เงินอุดหนุนหมื่นล้านเป็นของฉันคนเดียว - บทที่ 323 รถยาวเกินไปก็ไม่ดี

เมื่องานเลี้ยงจบลง หลังจากที่เฉินห้าวกลับเข้านั่งในรถของตัวเองแล้ว ยังรู้สึกมึนหัวนิดหน่อย ครั้งนี้ดื่มเยอะไปหน่อย

“เฉินห้าว หาที่ไปนอนพักก่อนสักหน่อยมั้ย?” หวังเฉียงพูด

เฉินห้าวโบกมือ เขาไม่ได้อยากนอน

ในตอนนี้เซี่ยจิ้งที่หายไปนานแล้ว ในที่สุดก็ปรากฏตัว และในมือของเธอถือซุปอุ่นๆอยู่สองกล่อง นั่งที่เบาะหลัง ให้เฉินห้าวและหวังเฉียงคนละกล่อง

เฉินห้าวได้กลิ่นหอมของขิงที่คุ้นเคยนั่นก็เข้าใจแล้ว นี่คือซุปแก้เมาสูตรลับเฉพาะของตระกูลเซี่ย

“ขอบคุณครับผู้จัดการร้านเซี่ย”

เฉินห้าวรับกล่องอาหารมาอย่างมีความสุข ชิมดูสักหน่อย ไม่ถือว่าร้อน ดังนั้นจึงดื่มหมดในคำเดียว

“เธอไปต้มมาจากไหน?” เฉินห้าววางกล่องอาหารลง แล้วถามอย่างสนใจ

“ฉันขอยืมห้องครัวของโรงแรม วัตถุดิบพื้นฐานล้วนมีอยู่ในครัว บวกกับเครื่องปรุงลับที่ตัวเองเอามาก็ครบถ้วนแล้ว” เซี่ยจิ้งพูด

“ฝีมือทำอาหารของเชฟเซี่ยนี่ไม่มีอะไรจะพูดเลย” หวังเฉียงยกนิ้วโป้งขึ้น

หลังจากที่เขาเองก็ดื่มซุปแก้เมาแล้วก็กระตือรือร้นขึ้น สมองที่ถูกแอลกอฮอล์ครอบงำ ก็รู้สึกว่าได้สติมากขึ้น

“แน่นอน ฉันเคยบอกแล้วว่า จ้างฉันเป็นเรื่องที่เถ้าแก่ของฉันตัดสินใจได้ฉลาดที่สุด” เซี่ยจิ้งพูดอย่างภาคภูมิใจ

เฉินห้าวและหวังเฉียงมองตากันทีหนึ่ง สามารถดูออกถึงรอยยิ้มของอีกฝ่าย เซี่ยจิ้งนี่อะไรก็ดี แต่ว่าหน้าหนา แล้วยังไม่รู้ตัว

แน่นอนว่านี่ก็แค่เป็นรอยยิ้มที่แซวเล่นเท่านั้น พูดจากในบางด้าน เซี่ยจิ้งเองก็กลายเป็นผู้ที่ไม่สามารถมีใครมาแทนได้

“ตอนเย็นพวกเรากลับเมืองไป๋เหอมั้ย?” เซี่ยจิ้งถาม

“ฉันอยากไปวนดูรอบๆ หาพื้นที่สำหรับสร้างโรงแรม” เฉินห้าวพูด

“โอเค พวกนายทั้งสองล้วนดื่มเหล้า วันนี้ฉันขับรถเอง” เซี่ยจิ้งเสนอตัวทำหน้าที่คนขับรถ สาวแซ่บอย่างเธอขับรถโรลส์-รอยซ์เวอร์ชันยาว วนรอบเมือง

แน่นอน ว่าไม่ใช่การวนเล่นมั่วๆ เฉินห้าวเปิดแผนที่เกาเต๋อเพื่อดูผังเมืองทั้งหมด พบเจอสถานที่ที่เจริญรุ่งเรืองที่สุดในใจกลางเมือง ทำเลใกล้ทิศตะวันออกของเมือง พื้นที่สีเขียวที่ดีที่สุดคือทางใต้ของเมือง แล้วยังมีแม่น้ำที่ไหลผ่านเป็นพื้นหลัง ทิวทัศน์ดีชั้นหนึ่ง รีสอร์ตของถงจื่อเซวียนนั้นสร้างขึ้นที่ทางทิศใต้ของเมือง

ในขณะที่ทิศตะวันตกและทิศเหนือของเมือง เป็นพื้นที่เพาะปลูกขนาดใหญ่ ถ้าหากจะสร้างโรงแรม ความผิดในการทำลายที่ดินทำกินอาจร้ายแรงกว่า ดังนั้นสุดท้ายจึงตัดสินใจ ทำการเลือกพื้นที่ระหว่างทางทิศตะวันออกและทิศใต้ของเมือง

ไปทิศตะวันออกก่อน พบว่าเมื่อออกจากพื้นที่ในเมืองแล้วก็มีบ้านน้อยมาก เหมาะที่จะซื้อ แต่พื้นดินที่นี่ค่อนข้างสูง ถ้าหากว่าสร้างโรงแรม อาจจำเป็นต้องขุดภูเขาให้พื้นเรียบเล็กน้อย จำนวนขั้นตอนงานก็จะเพิ่มขึ้นมาไม่น้อย

“เถ้าแก่ เลือกที่นี่หรอ?” เซี่ยจิ้งคนขับรถสาวแซ่บถาม

“เดี๋ยวค่อยว่ากัน ไปดูที่ทิศใต้ของเมืองก่อน”

เฉินห้าวพูด เซี่ยจิ้งจึงกลับหัวรถ แล้วไปสู่ทางทิศใต้ของเมือง

“ถนนนี้ควรซ่อมแล้วจริงๆ”

เซี่ยจิ้งหลบหลุมสองหลุมบนถนนติดต่อกัน แต่ก็ยังกระแทกอยู่มาก ยังดีที่เครื่องล่างของรถโรลส์-รอยซ์นั้นไม่ต่ำ ถ้าหากว่าเป็นลัมโบร์กีนีหรือรถสปอร์ต เครื่องล่างคงจะข่วนลายหมดแล้ว

กำลังขับรถบนถนน เนื่องจากจำนวนรถเยอะ สภาพถนนไม่ดี จึงทำให้ความเร็วรถนั้นช้า มองผ่านกระจกรถก็พบได้ว่า ผู้คนที่เดินบนถนนมากมายต่างก็หยุดดู ส่วนมากล้วนเอาโทรศัพท์ออกมาถ่ายรถโรลส์-รอยซ์ของพวกเขา

ไม่แปลกใจเลย บ้านที่รวยที่สุดในเมืองก็คือตระกูลถง และในบ้านของถงจื่อเซวียนก็มีแค่แลนด์โรเวอร์และเฟอร์รารี่รถหรูราคาหลักล้านเท่านั้น ยังไม่เคยได้พบเจอรถโรลส์-รอยซ์เวอร์ชันยาวที่ดูมีอำนาจ จึงรู้สึกแปลกใหม่ และมองดูอย่างเป็นเรื่องน่าอัศจรรย์

ด้านหน้ามีสัญญาณไฟจราจร เซี่ยจิ้งจึงเบรกจอดรถ เนื่องจากว่าถนนเส้นนี้ออกแบบมาไม่สมเหตุสมผล รถโรลส์-รอยซ์ที่ยาวเกินไป จึงไปขวางทางแยกด้านข้างไว้

ในตอนนี้มีรถตู้คันหนึ่งอยากจะเลี้ยวเข้าไปในทางแยก แต่ถูกรถโรลส์-รอยซ์ขวางไว้ รถตู้จึงกดแตรอย่างบ้าคลั่ง

แต่ว่าตอนนี้ยังเป็นไฟแดง และรอบข้างก็มีแต่รถ รถคันใหญ่อย่างโรลส์-รอยซ์จึงไม่สามารถขยับได้ ทำได้แค่รอไฟแดงจบลงเท่านั้น

หน้าต่างรถตู้ทางฝั่งคนขับนั้นเลื่อนลง ปรากฏคนหนุ่มผมสั้น ชี้มาทางโรลส์-รอยซ์แล้วด่า “มึงไม่มีตาหรอ รีบหลบไป รถบ้าอะไรทำมายาวขนาดนี้!”

ดูแล้วคงเป็นคนไร้สมอง แม้แต่รถหรูเวอร์ชันยาวก็ไม่เคยเห็น

“เหี้ยเอ้ย เลี่ยงจื่อนายอย่าอวดเก่งแล้ว นี่มันโรลส์-รอยซ์นะ สิบล้านขึ้น ที่นั่งด้านในจะต้องเป็นบุคคลใหญ่โตแน่นอน” ที่นั่งข้างคนขับมีคนหนึ่งพูดเตือน

“รถหรูก็สามารถขวางทางงั้นหรอ?” ไอ้ผมสั้นด่าต่อไป

เซี่ยจิ้งทนไม่ไหวแล้ว เลื่อนกระจกรถลงพูดว่า “เฮ้ย ปากสะอาดหน่อย กำลังรอไฟแดงนี่ไง? ยังกล้ารังเกียจรถฉันยาว ฉันยังรังเกียจที่รถยาวบินไม่ได้นู้น กระโดดข้ามไปเองไม่เป็นหรอ?”

“แม่งเอ้ย แล้วยังเป็นคนขับรถสาวสวยด้วย”

คนในรถตู้ต่างก็มองตาเป็นประกาย ในอำเภอเล็กๆ เจอสาวสวยระดับนี้ได้น้อยมาก

“มองอะไร ไม่เคยเห็นคนสวยหรอ!” เซี่ยจิ้งถลึงตาใส่

“ไม่เคยเจอจริงๆนั่นแหละ” หนุ่มผมสั้นเปลี่ยนเป็นยิ้มซื่อบื้อ

ในตอนนี้ ด้านหลังก็มีรถ Wuling Hongguangขับมาอีกคันหนึ่ง เห็นสถานการณ์ด้านหน้าจึงจอดรถ รถโรลส์-รอยซ์นั้นสะดุดตามากในอำเภอ ทำให้คนไม่สังเกตไม่ได้

ประตูรถ Wuling เปิดออก ชายหนุ่มอ้วนคนหนึ่งเดินลงมา บนใบหน้ายังมีรอยช้ำอยู่ เดินเข้ามาด่าว่า “ไอ้เสา แกทำเหี้ยอะไรเนี่ย?”

“เฮียอู่ ตรงนั้นมีคนขับสาวสวยคนหนึ่งครับ” ไอ้เสาพูดยิ้มซื่อบื้อ

“แกแม่งหาเรื่องให้ฉันหรอ ขับรถโรลส์-รอยซ์ยังกล้าหาเรื่อง!” ชายหนุ่มอ้วนคนนี้ด่า

เขาเข็ดหลาบแล้ว วันก่อนไปมีปัญหากับคนที่ขับโคนิกเซ็กก์ ถูกสั่งสอนกลับมาอย่างหนัก ตอนนี้ยังจำได้อย่างชัดเจนเลย ต่อไปไม่กล้ามีปัญหากับคนที่ขับรถหรูอีกแล้ว

แต่เฉินห้าวเห็นชายหนุ่มอ้วนคนนั้นจากในรถ แล้วแปลกใจนิดหน่อย เพราะว่าคนนี้เขารู้จัก คือไล่อู่ที่เคยโดนเข็มขัดสั่งสอนมาก่อน เห็นในรถตู้ของพวกเขาขนของไว้เยอะ เหมาะกับว่าทำการขนส่ง

เฉินห้าวเลื่อนกระจกรถลง แล้วเรียกชื่อไล่อู่ทีหนึ่ง

“ไล่อู่ มานี่”