เงินอุดหนุนหมื่นล้านเป็นของฉันคนเดียว - บทที่ 324 ลูกน้องคนใหม่

เฉินห้าวกำลังเรียกไล่อู่ แต่ไม่คิดเลยว่าหนุ่มผมสั้นที่โง่เง่าคนนั้น ก็ออกหน้าแทนหัวหน้าตัวเองไปมั่วอีกแล้ว “กล้าเรียกชื่อเฮียอู่ของพวกเราเฉยๆ หา…..”

คำพูดด้านหลังของชายหนุ่มยังไม่ทันออกจากปาก ก็ถูกไล่อู่ตบปากไปทีหนึ่ง “ไอ่โง่ มึงแม่งอย่าโง่แล้ว คืนนั้นที่ถูกตีแกไม่อยู่ใช่มั้ย?”

แววตาของหนุ่มผมสั้นไม่ค่อยดีนัก มองดูอย่างละเอียด ก็เกือบจะฉี่ราด เข็มขัดที่เฉินห้าวฟาดในคืนนั้นทำเอาเขาปวดขาไปสองวัน ตอนนี้ยังไม่หายเลย จะกล้าพูดอีกได้ยังไงกัน

ไล่อู่รีบวิ่งยิงๆเข้าไปประจบ “เถ้าแก่เฉินครับ ไม่คิดเลยว่าจะเจอกันอีกแล้ว รถคันนี้ของคุณนี่ยิ่งสุดยอดกว่าเดิมอีกครับ!”

เขานึกขึ้นได้ว่าเมื่อกี้ลูกน้องตัวเองเหมือนจะเสียมารยาทกับคนขับสาวสวยของเฉินห้าว จึงรีบขอโทษ “เถ้าแก่เฉินครับ ขอโทษด้วยครับ ลูกน้องของผมมันโง่เกินไป คุณอย่าได้ถือสาเลยนะครับ ถ้าหากว่าจะลงโทษก็ลงโทษผมคนเดียวเถอะครับ!”

เฉินห้าวแปลกใจนิดหน่อย ไม่คิดเลยว่าไล่อู่นี่จะความภักดีอยู่ ถึงได้กล้าแบกรับเรื่องแทนลูกน้อง ถึงแม้ว่าธุรกิจก่อนหน้านี้ที่พวกเขาทำนั้นไร้ยางอาย แต่ว่าจุดนี้ก็ต้องชื่นชม

ในเวลานี้ไฟเขียวสว่างขึ้น รถรอบข้างต่างก็เริ่มขยับ แต่โรลส์-รอยซ์กับรถตู้สองคันจอดขวางอยู่ที่ปากทาง ปิดทางถนนไปเส้นหนึ่ง

“ไปด้านข้างค่อยคุยกัน อย่าขวางทางแล้ว”

เฉินห้าวโบกมือ จากนั้นก็ให้เซี่ยจิ้งจอดรถเข้าชิดทางเดินเท้า

ไล่อู่รีบให้พวกลูกน้องขับรถตามไป เขาไม่ได้ขึ้นรถ แต่วิ่งยองๆตามหลังรถโรลส์-รอยซ์ไป

ไล่อู่ตื่นเต้นมาก เฉินห้าวยอมจอดรถคุยกับเขา รู้สึกได้ถึงความเป็นเกียรติมาก

“เถ้าแก่เฉินครับ คุณมีอะไรจะรับสั่งครับ?” ไล่อู่รอรถจอดสนิท ก็ถามอย่างระมัดระวัง

“ตอนนี้พวกนายกำลังทำอะไร?” เฉินห้าวถามเขาก่อน

“นี่ก็เชื่อฟังคำพูดของคุณ เลิกจ้างสาวๆพวกนั้น ตอนนี้ไม่มีให้ทำมาหากิน จึงได้ช่วยคนอื่นขนย้ายบ้านชั่วคราว เพื่อหาเงินใช้จ่ายครับ” ไล่อู่พูด

เฉินห้าวมองดูของมากมายในรถตู้ รู้สึกว่าเขานั้นไม่ได้กำลังโกหกตัวเอง งั้นก็ถือว่ายังเชื่อฟัง เปลี่ยนความคิดการมองเจ้าหัวหน้านักเลงนี่

อยู่ๆเฉินห้าวก็นึกขึ้นได้เรื่องหนึ่ง ตอนนี้ไล่อู่ก็ถือว่าปรับปรุงแก้ไขตัวเองเป็นคนดี แต่ยังไงซะก็เป็นตัวเขาเองที่ไปจบช่องทางทำมาหากินของเขา ถ้าหากไม่มีกิจการที่ดี สุดท้ายอาจถูกบังคับด้วยการเงินและอาจกลับไปทำธุรกิจเดิมอีก มันก็ขัดกับความตั้งใจเดิมของตัวเอง

อยากจะช่วยดึงรั้งนักเลงคนหนึ่งกลับมา จะต้องให้เขามีงานดีๆทำ ถึงจะสามารถกำจัดชีวิตเดิมได้อย่างหมดสิ้น

ขณะเดียวกันเฉินห้าวก็อยากจะมาพัฒนาที่อำเภอลี่ทง ก็ต้องการกำลังคน ไล่อู่คนนี้บุคลิกลักษณะนิสัยยังโอเค พอจะเก็บไว้พิจารณาได้หน่อย

คิดมาถึงนี่ เฉินห้าวถามเขา “ลูกน้องนายมีทั้งหมดกี่คน?”

“วันนั้นที่ถูกคุณสั่งสอนไปทีก็หนีไปหลายคน ตอนนี้เหลือเพียงพี่น้องเชื่อใจได้ 11 คน และนอกนั้นก็มีอีกประมาณ 20 คน ที่ไม่ได้วางใจตามผม ตอนดื่มเหล้าด้วยกันยังโอเค แต่ถ้าเจอเรื่องใหญ่ก็คงจะหนีหมดเหมือนกันครับ”

ได้ยินที่ไล่อู่บอก เฉินห้าวก็พอคำนวณได้แล้ว และพูดว่า “ตัวนายเองมีคิดทางอะไรดีมั้ย? ต่อไป ก็กะว่าจะช่วยคนอื่นขนของ?”

“ใครยินยอมอยากจะขนกันละครับ ได้เงินก็ไม่เท่าไหร่ แต่ก็เพราะถูกบีบบังคับไม่มีทางเลือก แต่ว่าที่เล็กๆนี่หางานดีๆทำไม่ง่ายเลย” ไล่อู่พูดแสดงออกอย่างสับสน ตอนนี้เขาคิดหางานที่ดีไม่ออกเลย

“จะทำงานกับฉันมั้ย?” เฉินห้าวถาม

“หา?”

ไล่อู่อยากประจบเฉินห้าวก็จริง แต่ก็คิดไม่ถึงว่าคนใหญ่คนโตอย่างเขา จะยอมรับเลี้ยงนักเลงอย่างเขา ทำเอาเขาตกใจ เฉินห้าวเป็นถึงคนที่รวยที่สุดในอำเภออย่างถงจื่อเซวียนยังต้องเคารพ นักเลงอย่างเขาที่ใช้ชีวิตอยู่ในระดับล่างของสังคม นั่นมันหวังสูงแล้ว

“ทำไม ไม่เต็มใจ?” เฉินห้าวถาม

“ไม่ครับๆ เต็มใจมาก ต่อไปผม ไล่อู่คนนี้ที่หนัก100กว่าโลก็ยกให้คุณแล้วครับ” ไล่อู่โค้งตัวทำความเคารพ ดีใจเป็นอย่างมาก

“ยังนิ่งกันอยู่ทำไม มาทำความเคารพเถ้าแก่เฉินกันซะ!”

ไล่อู่ตะโกนทีหนึ่ง ลูกน้องพวกนั้นถึงได้สติ แล้วมาทำความเคารพลูกพี่ใหญ่ ล้วนเป็นแบบพวกลูกน้องข้างทางเจอลูกพี่ใหญ่

เขายังอวดกับเฉินห้าวว่า “พวกนี้ล้วนเป็นพี่น้องที่ผมเคยผ่านความตายมาด้วยกัน ต่อไปนี้ก็ทำงานกับคุณตกลงมั้ยครับ?”

เฉินห้าวมองดูพวกชายหนุ่มพวกนี้ ถึงแม้ว่าจะดูมีความอันธพาลอยู่ แต่ก็ไม่ได้หน้าตาซูบผอมน่าเกลียด พอมองก็หลบหน้าท่าทางไม่โหดร้าย ก็ยังถือว่าพอใจ

เฉินห้าวพูด “ก็ได้ ต่อไปนายช่วยฉันดูแลรับสั่งพวกเขา อีกอย่าง พวกลูกน้องที่ไม่น่าเชื่อถือก็อย่าพามาเข้าร่วม ฉันต้องการแค่ลูกน้องที่ซื่อสัตย์ เข้าใจความหมายของฉันมั้ย?”

“เข้าใจครับ ผมเข้าใจหมดเลยครับ!”

ไล่อู่พูดจบอย่างไม่ลังเล อยู่ๆก็ดึงเอากริชออกมาจากหลังเอว แล้วก็บาดที่นิ้วตัวเองหนึ่งแผล ทันใดนั้นเลือดก็หยดลงบนพื้น ทีละหยดๆ

“ผมไล่อู่คนนี้ต่อไปถ้าหากว่าไม่ซื่อสัตย์ ก็ปล่อยให้เลือดผมไหลจนหมด!”

ไล่อู่นักเลงที่ดูมีความอันธพาลแบบนี้ ส่วนมากจะไม่ค่อยจริงใจ แต่ว่าถ้าหากได้เจอกันคนที่มีอำนาจมาก หลังจากที่โน้มน้าวเขา ยังไงซะก็จะจงรักภักดี ไล่อู่ก็เป็นคนแบบนี้ และอำนาจของเฉินห้าวก็มากพอ เขาคิดว่าตัวเองได้เกาะคนมีอำนาจแล้ว ดังนั้นจึงได้พูดแสดงคำสาบาน

ลูกน้องคนอื่นเหลือบดู ต่างก็ทำตาม เอามีดมาจะบาดนิ้ว

“พอแล้ว ไม่ต้องทำพิธีรีตองอะไร ฉันดูการกระทำของพวกนาย” เฉินห้ามหยุดพวกเขา

“ขอบคุณเถ้าแก่เฉินที่เห็นใจครับ!” ชายหนุ่มหลายคนพูดพร้อมกัน

“โอเค งั้นฉันจะไปดูที่ดินที่ทิศใต้ของเมือง พวกนายก็ไปพร้อมกันสิ” เฉินห้าวพูด

อยู่ๆไล่อู่ก็รู้สึกลำบากใจ ลังเลสักพัก “เถ้าแก่ครับ ผมบอกกับคนที่ย้ายบ้านไว้แล้วว่าขนไปถึงที่ภายใน 2 ชั่วโมง ให้ผมส่งของไปก่อนแล้วค่อยไปหาคุณได้มั้ยครับ ผมไม่ได้ไม่ฟังคำสั่งของคุณนะครับ แต่ว่าผู้ชายพูดแล้วต้องทำให้ได้”

“ได้ ไปสิ เดี๋ยวค่อยติดต่อผ่านโทรศัพท์”

แล้วเฉินห้าวก็เอานามบัตรให้เขา จากนั้นก็เลื่อนหน้าต่าง สั่งให้เซี่ยจิ้งขับรถจากไป