CatNovel
  • หน้าหลัก
  • แทงหวย24
  • มังงะ
  • นิยายทั้งหมด
Advanced
  • หน้าหลัก
  • แทงหวย24
  • มังงะ
  • นิยายทั้งหมด
  • โดจิน
  • นิยายทั้งหมด
  • จบแล้ว
  • นิยายวาย Yaoi
ตอนก่อน
ตอนต่อไป
สล็อตเว็บตรง

เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล] - เล่ม 6 บทที่ 242.2

  1. Home
  2. เกิดใหม่ชาตินี้ ฉันจะเป็นเจ้าตระกูล [นิยายแปล]
  3. เล่ม 6 บทที่ 242.2
ตอนก่อน
ตอนต่อไป

เล่ม 6 บทที่ 242.2

ในตอนนั้นเอง สายตาของเฟเรสก็จับจ้องอยู่ที่ริมฝีปากของเธอ

“ทำไม…”

ม้าวิ่งหมุนโค้งเป็นวง

มือของเฟเรสที่โอบกอดเธอไว้ออกแรงกระชับเล็กน้อย

รถม้าสั่นโคลงเคลงไปมา

บางทีคงจะผ่านหน้าประตูวังแล้ว

“อา”

ราวกับเพิ่งตื่นจากภวังค์ เฟเรสกะพริบตาอย่างเชื่องช้า และพึมพำเสียงทุ้ม

“เกือบไปแล้ว”

“…อะไร”

แต่เด็กหนุ่มกลับไม่ตอบอะไร

เขาเพียงแค่มองเธอริมฝีปากเธอด้วยสายตาอ้อยอิ่ง แล้วถอนหายใจออกมาสั้นๆ เท่านั้น

และใช้นิ้วโป้งเช็ดหยาดน้ำตาของเธอที่เริ่มแห้งเหือดให้เป็นครั้งสุดท้าย

“เพราะฉะนั้นอย่าร้องไห้เลยนะ”

ตรรกะแปลกพิลึก

เธอเอ่ยพูดพลางมองสบตาเด็กหนุ่มตรงๆ

“เจ้าล่ะ”

“อื้อ”

“ถ้าข้าอยู่กับชายอื่นในรถม้าแบบนี้ เจ้าจะทำยังไง”

ทันทีที่เธอพูดจบประโยค ใบหน้าของเฟเรสก็นิ่งเกร็งไปทันที

ราวกับได้ยินเสียงดัง ‘ซ่า-’ เหมือนกับร่วงตกลงไปในกระแสน้ำ อารมณ์ความรู้สึกเลือนหายไปจากใบหน้าของเฟเรส

ในขณะเดียวกันก็รู้สึกราวกับอุณหภูมิในรถม้าลดฮวบลงหลายองศา ถึงแม้เขาจะไม่ได้ไม่พอใจหรือคิดร้ายต่อเธอก็เถอะ แต่นั่นมันจิตสังหารชัดๆ

แกรก!

รถม้าโคลงเคลงอีกรอบ

ไม่ใช่เพราะพื้นขรุขระ

“เฮ้ เจ้าพวกนี้นี่ พวกเจ้าเป็นอะไรเนี่ย”

ฮี้!

ได้ยินเสียงสารถีขับรถม้าดังขึ้นด้วยความตื่นตระหนกจากด้านนอก

ม้าทั้งหลายที่มีสัมผัสว่องไวต่อแรงกดดันไวกว่าคนมากหนึ่งระดับหวาดกลัวจนตื่นตกใจ

เธอแสยะยิ้ม

“ใช่แล้ว นั่นแหละที่ข้ารู้สึก”

ความจริงแล้วความผิดของเฟเรสก็มีแค่รอยยิ้มนั่นเท่านั้นเอง แต่เรื่องยิบย่อยเล็กๆ น้อยๆ แบบนั้นเธอตัดสินใจที่จะมองข้ามมันไป

“เพราะฉะนั้นขอเวลาให้ข้าได้คิดเรื่องของเราหน่อยเถอะ”

เหมือนอย่างที่เฟเรสทำเมื่อครู่ เธอยกมือขึ้นลูบแก้มเด็กหนุ่ม ในขณะที่เอ่ยพูด

“ข้าต้องการเวลาจัดการความคิดตัวเองเสียหน่อย”

“เทีย”

เฟเรสพูดด้วยความร้อนรน

“หากเป็นเพราะกฎอาณาจักรที่ห้ามไม่ให้จักรพรรดินีเป็นเจ้าตระกูลละก็…”

“ข้ารู้ว่าเจ้ามีวิธี”

คำพูดของเธอทำให้เฟเรสต้องเม้มปากแน่นไม่พูดอะไรออกมาอีก

“เพราะฉะนั้นข้าถึงได้อยากจะลองคิดไตร่ตรองดูให้ดี”

หากเป็นคนอื่นละก็ คงไม่มีเหตุผลให้ต้องคิดอะไรให้มากความแบบนี้

ชอบเขาไม่ใช่เหรอ ชอบมากขนาดนี้แล้วจะยังต้องคิดอะไรอีก

“ข้ากับเจ้าต่างจากคนอื่น พวกเราไม่ใช่คนที่พบรักกันแล้วจะยอมเลิกกันได้ง่ายๆ ไม่ใช่เหรอ”

“…เลิก”

ใบหน้าของเฟเรสหมองคล้ำลงไปทันที

“เปล่า ไม่ได้หมายความแบบนั้นสักหน่อย!”

อืมมมม

เธอลังเลไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดเสียงแผ่ว

“ข้าชอบเจ้าก็จริง ชอบมาก แต่ถ้าพวกเราอยากจะอยู่ด้วยกัน มันจำเป็นที่จะต้องเตรียมการอะไรอีกมาก”

เดิมทีเสียงก็แผ่วเบามากพออยู่แล้ว แต่ยิ่งพูดไปเสียงของเธอก็ยิ่งแผ่วลงเรื่อยๆ จนท้ายประโยคมันเบามากเสียจนแทบไม่ได้ยิน

“อา”

แต่ดูเหมือนมันจะไม่เป็นปัญหาต่อเฟเรสผู้มีประสาทสัมผัสว่องไวเกิดขีดจำกัดของมนุษย์ในหลายๆ ด้าน

“ชะ…ชอบ…”

ใบหน้าแดงก่ำราวกับจะระเบิดดังปังอยู่แล้วนั่น

เด็กนี่จริงๆ เลย ทำเอาคนพูดเขาเขินหมดแล้วนะ

“อะ…อะไร ไม่ได้เพิ่งเคยพูดครั้งแรกสักหน่อย”

เธอตบไหล่เด็กหนุ่มอย่างแรง แต่เพียงครู่เดียวกำปั้นของเธอก็โดนมือของเฟเรสคว้าเอาไว้

“ไม่ได้การแล้ว”

เด็กหนุ่มดึงปลายนิ้วของเธอเข้าไปแนบลงบนริมฝีปากของเขาส่วนมืออีกข้างก็โอบหลังเธอเอาไว้

แอ๊ด

เฟเรสค่อยๆ ขยับกายเข้ามาใกล้อย่างช้าๆ เก้าอี้ที่ต้องรับน้ำหนักเพิ่มเป็นสองเท่าส่งเสียงเอี๊ยดอ๊าดเบาๆ

“เฟเรส…”

เธอพยายามห้ามปรามเด็กหนุ่ม

เพราะรู้ดีว่านัยน์ตาสีแดงร้อนเป็นไฟคู่นั้นกำลังสื่อความหมายอะไร แต่เฟเรสกลับกระซิบอ้อนวอนเสียงแผ่ว

“แค่ครั้งเดียว”

ตอนนี้ก็น่าจะชินได้แล้วแท้ๆ

แพขนตายาวหลุบต่ำ ใบหน้างดงามของเด็กหนุ่มทำเอาหัวใจเต้นโครมคราม

“เทีย แค่ครั้งเดียวนะ”

เสียงทุ้มต่ำกระซิบแผ่วจั๊กจี้ใบหู ทำเอารู้สึกมึนจนเผลอคล้อยตาม

ริมฝีปากของเด็กหนุ่มวนเวียนอยู่หน้าริมฝีปากของเธอราวกับร้องขอคำอนุญาต

“ได้โปรด”

อา แพ้แล้ว

เธอหลับตานิ่งไม่พูดอะไร ปลายนิ้วของเด็กหนุ่มสอดประสานเข้ากับมือของเธอ

สุดท้ายเฟเรสก็ไม่ยอมลงจากรถม้าจนกระทั่งมาถึงภัตตาคาร

“ถึงแล้วครับ”

รถม้าจอดสนิท ได้ยินเสียงสารถีรถม้าดังขึ้นจากด้านนอก

แน่นอนว่าเธอเองก็จัดระเบียบเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว และเตรียมพร้อมสำหรับลงจากรถม้า

แต่ในจังหวะที่เธอเอื้อมมือออกไปยังที่เปิดประตูรถม้า

“เดี๋ยว”

เฟเรสก็ขยับเข้ามาใกล้ ขโมยจุมพิตไปจากเธออีกครั้งจนได้

“ยังเหลือร่องรอยของข้าอยู่นิดหน่อย”

“อะแฮ่ม”

เธอกระแอมไอเบาๆ จงใจเปิดประตูรถม้าออกกว้าง แล้วก้าวเท้าลงไป

“หืม เจ้าชาย”

“นั่งมาด้วยกันจนถึงที่นี่เลยหรือ”

เหล่าขุนนางทั้งหลายที่มาถึงภัตตาคารก่อนแล้วและกำลังรอเธออยู่ ต่างก็สังเกตเห็นเฟเรสจนส่งเสียงฮือฮากันใหญ่

“พาเจ้าชายกลับไปส่งที่วังก่อน แล้วค่อยกลับมาใหม่นะคะ”

เธอจงใจพูดเสียงดังออกคำสั่งแก่สารถี

“ไว้พบกันใหม่นะเพคะ เจ้าชาย”

ได้ยินแบบนั้นเฟเรสก็ยื่นหน้าแทรกออกมาจากประตูรถม้าที่เปิดแง้มทิ้งไว้เขามองจ้องหน้าเธอ

ดูสิ กำลังยิ้มอยู่ไม่ใช่เหรอนั่น! ถึงคนอื่นจะมองไม่ออกก็เถอะ แต่เธอรู้นะ

มองผิวเผินใบหน้าอาจจะเรียบเฉยดูไร้ความรู้สึก แต่ความจริงแล้วแววตาของเด็กหนุ่มคลายตัวอ่อนลงเล็กน้อยและกำลังลอบยิ้มอยู่

“ได้ครับ เรื่องวันนี้ขอบคุณมาก เพราะรักษาการเจ้าตระกูลแท้ๆ ความกังวลของข้าถึงได้หมดไป เดินทางปลอดภัยนะครับ รักษาการเจ้าตระกูล”

ท่าทางดูเคารพกันเป็นอย่างยิ่ง

ไม่มีส่วนไหนผิดไปจากธรรมเนียมปฏิบัติที่ควรเป็น

แตกต่างจากเด็กหนุ่มเมื่อครู่ลิบลับ แตกต่างกันสุดๆ ไปเลย…

“ไปเถอะค่ะ ไปกินข้าวกันค่ะ”

ใบหน้าแดงก่ำขึ้นมาอีกครั้ง เธอพูดเช่นนั้นแล้วรีบหมุนตัวหายเข้าไปในภัตตาคาร

ถึงแม้สายตาดึงดันและร้อนแรงคู่นั้นของเฟเรสจะมองตามหลังเธอเข้าไปจนถึงข้างในภัตตาคารก็เถอะ

* * *

เฟเรสกับเธอได้พบหน้ากันอีกครั้งเร็วกว่าที่คิด

“ตรวจสอบแน่ใจแล้วใช่มั้ยว่าข้างในไม่มีคนเหลือค้างอยู่แล้ว”

“ครับ ท่านรักษาการเจ้าตระกูลลอมบาร์เดีย”

วันนี้เป็นวันลงทัณฑ์ปิดตายประตูคฤหาสน์อังเกนัส

ตอนก่อน
ตอนต่อไป

ความคิดเห็นทั้งหมดของ "เล่ม 6 บทที่ 242.2"

ใส่ความเห็น ยกเลิกการตอบ

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

*

*

  • อ่านนิยาย
  • แทงหวย24

© 2020 cat-novel.com
เว็บอ่านนิยาย นิยาย pdf เว็บ “cat-novel.com” เว็บอ่านนิยายสนุกๆ เพลิดเพลินไปกับนิยายต่างๆ ไม่ว่าจะเป็น นิยายวาย, นิยายจีน, นิยายรัก, แฟนตาซี, กำลังภายใน, ผจญภัย สุดยอดวิชากำลังภายใน อัพเดททุกวัน พร้อมรองรับการอ่านบนมือถือ คอมพิวเตอร์ ไอแพด หรือแท็บเล็ต อ่านได้ตลอดเวลา ไม่มีโฆษณา อ่านนิยายฟรีต้อง เว็บ ”cat-novel.com”
นิยาย อ่านนิยาย นิยาย pdf นิยายวาย อ่านนิยายฟรี นิยายออนไลน์