เงินอุดหนุนหมื่นล้านเป็นของฉันคนเดียว - บทที่ 290 ก่อกวน

รถวิ่งไปราวสิบกว่านาทีก็มาถึงที่หมาย อำเภอลี่ทงก็มีข้อดีตรงนี้ ไม่เหมือนเมืองใหญ่ จากทิศใต้ไปทิศเหนือทีต้องขับรถเป็นชม.

“เถ้าแก่เฉิน ประธานโจว ถึงแล้วครับ”

หลังจากถงจื่อเซวียนจอดรถเสร็จ ก็เปิดประตูรถให้ทั้งคู่

พอเฉินห้าวลงมาเห็น เป็นคฤหาสน์ริมแม่น้ำด้วย ข้างหนึ่งเป็นแม่น้ำของอำเภอลี่ทง อีกด้านเป็นภูเขา ทิวทัศน์ไม่เลวเลย

เฉินห้าวจูงมือโจวซีถง เดินเข้าไปในคฤหาสน์

คฤหาสน์นี้สมเป็นบ้านที่พึ่งตกแต่งใหม่ ดูหรูหราใหม่เอี่ยม ความประทับใจแรกเห็นไม่เลวเลย ถึงจะต่างกับการตกแต่งสไตล์จีนในสวนอยู่บ้าง แต่ในอำเภอเล็กๆนี่ ทำได้ถึงขนาดนี้ก็ถือว่าไม่เลวแล้ว เทียบกับการตกแต่งของโรงแรมห้าดาวยังดีซะกว่าอีก

“ที่นี่คือห้องนั่งเล่น ห้องน้ำ ห้องนอนอยู่ชั้นบน ผมจะพาทั้งสองท่านไปดูนะครับ”

ถงจื่อเซวียนกลายเป็นไกด์นำทาง แนะนำองค์ประกอบของบ้าน พอถึงห้องนอนชั้นบน เปิดประตูเข้าไปปุ๊บรู้สึกแสงสีตระการตาจริงๆ ห้องนี้ตกแต่งไว้หรูมาก มีสีทองเงินเป็นหลัก ดูหรูหรามีระดับ ขนาดผ้าห่มและผ้าปูที่นอนยังเป็นขอบทองเลย ด้านบนมีพลาสติกใหม่เอี่ยมหุ้มอยู่ ตามที่ถงจื่อเซวียนว่า ยังไม่เคยใช้มาก่อนเลย

“ทั้งสองท่าน พอใจไหมครับ?” ถงจื่อเซวียนถาม

“ได้” เฉินห้าวพยักหน้า หันไปถามโจวซีถง “คุณว่าไงล่ะ”

“ก็ดีนะ”

โจวซีถงพยักหน้า ถึงเธอจะไม่ชอบการตกแต่งหรูหราแบบนี้ซักเท่าไหร่ แต่อยู่แค่คืนเดียว ก็ถือว่าไม่เลวนะ

“งั้นโอเค คืนนี้พวกเราขอรบกวนด้วยนะ” เฉินห้าวยอมรับ

“ได้ครับ นี่กุญแจครับ ผมไม่รบกวนแล้วดีกว่า ขอให้ทั้งสองท่านพักผ่อนให้สบายนะครับ”

ถงจื่อเซวียนดีใจมาก เอากุญแจบ้านวางบนโต๊ะ จากนั้นก็รีบออกไป ถือว่าเสร็จสิ้นภารกิจที่พ่อสั่งแล้ว ไม่ต้องโดนหักขาแล้ว

ถงจื่อเซวียนปิดประตูให้ด้วย ตอนนี้ทั่วทั้งคฤหาสน์เหลือแค่เขากับโจวซีถงสองคน และดูเหมือนจะไม่มีอะไรมาขวางกั้นพวกเขาได้อีก

“ไม่ถูก”

เฉินห้าวจู่ๆก็รู้สึกถึงกลิ่นเหงื่อบนร่างตน ที่แท้ตอนต่อสู้กับไล่อู่ เหงื่อออกท่วมตัว เขาไม่อยากสกปรกด้วย ต้องอาบน้ำก่อน

เฉินห้าวเดินเข้าห้องอาบน้ำ พบว่าเป็นอ่างออโต้ขนาดสองคน อ่างนี้ใหญ่กว่าห้องน้ำที่Jinjiang INNอีก พอให้สองคนออกกำลังแล้ว

“ถงถง มาเร็ว มาแช่อ่างกัน” เฉินห้าวร้องเรียกอย่างมีเป้าหมายแฝง

“ไม่ล่ะ ฉันอาบน้ำแล้ว คุณไปเถอะ”

โจวซีถงไม่หลงกล ตอนนี้เธอยังขวยเขินอยู่ ไม่อยากใกล้ชิดขนาดนั้น

เฉินห้าวแอบเซ็ง ได้แต่ไปอาบฝักบัว เพราะมันเร็วหน่อย เขารอไม่ไหวแล้ว เวลากลางดึกมันยาวนานนัก ได้แต่ต้องรีบ เวลาดึกมากแล้ว

เฉินห้าวฮัมเพลง ใช้น้ำเย็นอาบไปครู่หนึ่ง ก็พันผ้าขนหนูออกมาแล้ว เขาพบว่า โจวซีถงกำลังนั่งคุยโทรศัพท์อยู่ที่หัวเตียง

“ใช่ ออเดอร์เมืองหลวงนั่นตามติดกันหน่อยนะ อย่าให้เกิดอะไรผิดพลาดได้….”

โจวซีถงเหมือนกำลังโทรคุยกับลูกน้องเธอซักคน เธอในตอนนี่ใส่ชุดคลุมที่เฉินห้าวเตรียมไว้ให้เธอ ผมยาวดำสลวยพาดผ่านไหล่ ดูแล้วสวยมาก

เฉินห้าวมองตาปรอย ความตื่นเต้นแปลกใหม่วันนั้นระหว่างโทรศัพท์ เขายังอยากลองอีกครั้ง ดังนั้นเลยแอบย่องเข้าไป จับโจวซีถงกดลงเตียง

โจวซีถงเบิกตากว้าง และนึกถึงเรื่องครั้งนั้นขึ้นมาได้ ถึงครั้งนี้ปลายสายจะเป็นผู้ช่วยตน แต่ถ้าให้อีกฝ่ายได้ยิน ก็ขายขี้หน้าแย่เลย

“ชู่!”

โจวซีถงถลึงตาใส่เฉินห้าว และทำท่าจุ๊ปาก เป็นเชิงไม่ให้เฉินห้าวขยับ

แต่เฉินห้าวกลับทำท่าว่าง่าย และทำทีมองไม่เห็น เขายืนมือไปแกะกระดุมเสื้อคลุมเธอ จากนั้นก็เห็นผิวขาวราวน้ำนมนั่น

โจวซีถงรู้สึกไม่ชอบมาพากล ใช้หัวหนีบมือถือกับหัวไหล่ และยกสองมือขึ้นเป็นเชิงต่อต้าน

“ประธานโจว? ฟังอยู่หรือเปล่า?”

ผู้ช่วยในปลายสายเห็นฝั่งนี้เงียบไป ก็เลียบเคียงถาม

“อ๋า ฉันอยู่ ทำตามที่ฉันบอก ไม่มีอะไรแล้วใช่ไหม?”

ร่างกายโจวซีถงใกล้หมดแรงควบคุม เธออยากจะรีบวางสาย

“ยังมีเรื่องด่วนอีกเรื่อง โครงการใหม่ของภาคใต้เมืองตอนนี้การก่อสร้างโดนขัดจังหวะ จะช้าไปกว่ากำหนดการราวครึ่งเดือนได้?” ผู้ช่วยรายงาน

“เป็นไปได้ยังไง? พึ่งเริ่มก่อสร้างได้ไม่นาน ทำไมถึงดีเลย์?”

โครงการนี้เป็นโครงการใหญ่ที่เธอให้ความสำคัญมาก พอได้ยินว่ามีเรื่อง ก็เลยได้แต่ฟังอีกฝ่ายรายงานต่อไป แต่โจวซีถงใช้มือเดียวสกัดความพยายามโจมตีอย่างอ่อนโยนของเฉินห้าว มันกั้นไม่อยู่แล้ว

โจวซีถงอาศัยจังหวะผู้ช่วยกำลังรายงาน เธอถลึงตาใส่เขาตลอด หวังว่าเฉินห้าวจะยอมรามือโดยดี เลิกก่อกวนได้แล้ว

แต่วันนี้เฉินห้าวกลับคว้าหมับเข้าจุดอ่อนที่ขาของโจวซีถง อาศัยจังหวะเธอกำลังคุยสายขยับตัวไม่สะดวก ยิ่งกำเริบมากขึ้น

โจวซีถงหน่ายใจ การข่มขู่ไม่เพียงพอ เลยได้แต่ขอร้องแล้ว เธอทำสีหน้าหมาหงอยออกมา มองเฉินห้าวอย่างเว้าวอน หวังว่าเขาจะรามือ ให้เธอคุยโทรศัพท์เสร็จก่อน

แฟนสาวที่ปกติเย่อหยิ่งเป็นนิจ กลับมีสีหน้าอ่อนแอของผู้หญิงออกมา ทำเฉินห้าวแปลกใจมาก

นี่ถือเป็นการต่อสู้แย่งชิงความเป็นใหญ่ของสองเพศ เฉินห้าวแอบยิ้มกริ่ม ไม่แกล้งและยอมปล่อยเธอละ

โจวซีถงเหมือนได้รับอิสรภาพ รีบใช้ผ้าห่มห่อตัวไว้ จากนั้นก็พูดกับมือถือว่า “ขอโทษนะ เมื่อกี้สัญญาณไม่ดีเลยไม่ได้ยิน พูดอีกรอบสิ”

ที่จริงไม่ใช่สัญญาณไม่ดี แต่เป็นเพราะเธอมัวแต่ยุ่งจัดการเฉินห้าว เลยลืมฟังเนื้อหาในสายไป