เงินอุดหนุนหมื่นล้านเป็นของฉันคนเดียว - บทที่ 311 CEO ในอนาคต

แวบเดียวหวังเฉียงก็มองทะลุถึงจุดอ่อนของบริษัทแล้ว ก็คือทำเงินได้ไม่เท่าไหร่ คงจะได้สัดส่วนเท่าทุนแค่นั้น

ด้วยวิสัยทัศน์นี้ บ่งบอกสติปัญญาด้านธุรกิจของหวังเฉียงออกมาอย่างชัดเจน อย่างน้อยก็มีมากกว่ารองหัวหน้าคนก่อนกหน้านี้มากแล้ว

รองหัวหน้าชั้นคิดขยายกิจการ ปล่อยเช่ารถยนต์ ซึ่งเมื่อเทียบกับการปล่อยเช่าอุปกรณ์ก่อสร้างแล้วนั่นคือสองธุรกิจที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ธุรกิจหนึ่งมุ่งเป้าไปที่สังคมมวลชน อีกหนึ่งธุรกิจมุ่งเป้าไปที่กลุ่มวิศวกร กลุ่มเป้าหมายไม่เหมือนกัน ไม่อาจรวมทรัพยากรเข้าด้วยกันได้ มีแต่ความเสียหาย ดังนั้นอย่ามองว่าการปล่อยเช่ารถยนต์กับการปล่อยเช่าอุปกรณ์ก่อสร้างล้วนเป็นการปล่อยเช่าเหมือนกัน แต่ความจริงแล้วกลับเป็นธุรกิจที่มีกลุ่มเป้าหมายต่างกันลิบลับ

ส่วนเฉินห้าวจะตั้งบริษัทนี้ขึ้นมาด้วยจุดประสงค์อะไร อันที่จริงก็ไม่ได้ซับซ้อนอะไรขนาดนั้น เพียงอยากช่วยให้โจวซีถงฝ่าวิกฤตทางวิศวกรรมไปได้อย่างเดียวเท่านั้น ซื้ออุปกรณ์มาจาก APP เงินอุดหนุนหมื่นล้านก็เป็นราคาไม่กี่ตังเท่านั้น แต่หลังจากซื้อมาถ้าปล่อยทิ้งไว้เฉยๆ ก็สิ้นเปลืองเกินไปแล้ว การก่อตั้งบริษัทปล่อยเช่าจึงเป็นเรื่องที่สมเหตุสมผลแล้ว

ส่วนหวังเฉียง เฉินห้าวไม่ได้คิดจะให้เขาอยู่ในตำแหน่งผู้จัดการอย่างเดียว ขอเพียงเขามีความสามารถ ก็ยังมีตำแหน่งที่สำคัญกว่านี้รอคอยเขาอยู่

หวังเฉียงเอ่ยขึ้นอีกว่า “ฉันไม่รู้เหตุผลโดยเฉพาะของนายหรอกนะ แต่ถ้าหากฉันได้บริหารจัดการบริษัทปล่อยเช่าแห่งนี้ ก็ต้องพัฒนากลุ่มลูกค้าขาประจำ พยายามใช้อุปกรณ์ให้เกิดประโยชน์สูงสุด ปล่อยเช่าอยู่ตลอด รับประกันเลยว่าจะได้ทุนคืน ถ้าจัดตั้งทีมรับเหมาะก่อสร้างของตัวเองสักทีมได้ แบบนี้ก็จะได้ใช้อุปกรณ์ก่อสร้างของเราเอง ประหยัดค่าอุปกรณ์ แถมยังเพิ่มอัตราประโยชน์ใช้สอยด้วย เป็นเรื่องยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว”

เฉินห้าวฟังแล้วผงกศีรษะรัวๆ วิธีนี้ตอบโจทย์มาก ดูเหมือนตำแหน่งผู้จัดการนี้ต้องเป็นของหวังเฉียงแล้ว

แผนการเดิมของเฉินห้าวก็คือจะลงทุนก่อสร้างโรงแรมระดับไฮเอนด์แห่งหนึ่ง อุปกรณ์เหล่านี้ของเขาก็จะได้นำไปใช้งาน อย่างน้อยภายในปีสองปีนี้ก็ไม่ได้ตั้งอยู่เฉยๆ แน่

เฉินห้าวได้เล่าแผนการของตนให้หวังเฉียงฟังด้วย ตอนที่รู้ว่าเขาจะต้องลงทุนในอำเภอลี่ทง ก็คิดขึ้นมาได้ทันที นี่คือกระดานหมากรุกขนาดใหญ่ที่เฉินห้าวจัดวางแผนการลงทุนเอาไว้ล่วงหน้าแล้ว

แต่ในสถานการณ์จริงแล้ว บริษัทปล่อยเช่าแห่งนี้ไม่ได้มีการลงทุนอะไรเลย ค่าเช่าที่รับกลับมาล้วนเป็นกำไรสุทธิทั้งสิ้น เช่นเดียวกับบริษัทการค้าห้าวหราน แค่นั่งรอรับเงินก็พอแล้ว เทียบได้กับขนแกะที่มาจาก APP เงินอุดหนุนหมื่นล้านเท่านั้น

“งั้นก็ดีเลย ตำแหน่งผู้จัดการของบริษัทปล่อยเช่าห้าวหรานของฉัน ไม่รู้ว่านายจะสนใจหรือเปล่า หากว่ามีความต้องการอะไรในด้านสวัสดิการ เสนอมาได้เต็มที่เลยนะ” เฉินห้าวเผยรอยยิ้มน้อยๆ เขาตัดสินใจเลือกตัวผู้จัดการแล้ว ก็คือเพื่อนตายคนนี้ของตน

“ว่ากันตามจริงแล้ว ฉันก็มาเพื่อสมัครตำแหน่งผู้จัดการ ต้องรู้ไว้นะว่าบริษัทที่ฉันอยู่ในปัจจุบันนี้ ฉันก็เป็นแค่พนักงานต๊อกต๋อยคนหนึ่งเท่านั้น เผลอแวบเดียวก็เป็นผู้จัดการแล้ว นับว่าเป็นความก้าวหน้าแบบก้าวกระโดดแล้ว ส่วนเรื่องสวัสดิการฉันไม่มีอะไรจะพูดแล้ว ฉันรู้ว่านายไม่มีทางเอาเปรียบฉันแน่ ถ้าหากฉันทำงานได้ไม่ดี แล้วนายจ่ายเงินเดือนสูงลิ่วให้ฉันฉันคงรับไม่ไหวหรอก คาดว่าต่อให้นายไม่ไล่ฉันออก ฉันก็คงละอายใจจนขอลาออกเองแน่”

หวังเฉียงเอ่ยไปตามจริง เฉินห้าวจึงตอบว่า “แบบนั้นก็ได้ เป็นเป็นไปตามมาตรฐานสวัสดิการทั่วไป เพิ่มโบนัสพิเศษให้ยี่สิบเปอร์เซ็นต์ ยินดีต้อนรับเข้าสู่บริษัทนะสหายหวังเฉียง!”

ทั้งสองยิ้มแย้ม จับมือกัน นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป จะเริ่มร่วมงานกันอย่างเป็นทางการแล้ว

“ถ้างั้นต่อไปการก่อตั้งบริษัทปล่อยเช่า การเลือกสถานที่ รับสมัครพนักงานอะไรพวกนี้ ก็ยกให้ผู้จัดการอย่างนายรับผิดชอบแล้วกันนะ ทั่วไปแล้วฉันจะไม่ถามถึงการทำงานของนาง แค่รายความคืบหน้าในแต่ละเดือนให้ฉันรู้ก็พอ”

เฉินห้าวมอบอำนาจให้อย่างเต็มที่ ความหมายก็คือขี้เกียจนั่นแหละ

“นายนี่เป็นนายจ้างที่ดีจริงๆ” หวังเฉียงเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “เพียงแต่ฉันยังมีคำถามอย่างหนึ่งอยู่ การปล่อยเช่า ปกติแล้วจะว่างงานมาก แต่เนื่องจากนายจะลงทุนสร้างโรงแรมที่อำเภอลี่ทง ใช้อุปกรณ์ของบริษัท โดยทั่วไปแล้วก็ไม่อาจรับงานอื่นได้ แบบนั้นจะไม่อยู่ว่างๆ หรอกเหรอ? ดังนั้นฉันรู้สึกว่าภาระงานน้อยเกินไป ต้องเพิ่มแรงกระตุ้นกันหน่อย”

เฉินห้าวพอใจมากที่หวังเฉียงเป็นฝ่ายเรียกร้องให้เพิ่มภาระงานด้วยตัวเอง แบบนี้ดูเหมือนว่าวันหน้าจะเป็นแขนเป็นขาให้เขาได้แล้ว

เฉินห้าวยิ้มอย่างพอใจ พนักงานดีเด่นแบบนี้ เขากำลังต้องการอยู่เลย

ด้วยเหตุนี้เฉินห้าวจึงกล่าวจุดประสงค์ที่แท้จริงของตัวเองออกมา “อันที่จริงฉันเลือกนายมา เพราะคิดจะเลี้ยงดูให้นายกลายเป็น CEO ของห้าวหรานกรุ๊ปในอนาคต ฉันซ้อมมือกับบริษัทปล่อยเช่าไปก่อน แล้วค่อยๆ เข้ามารับช่วงธุรกิจภายใต้การดูแลของฉัน ตอนนี้ยังมีการค้าของศูนย์การค้าหวนอวี่ด้วย นายต้องคว้าไว้ให้ได้ นอกจากนี้ยังมีคอนโดเฟยชุ่ยทั้งหลังด้วย ตอนนี้ก็ยังว่างอยู่เหมือนกัน สิ้นเปลืองเกินไปแล้ว หากว่านายมีโครงการดีๆ ล่ะก็ จะปล่อยเช่าหรือว่าขายขาดไปเลยก็ได้ ในอนาคตฉันยังจะก่อตั้งบริษัทอีกมากมาย นายจัดการได้มากน้อยแค่ไหน ก็จะมอบอำนาจให้มากเท่านั้น!”

นี่คือคำมั่นจากเฉินห้าว เมื่อหวังเฉียงได้ฟัง ก็กระตุ้นจิตใจเขาให้ทะเยอะทะยานขึ้นมาแล้ว CEO ของกลุ่มธุรกิจแห่งหนึ่งกับผู้จัดการในบริษัทเล็กๆ แห่งหนึ่ง คิดนิดเดียวก็รู้แล้วว่าต้องต้องการตำแหน่งไหนกันแน่

กล่าวได้ว่า ขอเพียงหวังมีเฉียงมีความสามารถ เส้นทางเบื้องหน้าย่อมไร้ขีดจำกัด

“ได้ ฉันจะมานะ ไม่ให้ผิดต่อความคาดหวังของนาย” หวังเฉียงเอ่ยอย่างเคร่งขรึม

“ดี ฉันคาดหวังในตัวนายนะ ประเดี๋ยวนายสัมภาษณ์งานแทนฉันได้เลย ถึงยังไงพนักงานที่นายจะต้องคัดเลือก ก็เป็นเพื่อนนักเรียนทั้งนั้น นายก็ไม่ต้องประหม่าไปล่ะ” เฉินห้าวเริ่มมอบอำนาจให้ตอนนี้เลย

“เชื่อในตัวฉันขนาดนี้เชียวเหรอ?” หวังเฉียงย้อนถาม

“ถ้าไม่เชื่อในตัวนาย ฉันก็คงไม่เรียกนายมาหรอก”

เฉินห้าวตบไหล่หวังเฉียง ให้เขาขยันต่อไป และให้เขาผ่อนคลายลงหน่อย แล้วไปยังห้องพักผ่อนด้านข้าง ยกห้องสัมภาษณ์งานให้หวังเฉียง

นี่เรียกว่าใช้คนไม่สงสัย ถ้าสงสัยอย่าใช้งาน