เงินอุดหนุนหมื่นล้านเป็นของฉันคนเดียว - บทที่ 340 ความเย่อหยิ่งของสาวสวยอันดับหนึ่ง

“หยุด!”

เสียงตะโกนเสียงหนึ่ง ชายสูทดำพวกนี้ต่างก็หยุดลง จากนั้นก็หันหลังกลับไปยืนตัวตรงต่อผู้ที่มา

คนที่มาคือชายวัยกลางคนคนหนึ่ง ใส่สูทสีดำ สีหน้าเคร่งขรึม

“หัวหน้าทีมฉี เกิดอะไรขึ้น?”

ชายเสื้อเทาถาม

“ผู้จัดการก่วนครับ คนๆนี้ไม่ยอมรับการตรวจค้นร่างกาย แล้วยังทำร้ายผมครับ!”

คิดไม่ถึงเลยว่าชายหนุ่มสูทดำที่บาดเจ็บนั้นเป็นถึงหัวหน้าของทีมยาม พูดจบก็ถอนหายใจอย่างเจ็บปวด

“ไร้ประโยชน์จริงๆ! ไปทำแผลซะ!”

ผู้จัดการก่วนด่าคนของตัวเอง แต่เหมือนกับว่าด่าให้เฉินห้าวฟังมากกว่า

เหมือนกับว่าเคยเรียนวิชาการเปลี่ยนหน้า จากนั้นผู้จัดการก่วนก็ใช้ใบหน้ายิ้มแย้มอย่างเป็นมิตร เดินเข้ามาพูดว่า “ต้องขออภัยจริงๆครับ ผมคือก่วนถงผู้รับผิดชอบทีมยามเองครับ ทำให้คุณโจวและคุณผู้ชายท่านนี้ตกใจ ล้วนเป็นเพราะผมสั่งสอนไม่ดีเองครับ หวังว่าทั้งสองท่านจะให้อภัย เชิญเข้าครับ!”

“โอ๊ะ ครั้งนี้ไม่ต้องตรวจค้นร่างกายแล้ว?” เฉินห้าวถามอย่างกวนๆ

“เดิมทีก็ไม่มีขั้นตอนการค้นตัว เพียงแค่ผ่านเครื่องตรวจความปลอดภัยก็พอครับ เป็นการตัดสินใจส่วนตัวของลูกจ้างชั่วคราวคนนั้นครับ ด้านหลังพวกผมจะทำการจัดการเขาเองครับ” ก่วนถงพูด

ดูแล้วก็ใช้วิธีพนักงานชั่วคราวรับผิดอีกแล้ว วิธีนี้ใช้ดีจริงๆ ทำให้หาเรื่องอะไรได้ไม่มาก

“ขอโทษด้วยค่ะ ฉันเป็นผู้หญิง ไม่ได้ใจกว้างขนาดนั้น เสียมารยาทกับเพื่อนของฉัน ก็เหมือนทำกับฉัน มารยาทในงานเลี้ยงค็อกเทลของตระกูลก่วนทำให้ฉันผิดหวัง ฝากคุณบอกกับท่านประธานก่วนอวิ๋นชางว่า โจวซีถงมาแล้ว แต่ว่าไม่อยากเข้าร่วม”

หญิงสาวเย็นชาของวงการธุรกิจ โมโหมาก็น่าเกรงขาม เธอไม่อยากให้เฉินห้าวต้องทนข้องใจแล้วเข้าไปกับเธอ ถ้าไม่มีคำอธิบายสำหรับเรื่องนี้ เธอก็ไม่อยากเข้าร่วมงานเลี้ยงค็อกเทลแล้ว

มีปัญหากับตระกูลก่วนแล้วยังไง? มีปัญหากับทั้งแล้วทำไม? ขอแค่มีเฉินห้าวอยู่ข้างกายเธอ โจวซีถงก็ไม่กลัวอะไร นี่ก็คือความเย่อหยิ่งของสาวสวยอันดับหนึ่งในเมืองไป๋เหอ

เฉินห้าวยิ้ม ยกนิ้วชื่นชมผู้หญิงของตนจากก้นลึกหัวใจ คำพูดนี้มีพลังมาก เขาที่เป็นแฟนหนุ่มยังนับถือ

ดังนั้นเขาจึงยื่นแขนให้โจวซีถงคล้องแขน ทั้งสองเตรียมจะจากไป

งานเลี้ยงที่ไม่ให้เกียรติผู้คนแบบนี้ ไม่เข้าร่วมก็ไม่เป็นไร

“ประธานโจวๆ รอเดี๋ยวครับ พวกผมดูแลไม่ดีเองครับ อยู่ก่อนเถอะครับ!”

ครั้งนี้ทำเอาก่วนถงรับมือไม่ถูก วันนี้เขาได้รับคำสั่งมาจากคนสองคน คนหนึ่งสั่งให้ต้องเชิญโจววีถงเข้างานให้ได้ อีกคนบอกว่าให้จัดการเฉินห้าวให้หนัก นี่ถึงได้ทำให้มีเรื่องค้นตัวในตอนแรก

เดิมทีคิดว่าเฉินห้าวนั้นเป็นคนอารมณ์ร้ายที่ไม่มีเบื้องหลังเท่านั้น ถึงแม้ว่าจะกลั่นแกล้งสักหน่อย มีอำนาจตระกูลก่วนของพวกเขา ก็จะต้องอดทนและเข้าไปในงาน ทีนี้ก็จะเสร็จสิ้นคำสั่งทั้งสอง แต่คิดไม่ถึงเลยว่า เฉินห้าวและโจวซีถงต่างก็เป็นคนที่เคร่งครัด ทำเอาสิ่งที่ก่วนถงวางแผนไว้ศูนย์เปล่า

ถ้าหากว่าว่าโจววีถงจากไป เขาคงจะโชคร้ายแล้ว กฎของบ้านตระกูลก่วนเข้มงวดถ้าหากว่าจัดการเรื่องไม่สำเร็จจะถูกลงโทษไม่เบา รุ่นที่สามอย่างเขายังแบกรับความรับผิดชอบอย่างนี้ไม่ไหว

“ประธานโจวๆ คุณอย่าได้โมโหไป ผมขอโทษคุณครับ!”

ก่วนถงวิ่งเหยาะๆมาขวางไว้ที่ตรงหน้าของทั้งสองคน แล้วโค้งคำนับขอโทษ

โจวซีถงท่าทางนิ่ง มองเขาเงียบๆ ใช้การกระทำที่เงียบงันมาแสดงออกถึงการที่เธอไม่หายโกรธ

ก่วนถงเองก็รู้ว่าการขอโทษแบบนี้นั้นความจริงใจน้อยเกินไป จึงได้ตะโกนว่า “ยังนิ่งอยู่ทำไม พวกแกทุกคนมานี่ให้หมด แล้วก็หัวหน้าทีมฉีด้วย!”

ยามสูทดำสิบกว่าคนรวมตัวกันมา ยืนอยู่ด้านหลังผู้จัดการก่วนถง โค้งคำนับขอโทษพร้อมกัน

จากที่หาเรื่องเมื่อกี้ สู่ตอนนี้ที่ก้มหัวขอโทษ ไม่รู้จักทำตัวให้ดีแต่แรกจริงๆ หาเรื่องใส่ตัว

“ประธานโจวครับ คุณดูแล้วสามารถเคลื่อนย้ายไปยังงานเลี้ยงด้านบนได้รึยังครับ?” ก่วนถงถามด้วยรอยยิ้ม

“ขอโทษฉันไม่มีประโยชน์ คนที่พวกคุณทำผิดด้วยคือเพื่อนของฉัน” โจวซีถงพูด

ตอนนี้ก่วนถงโมโหอย่างสุดๆ เฉินห้าวที่เอาแต่ทำเหมือนไม่เป็นไรนั้นยังทำให้เขาต้องขอโทษ แต่ตอนนี้ก็ทำได้แค่ขอโทษต่อไป

“ท่านนี้คงจะเป็นคุณเฉินห้าวใช่มั้ยครับ? ต้องขอโทษด้วยจริงๆ เนื่องจากความผิดพลาดของลูกน้องผม ทำให้คุณต้องรู้สึกไม่ดี ผมเตรียมของขวัญชิ้นหนึ่งไว้ ขอให้คุณหายโกรธนะครับ”

ก่วนถงโบกมือ ลูกน้องก็เอากล่องของขวัญออกมา ด้านใสคือนาฬิกา Longines ของผู้ชาย

“นี่คือนาฬิกาผู้ชายคอลเลคชั่นใหม่ ราคาสองหมื่นแปดพันหยวน หวังว่าคุณจะรับนะครับ” ก่วนถงยื่นให้ด้วยสองมือ

“อ้อ ให้นาฬิกาฉัน?”

เฉินห้าวหัวเราะ ไม่ได้พูดอะไรเยอะ เพียงแค่โชว์ข้อมือตัวเอง ภายใต้แขนเสื้อสูท เผยให้เห็นว่าเขาใส่นาฬิกา Patek Philippe เป็นรุ่นที่เขาซื้อเมื่อตอนนั้น ราคาสี่ล้านกว่า

ตัวเขาเองยังใส่นาฬิกาสี่ล้านกว่า แต่ก่วนถงกลับให้นาฬิการาคาสองหมื่น นี่ไม่ถือเป็นการให้ของขวัญ แต่เหมือนเป็นการดูถูกคนมากกว่า

ก่วนถงสีหน้ามืดมน รู้สึกว่าสีหน้าไร้แสงสว่าง เขาไม่คิดเลยว่าเฉินห้าวจะรวยขนาดนี้ นาฬิกายังระดับสูงแบบนี้

Longines นี้เขาให้ไม่ได้แล้ว นาฬิกานี้เป็นของขวัญที่แพงที่สุดในบรรดาที่เขาเตรียมแล้ว แม้แต่นี่ยังดูไม่โอเค ของขวัญอันอื่นก็ยิ่งใช้ไม่ได้เลย

ในเมื่อให้ของขวัญไม่ได้ผล งั้นก็ใช้วิธีอื่นให้เฉินห้าวหายโกรธ

“แก!” ก่วนถงชี้หัวหน้าทีมฉีที่สองมือบาดเจ็บ “มาขอโทษคุณเฉินเดี๋ยวนี้!”

หัวหน้าทีมยามนั้นรู้สึกแย่ ถูกทำร้ายบาดเจ็บ แล้วยังต้องมาขอโทษ ถูกทำร้ายเสียเปล่าซะแล้ว

หัวหน้าทีมฉีทนความเจ็บกระแทกลงกับพื้น พูดว่า “ขอโทษครับคุณเฉิน ผมประมาทเลินเล่อเองครับ ขอให้คุณให้อภัยด้วยครับ!”

เฉินห้าวมองดูเขาและไม่พูดอะไร แสดงว่าความแรงนี้ยังไม่พอ

ก่วนถงเห็นก็ถีบเข้าที่ข้อเข่าของหัวหน้าทีมฉี เขาล้มลงคุกเข่ากับพื้น

หัวหน้าทีมฉีสีหน้าอับอาย แต่ก็ไม่กล้ายืนขึ้น ทำได้เพียงคุกเข่าตรงหน้าเฉินห้าว

เมื่อกี้ยังพยายามจะค้นตัว ตอนนี้กลับคุกเข่าขอโทษ เพียงเพราะว่าฐานะของหัวหน้าทีมฉีคนนี้ไม่สูง แต่ยังดื้อจะหาเรื่องเฉินห้าว