เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) - ตอนที่ 190 เรือสำราญสุดหรูหรา!
“ฮัลโหล…”
สวี่ฉู่หมิงกดตัดสายไปแล้ว แต่จากสีหน้าของฉินหงเหยียนนั้นพอจะมองออกได้ว่าผลจากการพูดคุยครั้งนี้ไม่ได้เป็นที่น่าพอใจนัก
สวี่ฉู่หมิงเองก็เป็นถึงเศรษฐีแสนล้าน ฉินหงเหยียนไม่อยากจะให้เขาแสดงอำนาจเงินที่มีต่อหน้าเย่เฉิน
มิฉะนั้นไม่ว่าชายคนใดก็ต้องรู้สึกต่ำต้อยกันทั้งนั้น!
ฉินหงเหยียนเดินไปที่ห้องครัว ขณะที่เย่เฉินกำลังจัดการเอาจานชามที่ใช้แล้วใส่เข้าไปในเครื่องล้างจานพอดี
เย่เฉินหันมองแฟนสาวแล้วถาม “คุยโทรศัพท์เสร็จแล้วเหรอ?”
ฉินหงเหยียนพยักหน้า แต่สีหน้ากลับไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก “เย่เฉิน สวี่ฉู๋หหมิงคนนี้มี้นิสัยไม่ดี เขารังเกียจคิดว่าเรื่อคุณเตรียมมานั้นจะไม่หรูหราพอ ดังนั้นเลยจะขับเรือของตัวเองมา ตอนเย็นเราไปกินข้าวบนเรือเขาได้ไหม? แล้วพวกเราเอาเหล้าแพงๆ ไปแทน”
รังเกียจรังงอนว่าเรือที่เย่เฉินเตรียมมาจะดีไม่พองั้นเหรอ?
กลัวว่าเรือสำราญที่เย่เฉินเตรียมนั้นจะไม่สมฐานะกับเศรษฐีเบอร์หนึ่งของเมืองเสินเฉิงอย่างเขาเหรอ?
“ฮ่าๆ”
เย่เฉินหัวเราะอย่างเหยียดหยาม
สวี่ฉู่หมิงช่างไม่รู้อะไรเสียเลย เขาไม่ได้รู้ด้วยซ้ำว่าเย่เฉินเตรียมเรือสำราญระดับไหนเอาไว้ใช้ในคืนนี่ !
เขาอยากจะขับเรือสำราญของตัวเองมาที่แม่น้ำหวงผู่น่ะเหรอ?
ฮ่าๆ เขาจะขับเข้ามาได้หรือไง?
ในคืนนี้เย่เฉินเหมาแม่น้ำหวงผู่เอาไว้หมดแล้ว!
“คุณโกรธหรือเปล่า? ไม่อย่างนั้นคืนนี้พวกเราไม่ไปกันแล้วก็ได้”
ฉินหงเหยียนเห็นเย่เฉินยิ้มเย็น จึงรู้ว่าเขาย่อมไม่พอใจนักที่สวี่ฉู่หมิงทำแบบนี้
เย่เฉินกล่าว “อ้อผมไม่เป็นไร คืนนี้พอไปถึงที่นั่นเราค่อยว่ากันเถอะนะ เรือสำราญที่ผมเตรียมไว้ก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรไม่แน่ว่าเขาอาจจะชอบก็ได้”
ที่จริงเย่เฉินตระเตรียมทั้งหมดไว้เสร็จเรียบร้อยตั้งแต่เช้าแล้ว
ทว่าคืนนี้เขาอยากจะเซอร์ไพรส์ฉินหงเหยียน ดังนั้นจึงไม่อยากบอกหญิงสาวก่อน
……
เวลา 5 โมงเย็น ณ ท่าเรือเลขที่ 16 ตรงว่ายทานของเมืองเทียนไห่
ที่เทียนไห่เป็นเมืองลำดับหนึ่งของประเทศเพราะว่า ในทั่วโลกต่างก็ยอมรับว่าที่นี่เทียบเท่าได้กับนิวยอร์ค จำเป็นต้องพูดว่าหนึ่งในจุดแข็งนั้นก็คือวิวทิวทัศน์ที่สวยงามอย่างมากในตลอดสองข้างฝั่งของแม่น้ำหวงผู่
ดังนั้นได้ล่องเรือชมวิวของแม่น้ำหวงผู่ ชมวิวทิวทัศน์ที่แสนสวยงามและหรูหราตลอดสองข้างฝั่งในยามค่ำคืน ถือเป็นกิจกรรมที่นักท่องเที่ยวที่มาเที่ยวเมืองเทียนไห่นั้นต้องทำ
ทุกวันตั้งแต่ 5 โมงจึงมีคนมาต่อแถวยาวเป็นหนอนอยู่ที่ท่าเรือเลขที่ 16
แต่วันนี้ถึงแม้ว่าจะมีคนเป็นจำนวนมากแต่กลับไม่มีแถวยาว พวกเขาเบียดเสียดยัดเยียด พูดคุยกันจอแจ
“นี่มันเรื่องอะไร! ทำไมวันนี้ไม่ขายตั๋ว!”
“ฉันจะซื้อตั๋วขึ้นเรือ!”
“กระทั่งเรือยังไม่มี ซื้อตั๋วเรืออะไร!”
คนไม่น้อยเบียดเสียดยัดเยียดด้วยต่างต้องการจะซื้อตั๋วขึ้นเรือ จากนั้นก็ขึ้นเรือชมวิวของแม่น้ำหวงผู่กับเพื่อน คนรัก สมาชิกในครอบครัว
แต่ว่าวันนี้ที่นี่กลับไม่มีตั๋วขึ้นเรือขาย
“ทำไมวันนี้ไม่มีตั๋วขึ้นเรือขายล่ะ? ควรจะต้องมีคำอธิบายอะไรบ้างนะ!”
“ได้ยินมาว่าวันนี้ไม่ว่าเรือลำไหนก็เข้าแม่น้ำไม่ได้ เหมือนว่าจะมีลูกเศรษฐีคนไหนสักคนเหมาไปหมดแล้ว!”
“เชี่ย ใครจะมีเงินเยอะขนาดนี้! เหมาได้ยันแม่น้ำหวงผู่เลย?”
ในทุกค่ำคืนที่นี่จะมีเรือหลายลำแล่นไปมา หนำซ้ำบนเรือยังมีป้ายโฆษณาของสปอนเซอร์ต่างๆ เช่นตงอะไรซักอย่าง อินอะไรต่อมิอะไร ธนาคารนี่นั่นหรือบริษัทประกันเป็นต้น
叶辰为了包下整个黄浦江，不让这些游客打扰叶辰和秦红颜，光是赔偿这些赞助商的广告损失，就赔了好几百万！
เย่เฉินเหมาทั้งแม่น้ำหวงผู่ ไม่ให้พวกนักท่องเที่ยวรบกวนช่วงเวลาของคนทั้งสอง แค่ต้องจ่ายค่าเสียหายให้กับค่าโฆษณาให้พวกบริษัทต่างๆ ก็หลายล้านแล้ว!
และแน่นอนว่าสำหรับเขาแล้ว เงินพวกนี้เป็นแค่เรื่องเล็กๆ เท่านั้น
และในตอนนี้สวี่ฉู่หมิงที่กำลังคุยกับหุ้นส่วนทางธุรกิจอยู่ก็มีสายโทรเข้ามา
“คุณสวี่ครับ เรือของคุณเข้าแม่น้ำหวงผู่ไม่ได้”
สวี่ฉู่หมิงไม่มีท่าทีเดือดเนื้อร้อนใจ “อ้อ ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันแจ้งเบื้องบนขึ้นไป พวกนายรออยู่ที่นั่นสักประเดี๋ยวก็ได้”
แต่หลังจากโทรศัพท์เสร็จแล้ว สวี่ฉู่หมิงกลับโทรหาฉินหงเหยียนเป็นลำดับแรก
“หงเหยียน”
“อ้อว่ายังไงคะ? พวกเรานัดกันตอนสองทุ่ม จะขอเลื่อนหรือเปล่าคะ?”
“อ้อ เปล่า ผมไปถึงที่นั่นตอนสองทุ่ม แต่เพิ่งได้รู้ว่าแม่น้ำหวงผู่ถูกปิดน่านน้ำไปแล้ว เรือสำราญทั้งหมดรวมไปถึงเรือส่วนตัวเข้าไปไม่ได้”
“อ้าวหรอ?”
ฉินหงเหยียนที่ไม่ได้รู้ความจริงก็ตกตะลึง
สวี่ฉู่หมิงกล่าว “พวกเธอเลือกที่อื่นเถอะ เลือกได้แล้วก็ส่งชื่อมา”
เมื่อวางสายเสร็จ สวี่ฉู่หมิงก็ส่ายหน้าแล้วพูด “แปลกพิกล”
ทุ่มครึ่ง เย่เฉินและฉนหงเหยียนจูงมือกันเดินไปที่ท่าเรือของแม่น้ำหวงผู่
เริ่มดึก ท้องฟ้าสีดำสนิท บนฟ้าไม่มีแม้แต่ดาวสักดวง แต่ว่าในสถานที่ที่เจริญรุ่งเรืองแบบนี้ไม่จำเป็นต้องพึ่งพาดวงดาวด้วยซ้ำไป
เพราะว่าดวงดาวไม่ได้สวยงามเท่ากับแสงไฟในตัวอาคารที่สูงเสียดฟ้าทั้งหลาย แสงสว่างที่เปล่งประกายจากเงินทองและความหรูหรา สำหรับคนในประเทศนี้แล้วเป็นดวงดาวที่สวยงามที่สุด
“เย่เฉิน ทำไมคุณพาฉันมาที่นี่ล่ะ สวี่ฉู่หมิงบอกว่าที่นี่โดนปิดไป เรือของเขาเข้ามาไม่ได้ พวกเรารีบเลือกที่กินข้าวให้เรียบร้อยกันเถอะ เดี๋ยวสวี่ฉู่หมิงก็จะมาถึงแล้ว”
ฉินหงเหยียนสวมกระโปรงสีแดง ดูสูงส่งและเย้ายวนใจ รองเท้าที่เจ้าหล่อนสวมวันนี้ค่อนข้างสูงบวกกับปัญหาของมุมบางอย่าง ทำให้ดูเหมือนสูงๆ เท่ากับเย่เฉิน หรืออาจจะสูงกว่าเย่เฉินเล็กน้อยด้วยซ้ำไป
ฉินหงหงเหยียนรู้ว่าสวี่ฉู่หมิงเป็นคนที่ค่อนข้างให้ความสำคัญกับเวลาอย่างมาก ถ้าหากว่านัดกันตอนสองทุ่มแล้วพบว่าเย่เฉินยังไม่ได้เลือกสถานที่ให้เรียบร้อย
แต่กลับรอให้เขามาก่อนแล้วเสียเวลาไปกับการหาร้านอาหารล่ะก็ สวี่ฉู่หมิงจะต้องไม่พอใจมากแน่
สำหรับเขาแล้ว เวลาเป็นเงินเป็นทอง เขาจะต้องไม่พอใจในพฤติกรรมแบบนี้ของเย่เฉิน จะต้องดูถูกเขา
แต่อาจจะพูดจาแย่ๆ เพียงเพราะเรื่องนี้ เช่นเวลาของคนมีเงินกับคนจนไม่เหมือนกันอะไรแบบนี้
เย่เฉินคลายมือที่จับจูงแฟนสาว แต่ใบหน้ายังคงแต่งแต้มด้วยรอยยิ้ม เขาดื่มด่ำไปกับลมที่พัดเบาๆ รู้สึกสบายอย่างยิ่ง
“หงเหยียนก่อนนี้ผมเคยมาที่นี่กับหวังเจียเหยาหลายครั้ง ทุกครั้งที่มาคนก็จะเบียดเสียดจอแจ ผมเกลียดสภาพแวดล้อมที่มีคนเยอะแยะ แต่วันนี้ห้ามเรือสำราญเข้ามา คนก็เลยน้อยลงไปเยอะ รู้สึกดีจัง!”
ฉินหงเหยียนเห็นเย่เฉินยังคงมีท่าทีสบายๆ ตัวหล่อนเองร้อนใจจนลุกลี้ลุกลน แล้วกล่าวย้ำๆ ทีละคำ
“รีบ เลือก สถาน ที่ กิน ข้าว เร็ว ๆ!”
เย่เฉินยิ้มแล้วไม่พูดจา
เขาให้ความสำคัญกับมื้ออาหารในวันนี้อย่างมาก ไม่ใส่เสื้อ H&M อีกแต่ใส่เสื้อผ้าแบรนด์เนมแทน
และเวลาก็ผ่านไปแบบนี้ 30 นาที คิดไม่ถึงว่าสวี่ฉู่หมิงจะมาถึงตอนทุ่มห้าสิบ
สวี่ฉู่หมิงแต่งตัวดูดี ท่าทางภูมิฐาน ทันทีที่เห็นมาดเขาก็รู้ว่าเป็นคนมีเงิน
“ฉู่หมิง ฉันขอแนะนำเขาให้คุณรู้จัก นี่คือเย่เฉินแฟนฉันค่ะ เย่เฉินคะ คนผู้นี้ก็คือสวี่ฉู่หมิง ประธานบริษัทเชียนซวิ่นจำกัด”
ฉินหงเหยียนสาวเท้าขึ้นไปแล้วแนะนำตัวแทนพวกเขาสองคน
ทั้งสองคนจับมือทักทายกัน แต่ในแววตาของพวกเขาสองคนกลับแฝงไปด้วยแววตาอาฆาตอีกฝ่าย!
สวี่ฉู่หมิงคลายมือลงอย่างรวดเร็วกล่าวด้วยสีหน้าไม่พอใจนัก “ฉันบอกแล้วไงว่าที่นี่เขาปิดน่านน้ำ ไม่ว่าเรือลำไหนก็เข้าไปไม่ได้ พวกเธอทำให้ฉันมาเสียเที่ยวเปล่า เฮ้อ เย่เฉิน เวลาของนายไม่เป็นเงินเป็นทอง แต่นายรู้ไหมว่านายทำให้ฉันเสียเวลาไปอย่างน้อยครึ่งชั่วโมงเนี่ย ฉันเสียหายไปเท่าไหร่?”
และในเวลานี้เรือสำราญสุดหรูหราอย่างที่ไม่เคยมีใครเคยเห็นมาก่อน ก็ปรากฏขึ้นในแม่น้ำหวงผู่!
จนทำให้คนที่เดินไปมาตามแม่น้ำหวงผู่อุทานออกมา!