เกิดใหม่ชาตินี้ ขอเป็นเศรษฐีนีในยุค 80 - เล่มที่ 3 ตอนที่ 87 เพราะผมหน้าตาหล่อเหลา?

มารดาจูฟ่างเคยชินกับการสั่งเสื้อผ้าที่ร้านตัดเสื้อ รูปแบบอาจไม่แปลกใหม่เท่าไรนัก

แต่เธอเป็นถึงระดับผู้บริหารตัวน้อยคนหนึ่ง การทำงานอยู่ในหน่วยงานจึงต้องการความสง่างามเคร่งขรึม

และไม่แสวงหาว่าการออกแบบจะแปลกใหม่หรือไม่ เลือกใช้วัสดุคุณภาพเยี่ยม ขอเพียงเสื้อผ้าที่ตัดออกมามีเนื้อสัมผัสดี

และเหมาะสมกับสถานะของเธอก็พอ.

ตอนนี้ผู้คนนิยมสวมใส่เสื้อคลุมขนสัตว์ มารดาจูฟ่างย่อมจองไว้สองชุดเช่นกัน

เก้าแก่ร้านตัดเสื้อขานเรียก ‘ผู้อำนวยการติง’ ทุกคำ ประจบเสียติงอ้ายเจินสุขกายสบายใจไปทั้งตัว

สั่งจองเสื้อนอกถึงสามตัวในอึดใจเดียว

 แบบเสื้อตัวนี้ของร้านคุณใหม่ทีเดียว 

 นี่เป็นแบบใหม่ล่าสุดจากหยางเฉิง เสื้อตัวนี้พอคุณใส่ออกไปจะดูภูมิฐานขึ้น 

ติงอ้ายเจินเป็นคนจุกจิกและโอหัง แต่ฐานะครอบครัวก็ดีไม่ใช่น้อย สามีภรรยาล้วนเป็นระดับผู้บริหาร

สามารถสั่งตัดเสื้อคลุมราคาเกือบหนึ่งร้อยหยวนสามตัวในคราวเดียว เถ้าแก่ร้านตัดเสื้อจึงประจบสอพลอด้วยความเต็มใจ

เธอไม่ได้พูดโกหก นี่เป็นเสื้อแบบใหม่จากหยางเฉิงจริงๆ

เถ้าแก่ร้านตัดเสื้อยังคงรู้สึกไม่พอใจ ร้านของเธอตัดเสื้อได้ตั้งหลายชุด

เด็กสาวเจ้าของแผงลอยนั้นช่างตระหนี่ถี่เหนียวเสียจริง

ติงอ้ายเจินทิ้งเงินมัดจำไว้ เถ้าแก่ร้านเสื้อรับรองว่าจะตัดให้เธอก่อน

รับสินค้าในอีกหนึ่งสัปดาห์ถัดไป ติงอ้ายเจินเดินไปสักพักก็ได้ยินผู้หญิงจำนวนหนึ่งกล่าวว่าแผงลอยร้านนั้นที่เสื้อผ้าสวยเป็นพิเศษนำเข้าสินค้าใหม่อีกครั้ง

เสื้อคลุมรอบนี้ล้วนสวยงามเหลือเกิน… โอ๊ะ สินค้าแผงลอย มีอะไรดีให้ซื้อกัน

ติงอ้ายเจินไม่คิดแม้แต่จะชายตามอง

ที่ไหนได้พอเดินต่อไป เธอก็เห็นแผงลอยที่มีคนเบียดเสียดกันนั่นแล้ว`

ทั้งโจวเฉิงและเซี่ยเสี่ยวหลานไม่ใช่คนร่างเล็ก

คนสองคนสะดุดตาถึงเพียงนั้น ติงอ้ายเจินจะเมินเฉยได้อย่างไร? 

คู่สามีภรรยาแสนเสน่หาต่อกันและกัน ทิ่มแทงดวงตาของติงอ้ายเจินยิ่งนัก

คนคนนั้นคือเซี่ยเสี่ยวหลานใช่ไหม?

พินิจจนถี่ถ้วน คือเซี่ยเสี่ยวหลานจริงๆ ด้วย!

ทว่าไม่เหมือนเซี่ยเสี่ยวหลานในความทรงจำของผู้อำนวยการติงเท่าไรนัก

เซี่ยเสี่ยวหลานที่ติงอ้ายเจินเคยพบเจอ สวมเครื่องแต่งกายทำจากผ้าม่อฮ่อมสีน้ำเงิน

ส่วนล่างคือรองเท้าผ้าคร่ำครึ คนก็ร่างกายผ่ายผอม

ถีบจักรยานคันโตที่บรรจุสินค้าไว้เต็มเปี่ยม

หน้าตาทรงเสน่ห์ชวนเคลิบเคลิ้ม แต่กลับแต่งตัวธรรมดาสามัญ

ความแตกต่างสองขั้วที่แบ่งแยกจากกันอย่างชัดเจน

ทำให้ลูกชายจูฟ่างของเธอหลงใหลไม่รู้จบ

เมื่อพิจารณาเซี่ยเสี่ยวหลานในตอนนี้อีกครั้ง เสื้อนอกตัวสั้นลายตาราง

กางเกงยีนส์ขาม้าเล็ก สวมรองเท้าหนังหัวตัดส้นหนาสีขาว

แปลงโฉมเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง ชีวิตสุขสมสดชื่นดีนี่! เดิมทีหากพบกันอีกครั้งบนถนนในซางตู

ติงอ้ายเจินก็คงไม่โกรธเคืองขนาดนี้ ทว่าข้างกายเซี่ยเสี่ยวหลานยังมีโจวเฉิงผู้สะดุดตาอยู่ด้วยอีกคน!

คนหนึ่งหยิบเสื้อผ้า อีกคนหนึ่งรับเงิน ผู้ชายหล่อเหลาผู้หญิงสะสวย

ดูแล้วคือคู่สามีภรรยากิ่งทองใบหยกที่น่าชมเหลือเกิน

แต่ไม่ใช่เซี่ยเสี่ยวหลานลั่นวาจาว่าจะไม่ทำธุรกิจแล้วหรอกหรือ

จะกลับไปเรียนหนังสือไม่ใช่หรือไร?

ติงอ้ายเจินตักเตือนเธอว่าอย่าเกาะจูฟ่าง ทว่าอาจารย์จากเซี่ยนอีจงมาหา และประกาศว่าเซี่ยเสี่ยวหลานคือต้นกล้าชั้นดีที่สอบเข้ามหาวิทยาลัยได้

ตบหน้า [1] ติงอ้ายเจินเสียดังเพียะ

เมื่อกลายเป็นนักศึกษาหญิง ย่อมไม่ถือว่าเกาะจูฟ่าง และสามารถดูแคลนงานจำพวกบริกรที่ซึ่งตอนแรกติงอ้ายเจินตั้งใจจะนำมาใช้กำจัดเซี่ยเสี่ยวหลานให้พ้นทางได้

จากวันนั้นเป็นต้นมา เซี่ยเสี่ยวหลานก็ไม่ส่งสินค้าให้ภัตตาคารหวงเหอจริงๆ

ติงอ้ายเจินยังเคยเห็นอยู่ไกลๆ เปลี่ยนคนเป็นหญิงชนบทที่ดูซื่อสัตย์สุจริต

จูฟ่างบอกว่าคือมารดาของเซี่ยเสี่ยวหลาน

จูฟ่างไม่ได้พบเซี่ยเสี่ยวหลาน อีกทั้งไม่กล้ารบกวนการเรียนของเธอ

อยู่บ้านเฝ้าคะนึงหาฝ่ายเดียวอย่างสุดซึ้ง

ก่อนหน้านี้อย่างน้อยยังสอบถามสถานการณ์จากมารดาของเซี่ยเสี่ยวหลานได้ แต่สองวันที่แล้วทางนั้นตัดขาดการส่งปลาไหลโดยสมบูรณ์

แจ้งเพียงไม่มีสินค้าแล้ว จูฟ่างกลับบ้านไปโหยหวนคร่ำครวญ

ติงอ้ายเจินนั้นสงสารลูกชายอย่างยิ่ง

จิ้งจอกก็จิ้งจอกเถอะ หากสอบติดมหาวิทยาลัยจริง เธอจะอดกลั้นความไม่ยินดี และยอมรับเซี่ยเสี่ยวหลานเป็นสะใภ้ไว้

ติงอ้ายเจินหลงคิดว่าตนเองเสียสละอย่างใหญ่หลวง เพื่อลูกชายแล้วจิตใจเปี่ยมรักของมารดาถึงยอมถดถอย

ชั่วพริบตาก็เจอเซี่ยเสี่ยวหลานผู้มุมานะศึกษาเล่าเรียนตามคำบอกเล่า

ตั้งแผงลอยบนถนนกับผู้ชายคนอื่น ดูภาพนี้สิ!

เซี่ยเสี่ยวหลานไม่เคยพูดว่าชอบพอกับจูฟ่างด้วยซ้ำ

ผู้อำนวยการติงกลับเกิดความโมโหที่ลูกชายของตนถูกสวมหมวกเขียว [2] ให้ ตรรกะของติงอ้ายเจินตื้นเขินนัก

เธอจู้จี้รังเกียจเซี่ยเสี่ยวหลานที่มีภูมิลำเนาชนบทได้ เซี่ยเสี่ยวหลานก็ต้องยอมรับและรับฟังอย่างเคารพนบนอบ

ทว่าเซี่ยเสี่ยวหลานกลับไม่ปฏิบัติตามบทละครของเธอ

ไม่เสแสร้งน่าสงสารหรือแสดงตัวเป็นผู้บริสุทธิ์ ทั้งยังตบหน้าผู้อำนวยการติงดังผัวะด้วยวาจาเชือดเฉือน

ติงอ้ายเจินโดนเด็กสาวชนบทตบหน้าเสียฟันร่วงเลือดกบปาก

จูฟ่างอยู่ที่บ้านราวกับทำจิตวิญญาณหล่นหายไป คนเป็นแม่จะทำอย่างไรได้?

ไม่ง่ายเลยกว่าติงอ้ายเจินจะฟื้นฟูจิตใจให้กับตนเองได้

เมื่อพบว่าเซี่ยเสี่ยวหลานพูดอย่างหนึ่งทำอย่างหนึ่ง

ความโกรธเคืองทำให้เธอสูญเสียเหตุผล

พุ่งตัวเข้าไปแหวกลูกค้าหญิงสองคนที่จะจ่ายเงินให้แยกจากกัน!

 เซี่ยเสี่ยวหลาน เธอมันหน้าไม่อาย มั่วสุมกับผู้ชายกักขฬะ

เธอไม่ละอายใจต่อลูกชายฉันหรือไง? 

เซี่ยเสี่ยวหลานไม่สนแม้แต่เงยหน้าด้วยซ้ำ โพล่งโต้แย้งทันที

 ลูกชายคุณเป็นใคร ทำไมฉันต้องละอายต่อเขา? 

พอเงยหน้าขึ้นมอง โอ๊ะ นี่ไม่ใช่มารดาของจูฟ่างหรือ?

ทั้งที่ดูถูกเธออย่างเห็นได้ชัด เซี่ยเสี่ยวหลานนึกว่าสองคนคงจะไม่มีการพบเจอกันแล้ว

อย่างไรเสียเธอไม่ส่งปลาไหลที่ภัตตาคารหวงเหออีกต่อไป การแสดงอารมณ์ของผู้อำนวยการติงช่างน่าดูชมเสียเหลือเกิน

ราวกับจะกินเซี่ยเสี่ยวหลานเข้าไปทั้งตัวทีเดียวเชียว

ติงอ้ายเจินโมโหจนแทบบ้า!

ผู้อำนวยการติงแสนสง่างามจะยังมีเหตุผลได้ที่ไหนกันเล่า ตอนนี้เธอคือเสือดาวตัวเมียที่ถูกยั่วแหย่จนโกรธจัด

จึงอดใช้วาจาเผ็ดร้อนรุนแรงในการเหยียดหยามเซี่ยเสี่ยวหลานไม่ได้

 พวกคุณซื้อเสื้อผ้าของนังจิ้งจอกคนนี้ คงไม่กลัวติดเชื้อความดัดจริตสินะ

เมื่อก่อนเพื่อขายปลาไหลให้ภัตตาคาร

เธอยั่วยวนลูกชายของฉันซึ่งเป็นคนจัดซื้อเสียไม่เป็นอันจะกิน

ตอนนี้ไม่เห็นค่าธุรกิจขายปลาไหลแล้ว ไม่ทันไรก็ตกผู้ชายใหม่ ผู้ชายคนนี้ทำอะไรล่ะ

ถึงออกเงินทองให้เธอได้ หรือว่าช่วยเธอดึงดูดผู้หญิงพวกนี้มาซื้อเสื้อผ้า?! เธอชอบคนอื่นเขา แล้วเขาจะขอเธอแต่งงานจริงหรือ? ไม่มีงานการเป็นชิ้นเป็นอัน พวกชนบทล้าหลัง! 

ติงอ้ายเจินเริ่มการโจมตีแบบไม่สนใจใครหน้าไหนแล้ว

เซี่ยเสี่ยวหลานไม่ได้อารมณ์มั่นคงอะไรนัก มีคนเหยียดหยามเธอเช่นนี้ เธอจะต้องเอาคืนเสียหน่อย

อดทนลำบากยากเข็ญรอคอยความเปลี่ยนแปลงอย่างงั้นหรือ? มีความแค้นเธอก็ต้องชำระในทันทีสิ!

เธอโบกกางเกงยีนส์ในมือแล้วฟาดเข้ากลางใบหน้าของติงอ้ายเจิน  พูดไม่น่าฟังก็ไม่ต้องพูด! แก่เพราะกินข้าว

เฒ่าเพราะอยู่นาน เพื่อขายของเล็กน้อยให้ภัตตาคาร ฉันถึงกับต้องเอาตัวเองประเคนให้? ขนาดธรณีประตูตระกูลจูสูงส่ง ฉันยังไม่แลเลย! 

ติงอ้ายเจินโดนเธอฟาดจนงุนงง โจวเฉิงกลัวว่าเซี่ยเสี่ยวหลานจะขุ่นเคืองจนทำให้ตนเองได้รับบาดเจ็บ

เขาจึงรีบร้อนกอดเธอไว้

 อย่าลดตัวลงไปทำแบบเขา เธอใจเย็นลงก่อน 

เซี่ยเสี่ยวหลานแข็งขืนบิดไปบิดมา แผดเสียงใส่โจวเฉิง  เขามีสิทธิอะไรมาพูดว่าเธอคือผู้ชายกักขฬะกัน? 

โจวเฉิงรู้สึกดีใจทันที เซี่ยเสี่ยวหลานโกรธเพื่อเขาหรือ?

ติงอ้ายเจินพุ่งเข้ามาจะทำร้ายเซี่ยเสี่ยวหลาน โชคดีที่มือดุจคีมเหล็กของโจวเฉิงยับยั้งเธอเอาไว้ได้ทันท่วงที

 เสี่ยวหลานไม่เคยใช้เงินของผม

และคุณก็เหยียดหยามเหล่าผู้หญิงที่มาซื้อเสื้อผ้าเกินไปแล้ว พวกเธอจ่ายเงินซื้อสินค้าด้วยความบริสุทธิ์ใจ

มีเงินก็จ่าย ต่างฝ่ายต่างได้ประโยชน์ ยังจะเป็นเพราะผมได้อีกหรือ? 

เมื่อครู่ติงอ้ายเจินทำสตรีเหล่านี้ฉงนงงงวยกันไปหมด

กำลังเลือกเฟ้นเสื้อผ้าอย่างตั้งใจ กลับมีหญิงบ้าคลั่งพุ่งออกมาโดยไม่มีปี่มีขลุ่ย

กล่าวว่าเสื้อผ้าที่พวกเธอซื้อติดกลิ่นดัดจริตของจิ้งจอกสาว เงินก็จ่ายแล้ว

เสื้อผ้าจะไม่เอาได้หรือ?

เดินหน้าก็ลำบากถอยหลังก็ไม่ได้

ในขณะที่หญิงคลั่งด่าเซี่ยเสี่ยวหลานสาดเสียเทเสีย

ก็พลางเหมารวมว่าร้ายพวกเธอไปด้วยเช่นกัน

บอกว่าเป็นเพราะชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาพวกเธอถึงล้อมเข้ามาซื้อเสื้อผ้าสินะ

เอาเถอะ มีเหตุผลนี้อยู่จริงๆ ทว่าถ้าบอกออกมาอย่างเปิดเผย ทุกคนยังจะรักษาหน้าตาได้อีกหรือ!

ด้วยคำพูดของโจวเฉิง เหล่าผู้หญิงก็หลุดจากความงุนงง คัดค้านไปตามๆ กัน

 ความคิดของคุณสกปรกเหลือเกิน! 

 พูดจาไม่รื่นหูเลย ทำธุรกิจอิสระไม่ใช่คนหรือ

ไม่ได้ขายให้บ่าวบ้านคุณเสียหน่อย คนอื่นเขาเปลี่ยนธุรกิจไม่ได้หรือ? 

 ฉันว่าก็เพราะมีคนปากเสียของคุณอย่างนี่แหละ ต้อนคนอื่นจนทำธุรกิจเดิมต่อไปไม่ได้

ถึงเปลี่ยนมาขายเสื้อผ้าสตรีน่ะสิ! 

 คุณนี่ปากคอร้ายกาจกว่าผู้ว่าการประจำเมืองเสียอีก สนฟ้าสนดิน

แล้วยังยุ่งกับแผงเสื้อผ้าบนถนนด้วย? 

เซี่ยเสี่ยวหลานหน้าตาเย้ายวนใจคน ว่ากันอย่างไม่อายเลย

สตรีผู้ไหนไม่ต้องการสะสวยแบบนี้บ้าง?

เซี่ยเสี่ยวหลานมีใบหน้าทรงเสน่ห์ที่ทำให้คนอิจฉาริษยา

ทำธุรกิจยังคิดเล็กคิดน้อย พูดจนน้ำลายแห้งถึงลดราคาให้สักหนึ่งหยวนสองหยวน

เสื้อผ้าสวยงามก็จริง แต่เวลาควักเงินกลับเจ็บปวดใจยิ่งนัก ตามหลักการแล้วพวกเธอควรไม่ชอบเซี่ยเสี่ยวหลานด้วยซ้ำ

เมื่อมีคนด่าเซี่ยเสี่ยวหลานก็ควรจะปรบมือเชยชม ทำไมยังเข้าข้างเซี่ยเสี่ยวหลานได้อีก?

แน่นอนว่าเพราะหญิงบ้าคลั่งคนนี้น่ารังเกียจเกินไปแล้ว

ทุกคนพากันวิพากษ์ ติงอ้ายเจินโดนตำหนิจนหน้าหูแดงก่ำ

 ถ้าตัวเธอไม่มีอะไรให้นังจิ้งจอกปอกลอก มันจะเอาอะไรมาชอบเธอกัน? 

โจวเฉิงครุ่นคิดด้วยใบหน้าจริงจังอยู่ครึ่งนาทีเต็มๆ

 …เพราะผมหล่อเหลากว่าลูกชายของคุณ? 

เชิงอรรถ

[1]打脸 ตบหน้า ไม่ได้แปลว่าทำร้ายร่างกายจริงๆ แต่หมายถึง หักหน้า ไม่ไว้หน้า

[2]戴绿帽子 สวมหมวกเขียว หมายถึง ชายที่ภรรยามีชู้