมารดาแท้ๆ ของเซี่ยเสี่ยวหลาน เขาจะกล้าละเลยได้หรือ? จูฟ่างทำได้เพียงยิ่งอัธยาศัยดีต่อหลิวเฟินมากขึ้นไปอีก… เขาพูดอะไรเธอรับฟังไว้หมด แต่ใจคิดว่าตอนนี้เรื่องสำคัญที่สุดของลูกสาวคือการสอบเข้ามหาวิทยาลัย ต่อให้คนรักดีมากเท่าไร จะดีไปกว่าการสอบติดมหาวิทยาลัยได้อย่างไร?

คนรักเลิกราแล้วจบกันไป แต่จบการศึกษามหาวิทยาลัยจะได้รับการจัดสรรอาชีพ

หลิวเฟินมีค่านิยมที่เรียบง่ายของตนเอง บางครั้งก็ง่ายและหยาบเกินไป ทว่ามีประสิทธิภาพมากทีเดียว

หลิวหย่งจะออกไปทำงานไกลบ้าน

ก่อนหน้านี้จางเสเพลและพวกอันธพาลถูกตัดสินโทษแล้ว พวกอันธพาลที่ขวางทางในตอนนั้นถูกตัดสินจำคุก 20 ปี จางเสเพลถูกจำคุกตลอดชีวิต ตีจางเสเพลให้ตายก็ไม่กล้าป้ายสีเซี่ยเสี่ยวหลานว่ามีความสัมพันธ์กับเขา หากเพิ่มโทษคดีอันธพาลให้เขาอีก จำคุกตลอดชีวิตต้องกลายเป็นประหารชีวิตแน่

ตะปูตัวนี้ถูกถอนออกอย่างไม่รู้ต้นสายปลายเหตุ

พอเวลาผ่านไปนานเข้า ก็จะมีคำนินทาใหม่มาแทนที่ข่าวลือให้ร้ายเกี่ยวกับเซี่ยเสี่ยวหลานเอง

หลิวหย่งรู้สึกสบายใจเหลือเกิน

 รอบนี้ถ้าเร็วหน่อยฉันก็ไปแค่หนึ่งเดือน ช้าก็สองเดือนขึ้นไป พวกเธอผู้หญิงสามคนอยู่บ้านดูแลเทาเทาให้ดี มีเรื่องอะไรไม่ต้องแบกเอาไว้เอง บอกคนในหมู่บ้านให้ช่วยเหลือ 

หลิวหย่งรีบร้อน เพราะเพื่อนเอาแต่เร่งเร้าเขา เนื่องจากเขาเลื่อนเวลามานานมากพอแล้ว

ตอนนี้หลิวเฟินหย่าร้างเรียบร้อย สองแม่ลูกย้ายทะเบียนบ้านเสร็จสิ้น เซี่ยเสี่ยวหลานก็มีที่ให้เรียน พวกอันธพาลโดนตัดสินจำคุก หลิวหย่งจึงไม่อาจเลื่อนออกไปได้อีก

ทำไมคนชนบทถึงอยากมีลูกชาย? ไม่เพียงแต่เพราะอิทธิพลจากค่านิยมเก่าในระบบศักดินา และไม่ใช่แค่เพราะชนบทต้องการแรงงาน ไม่มีผู้ชายอยู่บ้านก็จะถูกคนข่มเหงรังแกได้ง่าย อย่าว่าแต่แย่งชิงผลประโยชน์อะไรเลย ตอนนี้หากหลิวหย่งไม่อยู่บ้าน เหลือแต่ผู้หญิงสามคน รวมถึงบุปผาอรชรอ้อนแอ้นอย่างเซี่ยเสี่ยวหลานด้วย ไม่รู้ว่าจะมีพวกผีเสื้อภมรผู้หลงระเริง [1] จะแอบวางแผนอะไรหรือไม่?

แน่นอนว่าตระกูลเซี่ยไม่ขาดแคลนผู้ชาย สามพี่น้องบ้านเซี่ยแข็งแรงกำยำกันทุกคน แต่พอชื่อเสียงของเซี่ยเสี่ยวหลานโดนคนเหยียบย่ำจนป่นปี้ ผู้ชายตระกูลเซี่ยกลับไม่โผล่ออกมาช่วยเหลือสักคน สภาพนี้สู้ไม่มีเสียยังดีกว่า

ก่อนหลิวหย่งจะออกจากบ้าน ได้อุ้มสุนัขสองตัวกลับมาเฝ้าบ้านด้วย อีกทั้งฝากฝังคนบ้านใกล้เรือนเคียงไว้เรียบร้อย วานให้คนในหมู่บ้านช่วยดูแลสักหน่อย

 พ่อเทาเทา คุณออกไปข้างนอกต้องดูแลสุขภาพนะ ที่บ้านมีฉันอยู่ทั้งคน ไม่ต้องห่วง! 

หลี่เฟิ่งเหมยตาแดงเล็กน้อย

เธอทำใจให้หลิวหย่งไปทำงานไกลบ้านไม่ได้อยู่แล้ว แต่หลิวหย่งเป็นเสาหลักของครอบครัว ภาระบนบ่าหนักหน่วง เขาไม่ออกไปหาเงินไม่ได้

ถ้าอยากรักหวานชื่นฉันสามีภรรยาอยู่ด้วยกันทั้งวัน เช่นนั้นก็ต้องอยู่รับความยากจนไปด้วยกัน ผู้ใหญ่ทนความยากจนย่อมไม่เป็นไร แต่หลิวหย่งและภรรยายังมีลูกชายอีกคน พ่อแม่ต้องคิดถึงอนาคตแทนลูกให้มากเข้าไว้

หลิวหย่งยังคงบอกกับคนนอกว่าเขาออกไปทำงานก่อสร้าง

เซี่ยเสี่ยวหลานรู้สึกกับตนเอง ลุงของเธอทำท่ามีลับลมคมใน ไม่เหมือนช่างก่อสร้างผู้ขายแรงงานเสียจริง แต่ใครจะไม่มีความลับกันบ้าง เซี่ยเสี่ยวหลานแค่หวังว่าหลิวหย่งออกไปทำงานนอกบ้านทุกอย่างจะราบรื่นปลอดภัย!

หลิวหย่งไปแล้ว ชีวิตยังคงดำเนินดั่งเดิม

ณ บ้านของหัวหน้าหมู่บ้าน เฉินวั่งต๋ากำลังสนทนากันเกี่ยวกับเซี่ยเสี่ยวหลานเช่นกัน

 หลิวหย่งที่เมื่อก่อนเหลวไหลมากคนหนึ่งน่ะนะ? ดูตอนนี้ก้าวหน้าขึ้นแล้ว 

สะใภ้ของเฉินวั่งต๋ากระซิบกับสามีของตน

เฉินวั่งต๋ามิได้มีลูกชายเพียงคนเดียว แต่ตำแหน่งหัวหน้าหมู่บ้านต้องส่งต่อให้ลูกชายคนโตอยู่แล้ว เฉินเหล่าต้า [2] และภรรยามีลูกชายแสนดีหนึ่งคน เฉินชิ่งเป็นลูกชายพ่วงหลานชายคนโต และเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยในอนาคตของตระกูลเฉิน

เฉินเหล่าต้าใช้กระดาษเหลือทิ้งจากการบ้านที่ลูกชายเขียนม้วนยาสูบทำเป็นบุหรี่ บุหรี่ที่คนชนบทสูบส่วนใหญ่ล้วนเป็นแบบนี้ บุหรี่หนึ่งซองราคาไม่ถูก ชนบทก็ไม่ได้รับตั๋วยาสูบด้วย จึงเคยชินใช้กล้องยาสูบหรือใช้กระดาษม้วนยาสูบด้วยตนเอง บุหรี่ที่ไม่มีไส้กรองกลิ่นแรงควันขโมง เฉินเหล่าต้ากำลังกลืนเมฆเป่าหมอก

 เขาเหลวไหลก็จริง แต่ไม่เคยก่อเรื่องในหมู่บ้าน ไม่เมื่อเขาไม่อยู่ พวกเราก็ช่วยดูแลครอบครัวเขาให้มากหน่อยเถอะ 

ก่อนหลิวหย่งออกเดินทางเคยนำของฝากมาเยี่ยมเยียนครอบครัวเขาแล้ว

ทั้งบุหรี่และสุรา ถือว่าเป็นของขวัญที่มีหน้ามีตาทีเดียว

สะใภ้ใหญ่เฉินร้องอืมรับเบาๆ  ชีวิตมีขึ้นมีลง แต่ฉันว่าอีกหน่อยครอบครัวหลิวหย่งก็สบายแล้ว 

หลิวหย่งพัฒนาตนเอง เขารับหลิวเฟินน้องสาวผู้ออกเรือนไปกลับมาอยู่ด้วยกัน เดิมทีมีลูกสาวชื่อเสียงไม่รื่นหูติดมาด้วย ที่ไหนได้ลูกติดกลับไม่ย่ำแย่เหมือนข่าวลือ หาเงินทำงานเก่ง สมองฉลาดปราดเปรื่อง

อาจารย์จากเซี่ยนอีจงถึงกับตามมาที่หมู่บ้าน ต้องการให้เซี่ยเสี่ยวหลานไปเรียนที่โรงเรียน บอกว่าเธอมีความหวังมากในการสอบเข้ามหาวิทยาลัยปีหน้า

สะใภ้ใหญ่เฉินก็กำลังพิจารณาเรื่องนี้อยู่ เฉินชิ่งลูกชายเธอมองเซี่ยเสี่ยวหลานด้วยสายตาอย่างไร คนเป็นแม่จะแยกไม่ออกหรือ?

ถ้าเมื่อก่อนไม่มีทางเห็นด้วยเด็ดขาด

ทว่าถ้าเซี่ยเสี่ยวหลานสอบติดมหาวิทยาลัย เรื่องนี้ก็มิใช่ไร้ความเป็นไปได้

เพื่อการนี้ เธอวางแผนจะดูแลครอบครัวหลิวหย่งมากขึ้นอยู่แล้ว สะใภ้ใหญ่เฉินพยายามผลักดันสามี

 ที่ดินที่หลิวเฟินและเซี่ยเสี่ยวหลานแบ่งไป ในหมู่บ้านยังไม่มีใครคัดค้านใช่หรือไม่? 

เชิงอรรถ

[1] 老大 เหล่าต้า หมายถึง ลูกชายคนโต

[2] 狂蜂浪蝶 ผีเสื้อภมรผู้หลงระเริง หมายถึง คนที่พฤติกรรมหยิบหย่งไม่เป็นโล้เป็นพาย ในที่นี้คือผู้ชายที่อาจจะมาเกาะแกะเซี่ยเสี่ยวหลาน