เกิดใหม่เป็นไอหนุ่ม NTR ในเกมเอโรเกะ แต่ฉันไม่มีวันแย่งเธอมาเด็ดขาด - ตอนที่ 3.2 คุยยามดึก

เนื่องจากเป็นเวลาสี่ทุ่มกว่าแล้วหลังจากครุ่นคิดและดูภาพต่างๆ มากมาย ฉันจึงคิดว่าการโทรหาเธอตอนกลางคืนอาจเป็นเรื่องที่น่ารำคาญ แม้ว่าเธอจะยังไม่หลับก็ตาม

ฉันพยายามวางสายทันทีที่ได้ยินเสียงรับสาย แต่สายไปแล้ว

[สวัสดี โทวะคุง มีอะไรเหรอ?]

“……เอ๊ะ……ฉันขอโทษที่โทรหาเธอกระทันหันนะ อายานะ”

อายานะรับโทรศัพท์เร็วมากจนฉันค่อนข้างแปลกใจ

ฉันคิดถึงความเป็นไปได้ที่อายานะอาจกำลังคิดจะโทรหาฉัน แต่ฉันก็หัวเราะเบา ๆ เพราะคิดว่ามันคงไม่บังเอิญขนาดนั้น

[ไม่เป็นไรหรอก อันที่จริง ฉันกำลังสงสัยว่าฉันควรโทรหาโทวะคุงดีไหม เพราะการที่เราจากกันแบบนั้น….]

“……อ้า~”

มันไม่น่ายินดีอย่างแน่นอน

ฉันยังไม่รู้ว่าทำไมโคโตเนะถึงเกลียดฉันมาก แต่ฉันไม่คิดว่าฉันจะได้รู้ แม้ว่าฉันจะอยากรู้อยากเห็นก็ตาม

[ฟุฟุ ฉันสงสัยว่าจะโทรหานายดีหรือเปล่า แต่ฉันก็คิดเหมือนกันว่าโทวะคุงอาจจะเป็นคนโทรหาฉัน ฉันว่าความปรารถนาของฉันเป็นจริงแล้ว♪]

“…..”

คำพูดของอายานะทำให้แก้มของฉันร้อน

ผู้หญิงคนนี้พูดคำน่าอายแบบนี้ออกมาง่ายๆได้อย่างไรและที่สำคัญที่สุด เธอรู้ไหมว่าคำพูดเหล่านั้นทำให้หัวใจฉันเต้นระรัวด้วยความยินดีมากแค่ไหน?

ฉันรู้ว่าในกรณีของอายานะคำเหล่านี้เธอไม่ได้คิดก่อนที่จะพูด แต่เธอแค่จริงใจและตรงไปตรงมา

“ฉันคงคิดมากไปเอง”

[ใช่]

“พอฉันตัดสินใจว่าจะพอแล้วสำหรับวันนี้ ฉันก็คว้าโทรศัพท์และโทรหาอายานะโดยไม่รู้ตัว”

ฉันรู้สึกอายเล็กน้อยหลังจากพูดออกไป แต่ฉันก็ตั้งใจจริงๆ

หลังจากที่ฉันบอกเธออายานะก็เงียบไปพักหนึ่ง และในขณะที่ฉันกำลังสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น ฉันก็ได้ยินเสียงบางอย่าง…..

[โหมว โทวะคุง! ขอโทษนะ แต่โทวะคุงที่อยู่อีกฝั่งของโทรศัพท์ตอนนี้น่ะ!! ถ้าเธออยู่ข้างๆฉัน ฉันจะบีบเธอให้แรงๆเลย!!]

“นั่นมัน…… แย่เลยไป”

[ใช่! ระยะห่างระหว่างเราเป็นอุปสรรคสะจริง]

ตอนนี้อายานะอาจกำลังนอนอยู่บนเตียงของเธอ กำลังคุยโทรศัพท์อยู่

ฉันคิดว่าเสียงก่อนหน้านี้อาจเป็นเสียงเท้าของเธอกระแทกกับเตียง แต่พอคิดแล้วมันก็เป็นภาพที่น่ารักและน่าเอ็นดูเมื่อเห็นอายานะทำท่าทางเหมือนเด็ก

“…… อายานะ”

[คะ มีอะไรหรือเปล่า]

ฉันไม่เห็นหน้าเธอ แต่รู้สึกว่าเธอกำลังยิ้มและหัวเราะเบาๆ รอให้ฉันพูดอะไรออกไป

ฉันกำลังคิดว่าคงไม่เป็นไรที่จะพูดอะไรที่ดูเวอร์ๆไปบ้าง แม้ว่าฉันกำลังจะพูดอะไรแบบนี้จริงๆ ก็ตาม

“เจอกันครั้งหน้า ขอฉันกอดเธอให้แน่นที่สุดเท่าที่จะทำได้ ได้ไหม”

[แน่นอนนายทำมันได้! หากเป็นโทวะคุง ฉันก็ยินดีต้อนรับเสมอ!]

แม้ว่าฉันจะรู้สึกอายหลังจากพูดออกไป

“…… ฮ่าฮ่า ฉันเข้าใจแล้ว”

[จ้า♪]

ฉันได้ยินเสียงตีขาดังอีกครั้ง

เห็นได้ชัดว่าอายานะรู้สึกตื่นเต้นหรือบางทีเธออาจมีนิสัยชอบตีขาเพื่อระบายความรู้สึกมีความสุขเมื่อถึงจุดสูงสุด

แต่ฉันรู้ …… ครั้งต่อไปที่ฉันเจอเธอ ฉันอาจจะกอดเธอให้แน่นที่สุดก็ได้

(อาจเป็นเพราะตอนนี้ฉันอยู่ในร่างนี้ แต่แม้แต่สิ่งเล็กน้อยที่สุดกับอายานะก็ทำให้ใจฉันเต้นหรือทำให้ฉันมีความสุขมาก นั่นหมายความว่าตอนนี้ฉันคือ โทวะ ยูกิชิโระ ใช่ไหม)

ฉันถอนหายใจเมื่อคิดถึงชู

ฉันดีใจที่อายานะไม่ได้อยู่ต่อหน้าฉันเมื่อฉันอยู่ในอารมณ์ที่สับสน แต่ฉันก็สนุกกับการคุยกับเธอสักพักหลังจากนั้น

จากนั้นประมาณห้าทุ่ม ฉันเริ่มคิดว่าถึงเวลาวางสายแล้ว

[โทวะคุง]

“……มีอะไรเหรอ?”

เสียงของอายานะฟังดูจริงจัง

ฉันรู้สึกประหลาดใจกับการเปลี่ยนแปลงเสียงของเธอ ซึ่งฉันสามารถสัมผัสได้แม้ผ่านทางโทรศัพท์ แต่ฉันก็อดทนรอให้อายานะบอกว่าเธอจะพูดอะไร

จากนั้นเธอก็บอกฉันบางอย่าง

[ฉันรักนายไม่ว่านายจะเป็นคนแบบไหน มันไม่ใช่เพราะสงสารหรือเห็นใจที่ฉันมอบความรักให้โทวะคุงในตอนนั้น ฉันเสนอให้นายเพราะฉันอยากอยู่เคียงข้างนายและอยากสนับสนุนนาย]

“……นั่นสินะ”

อายานะกำลังพูดถึงอะไร เธอพูดอะไรนะ?

ขณะที่ฉันกำลังคิดเกี่ยวกับความหมายของคำเหล่านั้น จู่ๆ อาการปวดหัวที่ฉันรู้สึกในร่างกายนี้ก็ตีฉันอีกครั้ง

มันไม่ได้แย่ขนาดนั้น แต่มันเหมือนกับว่าความเจ็บปวดกำลังพยายามลากอะไรบางอย่างออกจากหัวของฉัน

“…… อะไรนะ?”

[โทวะคุง?]

ความทรงจำที่ย้อนกลับเข้ามาในหัวของฉันกลายเป็นภาพและฉันเห็นมัน

อายานะไม่มีที่พึ่ง และโทวะก็โอบรอบตัวเธอ ราวกับว่าเขากำลังทำร้ายเธอ แต่ในขณะที่โทวะแสดงออกอย่างเจ็บปวด อายานะก็มีรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ ราวกับว่าเธอพร้อมที่จะยอมรับทุกสิ่ง

“…..ฉัน-ฉันขอโทษ ฉันง่วงนิดหน่อย ไว้เจอกันนะ”

[เราคุยกันนานจริงด้วย]

อายานะหัวเราะคิกคักและดูเหมือนจะสนุกกับตัวเองจริงๆ

ฉันจมอยู่กับอายานะมากจนอดไม่ได้ที่จะยิ้ม และเมื่อเธอบอกว่าฉันง่วง ฉันคิดว่ามันรู้สึกดีและบอกอายานะว่าฉันกำลังจะเข้านอน

[ฉันยังไม่อยากวางเลย ฉันอยากคุยกับนายมากกว่านี้…… ไม่ได้เหรอ?]

“……………”

จริงๆนะผู้หญิงคนนี้…… ฉันถอนหายใจออกมาเล็กน้อยและเราทั้งคู่ก็ตัดสินใจว่าวันนี้เราควรเข้านอน

“พรุ่งนี้เจอกันที่โรงเรียน โอเคไหม? งั้นฝันดีนะ”

[……อา ฉันเข้าใจแล้ว ฝันดีจ้ะ]

นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นหลังฉันโทรออก

หลังจากนั้นฉันก็จัดการกับการโทรให้เสร็จในขณะที่อยู่กับอายานะซึ่งลังเลที่จะวางสาย

“….ฟู่วววว”

ฉันรู้สึกราวกับว่าฉันเพิ่งทำงานเสร็จ แต่ก็เป็นที่น่าพอใจมากที่สามารถแลกเปลี่ยนคำพูดกับอายานะได้

เมื่อฉันคุยกับเธอ บางอย่างในตัวฉันเริ่มค้นหาอายานะราวกับกระซิบกับฉันว่าฉันไม่ต้องแคร์ชูแต่ฉันคิดว่าความรู้สึกนี้ต้องมีความหมายบางอย่าง

“……อ่า ฉันคิดว่าได้เวลาที่จะเข้านอนแล้ว ตอนนี้ฉันง่วงมากเลย”

ฉันจะมีปัญหาถ้าฉันมาสายในวันพรุ่งนี้ เพราะคิดมากเกินไปจนนอนไม่พอ

ฉันนอนอยู่บนเตียงและมองไปที่เพดานที่มืดมิดของห้องและสงสัยว่าฉันควรทำอย่างไร แต่ความง่วงก็เข้าโจมตีและฉันก็ผล็อยหลับไปในไม่ช้า

นี่คือเรื่องราวของอีกโลกหนึ่ง

ชายคนหนึ่งนั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ ชายผู้นั้นไม่มีความสุข …… ที่ได้เห็นตอนจบของเกมที่เขาเพิ่งเล่นไป เขาทำได้แต่คร่ำครวญ

“…… เกมบ้าอะไรเนี่ย? ไม่ ฉันรู้แล้วว่าเป็นเกมแนวไหน บ้าจริง แต่ทำไมฉากจบของอายานะถึงสิ้นหวังอย่างงี้? เกมนี้มันปีศาจชัดๆ!!”

ชายคนนั้นบ่นในขณะที่เขาจ้องไปที่รายชื่อผู้พัฒนาอย่างเงียบๆ แต่แล้วเขาก็ตัดสินใจดำดิ่งสู่อินเทอร์เน็ตเพื่อเขียนเกี่ยวกับความประทับใจของเขาที่มีต่อเกมหลังจากเล่นจบ

ชายคนนั้นพบบางสิ่ง

“แฟนดิสก์สำหรับ “[ฉันถูกชิงไปทุกอย่าง] …… เรื่องราวของอายานะ?”

สิ่งที่ชายคนนั้นพบคือไฟล์ที่สามารถเรียกได้ว่าเป็นภาคต่อของเกมที่เขาเล่นมาจนถึงตอนนี้

เขาสงสัยเกี่ยวกับมัน แต่เกมที่เขากำลังเล่นเป็นเกมNTR และเขาได้รับความเสียหายทางอารมณ์ในระดับหนึ่ง ดังนั้นเขาจึงไม่สนใจที่จะเล่นภาคต่อของเกมนั้นมากนัก

“มาย้อนอดีตเรื่องราวของเธอที่ไม่ได้ปรากฎในเนื้อเรื่องหลักกันเถอะ …… เป็นเรื่องนั้นใช่ไหม? เป็นการเจาะลึกเกี่ยวกับอายานะที่มีฉากเซ็กซ์เพียงฉากเดียวใช่ไหม? ฉันจะอยากเห็นฉากการโกหกของอายานะมากกว่านี้ไปทำไม!”

พูดตามตรง ความจริงเบื้องหลังของอายานะนางเอกแสนสวยที่อยู่เคียงข้างพระเอกมาตลอดนั้นค่อนข้างจะบอบช้ำ

มันเป็นความรับผิดชอบของตัวเองเท่านั้นที่จะมีแผลเป็นทางอารมณ์จากการเล่นเกมประเภทนี้ แต่ถึงกระนั้นอายานะก็เป็นนางเอกที่ผู้ชายมักจะพูดว่ามีความเป็นเด็กผู้หญิงมากที่สุดในเกม

“…… ฉันจะไม่ซื้อ แต่ขอดูหน่อยคงไม่เสียหายอะไร”

แต่เขาก็ยังต้องการเห็นสิ่งใหม่ๆ

ชายผู้นี้ไม่ได้ตั้งใจที่จะซื้อแผ่นแฟนดิสก์ ดังนั้นเขาจึงกระโดดไปที่หน้าต่อไปเพื่อดูว่าผู้คนคิดอย่างไรกับมัน

“ว้าว มันน่าทึ่งมาก คะแนนรีวิวสูงมาก……..”

ตัวเลขยิ่งสูงเรทติ้งยิ่งดี

บทวิจารณ์ส่วนใหญ่อยู่ในระดับห้าดาว ซึ่งหมายความว่าผู้ที่เล่นแฟนดิสก์นี้พอใจกับเนื้อหาของมันมาก

ถึงตอนนี้ไม่ว่าจะสปอยล์ยังไง เขาก็อยากรู้รายละเอียดของคะแนนที่สูงนี้ ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจดูรีวิวตามลำดับจากบนลงล่าง

ฉันสงสัยเกี่ยวกับเรื่องนี้เพราะไม่มีบรรยายไว้ในหนังสือ ฉันเลยซื้อมา ฉันจะพูดอะไรดี……มันวิเศษมาก ฉันรู้สึกประหลาดใจที่เห็นว่ามุมมองต่างๆแตกต่างกันอย่างไร และความประทับใจของฉันเปลี่ยนไปมากเพียงใดเมื่อเจาะลึกเข้าไปในเหตุการณ์ที่ไม่ได้ปรากฎในเนื้อเรื่องหลัก

หากคุณมีความรู้สึกใดๆเกี่ยวกับชูอย่าซื้อมัน มันไม่ได้เป็นการไถ่บาปแต่อย่างใดและเหนือสิ่งอื่นใด มันจะเปลี่ยนความประทับใจของคุณที่มีต่ออายานะ

สิ่งเดียวที่ฉันคิดได้คือเรื่องราวไม่ได้เกี่ยวกับหญิงสาวที่นอกใจ แต่เกี่ยวกับหญิงสาวที่เป็นเทพธิดา ……

สงสารรุ่นพี่กับรุ่นน้องที่โดนจับกดเพราะสนิทกับชู แต่ฉันก็พอใจเพราะได้เอามันออกไปแล้ว

นี่นางเอกโดนแฟนทิ้งในเนื้อเรื่องหลักเหรอ? มันเป็นเพียงความรักที่บริสุทธิ์ถึงฉันจะกลัวอายานะแต่ฉันก็อยากมีแฟนแบบเธอ ฉันจะพบเธอได้ที่ไหนไหม?

ฉันไม่คิดว่าฉากฟุตบอลจะมีบทบาทมากเช่นนี้กับโทวะ ถ้าฉันพูดกับโทวะได้ละก็ฉันคงจะบอกเขาว่า….จงมีความสุขด้วยกันกับอายานะเถอะนะ

ฉันรู้สึกเหมือนโลกใหม่ได้เปิดขึ้นสำหรับฉัน ฉันคิดว่าจะไม่มีเรื่องราวต่ออีกแล้วที่นางเอกที่นอกใจในเรื่องหลักแสดงเป็นตัวละครหลักในแฟนดิสก์ เรื่องราวนั้นยอดเยี่ยมและฉากอีโรติกก็เช่นกัน

น่าเสียดายที่แม่ของเธอถูกมองข้ามเพราะความเมตตาของอายานะ ในฐานะคนรักฉากเ*็ดแม่ ฉันต้องการเข้าฉากกับแม่ของอายานะ

นี้คือเสียงรีวิวส่วนใหญ่

“……อา ฉันเข้าใจแล้ว ซื้อแม่ง”

ชายผู้พึมพำเรื่องนี้ด้วยใบหน้าใสซื่อ ค่อยๆ เลื่อนเคอร์เซอร์ไปที่ปุ่มซื้อ