เงินอุดหนุนหมื่นล้านเป็นของฉันคนเดียว - บทที่ 349 เสียงสวรรค์ในสถานการณ์สิ้นหวัง

หลังจากที่ก่วนซงมอบไข่มุกไม่สำเร็จก็วางแผนจะจัดการกับเฉินห้าว ตอนที่ไล่แขกธรรมดาในโรงแรม ก็ได้จัดวางกองกำลังไว้เส้นทางเดินสำคัญ แต่กลับละเลยบันไดเพียงที่เดียว ดังนั้นทำให้เฉินห้าวปีนบันไดโดยปราศจากสิ่งกีดขวางทาง

ตอนที่เฉินห้าวลงบันได ก็ได้โทรหาเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ซุ่มโจมตีข้างนอก ให้พวกเขารีบเข้ามารับมือในโรงแรม ในเวลาเดียวกันโจวซีถงก็นอนอยู่ในอ้อมกอดของเฉินห้าว ทำให้หลายสิบคนของบริษัทโจวซื่อก็มาช่วยเหลือ ทั้งสองคนใกล้จะนำมาซึ่งแสงสว่าง และมีผู้ช่วยแล้ว

รอตอนที่เฉินห้าววิ่งออกจากทางออกฉุกเฉินของชั้นหนึ่ง กลับพบว่าห้องโถงของชั้นหนึ่งก็มีพวกอันธพาลในชุดดำยี่สิบกว่าคนพุ่งมาทางเขา

นี่ไม่ใช่ข่าวร้ายที่สุด เพราะประตูโรงแรมถูกล็อกไว้แล้ว และนอกประตูก็มีคนหลายสิบคนเรียงแถวกลายเป็นกำแพงปิดกั้นไว้ ตอนนี้ไม่มีทางเข้าออกได้

และผู้ช่วยที่พวกเขาสองคนเรียกมา ถูกประตูที่ล็อกขวางไว้ข้างนอก อยากจะพังประตูแต่กลับไม่มีเครื่องมือที่ใช้ประโยชน์ได้ ยิ่งไปกว่านั้นคนในชุดดำประมาณยี่สิบคนกว่ากำลังขวางทางอยู่ พวกเขาจะเข้ามาไม่ได้ชั่วขณะ และเขาสองคนก็ออกไปไม่ได้

กระจกของโรงแรมห้าดาวนี้ โดยทั่วไปกันกระสุนเป็นอย่างมาก แม้แต่เฉินห้าวก็อย่าได้คิดที่จะพังออกด้วยมือเปล่า

เฉินห้าวขมวดคิ้ว คาดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะให้ความสนใจอย่างจริงจังกับเขา ทั้งหน้าและหลังกลัวว่าจะใช้จำนวนคนเป็นร้อยคน และยังเล่นวิธีการชั่วช้าล็อกประตูแบบนี้

ถ้าเฉินห้าวเพียงคนเดียว เขาก็ไม่กลัว ล้มศัตรูลงทีละคน ในสงครามกองโจร ก็สามารถออกไปได้แล้ว แต่ว่ายังต้องดูแลโจวซีถง ก็ไม่สามารถวางมือต่อสู้ได้อย่างเต็มที่ หนีก่อนดีกว่า เพราะมีเสียงดังมาจากบันไดแล้ว พวกอันธพาลก็ไล่ตามมาจากด้านบน

เฉินห้าวไม่คุ้นเคยกับโรงแรมแห่งนี้ ก็พาโจวซีถงวิ่งไปทางที่คนน้อย หวังว่าจะหาทางออกได้จากสถานที่อื่น

ในเวลานี้ เขาก็จำเป็นต้องยอมรับว่าตัวเองประมาทเกินไป ถึงได้ตกอยู่ในสถานการณ์ที่โดนกระทำแบบนี้

อย่างไรก็ตามครั้งนี้ยังให้บทเรียนที่ลึกซึ้งกับเฉินห้าว จากนี้ไปจะต้องระมัดระวังมากขึ้น จากนี้ไปคงจะไม่มีทางเข้ารอยเดิมอีกอย่างแน่นอน

ในเวลานี้ลิฟต์ของชั้นหนึ่งก็เปิดออกมาอย่างกะทันหัน ก่วนซงและกลุ่มพวกอันธพาลก็ออกมาจากข้างใน เขาตามหาไปทั่ว อ้าปากก็ถามว่า“ไอ้หมอนั่นล่ะ?”

“เข้าไปข้างในแล้ว หนีไม่ได้แล้ว”พวกอันธพาลคนหนึ่งเข้ามารายงาน

เมื่อก่วนซงได้ยินสิ่งนี้ ก็เผยรอยยิ้มชั่วร้ายในทันที เฉินห้าวเลือกวิ่งในทางที่มีคนน้อย คาดไม่ถึงว่า มีเพียงสถานที่ไม่จำเป็นต้องเฝ้าเท่านั้นถึงไม่ได้จัดคนไว้ ทิศทางที่เขาหนีเป็นห้องเก็บของ ซึ่งที่นั่นเป็นทางตัน

“ไล่ตามซะ ครั้งนี้ห้ามปล่อยให้เขาหนีได้เด็ดขาด เห็นก็ทุบตีให้พิการทันที เกิดเรื่องอะไรขึ้นฉันรับผิดชอบเอง! แต่ห้ามทำร้ายโจวซีถง นั่นเป็นผู้หญิงที่ฉันชอบ!”ก่วนซงชูกำปั้นขึ้น กลุ่มพวกอันธพาลส่งเสียงโห่ก็พุ่งเข้าไป

ในเวลาเดียวกัน เฉินห้าวที่วิ่งไปถึงที่ปลายทางเดินก็พบว่ามีบางอย่างผิดปกติ ผลักประตูหลายบานออก พบว่าข้างในแม้แต่หน้าต่างก็ไม่มี มีหน้าต่างก็ถูกติดลูกกรงเหล็กดัดหน้าต่าง ไม่มีทางหนีออกไปได้

วิ่งไปข้างหน้าอีก นึกไม่ถึงเลยว่าจะเป็นทางตัน และกำแพงที่เยือกเย็นด้านหนึ่งขวางเขาไว้

เบื้องหลังคือเสียงฝีเท้าของพวกอันธพาลที่ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ และเฉินห้าวตัดสินใจทันที

เขาอยากจะซ่อนตัวอยู่ในห้อง ต่อจากนั้นปิดประตูไว้แน่น ในเวลาเดียวกันให้โจวซีถงแจ้งตำรวจ พลังของก่วนซงไม่มีทางใหญ่ถึงขนาดปิดท้องฟ้าด้วยฝ่ามือเดียว เชื่อว่าตำรวจจะมาช่วยเหลือพวกเขา

แต่ประตูเหล่านี้เป็นเพียงประตูธรรมดาเท่านั้น คาดว่าไม่กี่ครั้งก็สามารถเตะออกได้ คาดว่ายืนหยัดได้ไม่นาน

แม้ว่าเขาจะมีวิชาท่าห้าสัตร์ แต่ในระหว่างการหลบหนีก็ใช้พลังทางกายภาพมาก แต่ไม่มีความมั่นใจว่าจะล้มคนหนึ่งร้อยกว่าคนได้ คาดว่าจะกำลังกายคงจะหมดไป

ในสถานการณ์ที่สิ้นหวังนี้ ทันใดนั้นก็มีเสียงของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นจากห้อง“นามสกุลเฉิน มาทางนี้!”

ในสถานการณ์ที่สิ้นหวัง นี่เป็นเหมือนเสียงสวรรค์ เฉินห้าวภายใต้ความดีใจก็ดึงโจวซีถงวิ่งเข้าไปในห้องนั้น

รู้จักนามสกุลของเขา เห็นได้อย่างชัดเจนว่ารู้จัก ถ้าหากเป็นลูกน้องของก่วนซง ไม่มีทางใช้วิธีแบบนี้หลอกเขาเข้าไป พวกอันธพาลพุ่งตรงเข้ามาก็พอ ผู้หญิงคนนี้น่าจะเป็นมิตรแต่ไม่ใช่ศัตรู

แน่นอนว่ามีความเป็นไปได้ที่จะตัดสินใจผิดพลาด คือกำลังหลอกให้เขาหลงกล แต่อยู่ในสถานการณ์ที่สิ้นหวังแล้ว สถานการณ์ไม่มีทางกลายเป็นเลวร้ายลง ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องลองดู

เมื่อเฉินห้าวเข้ามาในห้องนี้ที่ปิดไฟ พบว่ามีของกระจุกกระจิกมากมายอยู่ข้างใน นี่เป็นห้องเก็บของที่โรงแรมกองสิ่งของต่างๆ เงาดำผ่านด้านหน้าไปอย่างรวดเร็ว ดูเหมือนกำลังชี้ทิศทางให้เฉินห้าว

เฉินห้าวตามไป เดินท่ามกลางอุปสรรคมากมาย อีกฝ่ายคุ้นเคยกับสถานที่นี้เป็นอย่างมาก ถ้าหากเป็นตัวของเฉินห้าวเอง ภายใต้สภาพแวดล้อมที่มืดมิดนี้ คงจะล้มนอนกันเกลื่อนกลาดไม่เป็นท่า

“คุณเป็นใคร?”เฉินห้าวถาม

เงาดำข้างหน้านั้นไม่พูดอะไร แต่ใช้ท่าทางเพื่อนำทางเฉินห้าว ทันใดนั้น เฉินห้าวไม่นึกเลยว่าจะเห็นแสงของภายนอก นั่นก็คือหน้าต่างบานหนึ่ง มีอุปกรณ์ที่ดึงออก แต่ไม่สามารถเปิดได้ทั้งหมด ความกว้างมีเพียงประมาณสามสิบเซนติเมตร ลูกกรงเหล็กดัดเห็นได้ชัดว่าพังยับเยิน น่าจะเป็นผลงานชิ้นเอกของผู้หญิงคนนี้

แต่กลับเห็นเงาสีดำของหญิงสาวกระโดดตรงไปที่พื้นราบเหมือนปลา โดยเหยียดแขนออกไปด้านหน้า รูปร่างเหมือนปลาตัวหนึ่งว่ายน้ำ ทะลุผ่านออกทางหน้าต่างที่กว้างเพียงเล็กน้อย ร่างกายนี้มีความยืดหยุ่นสูง

ในใจของเฉินห้าวตกตะลึง ก็จำตัวตนของผู้หญิงชุดดำคนนี้ได้ในทันที ไม่นึกเลยว่าเป็นนักย่องเบาผู้หญิงคนนั้นที่แอบเข้ามาขโมยเหล้าในบ้านของเขา