เงินอุดหนุนหมื่นล้านเป็นของฉันคนเดียว - บทที่ 149 ไม่ต้องกระโดดไปมาแล้ว

บทที่ 149 ไม่ต้องกระโดดไปมาแล้ว

ครั้งนี้พวกลิ่วล้อเหมือนจะรู้แล้ว ว่าเสือเมื่อสักครู่นั้น ก็คือท่าที่เฉินห้าวทำตามเท่านั้นเอง พวกเขาแทบจะล้มลงเพราะการจู่โจมของเขาทั้งหมดเลย

เมื่อเห็นความอาจหาญของเฉินห้าวแบบนี้แล้ว พวกลิ่วล้อเองก็ใจฝ่อ ก่อนจะกวัดแกว่งดาบไปมา เพราะอยากให้เฉินห้าวหยุดจู่โจมเข้ามา พวกเขานั้น กลับถูกเฉินห้าวทำให้ตกใจอีก มันเหมือนฝูงหมาที่ถูกเสือขู่เลยล่ะ

เฉินห้าวมองพวกเขาทั้งหมดด้วยความร้ายกาจที่มีอยู่ในแววตาอย่างเย็นชา เขาพยายามจะหาจุดจู่โจม เมื่อหาเจอแล้ว ก็รีบลงมืออย่างรวดเร็วดั่งสายฟ้าฟาด

ทุกคนต่างตัวแข็งทื่อ เพราะไม่กล้าเข้าไปปะทะ เฉินห้าวเลยใช้โอกาสนี้ในการจู่โจม

“เข้าไปสิ ยืนมองหน้ากันอยู่ทำไม！” เฮียสือตะโกนด่าไล่หลังมา

ลิ่วล้อที่อยู่ด้านหน้าทั้งสองทนการข่มขู่ของหัวหน้าไม่ไหว เลยตะโกนออกมาเพื่อเรียกความกล้า ก่อนจะลงมือกับเฉินห้าว

ตอนนี้เฉินห้าวกำลังจดจ่อจึงสามารถตอบสนองต่อการเข้ามาจู่โจมของศัตรูได้ หลังจากที่ถอยหลบได้แล้ว ก็รอมีดของให้อีกฝ่ายตกลงมา เขาก็ปรี่เข้าไปสุดกำลัง และใช้ท่า “ฝ่ามือเสือควักใจ” จนลิ่วล้อคนหนึ่งลอยกระเด็นไปไกลอย่างไม่น่าประหลาดใจ พลางล้มลงบนพื้นจนร้องไม่ออก

ครั้งนี้มันทำให้ทุกคนหยุดลงจริงๆ เห็นการจู่โจมที่โหดร้ายมามาก แต่ก็ยังไม่เคยเห็นมากขนาดนี้มาก่อนเลย ตอนนี้เฉินห้าวเหมือนกับเข้าป่าจริงๆ เพียงแค่รอโอกาสในการจู่โจมราวกับสายฟ้าฟาด

แต่เจเป่านั้นก็มีศักดิ์ศรีในตัวเองไม่น้อย เขาใช้โอกาสในการจู่โจมบ้าง และใช้โอกาสตอนที่ลิ่วล้ออึ้งอยู่นั้นในการต่อยกระเด็นอีกครั้ง และหมัดแบบนี้ มันสบายอารมณ์มากเสียจริง ทั้งหมดนี้ ก็เพราะได้วิชาท่าห้าสัตว์มานี่เอง อีกอย่างเฉินห้าวเพิ่งเรียนเพียงครั้งเดียว ไม่กล้าจินตนาการเลยว่าเมื่อเรียนวิชาท่าห้าสัตว์จนเสร็จแล้ว จะมีผลลัพธ์เป็นอย่างไรบ้าง

การจู่โจมในครั้งนี้ของเฉินห้าว ทำให้พวกลิ่วล้อหลุดไปแล้ว ทุกคนต่างถอยห่าง แถมยังคิดว่าตัวเองกำลังเผชิญหน้ากับเสืออยู่จริงๆ

เฉินห้าวที่ยังตกอยู่ในภวังค์ของท่าเสือนั้น ตัวเองยังติดอยู่กับท่าเสืออยู่ไม่ห่าง ในแววตามีความดุร้ายน่าเกรงขาม

“เศษสวะ ไอพวกเศษสวะ！”

การเป็นหัวหน้าอย่างเฮียสือด่าออกมาแล้ว สุดท้ายก็อดไม่ได้ที่จะต้องเอาดาบแบบญี่ปุ่นของตัวเองออกมา ก่อนจะปรี่เข้าไปเอง

ในตอนนั้นเอง มีเสียงของไซเรนตำรวจดังมาจากที่ที่ไม่ไกลมาก ที่แท้ก็เป็นกลุ่มคนที่เห็นคนทะเลาะกันเลยแจ้งความ

เมื่อพวกลิ่วล้อได้ยินเสียงไซเรนก็เหมือนกับหนูเจอแมว จากนั้นจึงวิ่งแตกฮือกันออกไป ขนาดเฮียสือเองยังอดไม่ได้ที่จะมีสีหน้าเปลี่ยนไป เขาไม่พอใจเป็นอย่างมาก คนเยอะขนาดนั้นล้อมรอบเฉินห้าวคนเดียว แต่กลับทำอะไรไม่ได้ แถมยังทำร้ายพวกพ้องจนล้มระเนระนาดด้วย

แต่ในตอนนี้จะมาสนใจอะไรมากไม่ได้แล้ว คนที่สามารถขยับร่างกายได้ก็รีบหนีไป เหลือเพียงไม่กี่คนที่ถูกทำร้ายจนล้มร้องโอดโอยอยู่ที่พื้น

เขากลับไม่แน่ใจ ตำรวจมาช่วยพวกเขา ไม่อย่างนั้นจะถูกเฉินห้าวทำร้ายจนตายกันไปทีละคนๆ

ในตอนนั้นเอง พวกนักเลงขับรถหนีไป เฉินห้าวเลยเลิกทำท่าทางนี้ แล้วถอนหายใจออกมา ก่อนจะกลับมาเป็นร่างของเขาในแบบของราชาแห่งสัตว์ร้ายด้วย

“เจ้านาย คุณนี่เท่จริงๆ ก่อนหน้านี้เหมือนเสือเลยล่ะ！”

ขนาดเซี่ยจิ้งเองยังมองออก เธอลงมาจากรถด้วยความตื่นเต้น และกระโดดโลดเต้นต่อหน้าเฉินห้าว แถมหน้าอกของเธอก็ดึงดูดสายตาของเฉินห้าว จนทำให้เขาแทบมึนไปเลยล่ะ

“โอเคๆ คุณไม่ต้องกระโดดโลดเต้นแล้ว เดี๋ยวก็ความดันขึ้นหรอก” เฉินห้าวจับไหล่ของเซี่ยจิ้ง จนทำให้เธอต้องหยุดลง

รถตำรวจทั้งสองคันหยุดลง เมื่อเห็นสถานการณ์ก็อึ้งไป ก่อนจะเข้ามาหาเฉินห้าวเพื่อสอบถาม

“คุณลุงตำรวจ พวกเขาเริ่มก่อน มีคนเยอะเลย คนที่เป็นคนนำก็คือเถ้าแก่ของเมืองบันเทิงจื้อจูนคนนั้นไง ฉันได้ถ่ายเก็บเอาไว้ด้วย”

เซี่ยจิ้งนั้นอธิบายให้อย่างละเอียด ก่อนจะเอาคลิปที่ตัวเองถ่ายมาให้ตำรวจดู

พวกตำรวจนั้นเข้าใจเป็นอย่างดี เมื่อดูคลิปก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น คนพวกนั้นล้อมเฉินห้าวเพียงคนเดียว แถมยังมีอาวุธมากมายอีกด้วย คำให้การของเฉินห้าวนั้นมันไม่มีอะไรน่าสงสัยถือว่าเป็นการป้องกันตัวที่ถูกแล้ว แต่ว่าคลิปนี้ต้องจัดการสักหน่อย เลยต้องให้ทั้งสองขึ้นไปบนรถตำรวจ แล้วไปที่สถานีตำรวจด้วยกัน

ขนาดพวกคนที่บาดเจ็บนั้น ยังต้องโทร120 เพื่อให้ส่งไปที่โรงพยาบาล

เมื่อไปที่สถานีตำรวจ เรื่องก็แก้ไขอย่างรวดเร็ว เฉินห้าวถือว่าเป็นเหยื่อ เลยกลับบ้านได้ ครั้งนี้ไม่ต้องใช้บัตรผ่านด้วยซ้ำ ตำรวจเองก็บอกว่าอยากจะสอบสวนเฮียสือกับเสอจวิ้นวี่เพื่อหาความจริงด้วย

เฉินห้าวไม่ได้อยากจะฝากความหวังอะไรกับตำรวจ คนอย่างเฮียสือนั้นทำผิดมาตลอด ตอนนี้ยังไม่มีการดำเนินการ ดูก็รู้ว่ามีคนบงการอยู่เบื้องหลัง และ “คดีเล็กๆ” แบบนี้ คงจะทำอะไรเขาไม่ได้

แต่อีกฝ่ายมาหาเรื่องเขา ในใจของเฉินห้าวโกรธเคืองเป็นอย่างมาก ก่อนจะหาโอกาสเพื่อสั่งสอนประสบการณ์ที่ยากจะลืมให้กับเฮียสือ

หลังจากขับรถกลับบ้านอีกครั้ง ก็เป็นเวลาเที่ยงคืนแล้ว เฉินห้าวกับเซี่ยจิ้งกลับเข้าห้องของตัวเอง ก่อนจะนอนอย่างสบายอารมณ์

วันที่สอง เฮียสือก็สงบลงแล้ว และไม่ได้มาหาเรื่องเฉินห้าวอีก น่าจะยอมแพ้ไปแล้ว แต่เฉินห้าวยุ่งอยู่กับการเปิดงานเลยไม่มีเวลาไปหาเขา เรื่องต่างๆ ก็ต้องเลื่อนออกไปอีกหน่อย

เมื่อผ่านความยุ่งมาทั้งวันแล้ว พิธีเปิดงานก็เตรียมเสร็จหมดแล้ว พนักงานในบริษัทต่างๆ ก็มาถึงที่แล้ว ก่อนจะเริ่มเปิดงานตามเวลา

โจวซีถงยังเชิญนักข่าวมาในพิธีเปิดงานด้วย จากนั้นก็รอจนถึงพิธีเปิดงานมงคลในวันพรุ่งนี้