เกิดใหม่ชาตินี้ ขอเป็นเศรษฐีนีในยุค 80 - เล่มที่ 3 ตอนที่ 79 พระผู้ช่วยชีวิตของคุณลุง

โจวเฉิงหยุดพักที่เซี่ยงไฮ้ไม่กี่วัน เขาไม่รับรู้เรื่องที่เซี่ยเสี่ยวหลานย้ายบ้านสักนิด

แต่โจวเฉิงก็ไม่รีบร้อน เขาช่วยชีวิตหลิวหย่งผู้เป็นลุงไว้

เซี่ยเสี่ยวหลานย้ายไปสุดขอบฟ้าจะไม่ดูดำดูดีลุงได้หรือ?

หลิวหย่งที่เห็นว่าโจวเฉิงและคังเหว่ยมีท่าทางเหมือนคนลักลอบขนของเถื่อน

แต่สองคนนี้กลับไม่ใช่คนพวกนั้นจริงๆ งานที่พวกเขาทำอย่างมากถือว่าเป็นการค้าขายเก็งกำไร

หลิวหย่งต่างหากที่ทำการค้าของเถื่อนอย่างแท้จริง ช่างก่อสร้างจะทำเงินได้เท่าไรกัน

นิสัยของหลิวหย่งไม่มีทางพอใจในความธรรมดาสามัญ สิ่งที่ต้องการคืองานที่สามารถทำเงินได้รวดเร็วและเป็นจำนวนมาก

เขาใช้เวลาเกือบปีก็คลำพบลู่ทาง และหาเงินได้โดยไม่มีใครสงสัย เขาไม่เพียงแต่คุ้มกันสินค้าบนรถอย่างเดียว

แต่เขายังร่วมเป็นหุ้นส่วนอีกด้วย เงินที่ได้มานั้นลงทุนไปกับสินค้าหมดแล้ว

ครั้งนี้ถูกสกัดกั้นระหว่างทาง ทรัพย์สินของครอบครัวที่หลิวหย่งสะสมมาเกินครึ่งปีสูญเสียอย่างน้อยมากกว่าครึ่ง!

เจ็บใจก็ส่วนเจ็บใจ อย่างน้อยเขาก็สามารถหอบหิ้วชีวิตกลับมาได้

ซึ่งดีกว่าอีกสองคนที่ร่วมกลุ่มกับเขาและได้ถูกคนทำร้ายจนตายในเหตุการณ์นั้น

งานลักลอบขนของเถื่อนนี้ทำเงินได้รวดเร็ว แต่มีความเสี่ยงสูง หลิวหย่งได้พบเจอด้วยตนเองแล้ว

เขาจึงไม่ยอมให้เซี่ยเสี่ยวหลานและโจวเฉิงคบหากัน ทว่าโจวเฉิงกลับบอกว่าเขาทำงานในหน่วยงานลับ

ตีหลิวหย่งให้ตายเขาก็ไม่เชื่อ แต่โจวเฉิงไม่ได้อธิบายอะไร

ตั้งตารอจนหลิวหย่งออกจากโรงพยาบาล หลังจากนั้นเขาและคังเหว่ยก็พาหลิวหย่งไปถ่ายสินค้าด้วยกัน

รถยนต์ตงเฟิงที่โจวเฉิงและคังเหว่ยขับ ภายในตู้ขนของด้านหลังรถบรรจุเต็มไปด้วยกล่องลัง

พวกเขาถ่ายสินค้าลงที่เซี่ยงไฮ้ ตอนจะออกเดินทางก็บรรทุกสินค้าในพื้นที่ขึ้นรถอีกครา

บรรทุกอะไรน่ะหรือ ขณะที่พวกโจวเฉิงทำการตรวจสอบสินค้า หัวใจของหลิวหย่งก็เต้นระรัว

บุหรี่ ทุกลังล้วนคือบุหรี่!

โจวเฉิงและคังเหว่ยกวาดบุหรี่ที่เซี่ยงไฮ้ได้รับโควตาวางขาย ทว่าขายในพื้นที่ไม่ออกจนหมดเกลี้ยง

ดึงยอดขายดั้งเดิมของยี่ห้อบุหรี่กลับมา

ราคาส่วนต่างของบุหรี่หนึ่งซองอาจไม่น่าสนใจ แต่บุหรี่ที่พวกเขาขนไม่ใช่แค่หนึ่งซอง

ไม่ใช่แค่หนึ่งคอตตอน และไม่ใช่แค่หนึ่งลัง

บุหรี่เต็มทั้งคันรถ ยี่ห้อชื่อดังก็มี!

บุหรี่หนึ่งซองไม่ได้ทำกำไรเพียงหนึ่งเหมาแน่ๆ

ตกลงโจวเฉิงก่อตั้งเส้นสายไว้มากเท่าไรกัน

ตลอดการเดินทางมีแต่บรรทุกของขึ้นและถ่ายสินค้าลง

ไม่ใช่การเปลี่ยนลังสินค้าของตู้บรรทุกด้านหลัง บุหรี่แต่ละลังจะถูกขนลงจากรถ

ลังใหม่ก็ถูกบรรทุกขึ้นเต็มตู้อีกครั้ง ธุรกิจประเภทนี้จะต้องแบ่งกำไรออกไปอีก เท่ากับว่าพวกโจวเฉิงเป็นนายหน้าคนกลาง

จากสินค้าต้นทางถึงการค้าปลีกล้วนต้องการคนมาจัดการให้สำเร็จ

ทว่าต่อให้บุหรี่หนึ่งซองมีกำไรเพียงหนึ่งเหมาที่จะตกถึงมือของโจวเฉิง

บุหรี่หนึ่งคอตตอนก็เป็น 1 หยวนแล้ว

หนึ่งลังใหญ่อย่างต่ำบรรจุถึงหนึ่งร้อยคอตตอน

ตู้ด้านหลังรถยนต์ตงเฟิงบรรทุกบุหรี่อาจไม่ถึงหนึ่งหมื่นคอตตอน

แต่ก็มีหลายพันคอตตอนอยู่ดีสนะ? ไม่ใช่แค่เดินทางหนึ่งรอบจะทำเงินได้หลายพันหยวน

แต่ผ่านทางทุกเมืองก็ต้องหยุดครู่หนึ่ง จากปักกิ่งถึงเซี่ยงไฮ้

จากนั้นค่อยกลับจากเซี่ยงไฮ้ถึงปักกิ่ง หลิวหย่งคำนวณอยู่ภายในใจอย่างงุนงงว่าจริงๆ

แล้วสองคนนี้ขายบุหรี่ได้จำนวนกี่คอตตอน และสามารถทำเงินได้เท่าไรกันแน่!

ลักลอบขนของเถื่อนก็ทำเงินได้ไม่ดีเท่านี้

ถ้าธุรกิจนี้เป็นของโจวเฉิงและคังเหว่ยทั้งหมด ทั้งสองต้องร่ำรวยมากเหลือเกิน!

หลิวหย่งมองจนดวงตาพร่ามัว ในใจยังคงคาดเดาที่มาที่ไปของโจวเฉิงและคังเหว่ยไม่ได้

อาชญากรหรือผู้ร่วมผลประโยชน์? ถ้าไม่มีเครือข่ายความสัมพันธ์ก็ทำธุรกิจนี้ไม่ได้อย่างแน่นอน

คังเหว่ยนั้นเคารพนับถือโจวเฉิงเป็นอย่างมาก สรุปแล้วโจวเฉิงมีหัวนอนปลายเท้าอย่างไรกันแน่?

หลิวหย่งรู้สึกไม่วางใจแม้แต่น้อย คนเช่นนี้ต้องตาต้องใจเซี่ยเสี่ยวหลาน

หากไม่ไขว่คว้าไว้ในมือ จะยอมแพ้โดยง่ายจริงหรือ?

บ้านหลิวขัดสนทั้งเงินและอำนาจ

ไร้ซึ่งความสามารถในการต่อต้านโจวเฉิงโดยสิ้นเชิง

หลิวหย่งไม่สามารถคาดหวังอนาคตของหลานสาวและโจวเฉิงได้เลย แม้โจวเฉิงไม่ได้ล้อเล่นกับจิตใจของเซี่ยเสี่ยวหลาน

ทว่าสถานะไม่เหมาะสมกัน กว่าทั้งสองจะเดินไปถึงปลายทางได้ช่างยากเย็นยิ่งนัก

ระหว่างเดินทางกลับ ยิ่งผ่านไปหลิวหย่งยิ่งเงียบขรึม

โจวเฉิงเอ่ยวาจาตรงไปตรงมาไม่น้อย  ธุรกิจนี้ทำเงินดีมากทีเดียว

แต่ผมก็คงไม่ทำไปตลอด คุณลุงมีความตั้งใจอย่างไร ยังต้องการทำอาชีพเดิมต่อไปไหมครับ? 

หลิวหย่งขบฟัน  ฉันจะถอนเงินทุนของตัวเองที่เหลืออยู่ออกมา

งานนี้ฉันคงไม่กล้าแตะอีกแล้ว 

ความอาจหาญของหลิวหย่งนั้นมีไม่น้อย ก่อนเข้าวงการก็รับรู้ถึงความอันตราย

แต่ครั้งนี้เกือบสิ้นชีวิต เป็นการส่งสัญญาณเตือนภัยให้แก่หลิวหย่ง

ไม่มีใครที่ไม่กลัวตาย ถ้าเขาเสียชีวิตอยู่กลางทาง สมาชิกครอบครัวหญิงรวมกับเด็ก 6 ขวบที่หลงเหลืออยู่ จะไม่โดนคนข่มเหงแย่หรือ?!

 คุณลุงคิดว่าตัวเองจะดึงเงินทุนคืนได้เท่าไรครับ? 

โจวเฉิงไม่ใช่คนขัดสนเงินทอง หลิวหย่งก็ไม่กังวลว่าเขาจะสนใจเงินเล็กน้อยของตนเอง

จึงเปิดอกกล่าวอย่างตรงไปตรงมา

 ส่วนมากก็เสียหายในครั้งนี้ไปแล้ว ถ้าฉันถอนทุนชั่วคราว ดีหน่อยจะได้ถึง 5000 น้อยหน่อยก็ประมาณ 3000 หยวน 

หลิวหย่งเศร้าใจพอสมควร

คังเหว่ยกลับค่อนข้างชื่มชมเขา

หลิวหย่งอย่าว่าแต่เทียบกับพี่เฉิงจื่อเลย แค่เปรียบเทียบกับเขาเอง ต้นทุนชีวิตที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิดก็ไม่ดีนัก

พิจารณาสภาพร่างกาย เรื่องห้ำหั่นฆ่าแกงไม่วนมาถึงเขา

ใช้เวลาครึ่งปีหาเงินได้หนึ่งก้อน ล้วนอาศัยสมองและความกล้าทั้งสิ้น

สำหรับคังเหว่ย หากไม่มีโจวเฉิงคอยแนะนำสนับสนุนเขา

เขาก็น่าจะเข้างานไปวันๆ ในหน่วยงานที่ปักกิ่ง ทุกๆ เดือนได้รับเงินเดือนพอยาไส้ ปกติแล้วเขาพึ่งพาเงินเบี้ยเลี้ยงของคุณย่าที่รักใคร่เอ็นดูเขาทั้งนั้น

ถึงได้ไม่ขัดสนในเรื่องเงินทอง

สาเหตุที่โจวเฉิงสอบถามจุกจิกแบบนี้ เพราะต้องการให้หลิวหย่งนำเงินที่เหลืออยู่ลงทุนในธุรกิจบุหรี่

 คุณลุงลองคิดดูก่อนก็ได้ครับ ผมคิดว่าคุณและคังเหว่ยร่วมมือกันทำงานนี้

ไม่น่ามีปัญหา 

คังเหว่ยไม่คัดค้านอะไร โจวเฉิงมิอาจละเลยอาชีพหลักไปตลอด

เมื่อโจวเฉิงไปแล้ว คังเหว่ยก็ไม่คิดที่จะฮุบส่วนที่เป็นของโจวเฉิง ถ้าเซี่ยเสี่ยวหลานเป็นพี่สะใภ้

หลิวหย่งก็คือ ‘คุณลุงที่แท้จริง’ ของโจวเฉิง ให้หลิวหย่งเข้าร่วมธุรกิจ คังเหว่ยกลับวางใจยิ่งขึ้นเสียด้วยซ้ำ

หลิวหย่งสนใจหรือไม่?

เขาใจเต้นระรัว ภายในเวลาไม่กี่นาที เสื้อผ้าบนร่างกายก็เปียกชุ่มแล้ว!

เหงื่อทำให้เขารู้สึกระคายเคืองบาดแผลบนหลังจนทั้งแสบและคัน

ไม่รู้ว่าใช้ความแข็งแกร่งอันยิ่งใหญ่ขนาดไหน

หลิวหย่งถึงปฏิเสธข้อเสนอที่ล่อตาล่อใจนี้ออกไปได้

เขาไม่สามารถรับเงินทองที่ร่วงหล่นลงมาจากฟ้าได้ โจวเฉิงอาจจะไม่ถือสา

แต่หลิวหย่งไม่อยากขายหลานสาวเพราะเงิน เดิมกลายเป็นผู้ร่ำรวยหมื่นหยวน

ได้ไปเดินในวังพญายมราชแล้วหนึ่งหน [1] ขาดทุนเสียจนหลงเหลือเงินอยู่ไม่กี่พัน

อีกทั้งอาจไม่ได้คืนเสียด้วยซ้ำ หลิวหย่งจะไม่เจ็บใจได้อย่างไร? ทว่ามีเงินไม่กี่พันเขายังสามารถนำไปทำธุรกิจอื่นได้อยู่แล้ว แม้จะทำเงินไม่รวดเร็วเท่าลักลอบขนของ

ยิ่งสู้โจวเฉิงที่ขายบุหรี่ไม่ได้ แต่เงินที่หามานั้นเขาใช้จ่ายได้อย่างมั่นคง

พอโจวเฉิงได้ยินก็หัวเราะทันที พูดประโยคหนึ่งออกมาอย่างไม่มีเหตุผล

 คุณลุงกับเสี่ยวหลานสมกับเป็นครอบครัวเดียวกันจริงๆ  

คนชนบทแล้วอย่างไร? ไม่ว่าเซี่ยเสี่ยวหลานหรือหลิวหย่ง

พวกเขาล้วนมีความมุ่งมั่นของตนเอง เซี่ยเสี่ยวหลานฉลาดเฉลียวขนาดนั้น จะไม่รู้เลยหรือว่าเพียงประจบประแจงโจวเฉิงไปเรื่อยๆ

ไม่กี่คำก็สามารถอาศัยเขาสร้างเนื้อสร้างตัวได้

แต่พอโจวเฉิงให้เซี่ยเสี่ยวหลานร่วมหุ้น เซี่ยเสี่ยวหลานปฏิเสธตามตรงไปแล้ว

โจวเฉิงแค่คิดว่าช่างสมกับที่เป็นครอบครัวเดียวกันจริงๆ !

หลิวหย่งรู้สึกจับต้นชนปลายไม่ถูก โจวเฉิงกลับไม่อธิบายออกมาสักคน โจวเฉิงคิดถึงเซี่ยเสี่ยวหลานขึ้นมากะทันหัน

ความโหยหาของเขาที่มีต่อเธอไม่เคยหยุดยั้งเลย ณ ขณะนี้ยิ่งรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ ไม่มีความคิดที่อยากหยุดพักระหว่างทางแล้ว

โจวเฉิงขับรถพุ่งตรงไปยังเขตอันชิ่ง ทั้งยังบอกว่าหลิวหย่งได้รับบาดเจ็บ

กระตือรือร้นไปส่งหลิวหย่งกลับบ้าน

หลิวหย่งจะทำอย่างไรได้?

เขาไม่สามารถปฏิเสธได้เลย

แถมต้องเชิญพระผู้ช่วยชีวิตทั้งสองกลับบ้านด้วยความนอบน้อม

ตอนหลิวหย่งออกเดินทางบอกว่าตนจะไปอย่างน้อยสองเดือนถึงกลับมา

ไม่คิดว่าผ่านไปเพียงสองสัปดาห์เขาก็กลับมาแล้ว คนคนนี้ผิวดำคล้ำ หลังจากเสียเลือดมากร่างกายย่อมอ่อนแอ

ริมฝีปากขาวซีด เดินเหินก็กระปั้วกระเปี้ย

หลี่เฟิ่งรู้สึกกังวลแทบแย่  นี่คุณเกิดอะไรขึ้น? 

หลิวหย่งมองเข้าไปในบ้าน  เสี่ยวหลานล่ะ? 

 เมื่อวานซืนเสี่ยวหลานย้ายไปอยู่ในซางตูแล้ว เธอบอกว่าอยู่ในเมืองสะดวกกว่า 

ย้ายไปแล้ว?

ความรู้สึกแรกของหลิวหย่งคือยินดี โจวเฉิงเดินตามหลังมาเพื่อเยี่ยมเยียนเสี่ยวหลาน

ปรากฏว่าคว้าน้ำเหลว

เมื่อเห็นโจวเฉิงผิดหวัง หลิวหย่งก็มีสีหน้าเบิกบานใจ สภาพจิตใจแบบนี้หลี่เฟิ่งเหมยไม่มีทางเข้าใจได้

เธอเพียงแต่แปลกใจว่าโจวเฉิงและคังเหว่ยคือใคร จะบอกว่าเป็นเพื่อนของหลิวหย่ง

เธอก็ไม่เคยพบเจอมาก่อน

หลิวหย่งกระแอมแห้งสองที  ฉันออกไปรอบนี้เจอปัญหาเล็กน้อย

โชคดีที่สหายสองคนนี้ได้ช่วยชีวิตฉันไว้ บุญคุณที่ช่วยชีวิต ไม่รู้เลยว่าจะขอบคุณพวกเขาอย่างไร 

เชิงอรรถ

[1] 阎王殿走了一遭 เดินในวังพญายมราชหนึ่งหน หมายถึง เกือบตาย