เขยที่โดนทิ้ง (แท้จริงแล้วเป็นประธานบริษัท!?) - ตอนที่ 386 คน 800 คนบุกเข้าตระกูลหลี่

ตอนที่ 386 คน 800 คนบุกเข้าตระกูลหลี่!

ชายหัวล้านคนนี้ก็คือซีกวาที่เคยเป็นนักเลงหัวไม้ในอวิ๋นโจว!

ซีกวาโดนปล่อยออกมาจากคุกแล้ว ส่วนหวังเอ้อร์เชอหลังจากกลับมาที่เมืองเสินเฉิงก็มาหาเขา

คิดไม่ถึงว่าเพิ่งถึงเมืองหลวง เย่เฉินก็จะตกอยู่ในที่นั่งลำบาก!

ซีกวาอารมณ์เป็นคนอารมณ์ร้อน เขาจะทนได้อย่างไร!

ซีกวาตะโกนภาษาไทยออกมา “ทุกคนตามฉันไปช่วยคุณชายหลี่ ใครกล้าขวางให้ฆ่ามันทิ้ง!”

“ครับ!”

……

ที่ประตูบ้านตระกูลหลี่ ณ วิลล่ารุ่นเทียน

เย่เฉินคนเดียวกำลังเผชิญหน้ากับคนหลายร้อย แต่ว่าเขายังคงไม่ล้มเลิกความพยายามที่จะบุกเข้าไป

ในฐานะที่เป็นหัวหน้าคนที่มีสมอง เขาควรจะรอหวังเอ้อร์เชอมาก่อนแล้วค่อยลงมือ

แต่ในฐานะที่เป็นพ่อคน เขาเข้าไปช้ากว่าเดิมเพียงหนึ่งวินาที ก็แปลว่าลูกสาวของเขาก็จะโดนรังแกมากขึ้นหนึ่งวินาที!

ผลัวะ! โครม! ผลั่ก! โครม!

เย่เฉินคนเดียวสู้กับคนสิบคน และเอาชนะพวกเขาจนพวกเขาล้มลงไปกองบนพื้น

ไม่รู้ว่านี่เป็นคนกลุ่มที่สิบกว่าเท่าไหร่

“เพล้ง เพล้ง เพล้ง”

เฉียนช่วนจื่อสูบบุหรี่ ปรบมือพลางกล่าว “ใช่แล้ว ใช่แล้ว ทำได้ดี สุดยอด ต่อยให้ร่วงเลย ฮ่าๆ ส่งคนอีกสิบกว่าคนไปซ้อมเขา ฉันเองก็อยากจะรู้ว่าเขาจะสู้ไปได้ถึงเมื่อไหร่!”

เฉียนช่วนจื่อเองก็ไม่ให้คนหลายร้อยคนรุมเย่เฉิน แต่ให้คนสิบคนรุมเขาแทน

ตอนเพิ่งเริ่ม เย่เฉินสามารถรับมือคนสิบคนได้อย่างสบายๆ แต่แรงเขาก็ลดน้อยลงไปเรื่อยๆ ร่างกายเองก็โดนทำร้ายอยู่ตลอดเวลา บวกกับความทุกข์ทรมานใจจากความเป็นห่วงลูกสาว

ผ่านไปอีกสามนาที เย่เฉินเองก็ทนไม่ไหว มือสองข้างของเขาแตะพื้น คุกเข่าลงบนพื้น!

เขาเอาชนะคนจำนวนร้อยคน แต่ก็เหมือนว่าพละกำลังของเขาเองก็กำลังจะหมดไป!

“ยกขยะพวกนั้นไป แล้วส่งคนอีกสิบคนมาซ้อมเขาอีก!”

เฉียนช่วนจื่อที่นั่งดูอยู่ข้างๆ ก็สั่ง

ตรงหน้าเย่เฉินก็มีคนอีกสิบคนปรากฏขึ้นอย่างรวดเร็ว

เย่เฉินสติแตก หลังจากที่เขาเห็นเงาของคนจำนวนสิบกว่าคนตรงหน้า และยังมีเงาคนเลือนรางกลุ่มใหญ่ด้านหลัง เกรงว่าน่าจะเหลืออีกสองพันคน!

เย่เฉินรู้ดีว่าตนเองเอาชนะคนสองพันคนไม่ได้!

เขาไม่ดิ้นรนต่ออีกแล้ว แต่เขาวิ่งพุ่งไปที่ประตูบ้านหลี่ราวเสียสติ แต่กลับโดนลูกกระจ๊อกของคนตระกูลหลี่ขวางเอาไว้ได้สำเร็จ

“ปล่อยฉัน! ปล่อยฉันเข้าไป!” เย่เฉินตะโกน

เฉียนช่วนจื่อหัวเราะคิกคัก “นี่ ปรมาจารย์เย่ จอมยุทธ์เย่ ยอดคนแห่งยุค ยอดวีรบุรุษ ทำไมนายสู้ไม่ไหวล่ะ? สู้ต่อไปสิ ฉันเตรียมคนสองพันกว่าคนมาให้นายด้วยเนี่ย อยากเข้าไปเหรอ? ไม่ได้หรอกนะ ประตูบ้านตระกูลหลี่ไม่ใช่สถานที่ที่คนอย่างนายจะเข้าไปได้”

เย่เฉินเหมือนเสียสติ “ฉันจะฆ่าแก่! ฉันจะทำลายคนทั้งบ้านของหลี่เฉิงเจี๋ยเลย!”

เฉียนช่วนจื่อแค่นเสียง “ไอ้บ้าไม่รู้จักกลัว แค่รประตูบ้านยังผ่านไม่ได้ มีหน้ามาพูดถึงครอบครัวคุณชายหลี่อีกเหรอ? ไปกินขี้ไป! พี่น้องทุกคนสั่งสอนไอ้หมอนี่ที คุณชายหลี่บอกว่า กลุ่มไหนเอาชนะเขาได้ก่อน ทุกคนจะได้เงินหนึ่งล้าน!”

“ครับ!”

พอได้ยินถึงรางวัล คนพวกนี้ก็มีท่าทีตื่นเต้นแล้วล้อมเย่เฉินเอาไว้ทันที

ทว่าในเวลานี้เองก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยดังลอยมา “ใครกล้าแตะคุณชายของฉัน!”

เย่เฉินได้ยินก็หันหน้าไปมอง คิดไม่ถึงว่าจะเป็นซีกวา!

เฉียนช่วนจื่อผุดลุกขึ้นยืนแล้วกล่าว “แม่งเอ้ย ทำไมถึงมีคนเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เยอะขนาดนี้? พวกเขามาจากไหนกัน?”

…

และในเวลานี้เอง หลวี่ปู้ก็มาถึงที่พักของซูเจิ้นหาง แล้วหันไปสั่งบอดี้การ์ดที่เขาพามาด้วย “รีบรวบรวมสติกันเดี๋ยวนี้ ทันทีที่คนหน้าเอเชียโผล่มาให้รีบไปจับเอาไว้เลย!”

“ครับ!”

หลวี่ปู้สาวเท้าเดินเข้าไปในห้องซูเจิ้นหาง เขากล่าวอย่างนอบน้อม “นายท่าน ผมได้สั่งให้พวกยามเพิ่มการกวดขันแถวบ้านนายท่านแล้วครับ พวกคนที่สนามบินเราจะประมาทพวกเขาไม่ได้เลย ทั้งคนที่สนามบินกับคนอีกร้อยคนที่ส่งไปก็โดนเขาซ้อมจนแพ้ไปหมดเลย เขาทรงพลัง แข็งแกร่ง อีกทั้งไม่รู้ว่ามีอาวุธกันหรือไม่ ผมกลัวว่าเป้าหมายของพวกเขาคือนายท่าน ดังนั้นผมเลยรีบมาที่นี่ก่อน”

ซูเจิ้นหางมองลูกน้องฝีมือดีของตน แล้วกล่าวอย่างชื่นใจ “หลวี่ปู้ นายมีน้ำใจจริงๆ แต่ว่าฉันเพิ่งได้รับสายจากเสี่ยวหลิว เขาบอกว่าคนพวกนั้นไปตระกูลหลี่”

หลวี่ปู้ตกตะลึง “ตระกูลหลี่เหรอ? พวกเขาตรงไปที่ตระกูลหลี่เหรอ? ใช่ตระกูลหลี่ที่กำลังจะดองเป็นทองแผ่นเดียวกับท่านหรือเปล่าครับ?”

ซูเจิ้นหางพยักหน้ารับ ใบหน้าเผยรอยยิ้มออกมา “ถ้าหากว่าฉันทายไม่ผิดละก็ คนพวกนี้ก็คือคนของเย่เฉิน เกรงว่าตระกูลหลี่วันนี้คงจะซวยแล้วล่ะ!”

……

ในเวลาเดียวกัน ณ วิลล่ารุ่นเทียน

ประตูแสนหรูหราของวิลล่าหรู ถูกพังยับเยินนานแล้ว ส่วนต้นปาล์มโดนถอนออกทั้งๆ อย่างนั้นเพราะว่าเกะกะขวางทาง

ต้มปาล์มที่สูงหลายสิบเมตร ถูกคนหลายคนกระชาก เหยียบทึ้งเอามาเป็นอาวุธของพวกเขา!

“ซีกวาเหรอ?”

เย่เฉินดีใจอย่างยิ่ง เขาไม่เจอลูกน้องเขามานานแล้ว!

ซีกวาเดินมาหยุดดตรงหน้าเย่เฉินแล้วคุกเข่าลงลนพื้นทันที “คุณชาย!”

และในเวลาเดียวกันชายฉกรรจ์ด้านหลังซีกวา ต่างก็คุกเข่าให้เย่เฉิน พูดภาษาจีนกระท่อนกระแท่น “คุณชาย!”

น้ำเสียงทรงพลังและน่าเกรงขาม!

พวกลูกน้องของเฉียนช่วนจื่อและตระกูลหลี่ยืนมองตาค้าง!

คิดไม่ถึงว่ายาจกอย่างเย่เฉินจะรวบรวมคนได้มากขนาดนี้!

เย่เฉินประคองซีกวาให้ลุกขึ้นอย่าดีอกดีใจ “นายไม่เป็นไรใช่ไหม? แล้วหลิวเจิ้งคุนล่ะ?”

ซีกวาพยักหน้ารับ “เดิมทีผมก็ไม่ได้ทำอะไรผิดใหญ่โต หลังจากไอ้ลูกน้องทรยศมันไปถอนแจ้งความแล้ว ผมก็โดนปล่อยตัวออกมา แต่ว่าเรื่องสกปรกของท่านหลิวโดนสืบเจอเยอะเลยครับ มีหลักฐานชัดเจนเลยโดนสั่งขังหนึ่งปี”

“อ้อ”

ซีกวาโดนปล่อยตัวออกมาและถูกตัดวินว่าไร้มลทิน ส่วนหลิวเจิ้งคุนโดนจับขังแค่ปีเดียว แปลว่าซูเจิ้นหางทำตามที่เขารับปากกับเย่เฉินเอาไว้จริงๆ

ซีกวากล่าวต่อ “ก่อนผมจะออกมา ท่านหลิวกำชับผมเอาไว้แล้วว่าหลังจากที่ออกมาให้ไปที่เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ แล้วให้ไปรวบรวมคนที่เขาเลี้ยงเอาไว้ลับๆ จำนวน 800 คนมา ท่านหลิวกลัวว่าคุณชายจะเกิดเรื่อง ดังนั้นเลยให้ผมรวบรวมกำลังคนมาช่วยคุณชาย!”

เย่เฉินหันมองคนจำนวนมากด้านหลังอีกฝ่าย แววตาของพวกเขามองตนเองอย่างเลื่อมใสศรัทธา

“คุณชายเย่เป็นเจ้านายก็ท่านหลิว ก็ถือเป็นเจ้านายของเราเหมือนกัน เราขอสาบานว่าจะจงรักภักดีกับคุณชาย!”

คนไทยที่เป็นหัวหน้าพยายามพูดภาษาอังกฤษที่สำเนียงค่อนข้างท้องที่ของเขาออกมา

เย่เฉินพยักหน้ารับ หลิวเจิ้งคุนนี่ช่วยเขาเอาไว้ได้มากจริงๆ!

แล้วเย่เฉินก็ไม่รีรอ เขายกมือขึ้นแล้วตะโกนเสียงดัง “ทุกคนบุกเข้าไปข้างใน คนที่ขวางให้จัดการให้หมด!”

“ครับ!”

เสียงขานรับที่ดังกึกก้อง คน 800 คนที่นำโดยเย่เฉินก็บุกเข้าบ้านตระกูลหลี่!