เงินอุดหนุนหมื่นล้านเป็นของฉันคนเดียว - บทที่ 269 คำพูดไร้เดียงสา

“อะ สาวน้อย ของขวัญอันใหญ่ของเธอ!”

ตุ๊กตาบาร์บี้ราคาเกือบ 3,000 หยวนนี้ ดีกว่าตุ๊กตาตัวเล็กๆก่อนหน้าของสาวน้อยอย่างมาก สายตาของเด็กหญิงตัวเล็กๆ ถูกดึงดูดในทันที เธอลืมที่จะร้องไห้ น้ำตายังไหลอาบบนใบหน้าสีชมพู กอดตุ๊กตาบาร์บี้ตัวใหม่ไว้ในอ้อมแขนของเขาอย่างแน่นหนา

“ขอบคุณค่ะคุณลุง!”

สาวน้อยพูดอย่างอารมณ์ดี

เฉินห้าวยิ้มและพูด“ฉันไม่แก่ขนาดนั้น เรียกฉันว่าพี่ชายสิ!”

“ขอบคุณค่ะพี่ชาย!”

เด็กหญิงเอ่ยขอบคุณอีกครั้ง และหันมองโจวซีถงอีกครั้ง รู้สึกทึ่งกับพี่สาวคนสวยคนนี้ จึงพูดอย่างมีมารยาท“ขอบคุณพี่สาวคนสวยเหมือนกันนะคะ!”

“ดีมาก!”

โจวซีถงรู้สึกขบขัน แน่นอนว่าเด็กๆล้วนเป็นดั่งเทวดา เป็นเรื่องง่ายที่จะทำให้ผู้คนยิ้มอย่างมีความสุข

อย่างไรก็ตามโจวซีถงรู้สึกถึงความผิดปกติ พวกเขาเอาแค่กระเป๋าถือมาเท่านั้น กระเป๋าเฉินห้าวไม่ได้ใหญ่ เป็นเพียงกระเป๋าถือธรรมดา หากว่าเรื่องกุญแจคู่รักแล้วไปแล้ว อาจเตรียมไว้ก่อนแล้ว แต่ตุ๊กตาบาร์บี้ตัวนี้ค่อนข้างใหญ่ ไม่สามารถใส่กระเป๋าถือได้ ไม่สามารถอธิบายได้ว่าเตรียมมาก่อนแล้ว ดูเหมือนว่าตุ๊กตาบาร์บี้ตัวนี้จะลอยมาจากอากาศ

เมื่อคิดอย่างนี้ เฉินห้าวเป็นคนวิเศษเหมือนโดราเอม่อน ไม่ว่าจะต้องการอะไรก็มีอันนั้น มีอะไรแปลกๆ เฉินห้าวต้องมีความลับใหญ่ซ่อนอยู่ในตัวแน่ๆ

อย่างไรก็ตาม ในฐานะผู้หญิงที่เป็นผู้ใหญ่และมีสติปัญญา โจวซีถงพบว่าความแปลกประหลาดไม่ได้สร้างปัญหา หากเฉินห้าวไม่ต้องการบอกเธอ เธอก็จะไม่ถาม ทุกคนควรมีเรื่องส่วนตัวของตัวเอง บางทีเมื่อถึงเวลา เฉินห้าวจะบอกคำตอบนั้นกับเธอเอง

ดังนั้นโจวซีถงจึงซ่อนความลับนี้ไว้ในก้นบึ้งของหัวใจราวกับว่าเขาไม่เห็นอะไรเลย

อันที่จริง แอพเงินอุดหนุนนับหมื่นล้านของเฉินห้าวนั้นวิเศษมาก ยากที่จะปิดบังจากผู้คนรอบตัว หญิงสาวข้างกายเขา ทั้งโจวซีถง เฉารุ่ย และเซี่ยจิ้ง ทุกคนเกือบรู้ความสามารถเวทมนตร์ของเขา แต่ทุกคนก็ไม่ได้ติดตาม หรือไถ่ถาม

โจวซีถงมีสมองอันชาญฉลาด รู้อะไรควรอะไรไม่ควร รู้จักรักษาความเป็นส่วนตัวของทั้งคู่ ดังนั้นจึงไม่พูด ส่วนเซี่ยจิ้งเป็น

หญิงสาวบ้าๆคนหนึ่ง ไม่ว่าคุณจะมีพลังวิเศษหรือไม่ เธอก็ไม่สนใจ ตราบใดที่เธอมีความสุข เฉารุ่ยเป็นผู้หญิงที่อ่อนโยนและมีน้ำใจมากที่สุดในสามคน เมื่อล่วงรู้ความลับของเฉินห้าว ไม่ต้องเตือนก็จะรักษาความลับเป็นอย่างดี เธอภายนอกอ่อนโยนแต่ภายในแข็งแกร่ง แม้ว่าจะมีใครทรมานเธออย่างรุนแรง เธอก็ไม่เคยเปิดเผยคำพูดใดๆ เพราะในใจเฉารุ่ย เฉินห้าวเป็นผู้มีพระคุณ และเป็นคนในอุดมคติของเธอด้วย

โชคดีของเฉินห้าวที่ได้พบกับหญิงสาวสามคนที่สามารถรักษาความลับได้ ด้วยความสามารถทางเวทมนตร์ของเขา หากเจอแตรข้างถนนเหมือนหญิงปากจัดเมื่อครู่ เกรงว่าคนทั้งโลกรับรู้ไปนานแล้ว ทำให้เกิดปัญหาอย่างช่วยไม่ได้

จากนั้นโจวซีถงและเฉินห้าวก็เล่นกับเด็กหญิงตัวเล็กๆสักพัก หลังจากที่เด็กหญิงร้องไห้และหัวเราะ ก็สดใสมาก เรียกพี่ชายพี่สาวไม่หยุด

ไม่นานพ่อแม่ของเด็กหญิงตัวเล็กๆก็มา หลังจากรู้เรื่อง ก็รีบกล่าวขอบคุณเฉินห้าวและโจวซีถง

“ไม่เป็นไรค่ะ” โจวซีถงพูดด้วยรอยยิ้ม

พ่อของเด็กตกใจกับความงามที่ไม่มีใครเทียบได้ของโจวซีถง เขาผงะไปทีหนึ่งก่อนจะพูด“พวกคุณมาจากต่างพื้นที่ใช่ไหม ไม่คุ้นหน้าเลย”

ที่จริงแล้วลาดคู่รักเป็นอุทยานธรรมชาติแห่งหนึ่ง ผู้คนในบริเวณใกล้เคียงมักมาที่นี่ทุกวันในยามว่าง และหลายคนก็คุ้นเคยกันดี

“ใช่ค่ะ พวกเรามาอำเภอลี่ทงเป็นครั้งแรก” โจวซีถงกล่าวอย่างสุภาพและเป็นกันเอง

แม่ของเด็กหญิงตัวน้อยเห็นว่าลูกสาวของเธอกำลังถือตุ๊กตาตัวใหญ่อยู่ เธอดูออกว่ามันมีราคาไม่น้อย จึงกล่าวสอน“ตุ๊กตาตัวนี้แพงเกินไป รีบเอาคืนคุณอาคุณน้าเขาไปเร็ว”

“แต่หนูอยากได้!” สาวน้อยไม่ยอม กอดตุ๊กตาตัวใหม่ไว้ในอ้อมแขนแน่น

“ไม่เป็นไรครับ นี่เป็นของขวัญให้เธอ ไม่แพงเลยครับ” เฉินห้าวถ่อมตัวเล็กน้อย ตุ๊กตาราคา 2999 ตัวนี้ สำหรับเขาแล้วไม่แพงเลย ซื้อมาเพียง 2 หยวน

“ถ้าอย่างนั้นก็ขอบคุณมากนะคะ รีบขอบคุณคุณอาคุณน้าเขาสิ!” แม่ของเด็กสอนลูกสาวให้เป็นคนมีมารยาท

“ต้องเรียกว่าพี่ชายพี่สาว ขอบคุณค่ะพี่ชายพี่สาว” เด็กหญิงตัวน้อยแก้การเรียกผิดๆจากแม่ของเธอ ซึ่งเรียกเสียงหัวเราะจากผู้ใหญ่ได้เป็นอย่างดี

ตอนที่ผู้ปกครองพูดคุยกับเฉินห้าว สาวน้อยเอียงศีรษะของเธอ มองไปที่เฉินห้าวและโจวซีถงอย่างสงสัย จู่ๆก็ถามคำถามแปลกๆขึ้นมา“พี่ชาย พี่จะไม่ตีพี่สาวใช่ไหมคะ?”

เฉินห้าวตกใจและกล่าวตอบ“ไม่ตีหรอก ฉันชอบขนาดนี้ จะตีได้ยังไง”

โจวซีถงขบขัน และกล่าว“พี่ชายเฉินเป็นคนดีมาก ตีแต่คนไม่ดี ไม่ตีพี่หรอก”

“อย่างนั้นแสดงว่าพี่เป็นคนดี” เด็กหญิงตัวน้อยพูดอย่างตกใจ “แต่คุณพ่อของหนูแย่มาก คุณพ่อมักจะทุบตีแม่ของหนูในตอนกลางคืน คุณแม่ก็จะร้องไห้ และบอกว่าคุณพ่อทำแรงเกินไป”

ตอนนี้ผู้ใหญ่ทั้งสี่คนตกตะลึง จากนั้นไม่นานทุกคนจึงเข้าใจ โจวซีถงสีหน้าแปลกๆ อยากจะหัวเราะแต่อายที่จะหัวเราะ กลั้นไว้อย่างลำบาก

นี้มันคำพูดไร้เดียงสาของเด็กๆ เอาเรื่องส่วนตัวของพ่อแม่มาแฉ

“อย่าพูดเหลวไหล นั้นไม่ใช่ตีกันจริงๆสักหน่อย!”

พ่อของเด็กผู้หญิงต้องการอธิบาย แม่ของเด็กผู้หญิงคนนั้นหน้าแดงก่ำไปแล้ว แทบจะเอาหน้ามุดดิน รีบอุ้มลูกสาวขึ้นและวิ่งหนีไปโดยไม่หันกลับมามอง

“ผมขอโทษจริงๆ ขายหน้าพวกคุณแล้ว!”

พ่อของหญิงสาวก็อายมากเช่นกัน บอกลาทั้งสองอย่างเร่งรีบ และรีบหนีจากที่นี่ไปอย่างรวดเร็ว คาดว่าคงมาไม่ที่ลาดคู่รักอีกสักระยะหนึ่ง