เงินอุดหนุนหมื่นล้านเป็นของฉันคนเดียว - บทที่ 193 เอาแต่ใจ

บทที่ 193 เอาแต่ใจ

หัวการค้าของโจวซีถงแตกต่างอย่างที่คิด หลังจากเธอเห็นแล้ววินาทีแรกไม่ใช่ความรื่นรมย์ในการตอบโต้ แต่เป็นการรู้สึกตัวว่านี่คือโอกาสที่ดีในการโจมตีคู่แข่ง

เธอเรียกผู้ช่วยมาทันที เอาวิดีโอนี้ส่งไปให้ฝ่ายประชาสัมพันธ์ของบริษัทโจวซื่อ ตั้งหัวข้อที่น่าตกใจดั่งเช่นUC ทำการโฆษณาไปทุกเครือข่าย หลังจากนั้นค่อยซื้อการค้นหายอดนิยมก็เสร็จเรื่องแล้ว ให้เว่ยเทียนยียุ่งจนหัวหมุนอย่างสมบูรณ์แบบขึ้นสักหน่อย

“ร้ายกาจ! ” เฉินห้าวยกนิ้วโป้งให้กับโจวซีถง แผนตีสุนัขตกน้ำให้หนักนี้ ก็เป็นทั้งการระบายอารมณ์ทั้งทำให้อีกฝ่ายเป็นทุกข์

“ยังคงต้องขอบคุณนาย เกิดเหตุการณ์ที่มีความน่าจะเป็นต่ำขนาดนี้ ยังถูกนายจับภาพไว้ได้แล้ว ฉันคิดว่าตอนนี้เว่ยเทียนยีบ้าคลั่งไปแล้วแน่ๆ ” โจวซีถงยิ้มตอบ

“เกินกว่าบ้าคลั่ง”

ในใจเฉินห้าวแอบหัวเราะ เขาอยู่บนพื้นฐานในการสูญเสียเงินพันล้าน แล้วยังเจอกับวิกฤตประชาสัมพันธ์อีก หุ้นของบริษัทพวกเขาเกรงว่าจะตกต่ำลงเป็นอย่างมากแล้ว ตลาดหุ้นเสียหายหลายหมื่นล้าน นั่นถึงจะเป็นส่วนที่มหาศาล

“ใช่แล้ว เงินฝากของนายทำไมถึงโอนมาที่ฉัน ไม่กลัวฉันใช้จ่ายให้นายหรือ? ” โจวซีถงพลันถามขึ้น

“ไม่เป็นไร ใช้จ่ายไปก็ถือเป็นว่าผมส่งมอบสินสอดล่วงหน้าเลยแล้วกัน” เฉินห้าวเดิมทีแล้วก็ไม่ได้สนใจกับเงินไม่กี่สิบล้านนี้สักนิด

“นาย……”

แก้มขาวซีดของโจวซีถงแดงเรื่อขึ้นเล็กน้อย เพื่อรักษาภาพลักษณ์ เธอรีบหันหลังกลับไป ในใจกลับกำลังคิด ตนเองไม่ได้ต้องการสินสอดมากขนาดนี้สักหน่อย

มาถึงตอนเที่ยง แขกที่เข้าออกก็เริ่มมีน้อยลงมาก อาหารกล่องที่ทุกคนสั่งก็มาถึงแล้ว โจวซีถงและพวกลูกน้องกินอาหารกล่องด้วยกันร่วมทุกข์ร่วมสุข นี่คือคุณสมบัติอย่างหนึ่งที่ควรมีของผู้นำที่ยอดเยี่ยม

เฉินห้าวก็อยู่ภายในนั้น แต่ว่าเขาและโจวซีถงนั่งกินอาหารกันที่โต๊ะเล็กๆ ตามลำพัง ลูกน้องของเธอไม่ได้โง่ ไม่มีใครเข้ามานั่งร่วมทำให้คนรำคาญ

อาหารกล่องนี้รสชาตินั้นไม่เลวเลย ชุดอาหาร 68 หยวน ด้านในมีปลากุ้งเนื้อวัวและน้ำซุป ผักตามฤดูกาล แต่ว่าโจวซีถงกินเข้าไปแล้วรู้สึกไม่ค่อยถูกปาก อาหารของเมืองหู้จืดเกินไปหน่อย เธอชอบรสชาติเค็มสักนิดมากกว่า

ดวงตาแสนสวยของเธอมองไปที่เฉินห้าว ถามขึ้น “โดราเอมอน นายได้เอาเต้าหู้ยี้มาไหม? ”

โดราเอมอนที่มีกระเป๋าอเนกประสงค์ที่โจวซีถงหมายถึง แน่นอนว่าต้องหมายถึงเฉินห้าว

“แน่นอน เธอพูดว่ามีก็มี”

เฉินห้าวเปิดหน้าจอผู้ใช้ผ่านโหมดvrของแอพเงินอุดหนุนหมื่นล้าน จากนั้นค้นหาเต้าหู้ยี้ ก็เจอรสชาติที่โจวซีถงชื่นชอบ

เต้าหู้ยี้ยี่ห้อหวางจื้อเหอราคาขาย 16 หยวน ราคาอุดหนุน 14 หยวน

เฉินห้าวซื้อมาโดยไม่ลังเลสักนิด หลังจากนั้นหยิบออกมาจากกระเป๋าที่เขาพกติดตัว หลังจากเปิดด้วยมือเปล่า ก็แบ่งกันกินกับโจวซีถง

“อืม…รสชาติดั้งเดิมมากๆ ”

โจวซีถงกินไปหนึ่งคำ รู้สึกว่าอาหารเปลี่ยนเป็นหอมขึ้นมากทีเดียว แต่ว่าเทียบกับอาหารรสเลิศ เธอเกิดความสนใจต่อกระเป๋าของเฉินห้าวยิ่งกว่า

ทั้งสองคนก็นับว่าไปมาหาสู่กันเป็นเวลานานแล้ว เฉินห้าวมักจะมีความสามารถมหัศจรรย์อยู่เล็กน้อย พกสิ่งของที่เธอชื่นชอบติดตัว นี่ทำให้ผู้คนเหลือเชื่ออย่างมาก

“ฉันดูกระเป๋านายหน่อยได้ไหม? ถ้าสะดวกละก็” ตอนนี้โจวซีถงสงสัยอย่างมากแล้ว เอ่ยคำถามหนึ่งที่ไม่ค่อยมีมารยาทออกมา อย่างไรก็ตามกระเป๋าถือนั้นคือความเป็นส่วนตัวของบุคคล

“ดูก็ดู ผมไม่ได้ให้ความสำคัญขนาดนั้น” เฉินห้าวเอากระเป๋าส่งให้เธอ

โจวซีถงเปิดออกมองสำรวจรอบหนึ่ง ในนั้นมีของเล็กน้อยอยู่จริงๆ โทรศัพท์มือถือ กุญแจรถ กระเป๋าเงิน ที่ชาร์จสำรอง กระดาษชำระและอื่นๆ ล้วนเป็นสิ่งของที่จำเป็นในชีวิตประจำวัน แต่ว่าไม่ใกล้เคียงกับเต้าหู้ยี้ยี่ห้อหวางจื้อเหอที่เพิ่งหยิบออกมาเมื่อครู่เลย โจวซีถงยังคงไม่อาจเข้าใจได้ ว่าทำไมในกระเป๋าของเขาต้องพกเต้าหู้ยี้

“แต่ก่อนผมเคยเรียนมายากล คุณรู้น่า” เฉินห้าวเตรียมคำแก้ตัวที่ฟังดูค่อนข้างน่าเชื่อถือให้ตนเองแล้ว

“ก็ได้”

โจวซีถงเอากระเป๋าคืนให้กับเฉินห้าว แต่ว่าเอ่ยถามขึ้นมาโดยไม่คิด “นายยังใช้น้ำหอมด้วยหรือ ฉันไม่เห็นได้กลิ่น”

เฉินห้าวในใจกระอักกระอ่วนทันที นั่นมันคือน้ำหอมDrunk Dreamที่พี่เจินมอบให้เขา เมื่อครู่ลืมไป โชคดีที่โจวซีถงไม่รู้จัก ไม่เช่นนั้นก็ยิ่งกลืนไม่เข้าคายไม่ออกแล้ว

“เอ่อ ผมยังไม่ได้แกะห่อ” เฉินห้าวถัดมาก็ซ่อนมันลงไป

โจวซีถงพยักหน้า แล้วก็ไม่ได้ถามต่ออีก

ตอนบ่าย ก็เป็นการเริ่มต้นของการยุ่งง่วนอีกครั้ง บริษัทโจวซื่อที่นี่โดยรอบเต็มไปด้วยแขกต่างชาติและในประเทศมาร่วมเยี่ยมชม

ไม่นาน มีชายหนุ่มต่างชาติผมบลอนด์มาถึงที่นี่ ทั้งตัวเป็นแบรนด์เนม ข้างกายพนักงานติดตามหลายคนตามมาด้วย แค่ล่ามก็มีหนึ่งชายหนึ่งหญิงสองคนแล้ว ยังมีนักข่าวกำลังถ่ายทำ ฉากยิ่งใหญ่อย่างมาก

หลังจากหนุ่มผมบลอนด์คนนี้มาถึงแล้ว ไม่มองสินค้า แต่กลับมองหาสาวงาม ตอนที่เห็นโจวซีถงที่งดงามดุจนางฟ้าที่อยู่เบื้องหลัง ดวงตาก็เปล่งประกายทันที เรียกเสียงดังว่า “MISSโจว ไม่พบกันนาน”

ประโยคนี้ใช้ภาษาจีนสำเนียงอเมริกันพูดออกมา น้ำเสียงแปลกประหลาดมาก

“คุณจอร์จ สวัสดี” โจวซีถงรู้จักหนุ่มผมบลอนด์คนนี้ เดินขึ้นมาทักทาย

เฉินห้าวกลับสังเกตเห็นสายตาของหนุ่มผมบลอนด์ที่ชื่อจอร์จคนนี้อย่างว่องไว นั่นคือสายตาของคนเจ้าชู้ลามก ในฐานะที่เป็นผู้ชายไม่อาจคุ้นเคยมากไปกว่านี้แล้ว ในใจเฉินห้าวไม่สบอารมณ์ ก็เดินตามเข้าไป

“โจวที่รัก ครั้งที่แล้วพบกันอย่างเร่งรีบที่อเมริกา ไม่ได้ทักทายพูดคุยดีๆ มีความเสียดายมาก ครั้งนี้ผมเดินทางมาเพื่อหาคุณโดยเฉพาะ พบว่าคุณเปลี่ยนเป็นงดงามยิ่งขึ้นแล้ว! ”

จอร์จผมบลอนด์เปลี่ยนมาใช้ภาษาอังกฤษพูดถ้อยคำหวานเลี่ยน จากนั้นยื่นไปจับมือหยกของโจวซีถง กำลังจะจูบมือทักทาย

โจวซีถงรู้ดีว่านี่เป็นความคุ้นชินของคนต่างชาติ ต่อหน้าผู้คนมากมายไม่ดีที่จะปฏิเสธคุณชายร่ำรวยผู้ถือกุมธุรกิจสำคัญท่านนี้ จึงยอมรับเงียบๆ

ผลคือตอนที่กำลังจะสำเร็จนั้น ด้านข้างพลันมีมือใหญ่มีพลังคู่หนึ่งยื่นออกมา แย่งกุมมือหยกของโจวซีถงออกไปก่อนก้าวหนึ่ง ทำให้จอร์จโถมเข้าหาความว่างเปล่า

คนที่ลงมือแน่นอนว่าเป็นเฉินห้าว เขาไม่อนุญาตให้ผู้หญิงของตนถูกผู้ชายคนอื่นมาจุมพิตมือ แม้ว่านี่คือธรรมเนียมปฏิบัติปกติของต่างชาติก็ตาม

สุภาพบุรุษชาวจีน ก็เอาแต่ใจเช่นนี้