เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล] - ตอนที่ 8.2

เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล ตอนที่ 8.2

ตอนที่ 8.2

บนถนนสายนั้น เธอจับมือท่านพ่อเดินมุ่งหน้าตรงไปยังโรงแพทย์ของดอกเตอร์โอมัลลี่

ข้างในห้องรักษาคนไข้ที่ถูกเปิดออกเสียงดังครืด นอกจากดอกเตอร์โอมัลลี่แล้วยังมีคนอื่นอยู่อีกหนึ่งคน

 อ๊ะ? 

หญิงสาวผมบลอนด์ที่กำลังพยักหน้ารับคำชี้แนะจากดอกเตอร์มีอายุประมาณยี่สิบต้นๆ ได้

 มาแล้วหรือครับ 

ถึงแม้ดอกเตอร์โอมัลลี่จะเอ่ยทักทายกับเธอ แต่นัยน์ตาของเธอก็ยังคงจับจ้องอยู่ที่ผู้หญิงคนนั้นโดยไม่ละสายตา

พอท่านพ่อที่ดูเหมือนจะสังเกตเห็นสายตาของเธอเอ่ยถามออกไปว่าอีกฝ่ายเป็นใคร ผู้หญิงคนนั้นก็ตอบเสียงแหลม ท่าทางจะตกใจพอควร

 ละ…ลูกศิษย์ของดอกเตอร์โอมัลลี่ เอสทีร่าค่ะ 

ดูไม่น่าทึ่มขนาดนั้นแท้ๆ

สงสัยคงจะกำลังตื่นตระหนกที่บุตรชายของเจ้าตระกูลเป็นฝ่ายชวนคุยก่อนละมั้ง

 เอาละ งั้นมาดูข้อมือกันหน่อยนะครับ? 

ดอกเตอร์โอมัลลี่ยิ้มพลางเดินเข้ามาหาเธอ

แต่เธอพลิกตัวเข้าซุกอ้อมกอดของท่านพ่อ หลบมือของดอกเตอร์ที่ยื่นมาหา

 เทีย? 

 ฮ่าฮ่า ดูเหมือนว่าจู่ๆ จะถูกคุณหนูกีดกันเสียแล้วละครับเนี่ย 

ท่านพ่อเองก็ดูจะตกใจกับการกระทำที่ไม่สมกับเป็นเธอเลยอยู่เหมือนกัน

 เทียของพ่อทำไมเป็นแบบนี้ล่ะ กลัวเหรอ 

เธอส่ายหน้าหวือ ก่อนจะเอ่ยพูด

 พี่สาวคนนั้น… 

 หืม? พูดอีกครั้งซิ เทีย 

 ให้พี่สาวคนนั้นทำให้นะคะ 

คำพูดของเธอทำให้ทั้งสามคนต่างก็ตกใจกันถ้วนหน้า

คนที่ทำลายความเงียบกระอักกระอ่วนที่ไหลเวียนทั่วห้องอยู่ครู่หนึ่งก็คือดอกเตอร์โอมัลลี่ตามคาด

 ดูเหมือนคุณหนูจะถูกใจเอสทีร่านี่เอง ถ้าอย่างนั้นวันนี้ก็ให้เอสทีร่าช่วยทำแผลให้ก็แล้วกันครับ 

 แต่ว่า… 

 เอสทีร่าเป็นเด็กที่เก่งมากในบรรดาลูกศิษย์ของข้า เพราะฉะนั้นไม่ต้องเป็นห่วงหรอกครับ ข้าเองก็จะคอยดูอยู่ข้างๆ แบบนั้นคงไม่เป็นไรใช่มั้ยครับ คุณหนูฟีเรนเทีย 

เธอพยักหน้า ก่อนจะเดินเข้าไปหยุดอยู่ข้างเอสทีร่า แล้วยื่นข้อมือข้างที่บาดเจ็บออกไป

 อาถะ…ถ้าอย่างนั้นสักครู่ 

เอสทีร่าคลายผ้าพันแผลที่พันอยู่รอบข้อมือของเธอออกอย่างระมัดระวัง ทั้งๆ ที่ใบหน้ายังคงขึ้นสีแดงเรื่อด้วยความตื่นตระหนก

ดูท่าทางอีกฝ่ายคงจะตื่นเต้นมากจริงๆ ปลายนิ้วถึงได้สั่นระริกแบบนี้

ฟีเรนเทียรู้สึกผิดที่ทำให้หญิงสาวตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ เธอเลยเป็นฝ่ายชวนคุยเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ

 พี่สาวชื่อเอสทีร่าหรือคะ 

 ค่ะ ใช่แล้วค่ะ 

 ข้าชื่อฟีเรนเทีย ส่วนพ่อของข้าชื่อแคลอฮันค่ะ 

 ระ…เหรอคะ 

ในเมื่อเป็นคนที่ทำงานในลอมบาร์เดีย ก็ย่อมต้องรู้จักชื่อของพวกเราแน่นอนอยู่แล้ว แต่การแนะนำตัวเองอีกครั้งก็ไม่ใช่เรื่องแย่อะไร

เพื่อให้เอสทีร่าสามารถจดจำพวกเราได้อย่างแม่นยำมากขึ้น

 พี่สาวเรียนอะไรจากดอกเตอร์เหรอคะ 

 ข้ากำลังศึกษาเรื่องพืชสมุนไพรค่ะ 

 เห ถ้าอย่างนั้นพี่สาวเองก็ตั้งใจจะเป็นคุณหมอเหรอคะ 

 ค่ะ ถึงจะยังห่างไกลนักก็เถอะ 

คงเป็นเพราะเธอเอาแต่พูดเจื้อยแจ้ว ความเครียดของเอสทีร่าถึงได้ดูคลายตัวลงไปบ้างระดับหนึ่ง

 อาการบวมทุเลาลงมากแล้ว น่าจะเปลี่ยนตัวยาได้แล้วละค่ะ ท่านอาจารย์ 

 อืม นั่นสิ ถ้าอย่างนั้นก็ไปเอาสารสกัดหญ้าซาคอสมาเถอะ 

คำพูดของดอกเตอร์โอมัลลี่ทำเอาเธอขมวดคิ้วแน่น

เธอทราบดีอยู่แล้วว่ายังไงก็ต้องใช้ยาดีจึงไม่กังวลอะไรนัก แต่เธอเป็นห่วงเรื่องรสชาติของมันเนี่ยสิ

ผิดไปจากที่คิดเสียที่ไหนล่ะ

ของเหลวสีเขียวอมเหลืองที่เอสทีร่าหยิบมา มองแค่ปราดเดียวก็รู้แล้วว่าคงจะขมน่าดู

 กินนี่สิ เทีย 

ท่านพ่อยื่นคุกกี้ที่พกมาด้วยในตะกร้าปิกนิกราวกับรอจังหวะนี้อยู่แล้ว

เธอยื่นมือข้างหนึ่งออกไปรับคุกกี้ขนาดใหญ่สามชิ้นมาถือไว้ในทันที

อึก

ฝืนกลืนยารสขมปี๋จนทำให้สั่นสะท้านไปทั่วร่างลงไปในอึดใจเดียว ก่อนที่จะยัดคุกกี้ใส่ปากตามไปอย่างรวดเร็ว

และคุกกี้ที่เหลืออีกสองชิ้น ชิ้นหนึ่งเธอยื่นให้กับดอกเตอร์โอมัลลี่

 โอ้ๆ ขอบคุณครับ คุณหนู! 

ดอกเตอร์อุทานด้วยความดีใจเป็นอย่างมาก จากนั้นก็ยัดคุกกี้ทั้งชิ้นใส่เข้าปาก

ส่วนที่เหลืออีกหนึ่งชิ้น

 พี่สาว กินสิ 

นัยน์ตาของเอสทีร่าเบิกกว้างเมื่อเห็นคุกกี้ที่เธอยื่นไปให้ตรงหน้า

 ขะ…ข้า… 

 ช่วยทำแผลให้ข้านี่คะ อร่อยนะ 

เอสทีร่าที่ลังเลอยู่ครู่หนึ่งสุดท้ายก็รับคุกกี้ไปถือไว้ด้วยสองมือ

 เอาละ ถ้าอย่างนั้นพวกเราไปกันเลยดีมั้ย 

ท่านพ่ออุ้มเธอขึ้นพลางเอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงร่าเริง

 ไปก่อนนะคะ 

เธอบอกลาดอกเตอร์โอมัลลี่ทั้งๆ ที่ยังอยู่ในอ้อมกอดของท่านพ่อ มองออกไปไกลก็เห็นเอสทีร่าที่ก้มหน้านิ่งมองดูคุกกี้ที่เธอให้

 พี่สาว บ๊ายบาย! 

พอเธอส่งเสียงตะโกน นางก็สะดุ้งตกใจโค้งศีรษะมาทางเธอ ส่วนเธอก็ยังคงโบกมือให้ไม่หยุด

ครั้งหน้าจะลองตื๊อขอให้ช่วยพามาหาเอสทีร่าดีมั้ยนะ เพราะยังไงก็ต้องเจอหน้ากันบ่อยๆ เพื่อที่จะได้สนิทสนมกันให้ได้มากขึ้นอยู่ดี

 ฮืม ฮื้มมมม 

ฟีเรนเทียพาดแขนไว้บนขอบหน้าต่าง รับสายลมเย็นสบาย ฮัมเพลงออกมาอย่างเป็นธรรมชาติ

 วันนี้ดูอารมณ์ดีจังเลยนะ ตื่นเต้นที่พรุ่งนี้จะได้เข้าเรียนวันแรกหรือ 

ก็นะ เรื่องนั้นก็มีส่วนนิดหน่อยค่ะ

พอเธอมองท่านพ่อพลางส่งยิ้มให้ ท่านก็ยิ้มตามเธอไปด้วย

หลังจากนั้นไม่นานก็หันกลับไปทำงานที่ตัวเองทำค้างไว้ ขยับมือขีดเขียนอะไรบางอย่าง

เธอเองก็หันกลับไปมองนอกหน้าต่างอีกครั้ง

ท้องฟ้าแจ่มใสเสียจนราวกับว่าฝนที่ตกลงมาอย่างต่อเนื่องจนถึงเมื่อวานเป็นเรื่องโกหก รู้สึกได้ว่าแม้แต่อากาศเองก็สะอาดขึ้นมาอีกระดับ

ฟีเรนเทียสูดลมหายใจเข้าลึกตามใจอยาก ราวกับสายลมที่พัดผ่านเข้ามาถูกเธอดื่มเข้าปอดไปจนหมดสิ้น หลังจากสูดลมหายใจเข้าลึก เธอก็เห็นรถม้าติดธงกลุ่มการค้าคันหนึ่งเคลื่อนเข้ามาในคฤหาสน์

เธอกระตุกยิ้มพึมพำเสียงแผ่ว

 มาแล้วสินะ