เงินอุดหนุนหมื่นล้านเป็นของฉันคนเดียว - บทที่ 111 นี่แหละผู้ชาย

บทที่ 111 นี่แหละผู้ชาย

วันที่สองของการตื่นนอน เฉินห้าวล้างหน้าแปรงฟันเสร็จ เปิดดูมือถือว่าเมื่อคืนมีข่าวอะไรไหม จู่ๆสังเกตเห็นว่าแอพเงินอุดหนุนหมื่นล้านมีข้อความใหม่ เปิดดูเท่านั้นแหละ กลับเป็นโคคาโคลาที่เขาวางขายบนชั้นวางขายนั้นได้ขายออกไปแล้ว เงินสามหยวนได้โอนเข้าบัญชีของเขาแล้ว ยังได้รับคอมเมนต์และการรีวิวระดับสี่ดาวอีกด้วย

เฉินห้าวรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย มีความคิดเห็นก็เป็นเรื่องปกติ แต่ทำไมการรีวิวโค้กไม่ได้ระดับห้าดาวล่ะ แต่กลับเป็นสี่ดาว？

เขาได้หาคำอธิบายความช่วยเหลือจากแอพภายใน หาเจอจริงๆด้วย หลังการอัปเดตระบบ ระบบความช่วยเหลือมีความละเอียดมากขึ้น ก็ได้มีการอธิบายถึงการรีวิวของการขายสินค้า

ที่แท้ระดับดาวนี้ไม่ได้เหมือนAPPเถาเป่า ระดับสี่ดาวคือขีดจำกัดสูงสุดของสินค้า ขอแค่ไม่มีข้อบกพร่องตรงตามรายละเอียดของสินค้า ผู้ซื้อก็จะให้การรีวิวระดับสี่ดาว หากสินค้าธรรมดา ก็ได้แค่ระดับสามดาว ถ้าเป็นอย่างนี้ก็ไม่มีผลกระทบต่อชื่อเสียงของฝ่ายค้าขาย หากไม่พอใจหรือเกรดต่ำเป็นสองดาว หนึ่งดาว นั้นก็จะส่งผลต่อชื่อเสียงต่อฝ่ายค้าขาย สุดท้ายก็จะถูกยกเลิกสิทธิ์ในการขาย

และเป็นการยกย่องเกียรติยศสูงสุดของการรีวิวระดับห้าดาวของสินค้าในAPPเงินอุดหนุนหมื่นล้าน นี่เป็นสินค้าที่ดีเกินคาดหมายควรค่าแก่การเป็นเจ้าของ นี่เป็นการยอมรับในตัวสินค้าอย่างหนึ่ง เป็นเกียรติยศที่พิเศษ นอกจากนี้ สินค้าที่ได้รับการรีวิวห้าดาวนั้น ในระบบอาจมีการส่งมอบรางวัลอื่นๆเล็กน้อย เพื่อเป็นการให้กำลังใจแก่ผู้ขายจะได้จัดหาสินค้าที่ดีมีคุณภาพเพิ่มมากขึ้น

รางวัลที่ได้รับจากระบบเป็นสิ่งที่ดีเสมอ นี่เป็นข่าวดี ดูเหมือนว่าต้องซื้อสินค้าที่มีคุณภาพถึงจะโอเค

ในตอนเช้า โจวซีถงก็ได้โทรศัพท์มา บอกว่าชั้นห้องทำงานที่จะให้เขาได้จัดออกมาให้แล้ว ให้เขาไปดูหน่อย

เฉินห้าวได้เรียกเฉารุ่ยและฉิงจื๋อเทา ออกเดินทางไปพร้อมกัน

ตอนที่เปิดประตูห้องของฉิงจื๋อเทาออกนั้น ไอ้หมอนี่กำลังเล่นเกม PUBG ที่คอมอยู่ ได้ยินว่าจะไปดูสถานที่ทำงาน เขายังทำหน้าเบื่อหน่ายเลย： “ฉันไม่ต้องไปก็ได้มั้ง ทำงานที่บ้านก็เหมือนกัน”

“ไอ้หมอนี้นายมีความทะเยอทะยานหน่อยได้ไหม ความปลอดภัยของเครือข่ายบริษัทในอนาคตก็ต้องมอบให้เป็นหน้าที่ของนายเอาแต่หมกอยู่ในบ้านได้ยังไงกัน นายดูผู้คนในAlibaba DAMO Academyก็ทำจำพวกเกี่ยวกับ IT เหมือนกัน ตอนนี้เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านเทคโนโลยีที่มีผู้คนล้วนชื่นชมนับถือ นายไม่อยากเป็นแบบพวกเขาเหรอ？”

“พูดถูกนี่！”

ไม่มีใครที่ไม่อยากมีหน้ามีตาในสังคมหรอก คำพูดของเฉินห้าวได้จี้ไปในแรงจูงใจของฉิงจื๋อเทา เขารีบปิดคอมพิวเตอร์ เปลี่ยนเสื้อตัวใหม่แล้วรีบออกไปกับเฉินห้าว

ครั้งนี้เป็นเพราะบนรถจะมีคนนั่งหลายคน ก็ได้ขับรถโรลส์รอยซ์ที่เพิ่มความยาวออกไป พอถึงร้านอาหาร แล้วมารับเชฟเซี่ยไปพร้อมกัน ยังไงซะเธอก็เป็นพนักงานของเขาคนหนึ่ง

เซี่ยจิ้งเบื่อที่จะอยู่ในร้านอาหารตั้งนานละ พอได้ยินเรื่องสนุกๆแบบนี้ รีบถอดชุดของเชฟออก แล้วนั่งไปบนรถของเฉินห้าว

แต่เธอก็ไม่ได้ทิ้งงานของเธอไป ตอนนี้พะโล้ที่เธอถนัดก็ได้สั่งให้พนักงานในร้านต้มอยู่ งานที่ต้องออกแรงก็ให้ผู้ชายทำไป ส่วนสูตรลับของการผสมพะโล้นั้น เซี่ยจิ้งเป็นผู้คุมอยู่ และก็ไม่กลัวว่าจะมีใครมาแอบเรียน

จะว่าร้านพะโล้ฝรั่งเศสที่ขายดีที่สุดในตอนนี้ก็คือพวกพะโล้ต่างๆนี่แหละ วันหนึ่งก็ต้มหลายหม้อใหญ่ยังไม่พอต่อความต้องการ ยอดขายทะลุหลักหมื่นอย่างง่ายดาย และด้วยการมีแนวโน้มที่ค่อยๆเพิ่มขึ้น พะโล้สูตรเฉพาะของตระกูลเซี่ยเป็นรสนิยมที่เอาชนะคนทั่วไปแล้ว พอที่จะเปิดการตลาดเพิ่มใหม่

“ว้าว รถคันนี้อลังการมาก！”

เซี่ยจิ้งได้นั่งรถโรลส์รอยซ์ที่เพิ่มความยาวเป็นครั้งแรก การตกแต่งภายในที่หรูหราของรถทำให้เธอประหลาดใจไม่น้อย เปิดตู้เย็นในรถ ก็ได้หยิบโค้กกระป๋องหนึ่ง เทลงในแก้วไวน์ ดื่มแทนไวน์ สะดวกสบายมาก

ฉิงจื๋อเทาก็เป็นชะตากรรมของชายผู้ติดบ้าน แค่ได้เห็นน้ำแห่งความสุขก็อดไม่ไหว ที่จะขอดื่มแก้วหนึ่ง

เฉารุ่ยที่นั่งข้างคนขับนั้นได้เอามือมาปิดตาไว้ ดูเหมือนว่าไม่อยากเห็นภาพที่ขายขี้หน้าของสองคนนี้ นั่งในรถโรลส์รอยซ์แล้วดื่มโค้กนั้นเป็นการไม่สมฐานะซะเลย อย่างน้อยต้องดื่มไวน์ซะแก้วถึงจะคู่ควรกับราคารถคันนี้

เมื่อรถขับไปถึงล่างตึกบริษัทโจวซื่อ ก็มีพนักงานหนุ่มสาวชายหนึ่งหญิงหนึ่งมาต้อนรับ ผู้ชายชื่อจางเลี่ยง ผู้หญิงชื่อหวังเหมิงเหมิง พวกเขาสองคนเป็นคนที่โจวซีถงสั่ง ให้พาพวกเขาไปตรวจสอบสถานที่ห้องทำงานโดยเฉพาะ

“ประธานโจวพวกคุณเกรงใจมากเกินไปแล้ว” เฉินห้าวกล่าวเป็นมารยาทกับพนักงานทั้งสอง

“ประธานโจว？”จู่ๆเซี่ยจิ้งก็รู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่ วิ่งถาม： “คนที่คุณรู้จักคงไม่ใช่โจวซีถงหรอกนะ？”

“ใช่ครับ ก็คือประธานโจวของเรา” ผู้ชายคนนั้นบอกด้วยความเคารพ ในบริษัทโจวซื่อ โจวซีถงที่อายุน้อย สวยและมากด้วยความสามารถ แทบเป็นไอดอลของพนักงานทีอายุน้อย

“คุณกับโจวซีถงรู้จักกันตอนไหน？ มีความพัฒนาความสัมพันธ์ถึงขั้นไหนแล้ว？”เซี่ยจิ้งถามด้วยความเคร่งขรึม

“เฮ้ อย่าคิดมั่วๆ แค่ทำหน้าที่งานของตัวเองให้ดีก็พอ！” เฉินห้าวก็ต้องตำหนิเธอหน่อย เกรงว่าจะเลยขอบเขตงานของตัวเอง ความสัมพันธ์ของเขากับโจวซีถง ไม่ได้มีความเกี่ยวข้องอะไรกับเซี่ยจิ้งเลย

“นี่แหละ ผู้ชาย！”

เซี่ยจิ้งได้ตะคอกเสียงไปทีหนึ่ง ราวกับมองออกนิสัยที่เป็นเจ้าชู้ของเฉินห้าว ทั้งๆที่เชฟสาวที่สวยที่สุดอยู่ข้ากายแล้ว ยังจะไปโปรยเสน่ห์อีก

เฉินห้าวไม่ได้ไปสนใจเซี่ยจิ้งที่กำลังติด”โรคม.2” เดินตามพนักงานสองคนนั้นขึ้นตึกไปแล้ว

ชั้นทำงานของพวกเขาอยู่ชั้นที่สิบหก เป็นตัวเลขที่เป็นมงคล และตอนที่ได้ปลดล็อกประตูห้องนั้น เฉินห้าวได้เข้าไปในเขตห้องทำงานที่กว้าง ที่นี่ได้ปรับแต่งห้องกั้นไปแล้วบางส่วนพื้นที่ประมาณ 400 ตารางเมตร ห้องทำงาน ห้องประชุม ห้องพักของพนักงานมีพร้อมทุกอย่าง แค่ยังไม่ได้ซื้อเฟอร์นิเจอร์พวกโต๊ะเก้าอี้ อันนี้ต้องการให้เฉินห้าวไปซื้อมาเอง