เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) - ตอนที่ 367 ซูมู่ชิงตกอยู่ในอันตราย

ตอนที่ 367 ซูมู่ชิงตกอยู่ในอันตราย!

รถของผู้จัดการช่ายคือรถ Porsche ไฟฟ้ารุ่น taycan สีขาว

ทันทีที่ขึ้นรถเด็กหญิงตัวน้อยก็ผล็อยหลับไปอย่างรวดเร็ว บางทีอาจเพราะแม่หนูน้อยเล่นอยู่ในร้านนั้นถึงสามชั่วโมงติดต่อกัน พลังงานจึงถูกใช้ไปจนหมดแล้ว

ฟากเย่เฉินเองก็ขับรถไปและกล่าวกับซูมู่ชิง “ถ้าคุณง่วงก็นอนเถอะ ถึงบ้านแล้วเดี๋ยวผมปลุกคุณเอง”

ซูมู่ชิงส่ายหน้า “ไม่ต้องหรอกค่ะ ฉันไม่ง่วง”

เย่เฉินมองด้านหน้า แล้วย้อนนึกถึงเรื่องเมื่อกลางวันพลางกล่าว “คุณน่าจะเดาได้ว่าผู้จัดการช่ายเป็นอะไรกับพี่ชายผมใช่ไหมล่ะ? ผมจำได้ว่าตอนเจอคุณในร้านกาแฟที่เทียนไห่ครั้งแรก ผมก็คิดว่าคุณเป็นผู้หญิงของพี่รอง เพราะผมรู้จักคุณเป็นอย่างดี เขาเป็นพวกเห็นคนสวยจะห้ามใจไม่ไหวทุกที

จริงสิ เขาน่ะ นอกจากทิ้งคุณเอาไว้ที่ผมแล้วเขาได้ทำอะไรคุณหรือเปล่า? ผมเองก็ไม่ได้มีเจตนาอะไรนะ ถ้าเขาเคยรังแกคุณ เดี๋ยวถ้าผมเจอเขา ผมจะจัดการคุณให้เขาเอง!”

ตอนที่ซูมู่ชิงได้ยินชื่อเย่เซวียน ท่าทางหญิงสาวสงบนิ่ง “ไม่ค่ะ เย่เซวียนให้เกียรติฉันมากทีเดียว อีกอย่างฉันก็ไม่ใช่ผู้หญิงที่จะใจง่ายนอนกับผู้ชายคนไหนก็ได้”

เย่เฉินได้ยินแบบนี้ ก็รีบร้อนอธิบาย “แน่นอนอยู่แล้ว ผมรู้ว่าคุณไม่ใช่คนแบบนั้น ผมเองก็ไม่ได้หมายความอย่างนั้น คุณอย่าเข้าใจผมผิดเลยนะ”

ทว่าหญิงสาวกลับตอบว่า “ฉันเองก็ไม่ได้เป็นอย่างที่คุณคิด”

“ครับ? หมายความว่ายังไงเหรอครับ?” เย่เฉินเองก็เริ่มงงๆ ขึ้นมา

ไม่ได้เป็นอย่างที่เขาคิด? แปลว่าอะไร?

ทันใดนั้นเองซูมู่ชิงมีท่าทีเหมือนไม่อยากพูดเรื่องนี้อีกแล้ว หล่อนปิดตาลงแล้วกล่าว “ฉันชักจะเหนื่อยแล้ว ถ้าถึงบ้านคุณค่อยเรียกฉันแล้วกัน”

ซูมู่ชิงปิดเปลือกตาลง เขาเองก็ไม่รู้ว่าหญิงสาวหลับจริงหรือแค่แกล้งเท่านั้น แต่ว่าเขาอาศัยจังหวะรถติด เหลือบมองสองแม่ลูก รู้สึกว่าภาพแม่และลูกที่นอนกอดกันนี้ น่ารักมากเหลือเกิน

เย่เฉินอดถ่ายภาพของพวกเขาสองคนไม่ได้เพื่อบันทึกภาพความงดงามนี้ไม่ได้

ในวินาทีที่ถ่ายภาพนั้น เย่เฉินสังเกตเห็นได้อย่างชัดเจนว่าสีหน้าของซูมู่ชิงเกิดความเคลื่อนไหวน้อยๆ

เย่เฉินรู้ได้ในทันทีว่าซูมู่ชิงกำลังแกล้งนอนหลับ

“ดูแล้ว ซูมู่ชิงน่าจะยังมีความลับอะไรปิดบังเรา”

แต่ว่าใครบ้างจะไม่มีความลับ?

ตัวเย่เฉินเองเกิดในครอบครัวที่ลึกลับ กระทั่งความลับในครอบครัวเขาเองก็ยังไม่รู้เลย เขาจึงรู้สึกว่าตนเองไม่มีความจำเป็นต้องไปล้วงความลับของผู้หญิงที่กำลังจะเป็นภรรยาของคนอื่นหรอก

เมื่อส่งสองคนแม่ลูกที่บ้านแล้ว เย่เฉินก็จัดแจงทำอาหารเที่ยงหลากหลายอย่างให้สองคนแม่ลูก หลังจากนั้นก็ขับรถไปคืนรถให้ผู้จัดการช่ายที่ CBD

หลังจากนั้นเขาก็นั่งรถไฟฟ้ากลับไปยังสถานที่ทำงาน

……

ตอน 5 ทุ่มเย่เฉินกับอาเจี๋ยกำลังเดินลาดตระเวนอยู่ด้านนอก ผู้จัดการหวงกำลังดื่มเหล้าเมามายมาจากด้านนอก ก็กำลังคุยกับพวกเขาอีก

ทันใดนั้นเองเย่เฉินก็ได้ยินเสียงบุตรสาว

“คุณพ่อ!”

เขาหันตามเสียงที่ได้ยินแล้วก็เห็นลูกสาววิ่งมาหาเขา โดยมีซูมู่ชิงเดินตามอยู่ด้านหลัง

“อ้าวซือซือ”

เย่เฉินแปลกใจอย่างมาก ที่สองคนแม่ลูกถึงมาที่นี่ในเวลาดึกดื่นขนาดนี้? ทั้งที่ห้างสรรพสินค้าปิดไปตั้งนานแล้ว

ซูมู่ชิงมัดผมม้า หญิงสาวสวมชุดคลุมตัวยาวสีขาว กางเกงสีดำรัดรูปขนเห็นเรียวขาวสวยของหล่อน

หญิงสาวระบายยิ้มพลางกล่าว “ไม่รู้ว่าซือซือเป็นอะไร วันนี้กล่อมยังไงก็ไม่ยอมนอน บอกว่าอยากจะมาหาคุณ”

เย่เฉินยิ้มรับ เขาเองก็ดีใจอย่างยิ่งที่ลูกสาวคิดถึงเขา นี่แปลว่าสายใยพ่อลูกนั้นแน่นแฟ้นมากขึ้นไปเรื่อยๆ

ซือซือดึงมือเย่เฉินแล้วชี้ไปที่น้ำพุด้านนอกห้าง “คุณพ่อคะ หนูอยากให้คุณพ่อพาหนูไปเที่ยวที่นั่นหน่อยค่ะ”

เย่เฉินมีท่าทีลำบากใจเล็กน้อย เขาย่อมอยากไปเที่ยวเล่นเป็นเพื่อนลูกสาวแต่ว่าตอนนี้เป็นเวลาทำงาน

ผู้จัดการหวงที่กลิ่นเหล้าเต็มตัวโบกมือส่งๆ “เสี่ยวเย่เอ้ย ไปที่ยวเป็นเพื่อนลกสาวนายเถอะ! ให้อาเจี๋ยทำงานคนเดียวเถอะไป!”

ซือซือรีบกล่าว “คุณพ่อคะเรามาแข่งกันดีกว่าค่ะ ใครวิ่งไปถึงที่นั่นก่อนชนะ!”

ซือซือพูดจบก็ออกวิ่งทันที เย่เฉินไม่พูดไม่จา เขาก็เริ่มวิ่งเหยาะๆ แข่งกับลูกสาวทันที

ซูมู่ชิงมองเงาของสองคนพ่อลูกที่วิ่งแข่งกัน ก็มองพลางระบายยิ้มอย่างยินดี จากนั้นก็ค่อยๆ เดินไปหาพวกเขาสองคน

ร่างสูงเพรียวชะลูดของซูมู่ชิงเดินผ่านหน้าผู้จัดการหวงหวงไป เขาพลันได้กลิ่นหอมจากน้ำยาสระผมจากเรือนผมของหญิงสาว รวมไปถึงเรือนกายหอม ขณะมองเรือร่างที่แสนงดงามของหญิงสาวที่เห็นเลือนลางในเงามืด ละสายตาจากเรือนร่างบางไม่ด้ราวมีอะไรตรึงอยู่

“ทำไมโลกใบนี้ถึงได้มีผู้หญิงที่สวยขนาดนี้นะ!”

ผู้จัดการหวงหวงเพิ่งกินเลี้ยงมากับเพื่อนเขาดื่มเหล้าไปไม่น้อย

ฤทธิ์สุราทำให้คนใจกล้า ตั้งแต่ตอนที่เจอหญิงสาวเมื่อคราวก่อน เขาก็จินตนาการถึงหญิงสาว ถึงขนาดที่ลอบช่วยตัวเองโดยจินตนาการถึงหน้าหญิงสาวอยู่หลายครั้ง

ที่นี่เป็นอาณาเขตของเขา ในราตรีที่มืดมิดนี้เขาเจอหญิงสาวอีกครั้ง ทำให้เขาอยากจะลองสัมผัสหล่อนขึ้นมา!

“เอ่อ น้องสะใภ้” ทันใดนั้นเองผู้จัดการหวงหวงก็เรียกหญิงสาว

ซูมู่ชิงชะงักฝีเท้าแล้วหันมองผู้จัดการหวงหวง

เขาจึงแสร้งถามด้วยท่าทีเคร่งขรึม “ดึกดื่นขนาดนี้แล้ว พวกคุณมากันยังไงเหรอ?”

ซูมู่ชิงตอบอย่างตรงไปตรงมา “ขับรถมา”

อีกฝ่ายจึงถามต่อ “แล้วจอดรถไว้ที่ไหนเหรอ?”

ซูมู่ชิงชี้ไปตรงบริเวณที่จอดรถด้านหน้า “จอดไว้ด้านบน”

ทันใดนั้นเองผู้จัดการหวงหวงก็ทำท่าทีลนลาน “แย่แล้ว ที่นั้นจอดรถไม่ได้นะ เดี๋ยวตรงนั้นจะมีช่างมาซ่อมถนน ไม่อย่างนั้นคุณขับไปจอดตรงน้ำพุเถอะ อีกเดี๋ยวจะได้กลับขึ้นรถกันสะดวกๆ หลานสาวจะได้ไม่ต้องเดินไกล”

ซูมู่ชิงรู้ว่าคนผู้นี้เป็นผหัวหน้าของฝ่ายรักษาความปลอดภัยจึงเดาได้ว่าเขาน่าจะพอมีอำนาจอยู่บ้าง “ไม่ดีมั้งคะ?”

ผู้จัดการหวงรีบโบกมือส่งๆ “ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวผมเดินไปด้วย ขับรถมาเลย”

ซูมู่ชิงมองเย่เฉินและซือซือที่วิ่งกันไปไกลแล้ว ก็ไม่ได้สงสัยอะไร จึงเดินตามอีกฝ่ายไป

แต่ผู้จัดการหวงหวงกลับไม่ได้พาหล่อนเดินตามทาที่หล่อนมาแต่ดันชี้ไปอีกทาง “ทางนี้ใกล้กว่าแล้วก็สว่างกว่านะ”

ซูมู่ชิงเดินตามเขาไปก็ไม่ได้พบอะไรผิดสังเกต

เพียงแต่ว่าทางนี้เป็นทางผ่านห้องพักยามของพวกเขา

“น้องสะใภ้นี่เป็นน้องพักส่วนตัวของผม คุณเหนื่อยแล้วใช่ไหมล่ะ? ผมพาคุณเข้าไปนั่งพักเดี๋ยวก็ได้นะดีไหม?”

และในเวลานี้เอง ผู้จัดการหวงหวงก็ไม่อาจสะกดอารมณ์ดิบของเขาได้อีกต่อไป

ซูมู่ชิงปฏิเสธทันควัน “ไม่ล่ะ ผู้จัดการหวงคะ คุณพักเถอะ ฉันย้ายรถคนเดียวได้ คุณไม่ต้องไปเป็นเพื่อนหรอก”

ซูมู่ชิงสังเกตเห็นถึงความผิดปกติที่เกิดขึ้น แต่กว่าผู้จัดการหวงหวงจะหลอกหญิงสาวมาได้แสนยากเย็น จะปล่อยหญิงสาวไปง่ายๆ ได้อย่างไร

ทันใดนั้นเองเขาก็คว้าเข้าที่แขนของหญิงสาว แล้วผลักร่างแบบบางเข้าไปในห้องพักส่วนตัวทันที

“มาเถอะน่า นั่งดื่มชาสักหน่อย ไม่ทำให้เสียเวลาเท่าไหร่หรอก”

ผู้จัดการหวงหวงหัวเราะเสียงเจ้าเล่ห์ หลังจากโยนหญิงสาวเข้ามาในห้องได้ ก็รีบล็อคประตูทันที

ผู้จัดการหวงมองหญิงสาวที่งามหยาดฟ้าคนนี้ด้วยท่าทีหื่นกระหาย “น้องสะใภ้ คุณนี่สวยจริงๆ ผมมีชีวิตมาขนาดนี้ไม่เคยเจอผู้หญิงที่สวยแบบนี้มาก่อนเลย ต่อไปมาเป็นแฟนผมดีกว่า?!”

เขาพูดพลางเดินย่างสามขุมมาหาหญิงสาว